Σχόλιο Ηρακλή Ρούπα για τις διεργασίες στο ΠΑΣΟΚ

γράφει ο οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας Ίσως να μην είναι ορατό ακόμα το γεγονός πως μετά την περίοδο της κρίσης που νομοτελειακά θα επέ...

γράφει ο οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας

Ίσως να μην είναι ορατό ακόμα το γεγονός πως μετά την περίοδο της κρίσης που νομοτελειακά θα επέλθει, θα έχουμε εισέλθει σε μία νέα φάση για τα πολιτικά δρώμενα της χώρας. Την ολοκλήρωση και λήξη της μεταπολιτευτικής περιόδου και την έναρξη μία νέας πορείας ανασυγκρότησης όχι μόνον της χώρας, αλλά και του πολιτικού συστήματος. Προβλέπω πως αυτή η νέα φάση θα «βρει» την αναγεννημένη, ειλικρινή και καθαρή «Δημοκρατική Παράταξη» να λαμβάνει ρόλο και να παρεμβαίνει ουσιαστικά στο νέο πολιτικό σκηνικό.

Η ανάδειξη ενός νέου πολιτικού μεταπολιτευτικού πλαισίου πρέπει να χαρακτηρίζεται από νέα κουλτούρα αντιπαράθεσης και κατ΄ επέκταση ανάδειξης λύσεων και προτάσεων μέσα από την σύνθεση. Μία λέξη που άρχισε να αναδεικνύει την αναγκαιότητα δράσης σύμφωνα με το περιεχόμενό της κατά την περίοδο της κρίσης. Όμως το βασικό χαρακτηριστικό του αφηγήματος αυτού εξακολουθούσε να παραμένει ο πολιτικός μηδενισμός του έργου εκάστοτε «προηγούμενης» κυβέρνησης χάριν πολιτικής επιβίωσης της επόμενης. Ίσως αυτός να είναι και ο βασικότερος λόγος που παραμένει η χώρα σε κρίση για πέραν των πέντε ετών ενώ άλλες χώρες σε παρόμοια κρίση σήμερα γεύονται τους καρπούς της ανάπτυξης.

Εκτιμώντας πως οι πολίτες αναζητούν πλέον την ειλικρινή συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων χωρίς την παροχή ευήκοων ψευδαισθήσεων, θεωρώ πως με την αναγκαστική ανανέωση του πολιτικού προσωπικού της χώρας που σταδιακά επέρχεται σύντομα θα αρχίσει να παράγεται πολιτική ουσίας και όχι διαχείρισης κρίσεων και μνημονίων. Κανείς δεν θα αμφισβητήσει πως την απαραίτητη νέα ισορροπία θα κληθεί να την διαμορφώσει το κέντρο του πολιτικού συστήματος. Η νέα Κεντροαριστερά. Το πρώτο βήμα έγινε με το Συνέδριο. Θα ακολουθήσουν και άλλα.

Μπορεί την ερχόμενη εβδομάδα να εκλέξει το ΠΑΣΟΚ Πρόεδρο, όμως η ουσία της εκλογής αυτής θα είναι η οριοθέτηση του πλαισίου διαλόγου και του προγραμματικού πεδίου για την βαθμιαία σπείρωση όλων των πολιτικών δυνάμεων που μπορούν όχι μόνον να συμπορευθούν, αλλά να παρουσιάσουν ένα ελκυστικό και σύγχρονο αφήγημα που έχει ανάγκη η χώρα και η κοινωνία.

Αν θεωρήσουμε λοιπόν πως η/ο επόμενος Πρόεδρος θα έχει μεταβατική χροιά, είναι ανάγκη η επιλογή να γίνει στο πρόσωπο εκείνου που έχει την δυνατότητα και ικανότητα όχι μόνον να συντονίσει την σύνθεση και μετασχηματισμό, αλλά και να πείσει με τις πράξεις του πως η προσπάθεια της ανασύστασης δεν έχει προσωποκεντρικό ούτε προσχηματικό χαρακτήρα