Ηρ. Ρούπας - Σχόλιο για την κρίση των επόμενων ...ημερών

γράφει ο οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας Μεταξύ της «δημιουργικής ασάφειας» και του ασαφούς περιβάλλοντος χρηματοδότησης της Ελληνικής οι...

γράφει ο οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας

Μεταξύ της «δημιουργικής ασάφειας» και του ασαφούς περιβάλλοντος χρηματοδότησης της Ελληνικής οικονομίας, υπάρχει κίνδυνος να υπάρξει περεταίρω εκτροπή των δεδομένων και της οικονομίας με ό, τι αυτό συνεπάγεται, εάν η κυβέρνηση εξακολουθήσει τη χρήση έξυπνης ρητορικής -εκτός της πεπατημένης- στην βάση των προεκλογικών εξαγγελιών, προκειμένου να ισορροπήσει μεταξύ τού αντικρουόμενου κλίματος στο εσωτερικό και εξωτερικό.

Η επιλογή της μη κύρωσης της συμφωνίας του Eurogroup από την Βουλή, αν και θεωρώ πως συνιστά ηθικά πολιτική εκτροπή – χωρίς διάθεση να εμπλακώ σε νομικές προσεγγίσεις- αποτελεί ίσως την μικρότερη από τις στρεβλώσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Μπορεί η διαφαινόμενη άρνηση της ΕΚΤ να χρηματοδοτήσει νέα γραμμάτια του Ελληνικού Δημοσίου, μέσω του τραπεζικού συστήματος, να μην λέει πολλά σήμερα στον πολίτη για την καθημερινότητά του, ελάχιστα όμως γνώριζε ο πολίτης, ότι εάν δεν υπήρχε συμφωνία, την επαύριον του Eurogroup οι τράπεζες θα αναγκάζονταν να θέσουν όριο αναλήψεων, κατά το προηγούμενο τής Κύπρου.

Η αναζήτηση ρευστότητας για την άμεση κάλυψη αναγκών του Κράτους πληρωμή μισθών και συντάξεων από τα διαθέσιμα Ταμείων και Οργανισμών αποτελεί «επικίνδυνο» μονόδρομο παρά τις διαβεβαιώσεις των αρμοδίων πως δεν υπάρχει περίπτωση ούτε η χώρα να «ξεμείνει» από ρευστότητα, αλλά ταυτόχρονα και πως θα αποπληρώσει τα συμφωνημένα χρέη της. Σήμερα η χώρα προσφεύγει στις αγορές αναζητώντας 1,4δις με αμφίβολη την επιτυχία κάλυψης. Την ίδια στιγμή «τραβάει» υπό μορφή έμμεσης βραχυπρόθεσμης «κατάσχεσης» τα διαθέσιμα υπουργείων, μουσείων και οργανισμών καθώς και κονδύλια αγροτικών αποζημιώσεων για να λειτουργήσει η περίφημη «γέφυρα». Δηλαδή η κεκαλυμμένη έναρξη του 3ου Μνημονίου. Κατά μία «Μακιαβελική» δε εκτίμηση των πραγμάτων δεν θα πρέπει να αποκλείουμε το ενδεχόμενο, πέραν της πραγματικής ανάγκης, η προσωρινή αυτή «κατάσχεση» στο μέλλον να δράσει ως μέσον μικροπολιτικής πίεσης όταν θα φθάσει η στιγμή να επιστραφούν στους δικαιούχους τα κονδύλια. Ο νοών νοείτο.

Μπροστά σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο, οι ομάδες πολιτών που θ’ αρχίσουν να επηρεάζονται, ίσως αντιληφθούν πως οδηγούμαστε σε χειρότερο σημείο διαχείρισης της κρίσεως από αυτό του 2012, τόσο για την λειτουργία του τραπεζικού συστήματος, όσο και της οικονομίας γενικότερα. Ως οικονομολόγος δεν συνηθίζω να κινδυνολογώ. Όμως, πρέπει κάποια στιγμή να πρυτανεύσει η σοβαρότητα και η ειλικρίνεια, καθώς βρισκόμαστε σε οριακές καταστάσεις. Ειλικρίνεια που θα παραδεχθεί πως δεν θα υπάρξουν κονδύλια από την πάταξη του λαθρεμπορίου. Δεν θα υπάρξουν άμεσα αποτελέσματα από τις διασταυρώσεις των κάθε μορφής λιστών. Δεν θα υπάρχει δυνατότητα αύξησης κατώτατου μισθού. Δεν υπάρχει δυνατότητα εκκίνησης της οικονομίας από το τραπεζικό σύστημα. Δεν μπορεί να προσδοκούμε άμεσα αποτελέσματα από την πάταξη της φοροδιαφυγής. Οι δε εξαγγελίες για την ανακούφιση των ευπαθέστερων κοινωνικά ομάδων συνιστούν μία «δημιουργική» ουτοπία. Όποιοι οδήγησαν τον Πρωθυπουργό σε υποσχέσεις αυτών που προσδοκούσε ο κάθε πολίτης, εν μέσω κρίσης, δεν απέχουν πολύ από εκείνους που υποσχέθηκαν «Ζάππεια» ή «λεφτά».

Δυστυχώς η «δημιουργική» πολυγνωμία δεν αφήνει περιθώρια στην προβολή ενός ολοκληρωμένου σχεδίου δίκαιης φορολογίας, επωφελών επενδύσεων, και, κυρίως, ανάπτυξης.