Σχόλιο Τάκη Χριστοδούλου στο άρθρο του Αρ. Συγγελάκη

γράφει ο Τάκης Ι. Χριστοδούλου Αναφορικά με το άρθρο του κ. Αριστομένη Συγγελάκη με τον τίτλο Γερμανικές οφειλές: Προπαγάνδα και Αλήθε...

γράφει ο Τάκης Ι. Χριστοδούλου

Αναφορικά με το άρθρο του κ. Αριστομένη Συγγελάκη με τον τίτλο Γερμανικές οφειλές: Προπαγάνδα και Αλήθεια (διαβάστε το εδώ), θα ήθελα να σχολιάσω την φράση: « Έχει ιδιαίτερη σημασία, συμβολικά και πολιτικά, η νέα Κυβέρνηση να προχωρήσει το συντομότερο στην χορήγηση αδείας για την εκτέλεση της απόφασης της Ελληνικής Δικαιοσύνης υπέρ των θυμάτων του Διστόμου (137/1997 Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς). Μια απόφαση που δεν επέτρεψε η κυβέρνηση Σημίτη και όσες την διαδέχθηκαν να εκτελεστεί και η οποία παραμένει σε ισχύ από το 2000.»

Παραθέτω ορισμένα βασικά αποσπάσματα της παραπάνω δικαστικής απόφασης και επισημαίνω συγκεκριμένα σημεία της για να κατανοηθεί ποια αιτήματα δέχθηκε και ποια αιτήματα απέρριψε αυτή , τι έγινε με τα απορριφθέντα αιτήματα και εν τέλει για ποια εκτελεστότητα της μιλάμε και για ποια παρεμπόδισή της από τις κυβερνήσεις Σημίτη και οι επόμενες .

ΑΡΙΘΜΟΣ 137/1997.Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Λιβαδειάς ……..Συνεδρίασε δημόσια και στο ακροατήριό του, στις 12 Δεκεμβρίου 1996,
ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ: ΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου, που εδρεύει στη Λιβαδειά της Ελλάδος και εκπροσωπείται νόμιμα από το Νομάρχη Βοιωτίας Ιωάννη Ε. Σταμούλη και η οποία ενάγει τόσον ατομικώς όσο και ως αντιπρόσωπος την κατωτέρω: ………….....ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ: ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ, νομίμως εκπροσωπούμενου, απόντος, δεν εκπροσωπήθηκε από κανέναν στη δίκη.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Στην προκειμένη περίπτωση με την υπό κρίση αγωγή η ενάγουσα ζητεί, μετά τον παραδεκτό περιορισμό αυτής σε αναγνωριστική (άρθρ. 224 ΚΠολΔ) να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του εναγόμενου Γερμανικού Δημοσίου να της καταβάλει νομιμοτόκως από την επίδοσή της ατομικά άλλως ως εντολοδόχο των αναφερομένων σ'αυτή εντολέων της δυνάμει παρασχεθεισών σ'αυτή σχετικών κατ' άρθρ. 713 ΑΚ εντολών τα αναφερόμενα σ'αυτή ποσά των 9.448.105.000 δραχμών ως αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση για την ισόποση ζημία και την ηθική βλάβη, που οι ως άνω εντολείς της έχουν υποστεί από τις με πληρότητα περιγραφόμενες σ'αυτή αδικοπραξίες (πράξεις) των στρατευμάτων αυτού (εναγόμενου) κατά τη διάρκεια της πολεμικής απ'αυτό κατοχής της Ελλάδας, που φέρονται ότι τελέστηκαν σε βάρος τους στο Δίστομο Βοιωτίας στις 10.6.1944 από τα εν λόγω στρατεύματα κατά παράβαση των αναφερομένων σ'αυτή διατάξεων τόσον του τότε ισχύοντος ημεδαπού δικαίου όσο και των διατάξεων του αναγκαστικού διεθνούς εθιμικού δικαίου της Δ' Σύμβασης της Χάγης του 1907 και ειδικότερα της διάταξης περί σεβασμού της ζωής και της ιδιοκτησίας των πολιτών του κατεχομένου Κράτους (Ελλάδας)……………..
Κρίνονται απορριπτέα ως αόριστα τα παρακάτω για καθένα από τους ως άνω εντολείς κονδύλια που αναφέρονται
Ι) σε αποζημίωση λόγω καταστροφής των αναφερομένων σ'αυτή κτισμάτων και λοιπών κινητών πραγμάτων (επίπλων, ειδών ιματισμού, γεωργικών εργαλείων και προϊόντων) καθόσον δεν περιγράφονται επαρκώς τα καταστραφέντα κτίσματα ούτε αναφέρεται η αξία αυτών κατά τον χρόνο της καταστροφής με βάση την οποία θα υπολογισθεί αναγωγικώς κατά τον χρόνο της α' συζητήσεως η αντικειμενική αξία αυτών, ούτε ο τρόπος κτήσεως της κυριότητος και δεν προσδιορίζονται κατά είδος τα φερόμενα ως καταστραφέντα έπιπλα, είδη ιματισμού, γεωργικά εργαλεία και γεωργικά προϊόντα, καθώς και η αξία καθενός απ’ αυτά.
ΙΙ) σε αποζημίωση λόγω στέρησης διατροφής των δικαιούχων - εντολέων από το θάνατο των γονέων τους ή συζύγου τους καθ' όσον δεν γίνεται μνεία ούτε των εισοδημάτων των υποχρέων προς διατροφή από το ποσό των οποίων (και άλλους όρους) προσδιορίζεται το ύψος της διατροφής ,ούτε ηλικίας και του πιθανού χρόνου ζωής των υποχρέων και
ΙΙΙ) σε χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης που φέρεται ότι υπέστησαν οι εν λόγω εντολείς από την καταστροφή των οικιών τους και των λοιπών κινητών πραγμάτων τους για το λόγο ότι μετά την απόρριψη ως αόριστων των σχετικών με την αξία αυτών κονδυλίων ελλείπει προσδιοριστικό στοιχείο καθορισμού της οφειλόμενης χρηματικής ικανοποίησης καθόσον κατά την έννοια της διατάξεως του άρθρου 932 ΑΚ το εύλογο της δυνάμενης να επιδικαστεί κατά την κρίση του Δικαστηρίου χρηματικής ικανοποιήσεως δεν αποσυνδέεται από ανάλογο αυτής προς τα στοιχεία προσδιορισμού της, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η έκταση της βλάβης
Πρέπει κατά συνέπεια κατά το μέρος, που κρίθηκε νόμιμη και ορισμένη να γίνει δεκτή ως βάσιμη και κατ' ουσίαν, διότι, εφόσον το εναγόμενο ερημοδικεί, αποδεικνυόνται πλήρως οι πραγματικοί ισχυρισμοί που περιέχονται στο δικόγραφό της, θεωρούμενοι ως ομολογημένοι από το τελευταίο (εναγόμενο) και να αναγνωριστεί η υποχρέωση αυτού να καταβάλει στην ενάγουσα για λογαρισμό των αναφερομένων στο διατακτικό εντολέων ως χρηματική τους ικανοποίηση για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν από το θάνατο των αναφερομένων στην αγωγή συγγενών τους τα αναφερόμενα στο διατακτικό ποσά στα οποία πρέπει, ενόψει του είδους και των συνθηκών προσβολής των παθόντων, του βαθμού πταίσματος και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων, να καθοριστεί η μη καλυπτόμενη από το τεκμήριο ερημοδικίας χρηματική ικανοποίηση.
Τα δικαστικά έξοδα βαρύνουν το εναγόμενο κατά ένα μέρος λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας των διαδίκων (άρθρο 178 ΚΠολ.Δ.).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣΔικάζει ερήμην του εναγόμενου.Ορίζει παράβολο ερημοδικίας εξήντα χιλιάδες (60.000) δραχμές.
Απορρίπτει την αγωγή κατά το μέρος που ασκείται από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Βοιωτίας ατομικά καθώς και κατά το μέρος που ασκείται απ' αυτή ως εντολοδόχος των: ....
Δέχεται κατά τα λοιπά εν μέρει την αγωγή.
Αναγνωρίζει ότι το εναγόμενο οφείλει να καταβάλει στην ενάγουσα Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Βοιωτίας ως εντολοδόχο των πιο πάνω εντολέων τα έναντι αυτών αναγραφόμενα ποσά με τον νόμιμο τόκο από την επόμενη ημέρα, που έγινε η επίδοση της αγωγής. Ειδικότερα για λογαριασμό των: 1.α. ..., σαράντα εκατομμύρια δραχμές……………………..Επιβάλλει σε βάρος του εναγόμενου ένα μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας, το ύψος των οποίων ορίζει σε (150.000.000) εκατό πενήντα εκατομμύρια δραχμές.Κρίθηκε, και αποφασίστηκε στη Λιβαδειά στις 25 Σεπτεμβρίου 1997.

Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι παρά την ερημοδικία του Γερμανικού Δημοσίου απορρίφθηκαν τα 3 από τα 4 αιτήματα γιατί η αγωγή ήταν αόριστη, (αναρωτιέμαι γιατί δεν επανήλθε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Βοιωτίας με νέα ορισμένη αγωγή ή με έφεση της, αλλά αφέθηκε να τελεσιδικήσει η απόρριψη αυτών των σημαντικών αιτημάτων), το δε κονδύλιο της χρηματικής ικανοποίησης για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν οι Διστομίτες από τις φρικτές εκτελέσεις των προσφιλών τους προσώπων έχει αναγνωριστικό και όχι καταψηφιστικό χαρακτήρα, δηλαδή έτσι και αλλιώς δεν έχει εξοπλιστεί με την δικαστική απόφαση η επιδίκαση αυτού του αιτήματος με εκτελεστότητα και συνακόλουθα δεν υπάρχει πεδίο καταλογισμού ευθυνών ή παραπόνων στις Κυβερνήσεις Σημίτη κλπ. που φέρονται ότι δεν επέτρεψαν την εκτέλεση ( μη εκτελεστής) αποφάσεως κατά αλλοδαπού δημοσίου .

Και πάντως , η προβλεπόμενη ( καλώς ή κακώς ) σύμφωνα με το άρθρ. 923 Κ.Πολ.Δ. παροχή αδείας του Υπουργού Δικαιοσύνης για ενέργεια αναγκαστικής εκτελέσεως σε βάρος αλλοδαπού δημοσίου, δεν έχει από την φύση της συμβολικό ή πολιτικό χαρακτήρα , αλλά αποκλειστικά νομικό.

Το μόνο εκτελεστό κονδύλιο είναι αυτό της δικαστικής δαπάνης των 150.000.000 δραχμών , το οποίο επιδίκασε η απόφαση όχι στους Διστομίτες , αλλά στην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Βοιωτίας που διεξήγαγε για λογαριασμό τους την δίκη .

ΤΑΚΗΣ Ι ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Καλάβρυτα 9/2/2015