Ο Χρ. Φωτεινόπουλος για το βιβλίο του Ν. Σακελλαρόπουλου

γράφει ο Χρίστος Φωτεινόπουλος Μια πολύ αξιόλογη και ενδιαφέρουσα ιστορική –λαογραφική μελέτη με τον τίτλο: «ΛΕΧΟΥΡΙ ΚΑΙ ΚΕΡΕΣΟΒΑ» και υπό...

γράφει ο Χρίστος Φωτεινόπουλος

Μια πολύ αξιόλογη και ενδιαφέρουσα ιστορική –λαογραφική μελέτη με τον τίτλο: «ΛΕΧΟΥΡΙ ΚΑΙ ΚΕΡΕΣΟΒΑ» και υπότιτλο: (Ριζοχώρια του μυθικού Ερύμανθου), έργο του εκλεκτού συμπατριώτη μας και συγγραφέα Νίκου Κ. Σακελλαρόπουλου, κυκλοφόρησε από Πατρινές εκδόσεις το έτος 2012.

Το βιβλίο, απ’ όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, έτυχε θετικής υποδοχής από κοινό και κριτικούς. Νιώθω, ωστόσο, κι εγώ την ανάγκη και την ηθική υποχρέωση –μαζί με τις θερμές ευχαριστίες για τη φιλόφρονα χειρονομία του να μου αποστείλει ένα αντίτυπο του βιβλίου του -να γράψω λίγα λόγια για το νέο αυτό έργο του Νίκου Κ. Σακελλαρόπουλου, ένα έργο κατάθεση ψυχής αυτού του αθόρυβου πνευματικού δημιουργού, ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια υπηρετεί με ευσυνειδησία τον πολιτισμό του τόπου μας και τα Ελληνικά Γράμματα.

Ο συγγραφέας με αγάπη και σεβασμό στην ιστορία του τόπου του και την επιστημονική αλήθεια, σ’ ένα ταξίδι μνήμης, μας ξεναγεί τοπικά και χρονικά στην αγαπημένη του γενέτειρα. Μας μιλάει για την ιστορία της, για τους ανθρώπους της, για τους αγώνες της, για τα ήθη και τα έθιμα της, για τις παραδόσεις της…. Σκοπός του, να διασωθεί η ιστορία του τόπου του από τη σκόνη του χρόνου και τη λήθη που συχνά λαθραία εισχωρεί στη ζωή μας, την απειλεί και την αποσυνθέτει. «Κάθε τόπος όσο μικρός κι αν είναι έχει τη δική του ιστορία», γράφει στον πρόλογο του βιβλίου, « και αυτή η ιστορία πρέπει να γράφεται για να μη σβήσει ο χρόνος γεγονότα πρόσωπα και καταστάσεις».

Πρόκειται για ένα σπουδαίο βιβλίο, ένα θαυμάσιο πνευματικό πόνημα όπου, μέσα από την αρμονική συνύφανση του ιστορικού, λαογραφικού και βιωματικού στοιχείου, σκιαγραφείται με απόλυτη πληρότητα, σαφήνεια και αμεσότητα η κοινωνική, ιστορική και πολιτισμική ταυτότητα δύο χωριών της επαρχίας Καλαβρύτων, δύο ριζοχωριών του μυθικού Ερυμάνθου, του Λεχουρίου και της Κερέσοβας.

Πράγματι, έχουμε να κάνουμε με μια άκρως επιμελημένη πολυθεματική μελέτη που περιλαμβάνει καταγραφές και ερευνητική προσπάθεια πολλών ετών, όπου ξεχωρίζουν: η ενδελεχής έρευνα, η συλλογή, η επεξεργασία και η αξιοποίηση των πηγών κατά τρόπο επιστημονικό, σαφή και κατανοητό καθώς και η κατά τρόπο αριστοτεχνικό δομή του υλικού, που ξετυλίγεται πτυχωτά, ταξινομημένα σε θεματικές ενότητες {ιστορία, λαογραφία, οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον).

Στα πλεονεκτήματα του βιβλίου συγκαταλέγονται ακόμη:

Η φιλομάθεια και η εργατικότητα του συγγραφέα, η παρατηρητικότητά του, η μεθοδικότητά του, η ομορφιά του λόγου του και η γλώσσα της γραφίδας του: σαφής, εύληπτη, ρέουσα, γλαφυρή, που υπερβαίνει την πεζότητα του ιστορικού λόγου. Επίσης το πλήθος των φωτογραφιών που διανθίζουν τις σελίδες του βιβλίου, ζωντανεύουν και καθιστούν προσιτή την ιστορική πραγματικότητα, ενώ το βιωματικό στοιχείο προσδίδει ενάργεια, χωρίς να αποβαίνει σε βάρος της αντικειμενικότητας του έργου. Και οπωσδήποτε η παράθεση έμπιστων πηγών, γλωσσαρίου, παροιμιών, κάποιων χιουμοριστικών ιστοριών, ονομάτων οικογενειών και της αυτοβιογραφίας του συγγραφέα, που στοχεύουν να οδηγήσουν τον αναγνώστη στην πληρέστερη κατανόηση του έργου και να βοηθήσουν στην προαγωγή της λαογραφικής έρευνας και επιστήμης.

Να επαναλάβω ότι πρόκειται για μια επίπονη εργασία, καρπός άοκνων προσπαθειών, μεγάλη προσφορά στη γνωριμία του τόπου και βαρύτιμη συμβολή στην ιστορία και στον πολιτισμό, που πλέον κοσμεί την Καλαβρυτινή Βιβλιογραφία.

Ένα μικρό ανάχωμα στη λήθη είναι το βιβλίο. Μια βαριά παρακαταθήκη για τη ζώσα πραγματικότητα. Χρέος και ευθύνη για τις επερχόμενες γενιές. Ιδού η προ(σ)κληση: να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη ανατροφοδοτώντας την με αλήθειες, για να μην ξεθωριάσει, να μη σβήσει, γιατί η «μνήμη είναι η ιθαγένεια. Χωρίς τη μνήμη δεν υπάρχει τίποτε» (Τάσος Λιγνάδης). Υπό την έννοια αυτή, θα χαρακτήριζα το βιβλίο του συγγραφέα Νίκου Σακελλαρόπουλου, λαμβάνοντας υπόψη και τη διδακτική του αξία, ως ένα βιβλίο μνήμης, νοσταλγίας, παιδείας και ηθογραφίας που θα μπορούσε να αποτελέσει, εφόσον βέβαια η εκπαιδευτική πολιτική της πολιτείας ήταν διαφορετική, μάθημα τοπικής πατριδογνωσίας για τους μαθητές της επαρχίας μας.

Εν κατακλείδι. Βιβλία τέτοιου είδους λειτουργούν συνήθως μέσα στον χρόνο ως «σχεδία σωτηρίας» για την ιστορική συλλογική μας συνείδησή, γιατί διασώζουν τα «κρυμμένα τιμαλφή και τα κειμήλια» του τόπου μας και της εθνικής μας κληρονομιάς, ήτοι τον πολιτισμό μας,

Εύχομαι από καρδιάς κύριε Σακελλαρόπουλε να είναι καλοτάξιδο και το νέο σας βιβλίο..

χ.φ.

ΥΓ. Και κάτι αξιομνημόνευτο. Ο κ. Νίκος Κ. Σακελλαρόπουλος, όπως και κατά την προηγούμενη έκδοση του βιβλίου του το «Μαύρο Μάμπα» και με το πρόσφατο βιβλίο του «Λεχούρι & Κερέσοβα» (Ριζοχώρια του μυθικού Ερύμανθου) ενίσχυσε οικονομικά το Ίδρυμα Εθελοντών Στήριξης Ογκολογικών Ασθενών «Ελπίδα» αποδεικνύοντας έμπρακτα την κοινωνική του αλληλεγγύη, ευαισθησία και ανθρωπιά στους αδύναμους και πάσχοντες συνανθρώπους μας.. Είπαμε, παν μέτρον ο Άνθρωπος…

ο Χρίστος Φωτεινόπουλος είναι διευθυντής του Μουσείου Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος και τέως Λυκειάρχης του Λυκείου Καλαβρύτων.