Με επιτυχία η Πεζοπορική διάσχιση Καλάβρυτα – Πάτρα (μονοπάτι Π. Π. Γερμανού)

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε στις 26-27 Σεπτεμβρίου 2015 η διήμερη πεζοπορική διάσχιση Καλάβρυτα – Πάτρα από τη Μονή Αγίας Λαύρας μέχρι...

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε στις 26-27 Σεπτεμβρίου 2015 η διήμερη πεζοπορική διάσχιση Καλάβρυτα – Πάτρα από τη Μονή Αγίας Λαύρας μέχρι την οινοποιία της Achaia Clauss, στα ίχνη του Μονοπατιού Παλαιών Πατρών Γερμανού που διοργάνωσε η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία "ΑΤΡΑΠΟΣ".
Οι διοργανωτές μας περιγράφουν: 

"Μετά από επίπονες προσπάθειες για την ανεύρεση της διαδρομής και μετά από επίμονες προσπάθειες να προσελκύσουμε κόσμο που θα ενδιαφερόταν να κάνει την διήμερη πεζοπορία, προκειμένου να κάνουμε γνωστό το Μονοπάτι Παλαιών Πατρών Γερμανού, επιτέλους τα καταφέραμε.

Η δεκαμελής ομάδα συγκεντρώθηκε το πρωί του Σαββάτου στη ρίζα του λόφου της Μονής Αγίας Λαύρας και παρά το ψιλόβροχο, που πότε έπιανε, πότε σταματούσε, ξεκίνησε την περιπέτεια της. Πρώτος στόχος το χωριό Φλάμπουρα. Αφού διασχίσαμε τον κάμπο δίπλα στον ποταμό Βουραϊκό (πριν καταλήξει στο ομώνυμο φαράγγι) και το δάσος βελανιδιάς ανάμεσα στα χωριά Κούτελη και Φλάμπουρα, με τον φιλικό βοσκό να μας επιβεβαιώνει τη σωστή πορεία, φθάσαμε στο χωριό μετά από τρεις ώρες πεζοπορία, όπου συναντήσαμε μερικούς από τους λιγοστούς κατοίκους του. 

Η πρώτη μας στάση για ξεκούραση έγινε στην πέτρινη βρύση, με το πλάτανο και το διαμορφωμένο χώρο καθιστικού, έξω από το χωριό Νεοχώρι λίγο μετά τα Φλάμπουρα. Το θέαμα της πομπής των αυτοκινήτων των κυνηγών, με τρόπαιο ένα τεράστιο αγριογούρουνο, ήταν σε αντίθεση με τη δική μας διάθεση και κουλτούρα αλλά δεν μας πτόησε. 

Συνεχίσαμε μέσα από το βελανιδοδάσος Ποντιά ή Κάνισκα προς τη Μονή Μακελαριάς. Η απέραντη ησυχία του δάσους διακόπηκε μόνον όταν διασταυρωθήκαμε με τον χωματόδρομο που οδηγεί στη Μονή και συναντήσαμε μερικά αυτοκίνητα. Κάποιοι από την παρέα μας, που γνωρίζουν, μάζεψαν μανιτάρια, που το ίδιο βράδυ θα τρώγαμε. Μετά κατηφορίσαμε προς έναν παραπόταμο του Σελινούντα και αφού περάσαμε τη βρύση του Κυνηγού, μέσα από ένα πλατανόδασος καταλήξαμε στη μονή Μακελαριάς, μετά από, επίσης, τρεις ώρες πορεία.

Το τοπίο, με τη Μονή στην κορυφή ενός τεράστιου βράχου, με τον Σελινούντα στα πόδια του και τα φθινοπωρινά χρώματα στα βουνά τριγύρω και στον ουρανό, ήταν πραγματικά επιβλητικό. Το κτίριο της Μονής εντυπωσιακό εξωτερικά, λιτό και ζεστό εσωτερικά. Το καθολικό με το ξυλόγλυπτο τέμπλο και τις αγιογραφίες κατανυκτικό. Όμως η υποδοχή και η φιλοξενία και η ευγένεια των δύο γυναικών μοναχών είναι πραγματικά αξιομνημόνευτη. Εκτός από το νερό και τα λουκούμια με χαρά προσέφεραν για τους πεινασμένους της παρέας ομελέτες και γλυκά. 

Με την υπόσχεση ότι θα ξαναρθούμε, συνεχίσαμε την πορεία μας, διασχίζοντας τον ποταμό Σελινούντα, στη θέση Γυφτοπήδημα προς το παραδοσιακό χωριό Λαπαναγοί. Τα παλιά, πολλά μισογκρεμισμένα, σπίτια του χωριού μαρτυρούν την παλιά του αίγλη. Πάντως το χωριό δεν έχει εγκαταλειφθεί εντελώς και συναντήσαμε αρκετούς κατοίκους που ήταν πρόθυμοι να μας προσφέρουν τη φιλοξενία τους. 

Μετά τη Μονή Μακελαριάς η πορεία μας ήταν στη σκιά θεόρατων γρανιτένιων βράχων μέχρι που περάσαμε τους Λαπαναγούς και ανηφορίσαμε στο διάσελο πριν το Λεόντιο, απ’ όπου μπορέσαμε να τους θαυμάσουμε από ψηλά. Το τοπίο σίγουρα δεν αποκαλείται άστοχα Αχαϊκά Μετέωρα.

Στο Λεόντιο, το σταθμό της διανυκτέρευσής μας, η υποδοχή των κατοίκων και η εξυπηρέτησή τους ήταν πραγματικά βγαλμένη από τη φιλοξενία ανθρώπων παλαιότερων εποχών.

Το πρωινό ξύπνημα μας επιφύλασσε ένα απαράμιλλο θέαμα. Το χαμηλό πυκνό σύννεφο είχε καλύψει το Λεόντιο, τα γύρω χωριά και όλη τη κοιλάδα του Σελινούντα αφήνοντας στον καθαρό ουρανό τις κορυφές των λόφων και των γύρω βουνών. Στα δυτικά μας ο Ερύμανθος και στα ανατολικά ο Χελμός. Με τα μάτια γεμάτα ωραίες εικόνες και μετά από ένα καλό πρωινό γεύμα, ξεκινήσαμε για τη δεύτερη μέρα της πορείας μας.

Αρχικά περάσαμε από τη κοιλάδα των πηγών του Σελινούντα και κοντά από τους συνοικισμούς Βεταίικα και Κουναβαίικα. Συνεχίσαμε στις παρυφές του δάσους της Θάνας του Παναχαϊκού όρους και κατηφορίσαμε τον ποταμό Γλαύκο. Μετά από τρεις ώρες φθάσαμε στις πηγές της Ζουμπάτας όπου κάναμε την πρώτη μας στάση. Λίγο πριν είχαμε συναντήσει χωράφια με τομάτες και οι παραγωγοί (ήταν η εποχή της συλλογής) απλόχερα μας προσέφεραν μερικές για το ελαφρύ μας γεύμα. 

Μετά συναντήσαμε το χωριό Μοίρα, το συνοικισμό Λατσαίικα και έχοντας θέαση προς τη χαράδρα του Γλαύκου πάνω από την Πάτρα, στρίψαμε λίγο δυτικά προς το χωριό Πετρωτό, όπου φθάσαμε μετά από δυόμιση ώρες. Το παραδοσιακό χωριό, παρότι υπάρχουν μερικές κτηνοτροφικές μονάδες και αγροτικές καλλιέργειες τριγύρω, που δίνουν την αίσθηση της ανθρώπινης παρουσίας, έχει την εικόνα εγκαταλειμμένου από τα πολλά μισογκρεμισμένα πέτρινα σπίτια, παρόλο που μερικά από αυτά αντιστέκονται ακόμη. 

Μετά το Πετρωτό και από ένα ύψωμα είχαμε την πρώτη εικόνα – θέαση της πόλης της Πάτρας, με το νέο λιμάνι, τα βουνά της Ναυπακτίας και τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου στο βάθος. Εκεί πραγματικά είχαμε την πρώτη αίσθηση της προσέγγισης του στόχου μας. 

Πράγματι, δύο ώρες μετά το Πετρωτό καταλήξαμε στον προορισμό μας, την οινοποιία της Achaia Clauss. Εκεί είχαμε μια καταπληκτική ξενάγηση στους χώρους και την ιστορία του οινοποιείου, γευτήκαμε μαυροδάφνη και μοσχάτο και δοκιμάσαμε υπέροχα κρασιά., σφραγίζοντας με τον καλύτερο τρόπο τη διήμερη προσπάθειά μας.

Η διαδρομή, αποτελείται κυρίως από μονοπάτια, μικρούς χωματόδρομους και μικρό τμήμα ασφάλτου. Είναι πραγματικά μία πρόκληση για τους πεζοπόρους που έχουν την αίσθηση της περιπέτειας και της γνωριμίας ενός τόπου μέσα από το περπάτημα. Εμείς υποσχόμαστε ότι θα επιχειρήσουμε πάλι την πραγματοποίηση της διαδρομής με σκοπό να γίνει ευρύτερα γνωστή. Όμως κάλλιστα θα μπορούσε να βελτιωθεί η βατότητά της, να σημανθεί και τελικά η διάσχισή της να γίνει θεσμός και σημείο αναφοράς για την περιοχή.

Κλείνοντας θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά τις μοναχές της Μονής Μακελαριάς για τη ζεστασιά που απλόχερα μας πρόσφεραν στην ολιγόωρη παραμονή μας στη Μονή, τον Γιώργο Καρβελά (λογιστή, αγρότη και ονειροπόλο) και τον Γιώργο Παπανικολάου (ιδιοκτήτη της ταβέρνας «Λίθος») για τη φιλοξενία και την εξυπηρέτηση των αναγκών μας σε διαμονή και διατροφή στο Λεόντιο και τέλος την Μαρία Αγγελοπούλου από την Achaia Clauss για την υποδοχή της και την εμπεριστατωμένη ξενάγηση της στους χώρους της οινοποιίας.

Χρήστος Φαλλιέρος ΑΤΡΑΠΟΣ – Ορεινός Εναλλακτικός Τουρισμός"
Να ενημερώσουμε οτι η πεζοπορία στην ίδια μοναδική διαδρομή θα επαναληφθεί την άνοιξη του 2016