Επενδύουν στο φόβο, ενώ θα έπρεπε να καταθέτουν προτάσεις

γράφει ο οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας Πάει ο παλιός ο χρόνος και μαζί με αυτόν και η μέχρι πρότινος Βουλή. Η άφιξη τού νέου έτους θα σημ...

γράφει ο οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας

Πάει ο παλιός ο χρόνος και μαζί με αυτόν και η μέχρι πρότινος Βουλή. Η άφιξη τού νέου έτους θα σηματοδοτήσει και την αλλαγή τής πολιτικής κατάστασης στη χώρα, καθώς την 25η Ιανουαρίου οι πολίτες θα κληθούν να ψηφίσουν γι’άλλη μια φορά, πριν τη λήξη τής 4ετίας, για νέα κυβέρνηση. Γνώμη και θέση μου το τελευταίο διάστημα ήταν πως η χώρα δεν πρέπει να οδηγηθεί σε εκλογές, αλλά να εκλεγόταν ΠτΔ και στη συνέχεια, κατόπιν συμφωνίας, να διεξάγονταν μες στο 2015. Αυτό δε συνέβη, επομένως σε μια σύντομη προεκλογική περίοδο οι πολίτες καλούνται να σταθμίσουν πολλές παραμέτρους πριν φτάσουν στις κάλπες.

Επιμένω στη στάθμιση, καθώς τώρα είναι η στιγμή που όσοι διεκδικήσουν την ψήφο θα κληθούν να προτείνουν, να απορρίψουν και να εισηγηθούν τις θέσεις τους για το μέλλον. Έως τώρα, και το επεσήμανα συχνά στις παρεμβάσεις μου, οι κορώνες, οι φλυαρίες και οι ανεύθυνες φωνές ακούγονταν με ευκολία. Έφτασε όμως η προκήρυξη εκλογών που προκαλεί και αναγκάζει όλες τις πλευρές ν’ανοίξουν τα χαρτιά τους, να μιλήσουν βάσει προγραμμάτων και εφικτών λύσεων, λαμβάνοντας πάντοτε υπ’όψιν πως η χώρα δεσμεύεται από υπογραφές έναντι των εταίρων, οι οποίες δεν ακυρώνονται με τη διεξαγωγή εκλογών.

Ανιχνεύοντας τα μηνύματα των δημοσκοπήσεων διαπιστώνει κανείς την ανάγκη τού κόσμου για αλλαγή. Ωστόσο μετά από πέντε χρόνια μνημονιακών πολιτικών, ύφεσης και οικονομικού σοκ θεωρώ πως η αλλαγή δεν καθορίζεται από τα ορθά ή τα ορθότερα των κριτηρίων εκ μέρους των πολιτών. Αρκεί ν’απομακρυνθούν οι κυβερνώντες και ν’αναλάβουν άλλοι; Αυτό εννοούμε αλλαγή; Η παραδοχή πως το πολιτικό σύστημα έχει φθαρεί και απαιτείται ανανέωση, δε συμπεριλαμβάνει μόνο την κυβέρνηση, αλλά και την αντιπολίτευση. Δεν είμαι σίγουρος πώς θα επέλθει η αλλαγή που επιθυμούμε όλοι με μια παράταξη που ενέταξε στις τάξεις της στελέχη από άλλους χώρους, που ψήφισαν το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο. Δε γνωρίζω κατά πόσο είναι σε θέση ν’αναλάβει σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα τη διακυβέρνησή της, όταν οι θέσεις της για την οικονομία είναι θολές και δε δίνουν σαφείς απαντήσεις. Όταν η μοναδική απάντηση είναι η «σκληρή διαπραγμάτευση» και όταν ερωτώνται τι θα κάνουν στην περίπτωση που αρνηθούν οι εταίροι, διαπιστώνει κανείς ότι σχέδιο δεν υπάρχει.

Από την άλλη, η τέως κυβέρνηση ολιγώρησε αδικαιολόγητα μετά τις ευρωεκλογές στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων (επαναλαμβάνω, όπως το κάνω συχνά, πως οι μεταρρυθμίσεις δεν ταυτίζονται με επώδυνα μέτρα) και αναλώθηκε σε μια στείρα αντιπαράθεση με την αντιπολίτευση, συρόμενη σε παλινωδίες, όπως ο ΕΝΦΙΑ ή η ρύθμιση των 100 δόσεων. Παράλληλα, το ΠΑΣΟΚ, εσωστρεφές και αναποτελεσματικό στο να αναδείξει και να υποστηρίξει τις θέσεις του υφίστατο την φθορά των πολλών λαθών στην υλοποίηση του κυβερνητικού έργου. Πολλές ουσιαστικές και ευνοϊκές τροπολογίες και ρυθμίσεις σε νομοσχέδια έγιναν μετά από εισηγήσεις στελεχών τού ΠΑΣΟΚ, αλλά έλειψε η πολιτική που θα τις προέβαλλε και θα τις επικοινωνούσε στους πολίτες.

Επειδή η αποτίμηση δεν προσφέρει, καθώς ο πολιτικός διάλογος συχνά εξαντλείται σε αυτήν και ο κόσμος έχει φτάσει στα όριά του, κοινωνικά και οικονομικά, το ζητούμενο είναι το μέλλον. Η σύντομη προεκλογική περίοδος προδιαγράφεται πολωτική, με σκληρές αντιπαραθέσεις, που αμφιβάλλω εάν θα αναδείξουν τις πολιτικές που υποστηρίζει ο καθένας. Επικοινωνιακά έχει επιλεγεί η τακτική τού «φόβου» και της «κινδυνολογίας» εκατέρωθεν. Επενδύουν στο φόβο, ενώ θα έπρεπε να καταθέτουν προτάσεις. Ξοδεύουν το χρόνο σε διαξιφισμούς, ενώ θα μπορούσαν ν’απευθυνθούν στους πολίτες με ειλικρίνεια και να παρουσιάσουν ποιο είναι το σχέδιο, ποια είναι τα βήματα εκείνα που θα βάλουν τη χώρα σε διαφορετική τροχιά.

Να επενδύει κανείς στο φόβο δεν είναι γόνιμο και κρύβει κινδύνους. Προτιμώ να επενδύω στο μέλλον και στην κατάθεση προτάσεων. Δεν επιχειρηματολογώ με καταστροφολογία, αλλά γνωρίζοντας σε βάθος την υφιστάμενη οικονομική κατάσταση, οφείλω να διαλέγομαι με δεδομένα, χωρίς να δημιουργούνται αυταπάτες. Δεν επιθυμώ να αντιπαρατίθεμαι για το παρελθόν, αλλά να υποστηρίζω και να συμπράττω σε εφικτές και μεθοδευμένες λύσεις. Πιστεύω στη σύνθεση και όχι στην πόλωση. Η πολιτική περιχαράκωση αποτελεί παρελθόν και η παρούσα συγκυρία απαιτεί ενότητα και όχι διάσπαση. Σε αυτήν την κρίσιμη ώρα, στην αυγή τού νέου έτους, ας παραμείνουμε νουνεχείς και ας σκεφτούμε επιτέλους πώς θα παραχθεί πολιτική ουσίας, χωρίς επικοινωνιακά παιχνίδια που στοχεύουν μόνο στην εξουσία, χωρίς όραμα, ελπίδα και σχέδιο.

Μια δημιουργική και ωφέλιμη χρονιά εύχομαι σε καθέναν ξεχωριστά. Η αλλαγή που προσδοκούμε όλοι ας αρχίσει με την αλλαγή τού έτους, ατενίζοντας με ρεαλισμό και αισιοδοξία το μέλλον.