"Ξεσπαθώνει" ο Θανάσης Β. Ζησιμόπουλος

Είναι πολλές φορές που βλέπουμε τα κακώς κείμενα και σιωπούμε. Τα αποτελέσματα της σιωπής - συνενοχής οδηγούν πάντα, στην φθορά, στην αλ...

Είναι πολλές φορές που βλέπουμε τα κακώς κείμενα και σιωπούμε. Τα αποτελέσματα της σιωπής - συνενοχής οδηγούν πάντα, στην φθορά, στην αλλοτρίωση και τελικά στο μαρασμό. 

Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως, έχουμε έναν συμπατριώτη μας  τον Θανάση Β. Ζησιμόπουλο, που δεν μασάει τα λόγια του, όσο για την προσφορά του στον τόπο μας την γνωρίζουμε όλοι.

Ο Θανάσης Ζησιμόπουλος βλέποντας συγκεκριμένα ατοπήματα, "ξεσπαθώνει" καταγγέλλοντας συγκεκριμένα περιστατικά. 

Οι επιστολές που δημοσιεύουμε ανάμεσα σε ιερέα από το Αίγιο και τον κ. Ζησιμόπουλο, περιγράφουν τα περιστατικά και μιλάνε από μόνες τους.......

Επιστολή Α΄ 5/3/2015

Επιστολή Β΄ 10/3/2015
Αθανάσιος Β. Ζησιμόπουλος
Πρωτοπρεσβύτερε π. Τσάκαλε ,
Μεγάλη ευκαιρία μου δίνει η από 5 Μαρτίου 2015, επιστολή σας, διότι ομολογουμένως αναζητούσα τρόπο, ώστε ευθαρσώς, ευθέως και δημόσια να σας δηλώσω, πόσο προσβάλατε τη μνήμη των Καλαβρυτινών συγγενών μου και συμπατριωτών μου που εκτελέστηκαν από τους ναζί στις 13 Δεκεμβρίου 1943 στα Καλάβρυτα . Διάβασα με προσοχή και με απογοήτευση μεγάλη την επιστολή σας, όπου περισσεύει η υποκρισία σας.
Πριν διαβάσετε τις παρακάτω γραμμές θα ήθελα προκαταβολικά να σας δηλώσω ότι η Οθωμανική περίοδος παρήλθε ανεπιστρεπτί. Έτσι, δεν προσκυνώ κανέναν, παρά μόνον τον Θεό μου. Δεν πιστεύω δογματικά ότι τα ράσα κάνουν τον παπά, αλλά ότι ο παπάς οφείλει να σέβεται τα ράσα του. Σέβομαι όλους τους ανθρώπους που έχουν κατακτήσει το σεβασμό μου και αδιαφορώ για τους υπολοίπους. Ασκώ καθημερινά σκληρή κριτική στον εαυτό μου και δικαιούμαι να είμαι αυστηρός στην κρίση μου σε όσους ασκούν λειτούργημα. Είμαι ένας απλός ιδιώτης, ενώ εσείς είστε δημόσιο πρόσωπο και μάλιστα «…πόλις άνω όρους κειμένη», ορατός και από παντού!
Λέτε λοιπόν ότι δε με γνωρίζετε. Μια χαρά, δε νομίζω ότι χάνετε κάτι. Διερωτάσθε, επιπλέον, τι σχέσεις έχω με την Εκκλησία και τους Ιερείς. Σας απαντώ: από μικρό παιδί σέβομαι, προσφέρω και υπηρετώ την Εκκλησία αμισθί! Οι σχέσεις μου με τους Ιερείς είναι σχέσεις που έχω με κάθε συνάνθρωπό μου. Τους σέβομαι στο βαθμό που μου εμπνέουν το σεβασμό.
Τώρα στο δια ταύτα.
Ήρθατε φέτος στα Καλάβρυτα, στην επέτειο της 13ης Δεκεμβρίου 1943, ως απεσταλμένος του Μητροπολίτη μας, με τον οποίο μας συνδέει προσωπική φιλία 35 χρόνων. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα υποχρεωθώ σε σιωπή και μάλιστα τη στιγμή που τον ενημέρωσα, ως όφειλα, αλλά όπως προκύπτει δεν κατάφερε τη μεταμέλειά σας, με συνέπεια να προκαλούμεθα περεταίρω.
Μετά το τέλος του Μνημοσύνου και ενώ όλοι ανεβήκαμε στο σύγχρονο Γολγοθά των συγγενών μας, εσείς και οι δύο Ιερείς του ιστορικού και ματοβαμμένου ναού μας δεν ακολουθήσατε, αλλά ανερυθρίαστα μεταβήκατε σε διπλανό καφέ για το πρωινό σας ρόφημα! Μάλιστα το κάνατε για δεύτερη συνεχή χρονιά. Κάνω λάθος;
Όταν το διαπίστωσα, έσπευσα και με SMS ειδοποίησα το Μητροπολίτη μας, εκφράζοντας την αγανάκτησή μου και τη ντροπή μου. Ναι, εγώ ο ίδιος το έκανα αυτό
π. Τσάκαλε! Απορώ, όμως, γιατί προσποιείσθε άγνοια, τη στιγμή που έχω πληροφορηθεί ότι ο Σεβασμιώτατος κάλεσε και τους τρεις σας σε απολογία;
Ο ένας μάλιστα εκ των Ιερέων του ιστορικού ναού μας, που σας ακολούθησε στο πρωινό ρόφημα, μόλις που χειροτονήθηκε. Δε φόρεσε ακόμα το πετραχήλι, άραγε άρχισε να τον φοβάται ο Θεός από τόσο νωρίς…; Κρίμα!
Πατέρα Τσάκαλε, στο γεύμα είπα πολλά περισσότερα, προς συγκεκριμένους αποδέχτες, όλοι τους δημόσια πρόσωπα. Όχι από θυμό, αλλά διότι αισθάνομαι προσωπικά, ως Καλαβρυτινός, προσβεβλημένος. Δημόσιες αναφορές σε δημόσια πρόσωπα δεν συνιστούν «κατινισμό». Δε με αφορά η προσωπική σας ζωή και ουδέποτε θα τολμήσω να αναφερθώ σε αυτή εν απουσία σας ή παρουσία σας. Αντί λοιπόν, ως πνευματικός άνθρωπος, να αναγνωρίσετε το λάθος σας, θέλετε να γίνετε και παιδαγωγός μου! Εσείς που περιβάλλεστε από ρουφιάνους και μάλιστα κακής ποιότητας, επιστρατεύετε το θράσος σας και επικαλείστε το λόγο του Χριστού μας για να με φέρετε στο δρόμο του Θεού;
Αφού λοιπόν δεν φείδεστε χαρακτηρισμών και με αποκαλείτε «ανέντιμο, απρεπή, υβριστή, κακοήθη και κατίνα», κλείνετε την επιστολή σας «Μετ’ ευχών εν Κυρίω»! Θα με απογοήτευε ο Κύριος αν είχε ευήκοον ους σε τέτοιες υποκριτικές ευχές.
Όσον αφορά εμένα, παρότι είμαι σίγουρος ότι διερμηνεύω τα αισθήματα των λίγων Καλαβρυτινών που απομείναμε στα Καλάβρυτα με μνήμες ριζωμένες στην τραγωδία μας, εάν έσφαλα σας ζητώ συγνώμη. Θέλω όμως να σας διαβεβαιώσω ότι η σιωπή μας είναι το καλύτερο μνημόσυνο στους αγαπημένους μας ανθρώπους. Γι αυτό και ο Ναός στην Επέτειο είναι άδειος από Καλαβρυτινούς και γεμάτος από θλιβερούς παραγοντίσκους, που ο Δήμος τους υποδέχεται με την φιλαρμονική παιανίζουσα, που εσείς ως τελετάρχης του ναού τους τακτοποιείτε, παραμερίζοντας τους πονεμένους στα κλίτη, διότι δεν έχουν θέση με τους «επισήμους». Πρέπει να καταλάβετε όλοι εσείς οι μεγαλόσχημοι, ότι στη ψυχή μας δεν είστε καλοδεχούμενοι. Αφήστε μας λοιπόν ήσυχους και κυρίως μη μας προκαλείτε. Οι νεκροί μας δε χρειάζονται τέτοια απόδοση τιμών. Σεβασμός στη μνήμη τους απαιτείται. Και εσείς, με τους δυο ιερείς μας ασεβήσατε . Όμως, δε θα ασχοληθώ περαιτέρω μαζί σας, όχι από υπεροψία αλλά από στάση ζωής.
Ως εδώ!
Σας ενημερώνω ότι επειδή η επιστολή μου αυτή απευθύνεται σε δημόσιο πρόσωπο, για θέμα που άπτεται των καθηκόντων σας, με αφορμή δηλώσεις μου που έγιναν σε δημόσιο χώρο, διατηρώ το δικαίωμα της δημοσιοποίησής της.
Σας εύχομαι και εγώ καλή Μεγάλη Τεσσαρακοστή.
Θανάσης Β. Ζησιμόπουλος