Αποσπάσματα από την ομιλία του Δημ. Σταθακόπουλου στο Λεχούρι, την 16.8.2015 προς τιμήν του Κ.Νικολόπουλου (η ομιλία έγινε από στήθο...

Αποσπάσματα από την ομιλία του Δημ. Σταθακόπουλου στο Λεχούρι, την 16.8.2015 προς τιμήν του Κ.Νικολόπουλου (η ομιλία έγινε από στήθους και γι’αυτό δημοσιεύονται περιφραστικά αποσπάσματά της με την άδεια του ομιλούντος) 

Η ομιλία είχε δύο (2) βάσεις: Ο Κ.Νικολόπουλος και οι προσλαμβάνουσές του, βάσει των οποίων ανέπτυξε την προσωπικότητά του που τις εξέφρασε στη συνέχεια ως λογοτέχνης. 

Η ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού, στον αξιακό κώδικα που εξέφρασε ο Κ.Νικολόπουλος μέσω του έργου του. Ο «αξιακός κώδκας» του Κ.Νικολόπουλου, σύμφωνα με το Δ.Σταθακόπουλο είναι ο πηγαία Ελληνικός όπως εκφραζόταν τις προηγούμενες δεκαετίες στα Καλαβρυτοχώρια σε συνδυασμό με το φυσικό περιβάλλον. 

Ο πηγαία ελληνικός αυτός κώδικας έχει να κάνει με την προσπάθεια αποφυγής της βαθιάς εθνικής παθογένειας που είναι η διχόνοια η δολερή, την απόκτηση και προβολή της τιμής και της αξιοπρέπειας, του φιλότιμου, της φιλομάθειας και της προόδου, που δεν έχει να κάνει με την ύλη, η οποία αν έρθει ως αγαθό, ο ανθρωπιστής και θρησκευόμενος απλός καθημερινός Ελλην άνθρωπος ήξερε να τη διαχειριστεί, αποφεύγοντας την Αριστοτελική Υβρι, είτε καθ’υπερβολήν, είτε κατ’ έλλειψιν. 

Για την ανάπτυξη και διατήρηση αυτού του αξιακού κώδικα, βοηθούσε το ανθρώπινο και φυσικό περιβάλλον, κάνοντας τον έλληνα φιλοπρόοδο, αλλά όχι εθνομηδενιστή, πατριώτη και όχι εθνικιστή, Πολίτη και όχι υπήκοο (υπό + ακούω). Εξάλλου δεν είναι τυχαίο πως ο μεν Κ. Νικολόπουλος έγινε καταξιωμένος λογοτέχνης, βιώνοντας και εφαρμόζοντας αυτόν τον αξιακό κώδικα, ο δε αδελφός του Μάξιμος Ιβηρίτης είναι καταξιωμένη πνευματική ορθόδοξη προσωπικότητα του αγιορείτικου μοναχισμού με διεθνή ακτινοβολία και λόγο. Παρότι στα νάματα του προαναφερόμενου αξιακού κώδικα, μετέχουν ή προσπαθούν να μετέχουν πολλοί συνάνθρωποί μας, δυστυχώς σε πολιτικό επίπεδο, η Ελλάδα ΔΕΝ διοικήθηκε ποτέ από ανθρώπους με τέτοιες αξίες, έστω και εάν λεκτικά τάχα εντάσσονταν σε αυτές. Ίσως, μετά τη διχόνοια τη δολερή, αυτή είναι η ετέρα παθογένειά μας, η ανικανότητά μας ως έθνος να αναδείξουμε ως διοικητές μας αυτούς που πνευματικά «ερωτευόμαστε», αλλά που τελικά δεν «παντρευόμαστε» ( ψηφίζουμε να μας διοικήσουν). 

Το αναγνωστικό κοινό του Κ. Νικολόπουλου, ενστερνίζεται ή έστω ψυχανεμίζεται τον αξιακό του κώδικα, όπως αυτός εκφράζεται στο έργο του, πλην όμως αυτό δεν αρκεί. Απαιτείται δράση και ενσυναίσθηση από όλους μας ως έθνος και ομόνοια και σθένος για να αντεπεξέλθουμε, μαζί με παιδεία και ελάττωση του εγώ, ταπείνωση και όχι απλή εκπαίδευση, ή μόρφωση και «ξερολίαση», γεγονότα που ανεδείχθησαν με αρνητικό πρόσημο τα τελευταία χρόνια.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ:

Μυσταγωγία στον «Πύργο του Λεχουρίτη» προς τιμήν του Κ.Νικολόπουλου

H ομιλία του Ν. Παπακωνσταντόπουλου στην τιμητική εκδήλωση για τον Κ. Νικολόπουλο