γράφει ο οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας Δεν χρειάζονταν η δικαίωση των ένστολων από το ΣΤΕ για να γίνει αντιληπτό εμφατικά πλέον πως αρκετ...
Δεν χρειάζονταν η δικαίωση των ένστολων από το ΣΤΕ για να γίνει αντιληπτό εμφατικά πλέον πως αρκετά από τα μέτρα που έχουν ληφθεί δεν είναι μόνον άδικα αλλά και αντισυνταγματικά. Εύλογα θα διερωτάται λοιπόν ο απλός πολίτης, που πασχίζει να πιστέψει πως όλα όσα γίνονται κάποια στιγμή θα αποδώσουν, πως είναι δυνατόν ο νομοθέτης –το Κράτος δηλαδή- να προκρίνει λύσεις που στην πορεία θα αναιρούνται. Λύσεις που –ίσως λόγω πίεσης, άγνοιας και προχειρότητας πολλές φορές- τον αδικούν κλονίζοντας ακόμα περισσότερο την εμπιστοσύνη του.
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω υποστηρίξει πως η χώρα όχι μόνον πάσχει από τις παθογένειες παλαιών ετών αλλά και διαχείρισης πολιτικών από ανίκανους πολλές φορές πολιτικούς, και από τον κακώς νοούμενο συνδικαλισμό. Σήμερα, παρά ποτέ η ύπαρξη ισχυρού συνδικαλιστικού κινήματος με προτάσεις, δράσεις και όραμα σε όλους τους τομείς της οικονομίας είναι όχι μόνον αναγκαία, αλλά και επιβεβλημένη. Παρά δε το γεγονός ότι σε όλους τους υπόλοιπους κλάδους είναι μάλλον ανύπαρκτος ο ουσιαστικός παρεμβατικός ρόλος του συνδικαλισμού, με έκπληξη διαπιστώνει κάθε ενδιαφερόμενος πολίτης πως στα σώματα ασφαλείας η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Διαπιστώνει πως ο συνδικαλιστής πυροσβέστης της Αχαΐας το πρωί, σε περίοδο κρίσης φορτώνει τα βασικά και τρέχει στις πυρκαγιές του καλοκαιριού ή ό ίδιος συνάδελφός του της αστυνομίας ή του λιμενικού –εκτός κάποιων εξαιρέσεων –φεύγει αμέσως όταν πρόκειται για αποστολή για άλλους νομούς της χώρας.
Αυτά είναι τα καλώς νοούμενα παραδείγματα του συνδικαλισμού. Πρόσφατα όμως διαμορφώνονται και άλλα «πρότυπα» στους κλάδους των σωμάτων ασφαλείας που με το πρόσχημα του ρόλου του συνδικαλιστή κυκλοφορούν με ένα τσαντάκι στους δρόμους απλά και μόνον για να προσφέρουν υπηρεσίες σε κάποιους νεόκοπους κομματικούς «πατρόνους» παλαιών εποχών. Δεν θα ξεχάσω το γεγονός ότι σε πρόσφατη επίσκεψή μου στην ΒΙΠΕ πέρασα να χαιρετίσω τον διοικητή του πυροσβεστικού σταθμού της Ζώνης. Δεν θα ξεχάσω πως με την φόρμα παρακολουθούσε συναδέλφους του να βάφουν μόνοι τους τείχους, να συντηρούν τις εγκαταστάσεις τους με μόνο όπλο το φιλότιμο. Όταν δε μίλησα με τους περισσότερους πυροσβέστες έμαθα για τις σε είδος δωρεές εταιριών για να καλυφθούν ελλείψεις από λάστιχα ως και computers. Η ακόμα για τους κινδύνους που διατρέχουν σε περίπτωση πυρκαγιάς εξαιτίας της υποστελέχωσης αλλά και τις γενικότερης έλλειψης ειδικής υλικοτεχνικής υποδομής. Διαπιστώσεις που έκανα και για τα άλλα σώματα κατά την διάρκεια συζητήσεων μου με συνδικαλιστές της αστυνομίας και του λιμενικού.
Μπορεί ο νομοθέτης και το κράτος να αδικούν πολλές φορές. Ίσως όμως να είναι καιρός μέσα από την κρίση να αναδειχθούν οι πραγματικές αρετές των φορέων των τοπικών κοινωνιών. Ίσως με γνώμονα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σώματα ασφαλείας στον Νομό μας να είναι δυνατός ο συνολικός συντονισμός των επιχειρηματιών προκειμένου να διαμορφωθεί ένα χορηγητικό πλαίσιο απευθείας κάλυψης των υλικοτεχνικών αναγκών των σωμάτων ασφαλείας της περιοχής μας. Η αρχή έγινε με την παραχώρηση εγκαταστάσεων της Πειραϊκής Πατραϊκής. Ας ακολουθήσουν και άλλες συντονισμένες ενέργειες. Αυτό για να μην μπορέσουν ποτέ να αναδειχθούν οι συνδικαλιστές με τα «τσαντάκια» που στην ουσία υποβαθμίζουν με την παρουσία τους την πραγματική υπόσταση όλων των υπολοίπων.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.