Η Επέτειος της 25ης Μαρτίου

γράφει ο Οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της κρίσης πάντα προσφέρεται για κριτική ...

γράφει ο Οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας

Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της κρίσης πάντα προσφέρεται για κριτική –εύκολη για πολλούς τις περισσότερες φορές-πάντα προσπαθώ να διαμορφώσω την υποκειμενική προσέγγιση σε όσο το δυνατόν ποιο αντικειμενικό σχόλιο. Όσο δε μαθαίνω τα της Πόλης μου και του Νομού μου προσπαθώ και πάλι με διαμορφώσω προτάσεις στηριζόμενος στην πάνω από 25ετή επιστημονική και επαγγελματική μου εμπειρία.

Είναι φορές όμως που συνειδητοποιώ πως ενώ καμία εβδομάδα ποτέ δεν είναι ίδια με την προηγούμενη, εδώ και χρόνια που αρθρογραφώ, τα θέματα που προκύπτουν είναι πολλές φορές επαναλαμβανόμενα. Τώρα δε που βρισκόμαστε μόνον λίγους μήνες μετά την εκλογή της νέας Κυβέρνησης, τόσο περισσότερο διερωτώμαι αν αξίζει να επαναλαμβάνομαι αναλύοντας τις περισσότερες φορές τα ίδια προβλήματα, τα ίδια εκφυλιστικά φαινόμενα, τα ίδια λάθη και τις ίδιες παραλήψεις απλά και μόνον επειδή η αφορμή μπορεί να είναι διαφορετική κάθε φορά.

Θα ήταν ευκολότερο ίσως να καταθέσω και αυτή την εβδομάδα ένα μικρό άρθρο, μία ακόμα ανάλυση για να βγάλω τον εαυτό μου από την δύσκολη θέση. Την δύσκολη θέση να παραδεχθώ πως δεν υπάρχει κίνητρο για να αναπτύξω κάποιο θέμα. Δεν μπορώ να πείσω τον εαυτό μου να ξαναγράψω ακόμα ένα σχόλιο για την χαμένη ευκαιρία της ανάπτυξης στην περιοχή μας, αποτυχημένες Δημαρχίες της Πάτρας, για την αδυναμία των φορέων να συνεργασθούν για να στηρίξουν τους φτωχούς και ανήμπορους, για την αποχή από την αναζήτηση συνολικών προτάσεων για τους νέους που ανήμποροι να αντιδράσουν παρακολουθούν να χάνεται η προοπτική για τον τόπο τους. Για την αδυναμία της νέας Κυβέρνησης να αντιληφθεί πέρα από δογματισμούς «εντυπωσιασμού» ποια είναι η ζώσα Ευρωπαϊκή πραγματικότητα.

Στο θέατρο αυτό του παραλόγου που εκτυλίσσεται γύρω μας, μπροστά στην αδυναμία μου αυτή την εβδομάδα να γράψω κάτι εποικοδομητικό, αλλά και την αγανάκτησή μου για την ανυπαρξία αίσθησης του τι σημαίνει συναίνεση την κρίσιμη περίοδο, το μόνο που σκέφθηκα είναι να προτρέψω όλους να μπουν σταδιακά στο κλίμα της Εθνικής μας Εορτής, της 25ης Μαρτίου. Να μπούμε στο κλίμα της ημέρας εκείνης για το τι σηματοδοτεί ως στιγμιαία αναγνώριση της έναρξης της Επανάστασης, της δυνατότητας ενός λαού να αντιδράσει όταν αυτό γίνεται προγραμματισμένα και μεθοδικά και όχι για τις μετέπειτα εξελίξεις της που θυμίζουν στιγμές που βιώνουμε ακόμα και σήμερα. Καθώς δε την όποια επανάσταση την αντιλαμβάνονται συναισθηματικά οι νεώτεροι – όσοι σήμερα γνωρίζουν την σωστή ιστορία και όχι αυτή που θέλει κατά την Μικρασιατική Καταστροφή να συνωστίζεται ο λαός στις αποβάθρες- προτρέπω όλους να σηκώσουν είτε μία μικρή, είτε μία μεγαλύτερη Ελληνική σημαία στο μπαλκόνι του σπιτιού τους ως ένδειξη «διαμαρτυρίας» για την απαξίωση στην οποία οδηγείται όχι μόνον ο τόπος μας, αλλά και οι θεσμοί. Σημαιοστολισμός σε κάθε σπίτι για να τον βλέπουν όλοι και να θυμούνται το τι είναι πραγματικά ικανός να κάνει κάθε πολίτης σε πείσμα της ανυπαρξίας των πολιτικών αλλά και των θεσμών. Σημαιοστολισμός για να γίνει αντιληπτό πως οι Εθνικές Εορτές είναι μία σημαντική ευκαιρία γενικότερης αφύπνισης.