ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ - Η συνάντηση των κληρικών της Μητρόπολης στο Καλλιμανοπούλειο

Την Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στην αίθουσα ομιλιών του Καλλιμανοπουλείου Εκκλησιαστικού και Διακονικού Κ...

Την Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στην αίθουσα ομιλιών του Καλλιμανοπουλείου Εκκλησιαστικού και Διακονικού Κέντρου της Ιεράς Μητροπόλεώς μας στα Καλάβρυτα, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου, η τέταρτη προγραμματισμένη συνάντηση των κληρικών μας στα πλαίσια του επιμορφωτικού σεμιναρίου με θέμα «Η ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΤΩΝ ΠΕΝΘΟΥΝΤΩΝ».

Ομιλητές ήταν :

1. Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος Νικολάκης, Αρχιερατικός Επίτροπος της Ι΄ Αρχιερατικής Περιφερείας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Κυψέλης, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Η ποιμαντική αξιοποίηση της Νεκρωσίμου Ακολουθίας». Υπογράμμισε ότι η εξόδιος ακολουθία είναι η προσευχή των μελών της στρατευομένης Εκκλησίας προς τον Θεό προκειμένου να αναπαύσει την ψυχή του κεκοιμημένου. Εφόσον τελείται σωστά, αποτελεί την πρώτη ποιμαντική φωνή και τον πρώτο παρηγορητικό λόγο προς τους πενθούντες συγγενείς του τεθνεώτος. Τόνισε την ανάγκη κατηχήσεως των μελών της Εκκλησίας εν αναφορά με το θέμα του θανάτου, η μνήμη του οποίου κρατάει σε εγρήγορση τον πιστό, ώστε να αποφεύγει την αμαρτία και να κάνει μία ορθότερη αξιολόγηση της ζωής. Αναφέρθηκε στα ταφικά έθιμα προ και μετά την νεκρώσιμο ακολουθία και ανέλυσε βασικά δομικά στοιχεία της ακολουθίας αυτής καθώς και τους τρόπους της ποιμαντικής αξιοποίησής της από τους κληρικούς.

2. Ο Ελλογιμώτατος κ. Κωνσταντίνος Κορναράκης Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Το πένθος ως υπαρξιακή απολίθωση και οι προϋποθέσεις ποιμαντικής αντιμετώπισής του ». Χρησιμοποιώντας παραδείγματα από την καθημερινή τραγική πραγματικότητα του θανάτου που βιώνει κάθε άνθρωπος, αναφέρθηκε στις παθολογικές μορφές του πένθους κατά τις οποίες ο πενθών καθηλώνεται σε μία κατάσταση απαρηγόρητης κατάθλιψης, ενοχής για ενέργειες που θα μπορούσε να κάνει και δεν έκανε, προκειμένου να βοηθήσει το αγαπημένο του πρόσωπο όταν ζούσε, ή για παραλείψεις, αισθάνεται ότι είναι εγκλωβισμένος σε ένα κόσμο χωρίς νόημα, κλείνεται στον εαυτό του, αισθάνεται ότι τίποτε δεν δίνει νόημα στη ζωή του , ανακαλύπτει ότι κάθε δραστηριότητά του στο παρελθόν είχε την αναφορά της στο πρόσωπο που έχασε, νιώθει ανικανότητα να ξεκινήσει μία νέα δραστηριότητα, ειδωλοποιεί τον κεκοιμημένο και πολλές φορές φτάνει στο σημείο να μιμείται και να οικειοποιείται συμπεριφορές ή ενέργειές του. Στην υπέρβαση αυτών των παθολογικών μορφών πένθους και στην αντιμετώπισή τους αναφέρονται οι Επιτάφιοι Λόγοι των Πατέρων, οι οποίοι τονίζουν την ανάγκη προετοιμασίας των πιστών για την ώρα του πένθους. Μέσα από το πένθος ο άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει το μέγεθος της πνευματικής του ωριμότητας. Οι ιερείς θα πρέπει ευρίσκονται σε εγρήγορση και να διαθέτουν την ανάλογη πνευματική ευαισθησία προκειμένου να διακρίνουν στα θλιμμένα πρόσωπα των πενθούντων τον τρόπο της λειτουργίας του πένθους, ασκώντας μία εξατομικευμένη ποιμαντική, μέσα στα πλαίσια της ευχαριστιακής κοινότητας, ανάλογα με τις ευαισθησίες και την προσωπικότητα του πενθούντα.

Μετά το τέλος των εισηγήσεων ακολούθησε εποικοδομητική συζήτηση με τους ιερείς.

Ας σημειωθεί ότι το Σεμινάριο αυτό πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Ίδρυμα Ποιμαντικής Επιμορφώσεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.