Η Γενιά της Πείνας, της Υπερηφάνειας και η Γενιά της Ευημερίας και της Φτώχειας

ΠΡΙΟΛΙΘΟΣ, ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ, 1949.  Παιδάκι χωρίς παπούτσια και  μάλλον απορημένο.  Το φορτηγό είναι της κοινής αποστολής  του Διεθνούς...

ΠΡΙΟΛΙΘΟΣ, ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ, 1949. 

Παιδάκι χωρίς παπούτσια και 

μάλλον απορημένο. 

Το φορτηγό είναι της κοινής αποστολής 

του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού 

και του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού 

στην περιοχή των Καλαβρύτων 

τον Νοέμβριο του 1949.

γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α. 

Γιώργος Αλ. Παπαδημητρόπουλος

Γεννήθηκα στη διάρκεια της κατοχής και του εμφυλίου και των μετέπειτα συνεπειών. Ανήκω σε κείνη τη γενιά της πείνας και της καταπίεσης.

Ανήκω και το λέω με περηφάνεια σε κείνη τη γενιά του ήθους, της υπερηφάνειας και της αξιοπρέπειας. Ανήκω σε κείνη τη γενιά που δεν ξέχασε ποια ήταν και τι τράβηξε στο διάβα της γιατί εκείνη η γενιά ένιωσε και νιώθει του φτωχού το πόνο,γιατί όπως λέει και ο αείμνηστος Καζατζίδης του «φτωχού τον πόνο, ο φτωχός τον νιώθει μόνος».

Ναι είμαι εκείνης της γενιάς της μετανάστευσης που κορυφαίος Ελληνας πολιτικός την ονόμαζε «ευλογία Θεού». Κρίμα για την Ελλάδα.

Κατορθώσαμε όμως πολλοί και μείναμε στο τόπο μας και δεν γνωρίσαμε δυο πατρίδες γιατί σήμερα θα είμαστε δυστυχισμένοι.

Αγωνιστήκαμε, για να πατήσουμε ένα στέρεο σκαλοπάτι, να εξασφαλίσουμε τον «επιούσιο» χωρίς να απλώσουμε στο παχνί του άλλου.

Πιστεύαμε, ότι περνώντας ο χρόνος, το πολιτικό σύστημα θάλλαζε νοοτροπία και θα απέβαλε νοοτροπίες του παρελθόντος, δυστυχώς εξακολουθούσε «δικός σου», «δικός μου», με αποτέλεσμα να φθάσουμε πάλι σε «χαρτί» από τον κομματάρχη.

Ήρθε, «κουτσά στραβά», για την γενιά μου και η εποχή της ευημερίας, του πλαστικού χρήματος των καρτών, των διακοποδανείων, εορτοδανείων, μεθόδους που χρησιμοποίησε το σύστημα, για να ελέγχει τα πάντα, να μη μπορείς να απεργήσεις, να μη μπορείς να διαμαρτυρηθείς, γιατί ο μισθός θα κατέβαινε και πως να ανταποκριθείς στις «δόσεις σου». Μας είχε πείσει το πολιτικό σύστημα ότι ζούμε στη «γη της επαγγελίας», ενώ η πραγματικότητα ήταν, ότι ζούσαμε με μια οικονομία επίπλαστη, σε μια οικονομία εικονική.

Πίστευα, και έτσι είναι, ότι έζησα στερημένα χρόνια, αλλά λέω τώρα που μεγάλωσα και βλέποντας αυτά θα περάσω «καλά γεράματα».

Ομως γελάστηκα στις προβλέψεις μου, γιατί εμφανίστηκε μια νέα γενιά με μεταξωτές γραβάτες και μαύρα πανωφόρια, πούλεγαν ότι αγωνίστηκαν για την δημοκρατία, που στο δρόμο τους ξέχασαν τους αγώνες τους, αφομοιώθηκαν από το πολιτικό σύστημα και έγιναν μέρος του συστήματος, έγιναν τα «Γκόλντεν μπόϋς» έγιναν οι «κηπουροί», άνθρωποι, ανάξιοι, απλώς βρέθηκαν νάναι «κολλητοί» δυο γόνων πολιτικών και αξιοποιήθηκαν καταλλήλως.

Δυστυχώς εκείνη η γενιά του Πολυτεχνείου με τους αγώνες της, που ο κόσμος περίμενε πολλά, πρόδωσε το λαό και δεν ομιλώ για την έντιμη γενιά του Πολοτεχνείου, μιλάω για κείνους που πρόδωσαν τις ιδέες τους και τους αγώνες τους και «φιγουράρουν» πρωτοκλασάτοι σε διάφορους πολιτικούς σχηματισμούς «πηδώντας» από δω και από κεί.

Φτωχύναμε, μας φτώχυναν συγκεκριμένοι άνθρωποι, ο ένας «άστα για αργότερα» και ο άλλος «λεφτά υπάρχουν», αλλά από αυτούς δεν υποφέρει κανείς, ο ελληνικός λαός τρέχει στα συσσίτια της εκκλησίας, στον ΕΝΦΙΑ και τόσα άλλα δεινά.

Είναι όμως και επιλήσμονες το τι έχουν κάνει και το τι έχουν ψηφίσει, ταπεινώνοντας έναν υπερήφανο λαό, ένα αδούλωτο λαό που τον κατάντησαν να είναι «χλεύη» των Γερμανών και των συνοδοιπόρων τους. Αλλά είπαμε, τελειώνοντας, θα τρίξουν τα κόκκαλα των μεγάλων ηγετών (παρά τα λάθη τους) Κων/νου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου, για τα «πουλαίν τους» πούφτασαν την Ελλάδα στον «πάτο».

Έχω κάθε δικαίωμα να κρίνω το πολιτικό σύστημα και τις κυβερνήσεις γιατί με φτώχυναν.

Δυστυχώς η νοοτροπία των πολιτικών έχει περάσει και στη δημόσια διοίκηση και δεν νοείται ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί των οποίων η θητεία έχει λήξει να εξακολουθούν να κρίνουν άλλους, από εκεί έπρεπε να ξεκινήσει ο κ. Μητσοτάκης με την αξιολόγηση.

Είναι αντιδεοντολογικό και νομικά όχι ορθό, συνταξιούχοι δικαστικοί λειτουργοί να εκφέρουν απόψεις στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο για εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις, όταν οι ίδιοι δεν γνωρίζουν το υλικό της δικογραφίας τα στοιχεία της οποίας είναι μυστικά.

Εξ’ άλλου λόγω της προηγούμενης ιδιότητάς του και γνωρίζοντες τους κανόνες που ισχύουν να είναι ιδιαίτερα φειδωλοί στις κρίσεις αυτές.

Η αντίθετη συμπεριφορά δεν προάγει την ορθή απονομή της δικαιοσύνης, αλλά αποβλέπει μόνο την κακώς νοούμενη προβολή αυτού που ασκεί την κριτική.

Τέλος η κριτική που προέρχεται από συνταξιούχους ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς έχει αποδειχθεί, ότι δεν είναι αποδεκτή από το ευρύ κοινό, ενώ οι εν ενεργεία δικαστικοί λειτουργοί αναθεωρούν τις όποιες θετικές απόψεις είχαν για τους κριτές αυτούς.

Γιώργος Αλ. Παπαδημητρόπουλος
Αντιστράτηγος ε.α.
Επίτιμος Υπαρχηγός ΕΛΑΣ