Ηρακλής Ρούπας: "το Συνέδριο ΠΑΣΟΚ είναι η τελευταία ευκαιρία"

γράφει ο οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας Ο χώρος του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς είτε το θέλουμε είτε όχι πρέπει να αναδιαμορφωθεί απ...

γράφει ο οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας

Ο χώρος του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς είτε το θέλουμε είτε όχι πρέπει να αναδιαμορφωθεί από μία νέα βάση καθώς η κρίση ανέδειξε τις παθογένειες δεκαετιών. Σήμερα δεν υπάρχει επί της ουσίας ως καταγεγραμμένη δύναμη σε όλη της την έκταση. Το αριστερίστικο εγχείρημα της Κυβέρνησης δεν φαίνεται να πετυχαίνει. Αυτονόητα το κενό θα συμπληρωθεί. Όμως, ο ρόλος μίας ισχυρής Κεντροαριστεράς δεν είναι η τοποθέτηση στην μέση γενικώς και αορίστως ελπίζοντας να επωφεληθεί από τον δημοσκοπικά ενδιάμεσο χώρο, ίσως για να βρίσκεται σε κάθε περίπτωση στην εξουσία. Είναι να εργασθεί για την διαμόρφωση των προϋποθέσεων ώστε η αναγκαία αριστερή εναλλακτική κυβέρνηση να αποτελέσει ρεαλιστική πρόταση. Ρεαλιστική και Ειλικρινή. Μία πρόταση που θα πρέπει να βασίζεται σε μία Σοσιαλδημοκρατική προσέγγιση που όμως συνεχώς θα εξελίσσεται.

Χωρίς να πρέπει να είναι κανείς ειδικός έχει γίνει αντιληπτό πως η Κεντροαριστερά –το ΠΑΣΟΚ ειδικότερα- στην χώρα μας όπως και στην Ευρώπη υφίσταται ήττες την τελευταία δεκαπενταετία γιατί απλούστατα παρασύρθηκε από την «ευμάρεια» που προσέφερε η φιλελεύθερης επινόησης διοχέτευση ρευστότητας στο σύστημα. Μία ευμάρεια που πριμοδότησε τον Κυβερνητισμό θέτοντας σε δεύτερη μοίρα την πραγματική διάθεση παραγωγής πολιτικής και ειλικρινούς επιθυμίας στήριξης των δομών ανάδειξης του πολίτη ως τον πραγματικό «καθοδηγητή» της κοινωνικής και πολιτικής εξέλιξης.

Tο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ είναι η τελευταία ευκαιρία του χώρου να επανασυσταθεί σε βάσεις ανανέωσης. Νέο όνομα. Νέο σήμα. Νέα άτομα και στελέχη απεγκλωβισμένα από βαρίδια του παρελθόντος. Μεταβατική περίοδος ανανέωσης και διαμόρφωσης πολιτικής πλατφόρμας και προσπάθεια επανασυσπείρωσης του χώρου της Κεντροαριστεράς. Έχουμε εισέλθει στην τελευταία φάση πολιτικής της μεταπολίτευσης όπου κάθε Κόμμα κέρδιζε εκλογές με ατζέντα που στην ουσία ακυρωνώταν μόλις αναλάμβανε της εξουσία. Οι πολίτες είτε ήθελαν να πιστεύουν τις εκάστοτε διακηρύξεις γιατί προτιμούσαν τον «ενθουσιασμό της ουτοπίας», παρά τον δύσκολο δρόμο των ορθών πολιτικών αποφάσεων. Ίσως η διαφαινόμενη αποτυχία της παρούσας Κυβέρνησης να υλοποιήσει τις προεκλογικές εξαγγελίες και η τραγική θέση πλέον της οικονομίας και της κοινωνίας, αποτελέσουν εφαλτήριο μίας νέας προσέγγισης της πολιτικής από τον μέσο ψηφοφόρο. Είναι καιρός στην νέα μεταπολιτευτική φάση που θα εισέλθουμε να πρωταγωνιστήσει η ειλικρίνεια και η καθαρότητα. Σε επίπεδο ατόμων όσο και πεδίο πολιτικής.

Αυτονόητα η υπόθεση «επανασύστασης» δεν είναι υπόθεση προσώπων. Αυτά είναι απαραίτητο να επιλεγούν όταν αναδειχθεί και οριοθετηθεί το νέο αφήγημα του χώρου. Άλλωστε το διαχρονικό λάθος του ΠΑΣΟΚ στην μετά Α. Παπανδρέου εποχή –ειδικότερα μετά την είσοδο στο Ευρώ- υπήρξε η εστίαση στην ανάδειξη προσώπων και προσωπικών επιλογών. Οι έννοιες, ανάδειξης υγιών κοινωνικών δομών και στήριξης, αποτελεσματικού συνδικαλιστικού κινήματος, σύγχρονου Δημόσιου και στοχευμένης στρατηγικής ανάπτυξης άρχισαν να αποκτούν θεωρητική και μόνον βάση που έπρεπε να επιδέχονται ερμηνείας προκειμένου να γίνει αντιληπτό ενίοτε ποιο ήταν το πραγματικό πολιτικό διακύβευμα. Η στόχευση αφορούσε το παρόν αλλά λησμονούσε προκλητικά το μέλλον.

Η αναζήτηση καινοτόμων θέσεων, λύσεων και προτάσεων ως επιλογές, οριοθετούσε έναν δύσκολο δρόμο που ελάχιστοι πολιτικοί του χώρου είχαν την διάθεση ή ικανότητα να υποστηρίξουν. Αποτέλεσμα ήταν να συνεχίσει η ανάδειξη ενός φαύλου κύκλου πολιτικής δόμησης χωρίς βάσεις και ουσία. Το βασικότερο στοιχείο αυτής της αδυναμίας όμως προήλθε και από το γεγονός παρόμοιας αδράνειας των Σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων στην Ευρώπη για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Συνεπακόλουθα λοιπόν εξέλειπε το θετικό παράδειγμα δίνοντας τροφή στην ανάδειξη διαφόρων λαικίστικων κινημάτων που βασιζόμενα στην κρίση αναζήτησαν και αναζητούν να καλύψουν το υπάρχον πολιτικό κενό. Ο χρόνος ανασύνταξης είναι μικρός. Η ανάγκη κάθετων τομών και ρήξεων μεγάλη αν ο χώρος της Κεντροαριστεράς επιθυμεί να καταλάβει τον χώρο που ιστορικά της αξίζει.