Δέκατο Συναπάντημα Απανταχού Αρμπουναίων

«…Καί καπνόν ἀποθρώσκοντα…, ἠτοι, καί καπνόν ν’ ἀνεβαίνει ἀπό τήν Ἰθάκην…». Η φράση αναφέρεται εις την λαχτάραν του Οδυσσσέα, να...

«…Καί καπνόν ἀποθρώσκοντα…, ἠτοι, καί καπνόν ν’ ἀνεβαίνει ἀπό τήν Ἰθάκην…».

Η φράση αναφέρεται εις την λαχτάραν του Οδυσσσέα, να γυρίσει εις την πατρίδα του, για να ιδεί από μακρυά τον καπνόν ν’ ανεβαίνει από την εστίαν του σπιτιού του.

Χρησιμοποιείται για να δηλώσει μεγάλη νοσταλγία.

Γράφει, ο Κώστας Κατσιάρης

Ήταν το φεγγαρόλουστο βράδυ της 12ης Ιουλίου 2014, Σαββάτο βράδυ, στον Άρμπουνα Καλαβρύτων, στο όρεινό χωριό όπου εγεννήθη ο Όσιος Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος, ο γνωστότερος ως Παπουλάκος μας – θ’ αναφερθώ κάτωθι-, εκεί σε μία όμορφη κορυφή της οροσειράς του Χελμού ή Αροανίων ελληνιστί, είναι κτισμένο ως αετοφωλιά το παραδοσιακό χωριό. Τα σπίτια φτωχικά, παραμένουν ακλόνητα και ζωντανά μνημεία ενδόξου παρελθόντος, καθώς και κήρυκες ότι ο Άρμπουνας, στην ψηλότερη κορυφή των χωριών της Κατσάνας, Ακρίτας και μαντατοφόρος, για κάθε περαστικό άνθρωπο, καλόν ή κακόν, από τα μέρη αυτά...

Και οι Αρμπουναίοι όπου γής, έχουν αιωνία δεμένη μνημοσύνη με το χωριό των. Η αγάπη των για τον Άρμπουνα, ως ισχυρότατον συναίσθημα, εκδηλώνεται με κάθε τρόπο, σ’ έργα σε χαρές, σε λύπες, μα πιότερο στα συναπαντήματα. Είναι όλοι μαζί και όλοι εκεί…

Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, με προεξάρχοντα τον Πρόεδρο τον καθηγητή τηλεπικοινωνιών κ. Αθανάσιο Νασιόπουλο, υιού του αείμνηστου δάσκαλου Ανδρέου, της Ένωσης Αρμπουναίων, είχαν πράξει «το θάμμα των», το διαλάλησαν το Αντάμωμα και οι Αρμπουναίοι και οι φίλοι, έλαβαν το μήνυμα και ασθμαίνοντες, ήταν όλοι εκεί.

Ο Άρμπουνας έχει μία θρησκευτική και ιστορική κληρονομιά, ένα σπλάχνο του, είναι ο Όσιος Χριστοφόρος Παπουλάκος, ο οποίος εγεννήθη εκεί μετά από το 1770 και ήταν ένας άδολος πτωχός αγωνιστής του 1821, γνήσιος και γενναίος Χριστιανός Όρθόδοξος, που στην οδοιπορία του μόνον καλά και χριστιανικά λόγια έλεγε και καλές πράξεις έπραξε. Μετά από κάλεσμα του Θεού έγινε μοναχός στο Μέγα Σπήλαιο.

Γιά την παρρησία και την αγωνιστικότητά του εδιώχθη από τον καθολικό Βασιλιά Όθωνα στα μέσα του 19ου αιώνα, από την ταπεινωμένη Διοικούσα Εκκλησία του Βασιλείου της Ελλάδος (όπως την έλεγαν τότε). Τον κατέτρεξαν, τον συκοφάντησαν, τον εφυλάκισαν, τον εβασάνισαν και τέλος τον εσκότωσαν στην Μονή Παναχράντου της νήσου Άνδρου που είναι στο Αιγαίο Πέλαγος, δια χειρών του σιμωνιακού επισκόπου Άνδρου, Μητροφάνους Οικονομίδη (δυστυχώς καταγόμενου από την Κούτελη Καλαβρύτων), όργανο της τότε ξενοκίνητης εξουσίας.

Αξίζει τον Στέφανον της επίσημης διακηρύξεως της Αγιότητός του από το Πατριαρχείο, μετά από 150 χρόνια του μαρτυρικού θανάτου του, μιας αγιότητος που την πιστεύουμε ακράδαντα, όπως μας την παρέδωσαν οι προπάτορές μας που τον έζησαν…

Υπάρχει το ερειπωμένο σπίτι του (εκεί που στα εξήντα του χρόνια νεκραναστήθηκε μετά από τρεις μέρες που ήταν πεθαμένος) , το οποίο έχει αγοραστεί και ορισθεί, για να γίνει Μουσείο «Οσίου Χριστοφόρου Παπουλάκου», από τον Αρχιμανδρίτη Νεκτάριο Ν. Πέττα, διδάκτορα αρχαιολογίας. Έχουν γίνει τιτάνιες προσπάθειες, για την αναπαλαίωση της Οικίας του και την επίσημη διακήρυξη της αγιότητας του Παπουλάκου.

Ας βοηθήσουμε όλοι οι πιστοί και άδολοι, για την κατασκευή του Μουσείου και για την επίτευξη της Ανακατάταξης.

Η πραγματοποίηση των, θα είναι ωφέλιμη , από πολλές πλευρές, όπως πνευματικά και πολιτιστικά. Επίσης θα είναι και μεγάλη ευλογία στον τόπο μας. Τα ποικίλα παραπάνω οφέλη, γίνονται αιτία που προσκρούει η Αγιοκατάταξη σε απίστευτα εμπόδια… Δυστυχώς από ορισμένους υψηλόβαθμους ρασοφόρους ντόπιους και από αλλού. Στήριγμα μεγάλο είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας κ. Βαρθολομαίος, ο οποίος σέβεται και διακηρύσσει την προσφορά του Παπουλάκου εγγράφως.

Εγώ θα συνεχίσω να είμαι δίπλα στον Παπα-Νεκτάριο (ή νεότερο Παπαφλέσσα όπως το αποκαλούν), για την πραγμάτωση και των δύο ιερών έργων για τον Παπουλάκο, δηλαδή την ολοκλήρωση της Ιστορικής Οικίας του σε Μουσείου προς τιμήν του και την επίσημη Αγιοκατάταξή του.

Οι Άρμποναίοι, ως καλοί χριστιανοί και για τον Παπουλάκο και για το χωριό των, στο άκουσμα ότι θα γίνει αντάμωμα, πήραν τους δρόμους και τις στράτες από όλην την Ελλάδα και έφθασαν ολοταχώς στο σχολείο του χωριού των.

Εκεί ήταν το κέντρο της γής των.

Όλοι μαζί συνεργάστηκαν, προσέφεραν χρήματα, κόπο και απροσμέτρητη διάθεση και εργασία, μαγείρεψαν πέντε γίδες, που τις προσέφεραν τσοπάνηδες, του χωριού των και των διπλανών χωριών, με πολλές παραλλαγές, βραστό, γκιούλμπασι, σούπα με ρύζι, με άφθονο κόκκινο κρασί και με όλο τα συμπαραμαρτούμενα, όλα δωρεάν προσφορές.

Περί ώραν ενδεκάτην νυκτερινήν τρόγωντες και πίνοντες, απολαμβάνοντες τις ωραίες γεύσεις του φαγητού, ακούσαμε ξαφνικά την φωνήν του Προέδρου Θανάση Νασιόπουλου:

Συγχωριανοί και Φίλοι, σταματήστε να τρώτε και σηκωθείτε να ιδείτε το αναδυόμενο φεγγάρι από τις απέναντι απότομες και απόκρημνες, Κυκλώπιες βουνοκορφές του Χελμού με το αθάνατο νερό της Στυγός, στην θέση του Κυνηγού το Διάσελο το λένε, είπε επίσης ο Θανάσης ως εκπαιδευτικός , να προσέξουν και τις όμορφες νεράιδες και νύμφες με τα πλουμιστά φορέματα και τα μακριά μαλλιά των, όπου χορεύουν και τραγουδούν στις κορυφές των ελάτων και στην σκιά του φεγγαριού, αναζητώντας Ερμήδες και Αχιλλείς, για να πλάσουν ΕΡΩΤΕΣ με όνειρα και ελπίδες για το μεγαλείο της επίγειας ζωής…

Όπως οι αέναοι κίνηση του φεγγαριού.

Ήταν ένα υπέροχο Θεϊκό θέαμα και όλοι μας, θα ενθυμούμεθα την βραδιά του Αρμπουνώτικού Συναπαντήματος.

Αφού έγιναν, οι νενομισμένοι χαιρετισμοί, λεπτομέρειες θα διαβάσετε από δημοσίευμα του Συλλόγου, ενεφανίσθη, ένα ΝΕΑΝΙΚΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΧΟΡΕΥΤΚΟ ΣΥΝΟΛΟ ΠΑΙΔΙΩΝ, αγοριών και κοριτσιών του Γυμνασίου και Λυκείου Κλειτορίας, με την δροσιά της νιότης, την λαμπρότητα της ομορφιάς, την τρομερή κινητικότητα, την λάμψη των προσώπων και την λεβεντιά του τόπου μας, με καθοδηγητή των ΓΕΝΝΑΙΟ ΠΡΟΕΔΡΟ κ. Χρήστο Κοτσιά, του Τοπικού Συλλόγου Κλειτορίων, ξεκίνησαν τον χορό με παραδοσιακές στολές.

Τα παιδιά πετούσαν σαν τα αετόπουλα του Χελμού, οι φουστανελοφόροι κτυπούσαν τα τσαρούχια στον αέρα σε μέτρα πολλά πάνω από την γή και η φουστανέλα γύριζε ανάποδα, κτυπούσαν την δεκάρα στον αέρα όπως λέγετε, αλλά και οι Μπουμπουλίνες ήταν μαγευτικές και θελκτικές με τις λικνιστές και σαγηνευτικές κινήσεις, όπως η Γκόλφω και ο Τάσσος, πρότυπα αιωνίου έρωτα.

Ήταν όλοι και όλες υπέροχοι και υπέροχες.

Δεχθείτε, Παιδιά, προσωπικώς και εκ μέρους της Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων «Ο Αρχαίος Κλείτωρ» τα πολλά-πολλά συγχαρητήρια και εύγε!! Καλή πρόοδο και σας ευχαριστούμε για όλους τους χορούς σας και την χαράν που χαρίσατε.

Θερμά συγχαρητήρια στον ακούραστο Πρόεδρο Χρήστο Κοτσιά, ο Θεός να του χαρίζει υγεία, για ν’ αξιώνεται τις χαρές των έργων του… Και εμείς ν’ απολαμβάνουμε χαρούμενοι μαζί του…

Και η μαγεία των χορών των παιδιών, παρέσυρε και όλους τους παρευρισκομένους και χόρεψαν και τραγούδησαν, μέχρι τα ξημερώματα.

Έτσι έκλεισε η αυλαία του δεκάτου συναπαντήματος των Αρμπουναίων, στον Άρμπουνα Καλαβρύτων, ήταν ένα ταξείδι , όπου ζωντάνεψαν οι αναμνήσεις για την πατρώαν γήν, τον Όσιο Χριστοφόρο Παπουλάκο, τον πηγαιμό για τις όμορφες Νεράιδες και την λάμψη του αναδυομένου φεγγαριού.

Σας ευχαριστούμε για την τιμή της πρόσκλησης, την εγκάρδια φιλοξενία και τα γευστικά φαγητά σας.

Η σύμπνοια, η αλληλεγγύη και η αγάπη του Χριστού μεταξύ σας, να σας συνοδεύουν παντού και πάντα.

Αποστέλλω και πολλές φωτογραφίες, για μαρτυρία…

Αθήναι 16-7-2014