Αγαπητέ φιλέ και συμπατριώτη Θόδωρε, Συναντηθήκαμε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1998 στο πρώτο συνέδριο αποδήμων Αχαιών που διοργαν...
Αγαπητέ φιλέ και συμπατριώτη Θόδωρε,
Συναντηθήκαμε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1998 στο πρώτο συνέδριο αποδήμων Αχαιών που διοργανώθηκε από την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αχαΐας και με την δική σου συνδρομή. Τότε εγώ εκτελούσα χρέη Αντινομάρχισσας Αχαΐας και είχα την εύθηνη του συντονισμού της διοργάνωσης του συνεδρίου. Έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να σε ζήσω από κοντά και να διαπιστώσω ότι ο πατριωτικός σου παλμός και τα ανθρωπιστικά σου αισθήματα δεν περιορίζονταν μονό για τους Αχαιούς, αλλά για όλους τους Έλληνες και τον άνθρωπο γενικότερα.
Το 2001 ιδρύσαμε την Παγκόσμια Ένωση Καλαβρυτινών Αποδήμων (Π.Ε.Κ.Α.), με Πρόεδρο τον Θ. Σπυρόπουλο, Αντιπρόεδρο τον Αλέκο Γιαννούλια και Γενική Γραμματέα εγώ η ιδία. Διοργανώσαμε δυο παγκόσμια συνέδρια στα Καλάβρυτα το 2002 και το 2004 που μας τίμησε με την παρουσία του, ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, υπουργοί, επιστήμονες και επιχειρηματίες, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, από την Καλαβρυτινή διασπορά και από όλα τα σημεία του πλανήτη. Τα συνέδρια αυτά εξελίχτηκαν με επιτυχία, υπό την προεδρία του Θ. Σπυρόπουλου. Στα συνέδρια αυτά όπου συναντηθήκαμε όλοι ξανά στα ιερά μας χώματα, τα ποτισμένα με ιδρώτα και αίμα για την ελευθερία, νιώσαμε πιο κοντά ο ένας στον άλλο και συντονιστήκαμε με τα οράματα σου, τον αγώνα σου και την αγωνιά σου για την πορεία του Ελληνισμού.
Λες και κάποια αδιόρατη δύναμη μας ένωσε για κάθε τι το Ελληνικό. Οι κοινές μας ρίζες στα Καλαβρυτινά μας χώματα, το απωθημένο στο βάθος συλλογικό μας ασυνείδητο, μας ώθησε να αναπτυχθούν μεταξύ μας, δεσμοί εμπιστοσύνης, κοινός βηματισμός, αγώνας και προσπάθεια για την επιβίωση του ελληνισμού όπου γης.
Στα δεκαεπτά χρόνια γνωριμίας μας, προσωπικά, έκανα τα ελάχιστα ως απλός στρατιώτης στα οράματα, το μεγαλείο και την αγωνία που εξέπεμπες για τον Ελληνισμό.
Ο πατριωτικός παλμός δεν περιγράφεται με λόγια ούτε με αριθμούς και εξισώσεις, ξεχειλίζει από την ψυχή μας, και από την δική σου ψυχή ξεχείλιζε ανεξάντλητος παραβλέποντας πολλές φορές μικρότητες. Ήσουν περήφανος, γενναίος, ανεξίκακος, ανθρωπιστής, μα προπαντός ακλουθούσες το μήνυμα του εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού, «Κλείσε μέσα στην ψυχή σου την Ελλάδα, και θα αισθανθείς μέσα σου να λαχταρίζει κάθε είδος μεγαλείου».
Θα σε θυμόμαστε με αγάπη, θα μας εμπνέεις και θα μας οδηγείς.
Μαρία Δαφαλιά Μασσαρά
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.