Αφιέρωμα μνήμης στην θανούσα Διδασκάλισσα Αικαταρείνη Κουφού

Κωνσταντίνος Αλ. Κατσιάρης Επικήδειος λόγος μου, 21-2-2015, για την θανούσα Διδασκάλισσα μου, Αικα...

Κωνσταντίνος Αλ. Κατσιάρης

Επικήδειος λόγος μου, 21-2-2015, για την θανούσα Διδασκάλισσα μου, Αικατερίνη (Κάκια) Κουφού-Αλεξανδράτου.

Αφιέρωμα, άσβεστης μνήμης, στην σεμνή Δασκάλα μας «κ. Κάκια».

Αγαπητή Μας Δασκάλα!! Κυρία Κάκια !!

Ό Υπερείδης τής αρχαιότητος στόν επιτάφιο λόγο του, έχει προείπει:

«Χρή θαρρείν καί τής λύπης παραιρείν είς τό ενδεχόμενον καί μεμνήσθαι μή μόνον τού θανάτου τών τελευτηκότων, αλλά καί τής αρετής ής καταλελοίπασιν»!

Δηλαδή: «Πρέπει νά έχεις θάρρος καί νά απομακρύνεις τήν λύπην, όσον τό δυνατόν καί νά θυμάσαι όχι μόνον τόν θάνατον αυτών πού έφυγαν, αλλά καί τό έργο πού άφησαν πίσω τους».

Σύμφωνα μέ τον λόγον τού Υπερείδη, αισθάνομαι τήν από καρδιάς, συγκλονιστική παρόρμηση, νά σού αφιερώσω τον Επιτάφιο λόγο, για τό ύστατο χαίρε, για τήν αναχώρηση σου, από τήν επίγεια στήν αιώνια ουράνια ζωή.

Στενάχωρη ήταν ή είδηση τής αναχωρήσεως σου στήν αιωνιότητα, σήμερον, στίς 21 Φεβρουαρίου 2015.

Πέταξες πρός τήν αιωνιότητα, στην αγκαλιά των Αγγέλων και στεκόμαστε βουβοί και περίλυποι, προ της σωρού σου.

Αποτίουμε ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στην εξαίρετη και παραδειγματική Μάννα, σύζυγο και φωτισμένη άριστη Εκπαιδευτικό Διδασκάλισσα. Στην αξιαγάπητη Δασκάλα των Κρινοφύτων. Στην καταξιωμένη κόρη της ιδιαίτερης πατρίδας σου όπου εγεννήθης, του Ληξουρίου Κεφαλληνίας.

Ο Χάροντας βγήκε κουρσευτής καί σ’ έβαλλε σημάδι και σε φόρτωσε στήν βάρκα τού Αχέροντα, στά (89) σου χρόνια, τήν αγγελική σου παρουσία σου καί σ’ επήρε εκείνος κοντά του, μέσα στήν αιωνιότητα.

Και αφού φεύγεις εμείς αντιλαμβανόμεθα την αναντικατάστατη προσωπικότητα σου, της πνευματικής σου προσφοράς, του προσωπικού σου ήθους, της ευπρέπειας, της συνέπειας και της δημιουργικότητας. Φεύγεις αγαπητής μας Δασκάλα, από την γήϊνη ζωή και με τα πτερά των Αγγέλων πηγαίνεις στην αιωνιότητα. Αφήνεις δυσαναπλήρωτο κενό, γιατί ως προσωπικότητα σφράγισες την μοίρα των παιδιών πολλών γενιών, κατά τρόπο μοναδικό και ανεπανάληπτο, όπου δίδαξες, διαπαιδαγώγησες και εμόρφωσες κυρίως τα παιδιά των Κρινοφύτων. Ένας από αυτούς τους μαθητάς σου είμαι κι’ εγώ όπου σου όμιλώ τώρα αποχαιρετώντας, στο μεγάλο και τελευταίο ταξείδι σου, από την γήν εις τον ουρανόν.

Για τα στενά οικογενειακά σου πρόσωπα και ιδίως για τον αγαπημένο σου και αξέχαστο αείμνηστο Σύζυγο, Αθανάσιο Κουφό, ευρισκόμενος στους ουρανούς, όπου θα τον συναντήσεις, υπήρξες υποδειγματική σύζυγος και εστάθης με αγάπη, αξιοπρέπεια και αφοσίωση στο πλευρό του. Ήσουν τρυφερή και ευαίσθητη ως άνθρωπος, σπάνια σύντροφος και συμπαραστάτης.

Το μεγαλείο των ψυχικών σου αρετών, ήταν οι καλές και καγαθές αξίες όπου μεταλαμπάδευσες στο μεγάλωμα και την ανατροφή των δύο καλόν σου παιδιών, τον Ηλία και την Φίλιτσα και στην συνέχεια των …….εγγονιών σου όπου είναι εδώ παρόντες.

Για τις γενιές των μαθητών σου εχάθη η ευγενική σου μορφή, όπου θα ενθυμούνται με νοσταλγία και συγκίνηση, τόσο για τα μαθήματα, όπου έχουν αφήσει εποχή όμορφη, όσο για την ακεραία διδασκαλική σου στάση, όπου δεν έδωσες σε κανένα το δικαίωμα όχι μόνον να είπει αλλά ούτε κάν να σκεφθεί το « Δάσκαλε πού δίδασκες…».

Για εμάς τους μαθητές σου και τις μαθήτριες, καθώς και τους φίλους. Φεύγει, για πάντα ένα πολύτιμο στήριγμα, η πηγή της ανιδιοτελούς συμπαράστασης και τον σοφών συμβουλών, της ζωντάνιας και της αισιοδοξίας. Σαν στοργική Μάννα, ή σαν μεγαλύτερη αδελφή, συζητούσες μαζί μας ατέλειωτες ώρες, μοχθούσες διορθώνοντας και ξαναδιορθώνοντας γραπτά, πρότεινες λύσεις, αλλά επιζητούσες και αντίλογο. Καί όλα αυτά χωρίς πατερναλισμούς, χωρίς την επίκληση οποιασδήποτε αυθεντίας, αλλά με ισότιμη αντιμετώπιση και οικειότητα, όπου εξάφνιζαν ή και εδημιουργούσαν απορία, για όσους δεν σε ήξευραν προσωπικώς και είχαν την εικόνα μίας αυστηρής και απρόσιτης δασκάλας…

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, Κυρία Δασκάλα μας, κ. Κάκια, ό,τι μεγάλο πλήθος μαθητριών σου και μαθητών σου, συναδέλφισσες-φοι Διδάσκαλοι και φίλοι και άλλοι, δίδουν το συγκλονιστικό παρών, σήμερον, για το ύστατο χαίρε…

Για την εκπαιδευτική σου επάρκεια, ένα εύγε και ένα μεγάλο ευχαριστώ για την μεταλαμπάδευση πολλών-πολλών γνώσεων, σε όλους εμάς τους μαθητές και τις μαθήτριες σου. Για τριάντα και πέντε χρόνια σφράγισες ανεξίτηλα την πληθωρική παιδαγωγική σου παρουσία, σε πολλές-πολλές γενιές παιδιών…

Γνωρίζουμε, κ. Δασκάλα μας, την κληρονομιά που μας άφησες. Το καλό όμως είναι ότι είμαστε πολλοί. Αυτό το πολύβουο και πολύχρωμο μελίσσι, που συγκεντρωνόταν γύρω σου θα κρατήσει μέσα στην τύρβη της καθημερινότητας, άσβεστη τη μνήμη και το φωτεινό παράδειγμα σου. Θα είσαι μαζί μας, για την πίστη στο όνειρο, στην γνώση, στην αξιοπρέπεια, στην σεμνότητα.

Δεν θα λησμονήσουμε ποτέ ότι ήσουν η καλή μας Δασκάλα. Γιατί μέχρι την τελευταία πνοή σου μας έδιδασκες. ΔΕΝ θα λησμονήσουμε τις τελευταίες ιδιόχειρες επιστολές σου, όπου έγραψες παραγγέλλοντας μας, γράφοντας πολλά για μιά κοινωνία αξιών θα σας διαβάσω για να ενθυμηθήτε και να ακούσουν οι παρευρισκόμενοι:

«Αλίμος Αττικής 13-10-2008

Μηνύματα προς τους παλαιούς μαθητές μου

Αγαπημένοι και αξέχαστοι μαθητές μου

Ολόψυχα εύχομαι σε όλους σας οικογενειακή υγεία, χαρά και ευτυχία.

Όσα χρόνια κι’ αν έχουν περάσει εγώ δε σας ξεχνώ, όπου και να βρίσκεστε ή στην Ελλάδα μας, είτε στη μακρυνή ξενιτειά, οι παιδικές μαθητικές μορφές σας μένουν ζωντανές στη μνήμη μου. Ο αγώνας για την πορεία προς τη μάθηση, την πρόοδο, οι σχολικές γιορτές και τελευταία τα πικ-νίκ που κάναμε, στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς ανεβαίνοντας στο λόφο του Αγίου Κων/νου σαν μία αποχαιρετιστήρια εκδήλωση αντίο, πού θα έπαιρναν το απολυτήριο τους, έχουν μείνει ζωντανές και αξέχαστες. Ο χρόνος δεν είναι ικανός να σβήσει τέτοιες αναμνήσεις συνδεδεμένες με μια ολόκληρη εξάχρονη στο Δημοτικό Σχολείο ζωή. Άλλως τε ο δάσκαλος ούτε ξεχνά, αλλά ούτε και ξεχνιέται.

Σας εύχομαι να ακολουθείτε πάντα τον δρόμο της αρετής, της προόδου και της αγάπης προς τους συνανθρώπους σας και γενικά όλες τις μεγάλες και ξεχωριστές αξίες οι οποίες πρέπει να διακρίνουν τον άνθρωπο.

Μη ξεχνάτε ποτέ την «ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ» την γή των προγόνων μας σε οποιαδήποτε γωνιά της γής και αν βρίσκεστε, και κυρίως την ιδιαίτερη πατρίδα σας τα «ΚΡΙΝΟΦΥΤΑ» εκεί που κάνατε τα πρώτα της γνώσης γράμματα.

ΑΓΑΠΗ, ΕΝΘΥΜΗΣΗ, ΠΡΟΣΦΟΡΑ, αν σας είναι δυνατόν την αγάπη σας δε αυτή να την μεταδίδετε και για παιδιά και εγγόνια σας, ώστε να μη ξεχνούν τις ρίζες των και αν οι συνθήκες το επιτρέπουν να την επισκέπτονται καμιά φορά και η νέα γενιά που δεν είχε την τύχη να γεννηθεί στην όμορφη και δοξασμένη πατρίδα μας.

ΑΓΑΠΗ λοιπόν και όχι ΛΗΣΜΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ και κυρίως γι’ αυτό το μικρό κομμάτι της που λέγεται ΚΡΙΝΟΦΥΤΑ.

Με αγάπη και παντοτεινή ενθύμηση στέλλω τους πιο θερμούς και εγκάρδιους χαιρετισμούς σε όλους σας καθώς και στις οικογένειες σας.

Η κάποτε δασκάλα σας, Αικατερίνη Κουφού

Ευχαριστούμε, Ευχαριστούμε, αγαπητή μας Δασκάλα, για τα μηνύματα όπου μας άφησες ως διαρκή πνευματική παρακαταθήκη, θα κρατήσουμε στην καρδιά μας και στην σκέψη μας, όλες τις διδαχές σας. Ήσουν Δασκάλα και συνέχισες μέχρι το τέλος της ζωής σου να είσαι Εκπαιδευτικός, με αστείρευτο κέφι και ζωντάνια, για μια καλύτερη κοινωνία…

Να είσαι βεβαία ότι οι περισσότεροι μαθητές και μαθήτριές σου, θα εξακολουθήσουμε να προχωρούμε κόντρα στο εφησυχασμό και την ιδιώτευση, βαδίζοντας στα αχνάρια σου. Και αυτό δεν είναι μια απλή διαβεβαίωση από την φόρτιση της στιγμής. Είναι υπόσχεση ζωής. Άλλως πολλοί από εμάς σε δικαιώσαμε στην οδοιπορεία της ζωής μας και μας καμάρωνες, για την καγαθήν ζωήν μας…

Εγώ, όπου είχα την θεία τύχη να απευθύνετε τις επιστολές σας, Σας υπόσχομαι ότι θα τις συμπεριλάβω όλες σε βιβλίο μου, όπου γράφω για τα Κρινόφυτα, γιατί είναι χρυσάφι πνευματικό και φωτοδότρες αρετών…

Φεύγεις και μ’ ένα μεγάλο πόνο, για την διάλυση του Δημοτικού Σχολείου Κρινοφύτων και την πλήρη απαξία του, από τους Κρινοφυτινούς.

Γράφεις μεταξύ άλλων, επιγραμματικά στην από 20-11-2007, ιδιόχειρη επιστολή σας:

«… μέσα στο νού και την ψυχή μου κυριαρχεί το μεγάλο θέμα του ολέθρου και της λεηλασίας του ιερού αυτού χώρου (του Σχολείου ΜΑΣ) μετατρέποντας τον σε συντρίμμια, αποκαΐδια και τέφρα…. Για το συνταρακτικό αυτό νέο συγκλονίστηκα ολόκληρη, ένα μεγάλο ψυχικό τραύμα δημιουργήθηκε στην ψυχή μου.

Ο χώρος αυτός είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου….Αξέχαστες επίσης παραμένουν οι αναμνήσεις από τη ζωή και δράση όλων των μαθητών μας πέρασαν τα πρώτα μαθητικά τους χρόνια. Οι παιδικές μορφές παραμένουν ανεξίτηλες στην μνήμη μου.

Αισθήματα πόνου, θλίψεως και αποτροπιασμόν άρχισαν να με διακατέχουν για την ολέθρια αυτή πράξη, για το φοβερό ανοσιούργημα που ο νούς του ανθρώπου δεν μπορεί να συλλάβει.

Γιατί όμως έγινε αυτό??

Δεν υπήρξαν υπεύθυνοι για την παρακολούθηση και δια φύλαξη??

Αν ο χώρος αυτός έπαιρνε σάρκα και οστά με ένα μεγάλο και πικρό παράπονο θα μας έλεγε:

«Γιατί μετά τη διακοπή της λειτουργίας μου ως σχολείο, τόσο άπονα και αδιάφορα με εγκαταλείψατε??

Δεν ήμουν ο χώρος που κατά τη διάρκεια της λειτουργίας μου έσφυζα από ζωντάνια με τις χαρούμενες φωνές των μαθητών, τα τραγούδια, τα παιγνίδια τους, τις σχολικές γιορτές που γινόταν κατά τις εθνικές επετείους και στην λήξη κάθε σχολικής χρονιάς??

Δεν ήμουν ο χώρος πού με την ανθόσπαρτη και δενδροφυτευμένη εξωτερική ομορφιά??

Δεν ήμουν το καύχημα των δασκάλων, αλλά και ολόκληρου του χωριού.

Τώρα γιατί έμεινα μόνος κι’ έρημος με μοναδική συντροφιά τα σκορπισμένα συντρίμμια και αποκαΐδια??

Πως αφήσατε να δράσουν ανενόχλητοι αυτοί οι βάνδαλοι??

Και καταλήγετε:

Τέλος ας ελπίσουμε και ευχηθούμε ότι θα ανατείλει η ημέρα που ο πνευματικός μας χώρος θα λάβει ξανά την ζωντάνια και λάμψη του με την επαναλειτουργία του, ως ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙ ΚΡΙΝΟΦΥΤΩΝ.

Η ελπίδα και οι ευχές όλων μας είθε να γίνουν πραγματικότητα, έχοντας πάντα στο νού μας τα σοφά λόγια του μεγάλου συγγραφέα και λογοτέχνη Βίκτωρα Ουγκώ ότι: «Όποιος κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μία φυλακή».

ΆΣ ΕΛΠΊΣΟΥΜΕ…

Ως ελάχιστο φόρο τιμής Η Ένωσις Αποδήμων Κρινοφυτινών Καλαβρυτινών, οι «Οι Άγιοι Θεόδωροι», της απένειμαν Αριστείον Τιμής ένεκεν, στην Αθήνα, στις 10 Φεβρουαρίου 2008.

Το οδοιπορικό της λαμπερής και όμορφης Δασκάλας μας ξεκινάει από το μαγευτικό Ιόνιο πέλαγος την Κεφαλληνία και την αξέχαστη γενέτειρα της το Ληξούρι.

Γεννήθηκε στις 10-3-1926 και ήταν ένα από τα πέντε παιδιά της πατρικής της οικογένειας. Οι γονείς της, όπως όλοι της εποχής, ξωμάχοι και φτωχοί, στον τιτάνιο αγώνα για να αναθρέψουν, όλα τα παιδιά των και επαξίως τα κατάφεραν.

Ή Αικατερίνη, η Διδασκάλισσα μας, φοίτησε και τελείωσε τα σχολεία, Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο, στο Ληξούρι, με άριστες επιδόσεις. Στην συνέχεια εισήχθη στην Παιδαγωγική Ακαδημία και αποφοιτήσασα εδιορίσθη σε σχολεία της Κεφαλληνίας. Εκεί υπηρετούσε και ο Αθανάσιος Ηλία Κουφός όπου εγνωρίσθησαν ερωτεύθησαν, αγαπήθησαν και επανδρεύθησαν. Το έτος 1953 ήλθε στο Δημοτικό σχολείο Κρινοφύτων και υπηρέτησε επάξια μέχρι 1984, όπου αφυπηρέτησε λαμπεροτάτη και με πλήρη καταξίωση, και αντάξια του όρκου της, όπου έδωσε. Διακρίθηκε ιδιαίτερα, για την ιδιαίτερη αγάπη προς τους μαθητές, την αρμονική συνεργασία παιδιών και γονιών και με συναδέλφους διδασκάλους, προϊσταμένους και υφισταμένους, για την μεγάλη ευσυνειδησία στην εκτέλεση των καθηκόντων και τις διοικητικέ και οργανωτικές ιδιότητες της. Εξήντλησε επάξια την ιεραρχία

Δημιούργησε οικογένεια, και μαζί με τον Αγαπημένο της σύζυγο και συγχωριανό μας τον αείμνηστο Δάσκαλο Αθανάσιο Ηλία Κουφό, απέκτησαν δύο παιδιά, την Ηλία και την Φιλίτσα και δύο εγγόνια.

Για τους Κρινοφυτινούς, είναι το καμάρι και η Μεγάλη Δασκάλα μας.

Οι διδαχθέντες μαθητές και μαθήτριες της Κρινοφυτινοί και στα άλλα σχολεία, απέκτησαν γνώσεις πολλές και αρκετοί διέπρεψαν ακολουθώντες τον δύσκολο δρόμο την μόρφωσης.

Για αυτή την ανεκτίμητη προσφορά της ΔΑΣΚΑΛΑΣ ΜΑΣ της Κυρίας Αικατερίνης Αλεξανδράτου-Κουφού, οι μαθητές και μαθήτριες της Κρινοφυτινοί την ενθυμούνται με Δέος και Ευγνωμοσύνη, γιατί τους εδίδαξε με την καρδιά της και τους ενεφύσησε την αγάπη για την γνώση. Μα πιο πολύ τους ενεφύσησε την ελπίδα και την δημιουργικότητα.

Υπήρξε όμορφη, λαμπερή, καλοσυνάτη, πρόσχαρη, άνθρωπος του καθήκοντος και της προσφοράς, κοινωνικά καλλιεργημένη, απλή και ολιγαρκής. Πάντοτε είχε μια αξιοζήλευτη ηρεμία και πραότητα, με καλό λόγο και πολλές καλές ευχές στα χείλη της.

Έχαιρε εκτιμήσεως και υπολήψεως των Κρινοφυτινών και όλων όσων την γνώρισαν, κυρίως έχαιρε και χαίρει της Αγάπης των πολλών μαθητών της και η μνήμη της θα είναι πάντα επίκαιρη.

Αγαπούσε το Χωριό μας, τα Κρινόφυτα Καλαβρύτων, καθώς και τους συγχωριανούς μας Κρινοφυτινούς και αυτό το απέδειξε και με τον θάνατο της.

Θα κοιμηθεί για πάντα στα χώματα των Κρινοφύτων κοντά στον αείμνηστο σύζυγο της Αθανάσιο.

Κυρία δασκάλα μας κ. Κάκια και την υστάτη ώρα του οριστικού αποχωρισμού σου, για την ουράνια ζωή σου, μας διδάσκεις, την αγάπη και τον σεβασμό για τον τόπο όπου εγεννήθημεν, να έχουμε στο νου και στην καρδία μας, τον τόπο γέννησης μας.

Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!

Ήσουν και θα παραμείνεις, το Άριστο τέκνο και το καμάρι, των Κρινοφύτων….

Αγαπητή μας Κύρια Δασκάλα, σε αυτή την αιώνια πάλη του θανάτου, με την ζωή, δεν είναι νικητής ο Θάνατος και ας σε σκέπασε το χώμα, γιατί άφησες πίσω σου το μεγάλο Πνευματικό σου Έργο, και παιδιά και σαν η γέννα καρπίσει από τον μαύρο Αχέροντα θα σ’ έχει αναστήσει.

Σε χαιρετώ, αγαπητή μου Δασκάλα, όπως εσύ θα θελες, όπως ο λόγος σου «λάλων ύδωρ».

Με την διαβεβαίωση πως στην Αθανασία περνάνε μόνο οι ιδέες και τα οράματα. Η μνήμη σου, καλή μας Κύρια Δασκάλα, αγαπητή μας κ. Κάκια, ταξιδεύει πάνω σε νωπές πικροδάφνες και φιλέρημες αλυγαριές, αμόλυντη στις ερημιές του απείρου.

Ο ζεστός ανασασμός της καρδιάς μας, ταξιδεύει με τα φτερά του ανέμου και θα κρατά στο φώς την Μνήμη σας.

Έχε γειά Δασκάλα ΜΑΣ……

Ιερός Ναός Αγίου Παντελεήμονα Καλαμακίου Αττικής και

των Αγίων Θεοδώρων στα Κρινόφυτα Καλαβρύτων,21 Φεβρουαρίου 2015

Ο Αφιερώσας Μαθητής Σου

Κρινοφυτινός Πρόεδρος της Ένωσης Κρινοφυτινών

«Οι Άγιοι Θεόδωροι» Αποδήμων -2000-2016-

Υστερόγραφο:

Στα δύο σου παιδιά καί εγγόνια, προσεύχομαι τήν έξ ύψους παρηγορία νά ξεπεράσουν τήν μεγάλη οδύνη τού χαμού σας.

Επίσης νά τούς χαρίσει υγεία καί προκοπή, για νά συνεχίσουν, έχοντας ώς παράδειγμα τήν αγωνιστικότητα Σου, τόν επίπονο αγώνα τής ζωής των καί νά σέ ενθυμούνται.

Ας είναι ελαφρύ τό χώμα πού σέ λίγο θά σέ σκεπάσει….

Ένα Καράβι σφυρίζει, σέ παίρνει για τά Κύθηρα.

Δέν πάς σέ ξένους. Απέναντι σέ καρτερούν οί Γονείς Σου καί ο αγαπημένος σου σύζυγος.

Εμείς σού λέμε καλό ταξείδι καί νά μάς καρτερείς.

Τό Καράβι, για τά Κύθηρα φεύγει για όλους…...

Γειά Σου καλή μας Δασκάλα…

21 Φεβρουαρίου 2015

Ο ίδιος Αφιερώσας

Κων/νος Αλ. Κατσιάρης,

ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΩΝ

της αποβιώσασας Διδασκάλισσας, Αξιοτίμου Κυρίας Αικατερίνης Αλεξανδράτου-Κουφού,

εις τον Άλιμο Αττικής 21 Φεβρουαρίου 2015.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ενώσεως Κρινοφυτινών «Οι Άγιοι Θεόδωροι», παρουσία του Προέδρου κ. Κων/νου Αλ. Κατσιάρη, συνελθόν εκτάκτως, στις 21-2-2014, στο γραφείο της Ένώσεως στην Αθήνα, Κλεισθένους 17, μετά την αναγγελία του θανάτου, της αποβιώσασας Διδασκάλισσας, Αξιοτίμου Κυρίας Αικατερίνης Αλεξανδράτου-Κουφού, εις τον Άλιμο Αττικής 21 Φεβρουαρίου 2015, καταγομένης, εκ Ληξουρίου Κεφαλληνίας και Υπανδρευθείς τον Αείμνηστο Διδάσκαλο Αθανάσιο Ηλία Κουφό, Κρινοφυτινό και υπηρετήσασα στο Δημοτικό Σχολείο Κρινοφύτων Καλαβρύτων, επί τριάκοντα συναπτά έτη, - 1955-1985-, αφού άκουσε τον Πρόεδρο, όπου ανεφέρθη, εις την προσωπικότητα και το έργο της εκλιπούσης, ως Διδασκάλισσα και την μεγάλη συμβολή εις την Ελληνικήν Παιδείαν και ιδιαιτέρως την μάθηση των πρώτων Γραμμάτων, των παιδιών των Κρινοφύτων στο Δημοτικό Σχολείο Κρινοφυτινών:

ΑΠΕΦΑΣΙΣΕ ΟΜΟΦΩΝΑ:

1. Αντιπροσωπεία του Διοικητικού Συμβουλίου να παραστεί στην κηδεία της, εις τον Άγιο Παντελεήμονα Αλίμου, καθώς και στο Χωριό μας Κρινόφυτα, όπου θα ενταφιασθή.

2. Να εκφωνήσει ο Πρόεδρος Κων/νος Κατσιάρης, Επικήδειο Λόγο.

3. Να δημοσιευθεί το παρόν ΨΉΦΙΣΜΑ, εις τον Ελληνικόν Έντυπο και διαδικτυακόν τύπο, εις την Ελλάδα και το Εξωτερικόν.

4. Να δοθή, αντί στεφάνου, το ποσό των πενήντα (50,00) ευρώ στην Εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα Αλίμου Αττικής, υπέρ των συσσιτίων απόρων ανθρώπων.

5. Να επιδοθεί το ψήφισμα εις την οικογένειαν της εκλιπούσης. Και,

6. Εκφράζει , προς του οικείους της, τα θερμά του συλλυπητήρια, δια την Θάνατον αυτής και Εύχεται εν αυτή, να είναι ελαφρύ το χώμα όπου θα την σκεπάσει, στο Χωριό μας, Τα ΚΡΙΝΌΦΥΤΑ Καλαβρύτων, εκεί όπου υπανδρεύθη, εδημιούργησε οικογένεια, αποκτήσασα δύο παιδιά και δύο εγγόνια, εκεί όπου εδίδαξε Ελληνικήν Παιδείαν, σε πολλές–πολλές γενιές παιδιών Κρινοφυτινών, εις το Δημοτικό Σχολείον Κρινοφύτων Καλαβρύτων -1955-1985- και ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχήν της, «εν Σκηναίς Δικαίων».

Τέλος για τους ζώντας οικείους της εύχονται, ο Θεός να ενισχύσει με παρηγορία θεία και με βάλσαμο την ψυχήν των, για ν’ απαλύνεται ο πόνος των, για τον χαμό της, αλλά και να τους χαρίσει υγείαν και προκοπή, για να συνεχίσουν τον επίπονον αγώνα της επίγειας ζωής των, με διαρκή την ΕΝθύμηση της...