Παύλος Μπακογιάννης - Σύμβολο της Δημοκρατίας και της Εθνικής Συμφιλίωσης

γράφει ο   Θανάσης Παλούμης Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 1989, ώρα 7.58 το πρωί... Πέρασαν 25 χρόνια από την ημέρα που ο Παύλος Μπακογιάννης, βου...

γράφει ο Θανάσης Παλούμης
Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 1989, ώρα 7.58 το πρωί...

Πέρασαν 25 χρόνια από την ημέρα που ο Παύλος Μπακογιάννης, βουλευτής Ευρυτανίας της Ν.Δ. και γαμπρός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες της τρομοκρατικής οργάνωσης "17 Νοέμβρη", στην είσοδο της πολυκατοικίας της οδού Ομήρου στην Αθήνα, όπου στεγαζόταν το πολιτικό του γραφείο.

Ήταν μια δολοφονία η οποία στιγμάτισε την πολιτική ζωή του τόπου, τις ιδέες της Δημοκρατίας και της ελευθερίας.

"Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα", ήταν η φράση του η οποία έμεινε ιστορική και φανερώνει τα κυρίαρχα στοιχεία του χαρακτήρα του: Πίστη στην ιδέα της Δημοκρατίας, αγωνιστικότητα και βεβαιότητα ότι όλα τα προβλήματα μπορούν να λύνονται με καλή θέληση, διάλογο και συναίνεση.

Ποιος ήταν ο Παύλος Μπακογιάννης...

Γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1935 στο χωριό Βελωτά της Ευρυτανίας. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του παπα-Κώστα και της Ειρήνης Μπακογιάννη. Γυμνάσιο πήγε στο Θέρμο Τριχωνίδας, για ένα χρόνο στο Καρπενήσι (1950) και το τελείωσε στην Πάτρα στο Β' Γυμνάσιο Πατρών. Σπούδασε Πολιτικές και Κοινωνικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία, παίρνοντας πτυχίο Πολιτικής Οικονομίας και Πολιτικών Επιστημών των Πανεπιστημίων Μονάχου, Τίμπινγκεν και Κωνσταντίας (Konstanz), στο Πανεπιστήμιο της οποίας ανακηρύχθηκε κατόπιν Διδάκτωρ των Κοινωνικών Επιστημών. Δίδαξε Πολιτικές Επιστήμες και Δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, ενώ από τα μέσα της δεκαετίας του '60 και για δέκα περίπου χρόνια διηύθυνε το ελληνόφωνο πρόγραμμα της ραδιοφωνίας της Βαυαρίας.

Ήταν διευθυντής του ελληνικού προγράμματος της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας, όταν έγινε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Από τη θέση αυτή αντιτάχθηκε στο δικτατορικό καθεστώς και έκανε εκπομπές με σχόλια και ειδήσεις που αναμεταδίδονταν και από την "Ντόυτσε Βέλλε" και πολύ γρήγορα έγιναν σημείο αναφοράς του αντιδικτατορικού αγώνα.

Στο Μόναχο γνώρισε τη Ντόρα Μητσοτάκη, κόρη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η οποία σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης και την οποία και παντρεύτηκε το 1974. Μαζί της απέκτησε δύο παιδιά, την Αλεξία και τον Κώστα.

Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας (1974) επέστρεψε στην Ελλάδα. Εργάσθηκε στην εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" και το 1982 ανέλαβε εκδότης - διευθυντής του εβδομαδιαίου περιοδικού "ΕΝΑ" ως το Φεβρουάριο του 1985. Από το Νοέμβριο του 1985 μέχρι το Σεπτέμβριο του 1989 διετέλεσε πολιτικός σύμβουλος του Προέδρου της Ν.Δ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Τον Ιούνιο του 1989 εκλέχθηκε βουλευτής της μονοεδρικής περιφέρειας Ευρυτανίας. Ακολούθησε η Κυβέρνηση Τζαννετάκη, στο σχηματισμό της οποίας έλαβε ενεργό ρόλο, ως διαπραγματευτής μεταξύ του κόμματός του και του Συνασπισμού.

Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ανάπτυξη της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Ευρυτανίας. Το πρώτο του μάλιστα βιβλίο είχε τίτλο: "Η Ευρυτανία και οι οικονομικές της δυνατότητες" (Αθήνα, 1960). Κατήρτισε ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης της περιοχής, το οποίο υπέβαλε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τραγική ειρωνεία; Την ημέρα που δολοφονήθηκε, εγκρίθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση η χρηματοδότηση του προγράμματος για την αγαπημένη του Ευρυτανία.

Το όραμά του για την Ελλάδα...

Το όραμα του Παύλου Μπακογιάννη ήταν μια Ελλάδα Εθνικής Συμφιλίωσης. Θεωρούσε επιβεβλημένη την υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών του παρελθόντος, την επούλωση των πληγών του Εμφυλίου και του Διχασμού. Στα πλαίσια αυτής του της πεποίθησης εργάστηκε για την επιτυχία του πρωτοποριακού, για την εποχή, εγχειρήματος συγκυβέρνησης Αριστεράς και Δεξιάς. Για τους ίδιους λόγους ήταν εισηγητής, εκ μέρους της Ν.Δ., του νομοσχεδίου για την απάλειψη των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου που υπερψηφίστηκε και έγινε Νόμος το καλοκαίρι του 1989.

Ως πολιτικός θεωρούνταν ήπιος και συναινετικός. Σύμβολο της Δημοκρατίας, της ελευθερίας, της Εθνικής Συμφιλίωσης, της πολιτικής συνεργασίας και συνεννόησης. Μετριοπαθής, ορθολογιστής, αλλά ταυτόχρονα εξαιρετικά άμεσος και δημοφιλής, κέρδιζε με το λόγο και το παράδειγμά του τον συνομιλητή του.

Η Ελλάδα, έχασε έναν μεγάλο πολιτικό που σήμερα η φωνή του θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη, τιθασεύοντας όσους καλλιεργούν τα "άκρα" και όσους ζουν από αυτά.

Θανάσης Παλούμης