Αυτόνομη ανάπτυξη για την Περιφέρεια και του Δήμους της Αχαίας

γράφει ο Οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας Οι εξελίξεις στο Eurogroup δυστυχώς παραμένουν ασαφείς ως προς την τελική έκβαση και τις επακόλουθ...

γράφει ο Οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας

Οι εξελίξεις στο Eurogroup δυστυχώς παραμένουν ασαφείς ως προς την τελική έκβαση και τις επακόλουθες επιπτώσεις στον κόσμο. Η πρόσφατη –υποχρεωτική στην ουσία- «παραχώρηση» των διαθεσίμων Περιφερειών και Δήμων ενέτεινε το κλίμα αγωνίας σχετικά τόσο με την δυνατότητα υλοποίησης του αναπτυξιακού προγραμματισμού, αλλά και μεσοπρόθεσμου σχεδιασμού. Το γεγονός ότι τα έντοκα γραμμάτια του δημοσίου με τα οποία θα γίνουν τα repos έχουν σοβαρά μειονεκτήματα και ατέλειες έναντι των κλασσικών εντόκων γραμματίων, αποτελεί τον πρώτο παράγοντα προβληματισμού. Το ότι δεν συνυπολογίζονται στο γενικό χρέος, δεν διαπραγματεύονται στην δευτερογενή αγορά και δεν είναι μεταβιβάσιμα, δηλαδή δεν μπορείς δηλ. να τα πουλήσεις αποτελεί το δεύτερο σημείο αδυναμίας. Εύλογα λοιπόν γεννάται το ερώτημα πως, αν δεν συνυπολογίζονται στο χρέος και δεν είναι μεταβιβάσιμα, είναι δυνατόν να συνιστούν έγκυρες και δεσμευτικές δανειακές υποχρεώσεις του Ελληνικού Δημοσίου.

Προφανώς τα παραπάνω θα απασχολήσουν στην περίπτωση που η χώρα βρεθεί προ οριστικού αδιεξόδου στις διαπραγματεύσεις. Η στην περίπτωση που η κατοχή τους από την Κυβέρνηση χρησιμοποιηθεί στο μέλλον ως μοχλός άσκησης πολιτικής σε ένα πολιτικό πεδίο στο οποίο υστερεί. Θα μπορούσα βέβαια να δεχθώ την εξέλιξη αυτή μόνον στην περίπτωση που διαμορφωθεί βάση κεντρικού σχεδιασμού για την χώρα, οπότε η παρακολούθηση προφανώς θα πέρναγε μέσα από τον έλεγχο των ροών. Αν είμαστε ρεαλιστές όμως, εύκολα θα συμφωνήσουμε πως αυτή δεν είναι η περίπτωση σήμερα. Η ουσία του προβλήματος στην παρούσα φάση έγκειται στο γεγονός ότι παρεμποδίζεται η ομαλή χρηματοδότηση έργων σε εξέλιξη καθώς και η περιφερειακή αναπτυξιακή προοπτική των επιμέρους περιοχών. Μήπως όμως η εξέλιξη αυτή μπορεί να παρουσιασθεί σαν ευκαιρία στις Περιφέρειες και τους Δήμους να δουν με άλλη οπτική τον αναπτυξιακό σχεδιασμό τους.

Αν για παράδειγμα στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας αλλά και στους Δήμους της Αχαΐας υπήρχε δυνατότητα διαμόρφωσης δεδομένων αυτόνομης χρηματοδότησης αναπτυξιακών έργων, μήπως η οπτική σήμερα θα ήταν διαφορετική; Μήπως αν οι Δήμοι αλλάξουν την γνώση τους ως προς μεθόδους και πρακτικές χρηματοδότησης –όπως σε άλλες Ευρωπαϊκές πόλεις- δεν θα χρειαζόταν να κατακλύζεται ο Πύργος με σκουπίδια και να δημιουργούνται αντιπαραθέσεις για την τοποθέτησή τους στο Φλώκα; Γιατί άραγε το μόνο που μπορούν να κάνουν σήμερα είναι να συμφωνούν οι Δήμαρχοι στο δημόσιου χαρακτήρα έργα επεξεργασίας; Δηλαδή μηδενική λύση; Δεν θα μπορούσαν άραγε να τιτλοποιήσουν τα ακίνητα περιουσιακά στοιχεία τους προκειμένου σε επόμενη φάση να δοθούν ως βάση χρηματοδότησης; Δεν θα μπορούσε το Δημόσιο να επιλέξει Δήμους και Περιφέρεις στις οποίες να εισφέρει ακίνητα αλλά και επιχειρήσεις προκειμένου να διαμορφώσει ένα είδος καλαθιού η βάση του οποίου θα συνδυαζόταν με Ευρωπαϊκά προγράμμα;

Πέραν των όποιων διεκδικήσεων της κάθε Περιφέρειας, είναι βασικό να γίνει αντιληπτό πως υπάρχει και άλλος δρόμος. Η Κυβέρνηση θα μπορούσε να διαμορφώσει δύο επίπεδα «ειδικής» χρηματοδότησης. Αναπτυξιακό και Ασφαλιστικό. Οι εισφορές ακινήτων και πιθανώς επιχειρήσεων στον ένα πυλώνα θα μπορούσε να συνδυασθεί με ένα νέο ταμείο υπό την κάλυψη της Ευρωπαικής Τράπεζας επενδύσεων «Περιφερειακής Αναπτυξιακής Στήριξης». Για να μην εγκλωβισθούν δε οι αναγνώστες σε τεχνικές λεπτομέρειες αρκεί η έκδοση καλυμμένων ομολόγων στην βάση της παραπάνω πρότασης που να αξιολογούνται και να διαπραγματεύονται σε ένα ή περισσότερα χρηματιστήρια. Βασική προϋπόθεση να μπει η χώρα στον δρόμο της «εξισορρόπησης» του ιδεολογικά επιθυμητού με το εφικτό των δεδομένων λειτουργίας της Ε.Ε..

Είναι λάθος πλέον οι αιρετοί σήμερα να «βολεύονται» με την παθογένεια του συστήματος το οποίο οι ίδιοι πολλές φορές εξέθρεψαν και να μην αναζητούν τον εκσυγχρονισμό της σκέψης και μεθοδολογίας τους. Την διαμόρφωση νέων εσωτερικών δομών λειτουργίας εκτός της πεπατημένης και την αναζήτηση καινοτόμων λύσεων μέσω ανάπτυξης νέων συνεργασιών και ένταξη νέας τεχνογνωσίας.