Ευτυχώς που σ αυτόν τον τόπο υπάρχουν ακόμα Παθιασμένοι!!!

Ευτυχώς που σ αυτόν τον τόπο υπάρχουν ακόμα ορισμένοι "τρελοί", ορισμένοι παθιασμένοι για τον τόπο του μας, που τρέχουν, μάχο...

Ευτυχώς που σ αυτόν τον τόπο υπάρχουν ακόμα ορισμένοι "τρελοί", ορισμένοι παθιασμένοι για τον τόπο του μας, που τρέχουν, μάχονται, διεκδικούν και φέρνουν αποτελέσματα και δυστυχώς αρκετοί άλλοι που θέλουν να παίρνουν "μερίδιο" χωρίς κάνουν απολύτως τίποτα....

Σήμερα (17/9/14) το πρωί στο μηχανοστάσιο του Διακοπού, απετράπη (επι του παρόντος), την τελευταία στιγμή, η "αφισοκόλληση" με διαφημιστικά της ΔΕΗ στα βαγόνια του Οδοντωτού, αφού είχαν προηγηθεί τις προηγούμενες ημέρες πήραν "φωτιά" τα τηλέφωνα και οι επιστολές προς τους υπευθύνους.

Πρωτεργάτης των αντιδράσεων, ο Αλέξης Λεχουρίτης, μαζί με 10-20 φίλους, εραστές του θρύλου των 118 ετών που λέγεται Οδοντωτός.

Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Αλέξης Λεχουρίτης, από μικρός έζησε κοντά σε μηχανές, εκεί στο αμαξοστάσιο του Οδοντωτού στα Καλάβρυτα, κοντά στον πατέρα του τον Σταθμάρχη του Οδοντωτού τον αγαπητό σε όλους μπαρπα Γιάννη, ένα από τα ορφανά που άφησαν στο πέρασμά τους τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής με το Ολοκαύτωμα της 13ης Δεκεμβρίου του 1943

Εκεί έμαθε να ζει με τα βαγόνια σε μια σχέση που υπερβαίνει τα όρια του νοητού.

Σε παλαιότερη συνέντευξη του στην εφ. Ελευθεροτυπίαλέει ο ίδιος «Παίζαμε στον προαύλιο χώρο του σταθμού κι όταν ακουγόταν ο ήχος του οδοντωτού τρέχαμε στα παγκάκια. Μια και εγώ ήμουν ανήσυχος από τότε, ο πατέρας μου με "έδενε", τρόπος του λέγειν, από το παγκάκι για σιγουριά με μια ζωστήρα μην τυχόν και πάω μπροστά στο τρενάκι».

Πρωτεργάτης του εθελοντισμού και δημιουργός του odontotos.com, διαφημίζει και στηρίζει τον τόπο του παντού. Το τι έχει κάνει ο Αλέξης όμως για τον Οδοντωτό δεν μας φτάνουν λίγες γραμμές αλλά τόμοι ολόκληροι. Δράττομαι όμως της ευκαιρίας να σταθώ σε ένα και μόνο περιστατικό που συνέβει 7 Ιουλίου 2008

....Ήταν απόγευμα μιας ζεστής μέρας όταν ξαφνικά εκδηλώθηκε φωτιά στο αμαξοστάσιο του Οδοντωτού στα Καλάβρυτα. Φυσικά και δεν σκέφτηκε τίποτα, παρά μόνον το φίλο του που βρισκόταν μέσα τον ..."ΔΚ 3004". Η επικινδυνότητα μεγάλη, το ρίσκο τεράστιο, αλλά όταν αγαπάς κάτι δεν σκέφτεσαι τίποτα. Μπήκε στο αμαξοστάσιο και με περίσσια τόλμη και υπομονή, (αφού οι συρμοί δεν μετακινούνται εύκολα αν δεν γεμίσει με τον απετούμενο αέρα για να λειτουργήσουν τα φρένα τους), τον έβαλε σε λειτουργία και τον απεγκλώβισε με λίγα μόνο σημάδια...........

Αυτό ήταν, η σχέση έγινε πάθος και το πάθος συνύπαρξη.

Όπως ο ίδιος εξομολογείται σε συνέντευξή του στην "Πελοπόννησο" και στην δημοσιογράφο, Βίκη Αθανασοπούλου : "Εκείνη η μέρα στάθηκε η αιτία ώστε να δημιουργήσω την ιστοσελίδα του Οδοντωτού για να τον γνωρίσει ο κόσμος όλος.365 ημέρες το χρόνο μεταφέρει επισκέπτες σε τούτα τα Άγια χώματα,θα ήταν κρίμα και άδικο μετά από έναν αιώνα λόγο καταστροφής του από πυρκαγιά να σταματούσε την λειτουργία του..."

...Και πραγματικά κατάφερε να "φτάσει" το φίλο του σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, σε πρωτοσέλιδα και τηλεοπτικές αφιερώσεις από την Ιαπωνία μέχρι τον Καναδά και από τη νότια Αμερική έως τη βόρεια Ευρώπη, αποδεικνύοντας ότι η αγάπη για τον τόπο του είναι προσφορά γι αυτόν και μέσα από αυτήν μαθαίνει όλος ο κόσμος όχι μόνον το φυσικό κάλος των Καλαβρύτων αλλά και την πλούσια και μοναδική Ιστορία του.!

Ο ίδιος για περιστατικό είχε γράψει λίγους μήνες μετά (Ιαν.2009):

"Έλεγαν στο σχολείο ότι τα άψυχα δεν έχουν θερμότητα, δεν έχουν αισθήματα και τόσα άλλα..... σήμερα όμως ήρθα, να πιστέψω πως οι δάσκαλοι τόσα χρόνια λάθος μου τα έλεγαν!

Πήγα μια βόλτα στο σταθμό των Καλαβρύτων και εκείνη την ώρα ήρθε ο Οδοντωτός.... με κοίταζε στα μάτια κ ήθελε με νόημα να πάω κοντά του, έτσι και έγινε... ο φίλος μου δεν ήταν σαν τις άλλες φορές.... με λυπημένη φωνή με ρώτησε, "πότε θα έρθουν, οι καινούργιοι.... οι "Ελβετοί" ;

Έλεγαν για τέλος 2008, μετά είπαν για αρχές του 2009, έμαθες κανά νέο";

Δεν έμαθα κάτι καινούργιο, αλλά σύντομα θα σας απαλλάξουν από τον κόπο σας, του απάντησα.... με κοίταξε στα μάτια.... κοίταζα τα μάτια του (φανάρια), ήταν βουρκωμένα... και με βαριά φωνή μου ψιθύρισε "κουράστηκα τόσα χρόνια το πάνω-κάτω, να κάνουν σύντομα, γέρασα για λίγο καιρό ακόμα θα μπορέσω, να τους δείξω τα κατατόπια και τις ομορφιές του φαραγγιού..."!

Φίλε σου υπόσχομαι, πως θα κάνω ότι περνά από πλευράς μου, να γίνει το συντομότερο... καιρός είναι να ξεκουραστείς κ εσύ μετά από τόσα χρόνια.....

Σε ευχαριστούμε για τις τόσες βόλτες που κάναμε μαζί.... ήμουν πιτσιρικάς όταν άκουγα το σφύριγμα σου στην Ζαχλωρού και ήθελα να σε προϋπαντήσω, με αποτέλεσμα να τις "εισπράττω" από τον Παππού τον Αγγελή.... γύρισα να φύγω και ακούω, να μου λέει "περίμενε.... έχω κα εγώ να σε ευχαριστήσω.... αν είμαι σήμερα, είμαι χάρη στην τόλμη σου... εκείνη την μέρα του Ιουλίου (6/7/2008), όταν πείρε φωτιά το σπίτι μου (μηχανοστάσιο) και με έσωσες από την πυρκαγιά".....

Πέρασαν τα χρόνια και ήρθε η ώρα να παραδώσουν την σκυτάλη στους νέους ελβετικούς συρμούς..... εμείς από την μεριά μας ευχαριστούμε όλους τους τεχνικούς στο μηχανοστάσιο Διακοπτού και Ρέντη για την συντήρηση τους μέχρι και σήμερα.

(Σκέψεις που είχα κάνει κατά την επίσκεψη μου στο σταθμό του οδοντωτού στα Καλάβρυτα και αντικρίζοντας το συρμό 3004... πίστευα ότι τα "άψυχα" δεν έχουν ψυχή...τώρα το αναιρώ!!!)"

Αυτό είναι ο Αλέξης για όσους δεν τον ξέρουν για τους υπόλοιπους που τον ξέρουμε τα λόγια ωχριούν.....

Σ ευχαριστούμε Αλέξη!!!!