Δ.Κατσικόπουλος: "Tα Καλάβρυτα πρέπει να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή"

γράφει ο Δημήτρης Κατσικόπουλος Ο τόπος είναι η ιστορία του, η ιστορία των ανθρώπων του, η κοινή τους μνήμη και ο κοινός αγώνας για την διεκ...

γράφει ο Δημήτρης Κατσικόπουλος

Ο τόπος είναι η ιστορία του, η ιστορία των ανθρώπων του, η κοινή τους μνήμη και ο κοινός αγώνας για την διεκδίκηση των δικαίων τους, είτε αυτά αφορούν το μέλλον και την πάλη για ανάπτυξη και ευημερία, είτε το παρελθόν και την προσδοκία της κάθαρσης δια της δικαίωσης. Σε έναν τόπο που απαιτεί και μάχεται για τους κοινούς του στόχους, σε όποιο χρόνο και υπό όποια συνθήκη, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η συλλογικότητα του αγώνα.

Σε αντίθετη περίπτωση, όπως έχει αποδείξει ουκ ελάχιστες φορές η ιστορία, καραδοκεί η αίσθηση της ύποπτης διαχείρισης, της σκανδαλωδώς χαλαρής διευθέτησης και εν τέλει της προδοσίας και της ακύρωσης των συλλογικών προσδοκιών από μια ομάδα ολίγων, κινούμενων με βάση προσωπικές, απόψεις, φιλοδοξίες ή, ακόμη χειρότερα, προσωπικές σκοπιμότητες.

Τα Καλάβρυτα, ο τόπος που έζησε την φρίκη της θηριωδίας των Γερμανών, ο τόπος με την ζώσα μνήμη της συντριβής και του Ολοκαυτώματος, ο τόπος που κάθε του σημείο του μαρτυρά το ολέθριο πέρασμα της μπότας των ναζί, σήμερα, εποχή κατά την οποία το θέμα των αποζημιώσεων αποτελεί εθνική απαίτηση απέναντι σε μια Γερμανία που κινεί τα νήματα της ευρωπαϊκής μοίρας της χώρας μας, όχι μόνο δεν βρίσκονται στην πρωτοπορία του αγώνα, αλλά, αντιθέτως, μοιάζουν να έχουν υποστείλει τη σημαία, βολεύοντας τους νεκρούς τους σε ένα βιαστικό και ύποπτο «ναι» στο Ελληνογερμανικό Ταμείο. Ένα ταμείο που όπως όλα δείχνουν νοιάζεται για ένα μόνο μέλλον: αυτό των Γερμανών.

Με μια βιασύνη που προκάλεσε οργή στην μαρτυρική πόλη των Καλαβρύτων, χωρίς να έχει προηγηθεί καμία διαβούλευση, όπως ορίζει η ηθική και πολιτική ορθότητα, χωρίς να υπάρξει ενημέρωση των συλλόγων, των κατοίκων, των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου, χωρίς καν να ενημερωθεί η Ένωση Θυμάτων του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος, ο Δήμαρχος της πόλης Γιώργος Λαζουράς κυριολεκτικά έτρεξε να περάσει από το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης την σύμφωνη γνώμη του για την συμμετοχή των Καλαβρύτων στο «Ελληνογερμανικό Ταμείο», προσγειώνοντας τα όνειρα των Καλαβρυτινών για δικαίωση, στο υπόγειο της ακολουθίας της Γερμανικής «λύσης» που φιλοδοξεί να φέρει παράλυση των απαιτήσεων, άμβλυνση των αντιστάσεων και διείσδυση στη χώρα εν είδη μιας φιλίας, που θυμίζει την φιλία των… λύκων.

Είναι κάτι παραπάνω από προφανές, ότι η Γερμανία με το Ταμείο της δεν κινείται από την ανάγκη της εξιλέωσης, αλλά από την ανάγκη της ανάσχεσης του κινήματος διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών προς τη χώρα, την οποία εξακολουθούν να αφαιμάζουν αν και της χρωστούν, αυτή τη φορά με άλλο τρόπο.

Και κάπως έτσι, με την τουλάχιστον ύποπτη βιασύνη Λαζουρά να τρέξει να φέρει το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο πριν καν συσταθεί το προταθέν Ταμείο, με την προκλητική του αδιαφορία να συζητήσει αν όχι με τους τοπικούς, τουλάχιστον με τους εθνικούς φορείς, με τους οποίους μας συνδέουν κοινοί στόχοι, τα Καλάβρυτα από μπροστάρης του αγώνα για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, της καταβολής των επανορθώσεων, της επιστροφής του κατοχικού δανείου και των κλαπέντων πολιτιστικών θησαυρών, έγιναν μπροστάρης του αγώνα της …Γερμανίας να περάσει το σχέδιό της, υποστέλλοντας σημαίες.

Την πρώτη σημαία την υπέστειλε ο Δήμαρχος Καλαβρύτων, εξαργυρώνοντας τους αγώνες των ανθρώπων αυτού του τόπου με λίγα υπεσχημένα αργύρια, παράσχοντας ηθική νομιμοποίηση σε ένα υπό διερεύνηση ίδρυμα, εκπροσωπώντας έναν φιλογερμανικό πυρήνα των Καλαβρύτων ο οποίος επιθυμεί να γράψει με την πένα των ολίγων, την ιστορία των πολλών.

Σε κάτι τέτοιες κινήσεις, η ιστορία έχει δώσει όνομα. Και δεν είναι καθόλου τιμητικό για τον Δήμαρχο των Καλαβρύτων, ο οποίος κατέβαλε προσπάθεια να παρασύρει και το Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων στην υιοθεσία του μοντέλου, με μια ζέση που κινεί πολλές υποψίες.

Η ιστορία όμως δεν γράφεται από τους λίγους, αλλά από τους πολλούς. Και η ιστορία δεν γράφεται με δημόσιες σχέσεις με τους Γερμανούς, αλλά με επιμονή, υπομονή και μπόι, με το ανάστημα αυτού που του χρωστάνε και δεν χρωστάει.

Ο μαρτυρικές πόλεις της Ελλάδας δεν έχουν ανάγκη την αναζήτηση ενδεδειγμένων δράσεων για την επεξεργασία του παρελθόντος. Η ιστορία δεν ξαναγράφεται, ούτε …ομαλοποιείται.

Οι μαρτυρικές πόλεις απαιτούν την έμπρακτη συγνώμη του γερμανικού κράτους και αυτή έχει συγκεκριμένο πλαίσιο και κανείς δεν έχει δικαίωμα να διασπάσει το εθνικό πλαίσιο διεκδίκησης, πολλώ δε μάλλον τα Καλάβρυτα, η πόλη- σύμβολο αυτού του αγώνα, η πόλη που προσκυνά τους νεκρούς της στο λόφο του Καπή και τους οφείλει δικαίωση.

Οι νεκροί των μαρτυρικών πόλεων δεν έχουν ανάγκη από αναγνώριση του ηθικού χρέους, από την πλευρά των απογόνων των δημίων τους. Γερμανικές οφειλές για μας, σημαίνει αποζημιώσεις, επανορθώσεις και κατοχικό δάνειο. Τίποτα λιγότερο.

Η επανασύσταση της διακομματικής επιτροπής της Βουλής για τη διεκδίκηση των επανορθώσεων και αποζημιώσεων, προκειμένου εκτός από την πολιτική προεργασία να ολοκληρωθεί και η νομική προπαρασκευή της διεκδίκησης, είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα. Σε αυτό τον αγώνα τα Καλάβρυτα πρέπει να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, με πίστη, με πάθος, καθαρή συνείδηση και το κεφάλι ψηλά, δείχνοντας στους θιασώτες των συμβιβασμών ότι η δύναμη των πολλών και το χρέος απέναντι στην ιστορία, είναι πάνω από τις σκοτεινές επιδιώξεις των ολίγων που δεξιώνονται τους Γερμανούς και «δώρα» φέροντες.

Καλώ τους Καλαβρυτινούς πολίτες να αρθρώσουν τον δικό τους λόγο και να αποδείξουν για άλλη μια φορά ότι ετούτος ο τόπος δεν γνωρίζει από ημίμετρα.

α΄δημοσίευση: περιοδικό "ΕΠΙΚΑΙΡΑ" 9 Απριλίου 2015 -τεύχος 284