Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος: Αντιθέσεις…

γράφει ο Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος  (αφιερωμένο στη μικρή Τάλα) Και μεις, όλοι εμείς, καθισμένοι κι αναπαυμένοι δίπλα από το τζάκι ή τη ζ...

γράφει ο Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος (αφιερωμένο στη μικρή Τάλα)

Και μεις, όλοι εμείς, καθισμένοι κι αναπαυμένοι δίπλα από το τζάκι ή τη ζέστη και θαλπωρή τής «βολεμένης γωνιάς μας» απολαμβάνουμε των ημερών τη διασκεδαστική ατμόσφαιρα…

Το μικρό κοριτσάκι, μαζεμένο, ταλαιπωρημένο, τρομαγμένο (Τάλα το λένε, τεσσάρων χρονών ήταν, από τη Συρία), δίπλα από το παγωμένο κι ακίνητο σώμα του πατέρα…

Και μεις, όλοι εμείς, ζούμε την άχαρη και μίζερη καθημερινότητά μας προσκολλημένοι στα τυποποιημένα, ανούσια και ״γραφικά״…

Το μικρό κοριτσάκι, στης πιο γκρίζας και σκοτεινής πλευράς της ζωής, δίπλα από το παγωμένο κι ακίνητο σώμα του πατέρα…

Και μεις, όλοι εμείς, στην τρελή χαρά των ημερών, στην ξεκούραση, στον αναπαμό, στην καλοπέραση…

Το μικρό κοριτσάκι, με θλιμμένο το πρόσωπο, μ’ απλανές το θώρι, με κουλούρα το κορμί… δίπλα από το παγωμένο κι ακίνητο σώμα του πατέρα…

Και μεις, όλοι εμείς, φορώντας της υποκρισίας, της συμπόνιας και της ״κατανόησης״ το χαμόγελο, συνεχίζουμε στον «οχαδελφισμό» μας και έστω με την επιβεβαίωση αυτής της τραγικής ιστορίας εξάντληση του χρέους (ποιου άραγε ;), ανακουφιζόμαστε.

Το μικρό κοριτσάκι, αρχίζει τον πιο σκληρό, αδυσώπητο κι άνισο αγώνα της ζωής, πριν καλά - καλά χαρεί την ξεγνοιασιά και της παιδικής ηλικίας την ανεμελιά, δίπλα από το παγωμένο κι ακίνητο σώμα του πατέρα…

Κάποια άλλα παιδιά, τα δικά μας παιδιά, τρέχουν, γελούν και παίζουν στην απλωσιά της παιδικής χαράς, της πλατείας, της αλάνας, του δρόμου, του ζεστού σπιτιού…

Το μικρό κοριτσάκι, παγώνει, τρέμει, φοβάται… δίπλα από το παγωμένο κι ακίνητο σώμα του πατέρα…

Είναι όμως μες σ’ αυτή την πατρική αγκαλιά, που το προστάτεψε, στην αγκαλιά, που του δώρισε τη συνέχεια της ζωής (τι πιο μεγαλύτερο δώρο, μέρες που είναι !), στην αγκαλιά, που τόσο αγάπησε…

Ο αγρότης, που βρήκε τη μικρή Τάλα δίπλα από το παγωμένο κι ακίνητο σώμα του πατέρα στου Έβρου την κατηφόρα, ίσως νιώθει της τύχης τη μικρή ανακούφιση για του καθήκοντος το δρόμο…

Εμείς… Όλοι Εμείς;

Κι αυτοί; που έχουν προκαλέσει και προκαλούν τις τραγωδίες της ζωής τόσων ανθρώπων;

Θα φορέσουν και πάλι της «πολιτικής» τα κουστούμια, θα πάρουν το περισπούδαστο ύφος των σαράντα καρδιναλίων και με τη «ξύλινη» γλώσσα τους θα δείξουν τον φαρισαϊκό «ανθρωπισμό» τους λέγοντας εκείνα τα συνηθισμένα ״λόγια τα μεγάλα״.

Ίσως, θα της κάνουν τη χάρη να μην της κολλήσουν ένα «λάθρο» δίπλα στο δισύλλαβο όνομά της, χρονιάρες μέρες που είναι.

Ίσως, θα της κάνουν τη χάρη να μην κακίσουν τον άμυαλο πατέρα της, που βρήκε εποχή να την πάρει αγκαλιά για να περάσουν το ποτάμι μέσα στο καταχείμωνο. Σ’ αυτή την αγκαλιά, που και νεκρή ακόμη, ζωή της έδωσε, καταφύγιο κι απάγκιο…

… Σε λίγες μέρες η μικρή Τάλα θα έχει ξεχαστεί!!!

…Στην τηλεόραση πάλι οι «συνηθισμένοι ανευθυνοϋπεύθυνοι» θα ״χαχανίζουν״, θα ״χαζογελούν״, θα ״κριτικάρουν״, θα ״σχολιάζουν״, βολεμένα… πολύ βολεμένα…

Κι Εμείς, όλοι Εμείς, θα συνεχίσουμε την ״ευδαιμονική״ της ζωής μας συνέχεια!

… Σε λίγες μέρες η μικρή Τάλα θα έχει ξεχαστεί!!! Όπως και τόσοι άλλοι του κόσμου μας κατατρεγμένοι, άτυχοι, ταλαιπωρημένοι, βασανισμένοι, πονεμένοι, αδικοχαμένοι…

Θεέ μου, δώσε μου τη δύναμη να ξεπεράσω τις ενοχές μου!!!

3 Γενάρη 2015

Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος

Ο Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος είναι από τα Καλάβρυτα, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, τ. Σχολικός Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης.