Συνεχίζουμε να αποπλέουμε με δυνατούς ανέμους και ρισκάρουμε

γράφει ο οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας Η προκήρυξη των εθνικών εκλογών συνέπεσε με το ναυτικό δυστύχημα στην Αδριατική και μπροστά στην τ...

γράφει ο οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας

Η προκήρυξη των εθνικών εκλογών συνέπεσε με το ναυτικό δυστύχημα στην Αδριατική και μπροστά στην τραγωδία πέρασε σε δεύτερη μοίρα, όπως ήταν αναμενόμενο. Ενδεχομένως να περάσει και αυτό στην ιστορία των πορισμάτων, όταν και όποτε εκδοθεί. Κι εάν δει κανείς το περιστατικό μέσα από καλειδοσκόπιο πολύ πιθανό ν’αντικρύσει τη χώρα μας. Αργοπορία, μη εφαρμογή κανόνων ασφαλείας, ανειδίκευτο πλήρωμα την ώρα που χρειάστηκε (σύμφωνα με τους επιβάτες), έλλειψη συντονισμού, καμιά διασταύρωση στοιχείων, περίσσεια προσφορά βοήθειας, αλλά την κρίσιμη στιγμή το πλοίο βοηθήθηκε ελάχιστα λόγω των καιρικών συνθηκών. Την αρχική αισιοδοξία σύντομα διαδέχθηκε η πραγματικότητα, που άρχισε να μετρά θύματα. Η αυτοθυσία των διασωστών τελικά δεν ήταν αρκετή.

Κάπως έτσι κι εμείς. Παρά τις προειδοποιήσεις συνεχίζουμε να αποπλέουμε με δυνατούς ανέμους και ρισκάρουμε. Διακινδυνεύουμε να κολλήσουμε στα ρηχά, να συγκρουστούμε, μοιάζουμε ανήμποροι να διαχειριστούμε μία πυρκαγιά, διότι μέχρι τώρα πιάναμε πάντοτε λιμάνι και δεν χρειάστηκε να έρθουμε αντιμέτωποι με μοιραίους κινδύνους. Με ψεύτικα σωστικά μέσα και κοροϊδεύοντας τους επιθεωρητές πάντα τα καταφέρναμε. Κι εάν έκανε κι ο καπετάνιος κάποιον λανθασμένο χειρισμό δεν τον κατηγορούσαμε, γιατί μας αρκούσε που περνούσαμε καλά. Καμιά φορά τον αλλάζαμε, εξαπατώντας τον εαυτό μας πως έχουμε λόγο στον έλεγχο τού πληρώματος και του πλοιάρχου, αλλά οι τακτικές έμεναν ίδιες. Τα παραπλέοντα σκάφη μάς ενθάρρυναν κι εμείς κομπάζαμε πως ήμαστε πολυμήχανοι που καταφέρναμε να τους εμπαίζουμε. Εκείνοι βέβαια πληρούσαν τις προϋποθέσεις, αλλά εμείς ελάχιστες.

Πολλά χρόνια το ίδιο ταξίδι με διαφορετικούς πλοιάρχους, αδιαφορώντας για την ασυνέπεια. Με τον καιρό τα ψεύτικα σωστικά μέσα αχρηστεύτηκαν εντελώς, το πλήρωμα γινόταν όλο και περισσότερο, αλλά αστοιχείωτο, κι εμείς συνεχίζαμε. Σκόρπιες φωνές που προειδοποιούσαν για κινδύνους τις θεωρούσαμε υστερόβουλες και συνωμοτικές. Κι έφτασε ο καιρός που επιβεβαιώθηκαν και μείναμε ακυβέρνητοι στ’ανοιχτά. Εκπέμψαμε sos και έσπευσαν τα παραπλέοντα σκάφη για βοήθεια, αλλά μας ζητήθηκε να κάνουμε πρώτα όσα δεν κάναμε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Κι αρχίσαμε απροετοίμαστοι να ακολουθούμε τα όσα υπαγόρευαν, διότι έτσι μόνο θα μας έσωζαν. Χωρίς ούριο άνεμο, χωρίς σωσίβια, χωρίς συντονισμό.

Η έναρξη τής προεκλογικής περιόδου συνέπεσε μ’ένα θλιβερό γεγονός. Χαίρομαι για τους συμπολίτες μου και για όλους εκείνους που επέστρεψαν σώοι. Συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων με την ευχή να μην αυξηθεί ο αριθμός τους. Όσο για τον καταλογισμό ευθυνών..δεν θα έχει νόημα από τη στιγμή που παρόμοια περιστατικά τού παρελθόντος δεν κατάφεραν να μας διδάξουν..