Γεώργιος Κοσμάς: Επικήδειος λόγος για τον ΣΠΗΛΙΟ ΝΙΚ.ΠΟΛΥΔΩΡΟΥ

Γράφει ο Γεώργιος Μιλτ. Κοσμάς ΣΠΗΛΙΟΣ ΝΙΚ. ΠΟΛΥΔΩΡΟΥ  Απεβίωσε στην Αθήνα  Στις 26 – 7 – 2014  Ετών 105 Μεγάλο το κενό...

Γράφει ο Γεώργιος Μιλτ. Κοσμάς

ΣΠΗΛΙΟΣ ΝΙΚ. ΠΟΛΥΔΩΡΟΥ 

Απεβίωσε στην Αθήνα 

Στις 26 – 7 – 2014 

Ετών 105

Μεγάλο το κενό, μεγάλη η απώλεια.

Διότι ο υπεραιωνόβιος εκλιπών αγαπημένος και σεβαστός Σπήλιος Πολυδώρου καταξιώθηκε να πραγματοποιήσει και επιτύχει πολλούς στόχους και να παράξει ανεκτίμητες υπηρεσίες στην εκπαίδευση, στην Παγκαλαβρυτινή Ένωση, στην κοινωνία της τέως Επαρχίας Καλαβρύτων και όχι μόνο.

Ιδιαίτερα με την παντοιοτρόπως παρασχεθείσα βοήθειά του στους οικείους των θυμάτων του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος της 13ης Δεκεμβρίου 1943. Και όλα αυτά είναι ευθέως ανάλογα με τον μακρύ χρόνο που του χάρισε ο Θεός, να βρίσκεται μαζί μας ακμαίος και νηφάλιος, μέχρι την ώρα που άφησε την τελευταία του πνοή.

Με τις σκέψεις αυτές, πενθούντες και παραδειγματιζόμενοι, προσήλθαμε στις 29 Ιουλίου 2014 στον Ιερό χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Βασιλείου του Κοιμητηρίου Βύρωνος Αττικής, ως ευλαβείς προσκυνητές προ της σωρού του, για να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας προς τον απελθόντα εξέχοντα Καλαβρυτινό και να του απευθύνουμε το τελευταίο αντίο.

Ο Σπήλιος Πολυδώρου γεννήθηκε στο Λαγοβούνι Καλαβρύτων το 1909, φοίτησε στο τετρατάξιο τότε Δημοτικό Σχολείο με δάσκαλο τον πατέρα του και στη συνέχεια στο τριτάξιο Σχολαρχείο και στο τετρατάξιο Γυμνάσιο Καλαβρύτων. Το 1931 αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με άριστα. Το 1933 διορίσθηκε Καθηγητής στην Ιερατική Σχολή Άρτας, όπου είχε επί τριετία μαθητή τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος μακαριστό Σεραφείμ. Εξελίχθηκε σε Διευθυντή της Σχολής με 200 οικοτρόφους σπουδαστές και εκλέχθηκε πρόεδρος της ΕΛΜΕ του Νομού Άρτας. Το 1936 μετατέθηκε ως πρωτοβάθμιος Καθηγητής στο Γυμνάσιο Θηλέων Καστοριάς. Το 1940 τον βρήκε ο πόλεμος στη Φλώρινα ως Γενικό Επιθεωρητή Εκπαίδευσης της περιφέρειας αυτής. Το 1942 μετατέθηκε στο Γυμνάσιο Καλαβρύτων. Όταν, στις αρχές Δεκεμβρίου 1943, Γερμανικά Τμήματα κινήθηκαν από Πάτρα, Αίγιο, Τρίπολη και Κόρινθο, προς Καλάβρυτα, μετά τη μάχη της Κερπινής, όπου συνελήφθησαν οι Γερμανοί Αιχμάλωτοι, προσπάθησε να πείσει τον Γυμνασιάρχη Καλαβρύτων αείμνηστο Αντώνιο Οικονόμου, τους καθηγητές και άλλους Καλαβρυτινούς, να φύγουν προς την ύπαιθρο, από σοβαρό φόβο του για αντίποινα των κατακτητών μετά την εκτέλεση των αιχμαλώτων στις 7 προς 8 Δεκεμβρίου στο Χελμό, αλλά απέτυχε.

Μετά το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα, και συγκεκριμένα το Φεβρουάριο του 1944, ο Γενικός Επιθεωρητής του ανέθεσε ως Γυμνασιαρχεύοντα, τη μεταφορά του Γυμνασίου Καλαβρύτων στην Κέρτεζη. Εκεί, το Σχολείο λειτούργησε μέχρι την επαναλειτουργία του στα Καλάβρυτα. Όταν ήδη ο Σπήλιος Πολυδώρου είχε προαχθεί σε Γυμνασιάρχη διαδεχθείς τον αείμνηστο Ευσέβειο Κηπουργό, το πένθος κυριαρχούσε στην ερειπωμένη πόλη και οι μαθητές έρχονταν στο Σχολείο κάθε πρωί χλωμοί και φοβισμένοι. Για το λόγο αυτό, καλούσε τις χήρες μητέρες και τους έκανε συστάσεις αλλαγής της συμπεριφοράς τους στο σπίτι για διόρθωση του κακού. Παράλληλα, με τη βοήθεια μερικών επιστημόνων πρωτοστάτησε στην ίδρυση Σωματείου με την επωνυμία «Μουσικοφιλολογικός Σύλλογος Καλαβρύτων». Ζήτησε όργανα από στρατιωτικές μονάδες, του χορηγήθηκαν περί τα 80 μουσικά όργανα, άλλα σε καλή κατάσταση, άλλα με βλάβες και πολλά μη χρησιμοποιήσιμα. Κάλεσε από την Πάτρα μουσικοδιδάσκαλο, μοιράστηκαν τα όργανα σε Καλαβρυτινόπουλα και η ενασχόληση των παιδιών με τη μουσική, με παράλληλες διοργανώσεις διαφόρων εκδηλώσεων και χοροεσπερίδων, άλλαξε λίγο το κλίμα και απάλυνε τη θλίψη από τις πονεμένες ψυχές των μανάδων και των παιδιών από την κτηνωδία των κατακτητών.

Το 1955 μετατέθηκε στο Β’ Γυμνάσιο Αρρένων Πατρών και επί της θητείας του εκεί κτίσθηκε νέο διδακτήριο, εκλέχθηκε δε και Πρόεδρος της ΕΛΜΕ Αχαΐας. Το 1960 μετατέθηκε, αρχικά, στο Γυμνάσιο Κηφισιάς Αττικής όπου επί της εκεί θητείας του φρόντισε και βρέθηκε οικόπεδο όπου ανηγέρθη νέο διδακτήριο και στη συνέχεια στο 6ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών, όπου το 1968 περάτωσε με 35ετια την στη δημόσια εκπαίδευση υπηρεσία του, αφού εν τω μεταξύ εκλέχθηκε Πρόεδρος της ΕΛΜΕ Αττικής, μέλος του Δ.Σ. της Ο.Λ.Μ.Ε. και Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων.

Εργάσθηκε και στην ιδιωτική εκπαίδευση, επί τρία χρόνια στο ιδιωτικό Γυμνάσιο Αποστολόπουλου στην Καλλιθέα Αττικής και κατόπιν, επί 9 χρόνια, Γυμνασιάρχης και Λυκειάρχης του Λεοντείου Λυκείου Νέας Σμύρνης.

Διετέλεσε επί τριακονταετία και πλέον Γενικός Γραμματέας του Δ.Σ. της Π.Ε., όπου διηύθυνε την έκδοση του τριμηνιαίου περιοδικού «ΠΑΓΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΟ ΒΗΜΑ» και επιμελήθηκε της έκδοσης της «Επετηρίδας των Καλαβρύτων».

Όλοι εμείς, αλλά και οι παλαιότεροι, που συνεργαστήκαμε μαζί του, τον έχουμε στην καρδιά μας ως Μελήτορα και Νέστορα της Π.Ε., αλλά και της κοινωνίας των συνανθρώπων μας γενικότερα.

Έχει τιμηθεί από το Υπουργείο Παιδείας, από τα Γυμνάσια και Λύκεια όπου υπηρέτησε, από τον Δήμο Καλαβρύτων, από την Παγκόσμια Ένωση Καλαβρυτινών (Π.Ε.Κ.Α.) και από τον Πάπα της Ρώμης Ιωάννη Παύλο τον ΙΙ .

Η Παγκαλαβρυτινή Ένωση, που έχει βραβευθεί από την Ακαδημία Αθηνών για την από το 1896 μέχρι σήμερα, εθνική, ιστορική και πολιτιστική προσφορά της στη χώρα μας, τίμησε τον αξιαγάπητο και σεβαστό μας Σπήλιο Πολυδώρου στις 21-6-2009 σε ειδική εκδήλωση στην Ιερά Μονή Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων, με την ευκαιρία της εκεί νικηφόρας μάχης των Μοναχών και άλλων Καλαβρυτινών Αγωνιστών κατά του Ιμπραήμ Πασά, που έλαβε χώρα στις 24 Ιουνίου 1827, με απόδοση τιμής και ευσήμων στον αγαπημένο μας πολύτιμο και ανεπανάληπτο Σπήλιο Πολυδώρου.

Θα μας λείψουν, η ανθρωπιά, ο μειλίχιος αλλά και δυναμικός χαρακτήρας του, η δυναμική του προσωπικότητα και το κενό που μας αφήνει είναι δυσαναπλήρωτο.

Ο πόνος μας για την απώλειά του είναι μεγάλος, θα τον θυμόμαστε σε όλη μας τη ζωή, κάθε στιγμή.

Ευχόμαστε την εξ ύψους παρηγορία, για την αγαπημένη σύντροφο της ζωής του, την κυρία Σοφία, με την οποία δημιούργησε μια υποδειγματική οικογένεια, για τα επιτυχημένα στη ζωή και στις επιστήμες παιδιά του, που ακολούθησαν το παράδειγμά του, το Νίκο και τη Ντόρις, τη Λίλιαν και το Χρήστο, το Χάρη και την Τόρκαν και για τα εγγόνια του Σπήλιο, Ηλία, Σπύρο και Σοφία, που και από εκείνα θα λείψει ο στοργικός και γλυκύτατος παππούς τους.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Αττικής Γης που θα τον σκεπάσει.

Γεώργιος Μιλτ. Κοσμάς
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
Επίτιμος πρόεδρος 
της Παγκαλαβρυτινής Ένωσης