ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ - Το επιμορφωτικό σεμινάριο της Ι.Μ.Κ & ΑΙΓ.

Την Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.Αμβροσίου , πραγματοποιήθηκε η...

Την Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.Αμβροσίου, πραγματοποιήθηκε η τέταρτη και τελευταία συνάντηση των κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, στο Καλλιμανοπούλειο Εκκλησιαστικό και διακονικό Κέντρο στα Καλάβρυτα, διά το επιμορφωτικό σεμινάριο «Εισαγωγή στη Εξομολογητική», το οποίο έγινε σε συνεργασία με το Ίδρυμα Ποιμαντικής Επιμορφώσεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Προσκεκλημένος ομιλητής ήταν ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Αδαμάντιος Αυγουστίδης, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ψυχίατρος και Διευθυντής του Ιδρύματος Ποιμαντικής Επιμορφώσεως.

Το θέμα που ανέπτυξε είχε τον τίτλο «Ιερά Εξομολόγηση και ψυχικές διαταραχές». Ο ομιλητής, με τον μεστό επιστημονικό και θεολογικό του λόγο, διαπίστωσε ότι τα ψυχιατρικά νοσήματα ταλαιπωρούν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, όλες τις ηλικίες, και κυρίως νέα άτομα και έχουν πολλαπλές αρνητικές κοινωνικές, οικογενειακές και οικονομικές επιπτώσεις.

Η αφετηρία των λανθασμένων χειρισμών στην προσέγγιση και θεραπεία των νοσημάτων αυτών βρίσκεται πρώτιστα στη σύγχυση που επικρατεί, σχετικά με την αιτιολογία και τη φύση των ψυχιατρικών νοσημάτων, και αυτό συνεπάγεται ανάλογο τρόπο λανθασμένης αντιμετώπισής τους στο πλαίσιο της ποιμαντικής πράξης.

Οι ψυχιατρικές παθήσεις δεν είναι ψυχικές παθήσεις με την έννοια που κατανοείται ο όρος εντός του πλαισίου της θεολογικής μας παραδόσεως. Πρόκειται για σωματικές παθήσεις, οι οποίες εντάσσονται στο ευρύτατο πλαίσιο των ποικίλων νόσων από τις οποίες δοκιμάζεται ο πεπτωκώς άνθρωπος. Η διαφορά τους από τις άλλες παθήσεις έγκειται καταρχήν στην αιτιοπαθογένειά τους και κατά προέκταση, στον τρόπο που εκφράζουν την συμπτωματολογία τους, επηρεάζοντας την ατομική και κοινωνική συμπεριφορά του πάσχοντος.

Ο πνευματικός ευρισκόμενος μπροστά σε ψυχιατρικής φύσεως προβλήματα, αισθάνεται ότι καλείται να αντιμετωπίσει ζητήματα που υπερβαίνουν την αρμοδιότητά του. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να αποφεύγει βιαστικές και βεβιασμένες συμβουλές και οδηγίες και όταν δεν υπάρχει σαφής κατανόηση της φύσεως του προβλήματος, να προτιμάει την παραπομπή του πάσχοντος σε κάποιον ειδικό για την διάγνωση και αντιμετώπιση, καταρχήν, του ιατρικού μέρους του προβλήματος. Η παραπομπή του εξομολογουμένου στον κατάλληλο ειδικό επιστήμονα δεν σημαίνει αποπομπή και εγκατάλειψή του από τον πνευματικό. Παράλληλα ο ιερέας εξακολουθεί να ασκεί το διακόνημα της πνευματικής πατρότητας, δεδομένου ότι ο ασθενής χρήζει πνευματικής καθοδηγήσεως και βεβαίως έχει ανάγκη των ιαματικών μέσων της Εκκλησίας.

Περαιτέρω, θα ήταν χρήσιμο οι ιερείς να ασκηθούν σε αυτό που οι γιατροί ονομάζουν διαφορική διαγνωστική. Τούτο σημαίνει ότι πριν καταλήξουν σε μία διάγνωση, χρειάζεται να συγκεντρώσουν όσο δυνατόν περισσότερες πληροφορίες και να σκεφθούν και όλες τις άλλες πιθανές ερμηνείες του προβλήματος,πέρα από την φαινομενικά προφανή διάγνωση. Είναι σκόπιμο μάλιστα να συμβουλεύονται κάποιον εμπειρότερο ή ειδικότερο,όταν πρόκειται για ζητήματα που απαιτούν πιό εξειδικευμένες γνώσεις.

Η δαιμονολογική ερμηνεία του προβλήματος πρέπει να είναι η τελευταία και όχι η πρώτη διαγνωστική σκέψη. Κατά προέκταση και οι θεραπευτικές μας προτάσεις οφείλουν να εξαντλούν πρώτα όλα τα άλλα πνευματικά και θεραπευτικά μέσα και, πάντως, να μην χρησιμοποιούνται σε κάθε περίπτωση χωρίς διάκριση, χωρίς σύνεση και χωρίς τις δέουσες πνευματικές προϋποθέσεις.Άλλωστε τα πνευματικά προβλήματα χρειάζονται χρόνο και πολλές προσπάθειες για την αντιμετώπισή τους, με έμφαση πάντοτε στην μετάνοια και τον εγκεντρισμό του ανθρώπου στη ζωή της Εκκλησίας.

Μετά το πέρας της εμπεριστατωμένης και ενδιαφέρουσας ομιλίας έγινε διαλογική συζήτηση των πατέρων με τον π.Αδαμάντιο. Η συνάντηση έκλεισε με τα πορίσματα του Σεμιναρίου.