Χρονολόγιο Ολοκαυτώματος - 6 Δεκεμβρίου 1943

Ομάδα GNAS Α.Α.116 Ποδηλατιστών  6 Δεκεμβρίου 1943 στα Λαγκάδια Αρκαδίας οδεύοντας προς Καλάβρυτα  Η χρονολογική σειρά των γεγονότων ...

Ομάδα GNAS Α.Α.116 Ποδηλατιστών 
6 Δεκεμβρίου 1943 στα Λαγκάδια Αρκαδίας οδεύοντας προς Καλάβρυτα 

Η χρονολογική σειρά των γεγονότων πριν και μετά το Καλαβρυτινό Ολοκαυτωμα από τα Ντοκουμέντα του Ιστορικού Αρχείου Κανελλόπουλου (Ι.Α.Κ.).

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή διασκεύαση απόδοσης του περιεχομένου της ιστορικής έρευνας με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφίσεως ή άλλο, χωρίς γραπτή άδεια του Ι.Α.Κ. (Ν 2121/1993)

Δευτέρα 6η Δεκεμβρίου 1943

 Επιχείρηση «Καλάβρυτα». Η μάχιμη μονάδα Wolfinger ξεκίνησε στις 06.00 σύμφωνα με το σχέδιο. Η προέλαση επιβραδύνθηκε λόγω ύπαρξης εκρηκτικών σε πολλά σημεία. Στις 18.00 άφιξη της Πεδινής Ομάδας στην Καλάνιστρα, της Ορεινής Ομάδας στη Μοίρα. Ο Σταθμός Διοικήσεως του Συντάγματος στην Καλάνιστρα.

 Πυρπολείται η Μονή Ομπλού. Εκτελούνται 5 μοναχοί.

 Η μάχιμη μονάδα Wolfinger ξεκίνησε στις 06.00 σύμφωνα με το σχέδιο. Η προέλαση επιβραδύνθηκε λόγω ύπαρξης εκρηκτικών σε πολλά σημεία. Στις 18.00 άφιξη της Πεδινής Ομάδας στα Καλάνιστρα, της Ορεινής Ομάδας στη Μοίρα. Ο Σταθμός Διοικήσεως του Συντάγματος στην Καλάνιστρα.

 ΄Εργα επισκευής στην οδό, πορεία της Μάχιμης Ομάδας Kockert χωρίς φορτηγά οχήματα ως τα Καλύβια, εκεί καταυλισμός και διαμονή. Τα υποζύγια παρέμειναν με την Α.Α. 116 Μάχιμη Ομάδα Αναγνωρίσεως. Λεπτομερής αναγνώριση έδειξε ότι η οδός ως τον ποταμό και τη γέφυρα του ποταμού Αροάνιου πρέπει να επισκευασθεί. Το Τμήμα Αναγνωρίσεως της Διμοιρίας Μηχανικού και η υπαχθείσα Διμοιρία Μηχανικού του 3/117 Λόχου Μηχανικού, καθώς και μία ΄Ιλη Ποδηλατιστών, αποκατέστησαν την οδό. Αυτοβούλως συμμετέσχε στα οδικά έργα και ο τοπικός πληθυσμός. Η Ομάδα Προελάσεως Kockert ξεκίνησε στις 09.00 από τον Δάρα προς τα Καλύβια στην καμπύλη του ποταμού και διενήργησε κατά τη διάρκεια της ημέρας αναγνώριση προς βορειοανατολικά και νοτιοδυτικά. Το Τμήμα Αναγνωρίσεως που επιχείρησε νοτιοδυτικά στην περιοχή Μικρό Καρνέσι δεν απέδωσε κάτι ιδιαίτερο. ΄Εργα επισκευής στην οδό, πορεία του Αποσπάσματος Kockert χωρίς φορτηγά οχήματα ως τα Καλύβια, εκεί καταυλισμός και διαμονή. Τα υποζύγια παρέμειναν με το 116 Απόσπασμα Αναγνωρίσεως.

 Τέλος Οκτωβρίου του ’43 όλη η οικογένεια, εκτός του πατέρα που νοσηλευόταν στον «Ευαγγελισμό», μετακομίσαμε στου Πλανητέρου σε δικό μας σπίτι και πήγαμε σχολείο εκεί εμείς τα παιδιά. Θυμάμαι, αρχές Δεκέμβρη, πριν το πανηγύρι του χωριού στις 6 Δεκέμβρη, του Αγίου Νικολάου περάσανε Γερμανοί από το χωριό και πιάσανε δύο Πλανητεριώτες αντάρτες που φόραγαν γερμανική στολή και τους σκοτώσανε. Ανήμερα της γιορτής του Αγίου Νικολάου οι αντάρτες φέρανε τους Γερμανούς αιχμαλώτους στου Πλανητέρου. Τους βάλανε στο Δημοτικό Σχολείο χωρίς άμεσο περιορισμό. Το χωριό έτρεξε να τους περιποιηθεί. Τους μοιράσανε στα σπίτια. Θυμάμαι που ο θείος μου έφερε δύο στο σπίτι και τους ταΐσαμε. Θυμάμαι ακόμη που λεγόταν ότι, μόλις είδε τους αιχμαλώτους ένας Γερμανός που ‘χε αυτομολήσει στους αντάρτες, δάκρυσε. Την επόμενη μέρα, 7 του μηνός, τους πήρανε, δεν ξέραμε για που. Το βράδυ της ίδιας ημέρας ήρθε ένας μπάρμπας μου στο σπίτι κι εκεί, καθώς συζήταγαν, είπε:1 «Εκεί που τους πετάξαμε, ούτε ο Θεός δεν μπορεί να τους βρει». Ο ίδιος δεν είχε συμμετάσχει, αλλά φαίνεται ότι το είχε μάθει από «πρώτο χέρι», από τους αντάρτες. Στις 7 Δεκέμβρη ήρθαν οι Γερμανοί στου Πλανητέρου. Κάψανε όλα τα σπίται. Κάψανε και το δικό μας. Χωρίς, ωστόσο, να μας εμποδίζουν να σώσουμε ο,τιδήποτε μέσα από τα σπίτια μας. Μετά από δύο-τρεις ημέρες ήρθαν πάλι οι γερμανοί από τα Μαζέϊκα φέρνοντας μαζί τους και πέντε-έξι Μαζιώτες και τον γιατρό τον Καρκούλια για διερμηνέα. Μας συγκέντρωσαν ‒καμιά εικοσαριά άτομα, οι περισσότεροι είχαν φύγει‒ στην πλατεία στο μαγαζί του Ρηγόγιαννη. Είχαν μάθει για τους αιχμαλώτους κι έψαχναν να τους βρουν. Φύγανε από εκεί και πηγαίνοντας προς του Μάζι συναντήσανε έναν συγγενή μας, τον Θανάση τον Παπαδημητρόπουλο, τον πήρανε μαζί τους και από ό,τι μάθαμε αργότερα τον εκτέλεσαν μαζί με τους άλλους Μαζιώτες. Μόλις μάθαμε στο χωριό την τύχη των αιχμαλώτων, φοβηθήκαμε και καταφύγαμε στα γύρω βουνά, όπου μπορούσε ο καθένας. Οι Γερμανοί επιστρέφοντας στο χωριό σκότωναν, όποιον έβρισκαν. Από τη μανία τους δεν γλύτωσαν και τρεις ανήμπορες γριούλες, τις σκοτώσανε. Εμείς είχαμε καταφύγει σ’ ένα βουνό και θυμάμαι που ακούγονταν κραπ, κραπ, κραπ, τα βήματα των Γερμανών που πέρναγαν χαμηλά στη λαγκαδιά».

(1) Μνήμες Παπαδημητρόπουλου Λάκη.

Άνδρες της ΑΑ/16 Μάχιμης μονάδας Αναγνωρίσεως της Βέρμαχτ με επιταγμένους άνδρες του Παγκρατίου επισκευάζουν τον δρόμο προς τα Μαζέικα μετά από σαμποτάζ του ΕΛΑΣ 6.12.1943 (φώτο Γερμανικών Αρχείων)

Στο επόμενο - Η υποδοχη της ΑΑ/116 Μονάδα αναγνωρίσεως στα Μαζέικα - Η εκτέλεση των αιχμάλωτων στου Μαγείρου