Λεωνίδας Βασιλόπουλος: «Τα Καλάβρυτα είναι ιδέα!»

Η συνέντευξη του Λεωνίδα Βασιλόπουλου που δημοσιεύθηκε   στην εφημερίδα «Γεγονότα της Αχαΐας» την Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015 στα πλαί...

Η συνέντευξη του Λεωνίδα Βασιλόπουλου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Γεγονότα της Αχαΐας» την Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015 στα πλαίσια μιας ευρύτερης δημοσιογραφικής αποστολής της εφημερίδας που συνεχίζεται με συνεντεύξεις, οδοιπορικά και με πολλές ειδήσεις από τα Καλάβρυτα καθημερινά .
Η συνέντευξη δόθηκε στον δημοσιογράφο Ηλία Κυριακόπουλο. Ευχαριστούμε θερμά την κ. Αγγελική Ανυφαντή για την παραχώρηση της δημοσίευσης.
Η δημοσίευση της εφημερίδας έχει ως εξής:
  

Βαθύς γνώστης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και των προβλημάτων του Νοσοκομείου των Καλαβρύτων, ο Λεωνίδας Βασιλόπουλος παραχώρησε στην εφημερίδα «Γεγονότα της Αχαΐας» μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη, η οποία αναμένεται να συζητηθεί.

Ο κ. Βασιλόπουλος δεν διστάζει να μιλήσει με ονόματα και να αποδώσει ευθύνες, όσο ψηλά και αν αυτές υπάρχουν.

Άνθρωπος με πολυσχιδή δραστηριότητα, συνδυάζει τη δουλειά του στο Νοσοκομείο, με τις ευθύνες της οικογένειάς του, τον αθλητισμό, την καλλιέργεια της γης, αλλά παράλληλα γι’ αυτόν «Η τοπική Αυτοδιοίκηση είναι μεράκι και καημός».

Ειδικότερα, η συνέντευξη του κ. Βασιλόπουλου έχει ως εξής:

Κύριε Βασιλόπουλε, ποια είναι το έργο που επιτελείται μέσα στο χώρο του Νοσοκομείου;

Το ένα κομμάτι το ιατρικό, έχει να κάνει με τη μαχόμενη ιατρική. Είναι η ιατρική που στηρίζεται κυρίως, στην εξέταση του ασθενή από τον ιατρό, με το ακουστικό, ενώ το κομμάτι των άλλων εξετάσεων είναι μικρό, λόγω του μεγέθους του Νοσοκομείου, αλλά και των ελλείψεών μας σε εξοπλισμό.

Με λίγα λόγια, υπάρχει η ιατρική στην Αθήνα, υπάρχει και στην επαρχία. Είναι κάτι σαν τους πολέμους. Υπάρχει ο πόλεμος στο Ισραήλ και ο πόλεμος στη Βαγδάτη. Διαφορετικοί πόλεμοι. Εδώ μοιάζουμε περισσότερο στη Βαγδάτη.

Αναφερθήκατε σε ελλείψεις. Ποιες είναι αυτές;

Καταρχήν, να πούμε ότι έχουμε μια παθολογική κλινική, σε μια περιοχή της οποίας η έκταση, είναι τόσο μεγάλη όσο είναι ένας νομός. Αν λάβουμε υπόψη το μέγεθος του δήμου, το δύσβατο, το γερασμένο του πληθυσμού, τις κτηνοτροφικές ενασχολήσεις, καταλαβαίνετε τι πρέπει να καλύψει η συγκεκριμένη κλινική.

Σε επίπεδο εξωτερικών ιατρείων, έχουμε παθολόγους, καρδιολόγο, δύο γενικούς ιατρούς και έναν παιδίατρο, που παρακολουθεί όλα τα παιδιά του δήμου.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι η λειτουργία του ακτινολογικού. Ο ακτινολόγος που είχαμε έφυγε με σύνταξη, όπως και η εμφανίστρια-χειρίστρια. Έκτοτε δεν έχουν αναπληρωθεί αυτά τα δύο κενά. Ακόμα όμως και το εμφανιστήριο, παρουσιάζει συνέχεια προβλήματα. Αυτή τη στιγμή δουλεύει, με εθελοντική προσφορά μιας κοπέλας από τα Καλάβρυτα.

Ποιες οι ενέργειες της διοίκησης αναφορικά με την επίλυση του θέματος του ακτινολογικού;

Είχαμε ενημερώσει τους αρμόδιους φορείς, ότι επίκεινται συνταξιοδοτήσεις, αλλά το μόνο που λάβαμε ως απάντηση, ήταν η σιωπή τους. Είχαμε ενοχλήσει και τον κ. Γεωργιάδη, και τον κ. Βορίδη. Οι απαντήσεις στην καλύτερη των περιπτώσεων ήταν ότι, «δεν έχουμε προσωπικό, θα δούμε».

Έχω την εντύπωση ωστόσο, ότι μέχρι το τέλος του χρόνου, θα έχει λυθεί το θέμα του ακτινολογικού.

Υπάρχουν ελλείψεις άλλων ειδικοτήτων;

Λόγω της κοινής λειτουργίας με το νοσοκομείο του Αιγίου, από τους τρεις παθολόγους που είχαμε, ο ένας παθολόγος μετακινήθηκε στο Αίγιο μόνιμα, ενώ ο δεύτερος που είναι και ο διευθυντής της παθολογικής, εργάζεται δύο μέρες στα Καλάβρυτα και τρεις στο Αίγιο. Αποτέλεσμα, να έχουμε μόνο έναν παθολόγο μόνιμο. Προκειμένου να καλύπτουμε τα κενά, λειτουργούμε με τους γενικούς ιατρούς.

Αρκετοί Καλαβρυτινοί, έχουν αναφερθεί στο πρόβλημα του ΕΚΑΒ. Τι συμβαίνει με τις διακομιδές των ασθενών;

Το ΕΚΑΒ είναι σίγουρα το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε και έχει δημιουργηθεί από το 2013.

Ένας τομέας που λειτουργούσαμε άριστα, ήταν οι διακομιδές. Είχαμε τέσσερις οδηγούς. Για να λειτουργήσει μια 24ωρη βάρδια χρειάζονται πέντε οδηγοί. Εμείς με τέσσερις μόνο οδηγούς, είχαμε βρει τρόπο να κινούμε δύο ασθενοφόρα. Φανταστείτε ότι, οι οδηγοί μας είχαν συμφωνήσει να παίρνουν μόνο 40 Ευρώ υπερωρίες το μήνα! Αυτό φανερώνει ότι λειτουργούμε με το ανθρώπινο κομμάτι μας και όχι με το μισθολογικό. Οι συγκεκριμένοι οδηγοί, είτε είχαν βάρδια είτε όχι, βοηθούσαν.

Με το νόμο του Γεωργιάδη, οι οδηγοί έγιναν υπάλληλοι του ΕΚΑΒ. Τότε ο νόμος όριζε ότι το ασθενοφόρο, θα πρέπει να κινείται με δύο άτομα. Έτσι οι τέσσερις οδηγοί, έγιναν ουσιαστικά δύο. Αποτέλεσμα όλου αυτού; Πάνω από τις μισές βάρδιες που απαιτούνται, να είναι ακάλυπτες.

Ευτυχώς που υπάρχει ένας Καλαβρυτινός οδηγός, που έχει πάρει άτυπη έγκριση, όταν χρειάζεται να βοηθά στις διακομιδές.

Η πολιτική Γεωργιάδη για το συγκεκριμένο θέμα ήταν καταστροφική. Φανταστείτε μόνο, ότι έτυχε να συμβεί τροχαίο πριν καιρό, 3χλμ έξω από την πόλη των Καλαβρύτων και το ασθενοφόρο ήρθε από την Ακράτα. Δυστυχώς, το θύμα του τροχαίου απεβίωσε.

Ποιες οι ενέργειές σας για τη λύση του θέματος;

Η αλήθεια είναι ότι είμαστε ο φορέας, που δέχεται τα παράπονα όλων. Δεν είναι αρμοδιότητά μας οι διακομιδές, αλλά η Υγεία ούτως ή άλλως, λειτουργεί συνολικά και άσχετα με το νομοθετικό πλαίσιο. Δεν φαίνεται να υπάρχει λύση. Εμείς αυτό που κάνουμε συνέχεια, είναι η ενημέρωση της κοινωνίας, πέρα από τη συνεχή πίεση προς το υπουργείο και τις προσπάθειες για την ευαισθητοποίηση των φορέων.

Με λίγα λόγια, αν μας επαναφέρουν τους οδηγούς, θα λειτουργούμε καλά, καλύπτοντας όλη την περιοχή.

Ελλείψεις σε φάρμακα ή σε εξοπλισμό, υπάρχουν;

Όχι, τέτοιου είδους ελλείψεις δεν έχουμε. Έχουμε έλλειψη όμως, σε τεχνικούς υπαλλήλους.

Είχαμε έναν εργάτη από μετάταξη από τον ΟΣΕ, ο οποίος έκανε τα πάντα. «Πολυεργαλείο».

Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, η ανθρώπινη πλευρά των εργαζομένων σας, είναι αυτή που κρατά το Νοσοκομείο. Μιας και έχουμε κατηγορηθεί ως έθνος: «τεμπέληδες» έχετε;

Αν ανατρέξουμε 10 χρόνια πίσω και κάνοντας την αυτοκριτική μας, σε όλη τη δημόσια διοίκηση, μάλλον προσφέραμε λιγότερα από αυτά που προσφέρουμε σήμερα.

Σήμερα στο νοσοκομείο Καλαβρύτων, κάθε υπάλληλος κάνει περισσότερα από αυτά που υποχρεούται και πέρα από αυτά που επιτάσσει ο νόμος.

Το άλλο θέμα είναι ότι αυτά που δικαιούται ο υπάλληλος, δεν τα παίρνει. Άδεια για παράδειγμα, δεν παίρνουμε, τα ρεπό τα έχουμε διαγράψει, ενώ ξέρουμε ότι, δεν θα τα πάρουμε ποτέ.

Σε κάθε περίπτωση έχουμε περιθώρια βελτίωσης, σε σχέση με την απόδοση των ανθρώπων. Πρέπει να κάνουμε και πράγματα, που δεν προβλέπονται από το «καθηκοντολόγιο», για να εξυπηρετήσουμε τον πολίτη.

Να καταλάβουμε ότι το κράτος δεν είναι κάτι απρόσωπο. Η δημόσια διοίκηση βελτιώνεται μέσα από τον κάθε υπάλληλο. Η κάθε λεπτομέρεια έχει τη σημασία της. Το κράτος είμαστε εμείς και πρέπει να δουλεύουμε.

Ένα από τα «καλά» του μνημονίου, είναι η συνειδητοποίηση του ρόλου, του δημοσίου υπαλλήλου. Αυτό το βλέπω καθημερινά.

Ζείτε μόνιμα στα Καλάβρυτα; Με τι ασχολείται ο Λεωνίδας Βασιλόπουλος πέραν της εργασίας του στο Νοσοκομείο;

Ζω μόνιμα στα Καλάβρυτα με τη σύζυγό μου και τα τρία μου παιδιά. Ασχολούμαι και με εξωτερικές δραστηριότητες. Με το περιβόλι μου, τα κοτόπουλα… ό,τι χρειάζεται για να επιβιώσουμε. Μεγάλο μεράκι μου ωστόσο, η πολιτική.

Ασχολείστε χρόνια με τα κοινά;

Ασχολούμαι με την τοπική αυτοδιοίκηση, από το 1991, ως κοινοτικός σύμβουλος Λειβαρτζίου. Έπειτα ως Πρόεδρος της κοινότητας Λιβαρτζίου, μετά εξελέγειν δήμαρχος Αροανίας και πλέον είμαι δημοτικός σύμβουλος Καλαβρύτων, με την ελάσσονα αντιπολίτευση και επικεφαλής τον κ. Κούκιο.

Για ποιο λόγο να ασχοληθεί κάποιος με τα κοινά; Ποιο είναι το κίνητρο για τον Λεωνίδα Βασιλόπουλο, να συμμετέχει και τι κάνει γενικότερα, ως δημοτικός σύμβουλος;

Η ενασχόληση με τα κοινά προσδιορίζεται με το ποιο είναι το ζητούμενο για σένα. Ο λόγος που επέλεξα αυτόν τον Συνδυασμό για παράδειγμα, ενώ ήξερα ότι δεν θα κέρδιζε, είχε να κάνει και με το τι θεωρώ σωστό. Αυτό το λέω σε αντιπαραβολή με εκλεγμένους δημοτικούς συμβούλους, που εγκλωβίζονται σε μια αλληλοτροφοδοτούμενη εξυπηρέτηση συμφερόντων του δημάρχου.

Βλέπουμε ανθρώπους αξιόλογους, δημοτικούς συμβούλους, αντιδημάρχους, να μην έχουν πάρει το λόγο ούτε μια φορά στο δημοτικό συμβούλιο. Αυτό είναι το αρνητικό της όλης υπόθεσης στα Καλάβρυτα. Ή θα χαθείς και θα εγκλωβιστείς, ή θα καταγραφείς ως περιθωριακός σε ένα συνδυασμό.

Δεν κάνω αντιπολίτευση, τον καημό μου λέω. Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι μεράκι και καημός. Μεράκι γι’ αυτά που κάνεις, και καημός γι’ αυτά που δεν μπορείς να κάνεις.

Δεν υπάρχει ούτε μια αχτίδα φωτός, ένα παράθυρο αισιοδοξίας. Κάποιοι λειτουργούν σαν μια κάστα αρχιερέων της Αιγύπτου, που θεωρούν ότι η γνώση είναι δικαίωμα μιας κλειστής ομάδας. Είναι ψυχοφθόρο να καταγγέλλεις με σκοπό να αλλάξει κάτι, και καθημερινά, μπαίνοντας στη διαύγεια, να βλέπεις αναθέσεις επί αναθέσεων, με σκοπό να εξυπηρετήσουν ένα ρουσφέτι, ένα τάξιμο του παρελθόντος, μια προσδοκία του μέλλοντος, σε σχέση πάντα με τις εκλογές.

Θα ήθελα να μου δώσετε ένα ενδεικτικό παράδειγμα, γι’ αυτό που μόλις περιγράψατε.

Εδώ και δύο χρόνια ζητάω μια κατάσταση των πολιτιστικών συλλόγων των Καλαβρύτων από το δημοτικό συμβούλιο, με σκοπό, μια φορά το χρόνο να τους μαζεύουμε, να τους ακούμε και να κάνουμε κάτι από κοινού. Δεν μου δόθηκε ποτέ. Και αυτό διότι, προτιμούν να δίνουν επιχορηγήσεις, μόνο σε αυτούς που έχουν κάποια σχέση μαζί τους.

Τι θα θέλατε να αναδειχτεί ιδιαιτέρως στα Καλάβρυτα;

Τα Καλάβρυτα δεν είναι ούτε το φυσικό περιβάλλον, ούτε η αρχιτεκτονική, ούτε το χιονοδρομικό, ούτε το Μέγα Σπήλαιο, ούτε το Ολοκαύτωμα, ούτε κι άλλα πολλά. Είναι όλα αυτά μαζί, αλλά κυρίως, τα Καλάβρυτα είναι ιδέα! Ιδέα, όλων αυτών που εκπροσωπούν. Η ιδέα του ελεύθερου πνεύματος. Είναι το αντιφασιστικό σύμβολο. Το σύμβολο του ανθρώπου, που πηγαίνει κόντρα σε κάθε παρακμή. Είναι η ιδέα που πρέπει να δημιουργήσει την ελπίδα της ανάτασης. Αυτό είναι τα Καλάβρυτα. Γι’ αυτό θα ‘πρεπε να ‘χαμε βγάλει μπροστά, το Μουσείο Ολοκαυτώματος. Αυτό θα ‘πρεπε να ακολουθεί την ιδέα που σας περιέγραψα.

Άρα να υποθέσω ότι έως τώρα, έχει δευτερεύοντα ρόλο για τους αρμόδιους; Με ποιανού την ευθύνη;

Με ευθύνη της κυρίαρχης άποψης, που χρόνια διοικεί τα Καλάβρυτα. Η κυρίαρχη άποψη και το ζητούμενο κάποιων, είναι η επανεκλογή και όχι αυτό που θέλουν τα Καλάβρυτα. Δεν έχει να κάνει μόνο με τους δημάρχους, αλλά και με τη νοοτροπία πολλών, που προτιμούν το ρουσφέτι για να λύσουν τα προβλήματά τους και όχι το σωστό.

Τι πρόβλημα θα υπήρχε, αν το Μουσείο αποτελούσε τη «σημαία» των Καλαβρύτων;

Με το να αναδείξεις το Μουσείο, αρκετοί πόροι αναγκαστικά, πρέπει να διοχετευτούν εκεί. Κάποιοι λοιπόν προτιμούν να μην δίνουν χρήματα για το Μουσείο, αλλά για άλλα θέματα.

Φανταστείτε μόνο, ότι υπάρχει περίπτωση ένας επισκέπτης, να περάσει και να μην το δει καθόλου. Τα ιστορικά αρχεία βρίσκονται στο υπόγειο. Τελευταία το ΔΣ του Μουσείου ήρθε με προτάσεις στο δημοτικό συμβούλιο, εκ των οποίων οι περισσότερες ήταν χωρίς κόστος, και η δημοτική αρχή τους αντιμετώπισε ως αντιπάλους.

Για ποιο λόγο λοιπόν η δημοτική αρχή δεν προτιμά να κάνει «σημαία» της το Μουσείο, αλλά το κρατά σε δευτερεύουσα μοίρα;

Δεν θέλω να πιστέψω ότι έχει να κάνει με την ιδιοτέλεια κάποιων, αλλά περισσότερο με πολιτική αντιδικία. Ο δήμος αντί να ζυγίσει το σωστό, ζυγίζει ανθρώπους που θα διοικήσουν το μουσείο και θα «βολεύουν» τη δημοτική αρχή.

Θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς, ότι η μη ανάδειξη του Μουσείου, έχει να κάνει με μια «φιλογερμανική» πολιτική της δημοτικής αρχής;

Φυσικά. Αυτό άλλωστε ξεκινά από τη δημοτική αρχή Παπαδόπουλου και συνεχίζει μέχρι και σήμερα.

Αποτελεί ένα ερωτηματικό για το πώς διαχειριζόμαστε το θέμα. Το ότι δεν έχει γίνει μια πλατιά κουβέντα για το θέμα, με όλους, αφήνει στο δήμαρχο το δικαίωμα να πράττει σύμφωνα με την προσωπική του άποψη.

Πρέπει επιτέλους, να αποφασίσουμε τι θέλουμε. Κλείνουμε το δρόμο στους Γερμανούς, λειτουργούμε θεσμικά, ή κάνουμε ό,τι θέλουν;

Έστω, ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδος, θέλει να διεκδικήσει τις γερμανικές αποζημιώσεις και ρωτά τον δήμαρχο Καλαβρύτων Γ. Λαζουρά, τι έχει κάνει με το εν λόγω θέμα. Τι θα απαντούσε ο κ. Λαζουράς;

«Να ‘χαμε να λέγαμε και αμπέλια να κλαδεύαμε». Τίποτα. Κάποια έγγραφα για το θεαθήναι μόνο έχει αποστείλει στον Τύπο και την πρεσβεία, αλλά έχουμε δει μόνο το «προς» και όχι τα εισερχόμενα πρωτόκολλα.

Κι όλα αυτά, γιατί δεν έχει μπει η κεντρική ιδέα: να απαιτήσουμε να γίνουν τα Καλάβρυτα, όπως θα ήταν, αν δεν είχε γίνει η καταστροφή από τους Γερμανούς.

Τι έχει δώσει το ελληνογερμανικό ταμείο για το μέλλον στα Καλάβρυτα;

Μας έδωσαν τα χρήματα για να αγοράσουμε έναν χιονοστρωτήρα από τους ίδιους τους γερμανούς και σε επίπεδο συντήρησης του μηχανήματος, θα μας πάρουν πολλά περισσότερα. Ουσιαστικά μας τον φόρτωσαν. Με ερωτήσεις στο δημοτικό συμβούλιο για το κόστος συντήρησης, δεν έχουμε λάβει καμία απάντηση.

Από το 2011 έως το 2014, δήμαρχος Καλαβρύτων ήταν ο κ. Λαζουράς. Με ποιο σκεπτικό οι Καλαβρυτινοί δώσανε στον ίδιο, και «δεύτερη εντολή» πενταετίας;

Το κριτήριο κάθε ψηφοφόρου είναι σεβαστό. Σεβόμαστε ακόμα και την ελπίδα κάποιου, για παροδική εργασία. Δυστυχώς στην προεκλογική περίοδο σκεφτόμαστε διαφορετικά. Μπαίνει στο μυαλό μας, η ιδέα της νίκης και γινόμαστε διαφορετικοί άνθρωποι. Έτσι δεν κρίνουμε σωστά. Του δώσαμε το δικαίωμα να κάνει τα ίδια. Κάποιοι εκμεταλλεύονται το κριτήριο της επιβίωσης του καθενός και γίνονται ακόμα πιο ισχυροί.

Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι η πλειοψηφία, αλλά καταφέρνουν να γίνουν πλειοψηφία κάθε τέσσερα χρόνια.

Ο ρόλος ο δικός σας, της αντιπολίτευσης δηλαδή, ποιος είναι;

Είμαστε δύο άτομα και η πιο συμπαγής ομάδα (χαριτολογώντας). Εμείς έχουμε καθορίσει το ρόλο μας με συνεχείς προτάσεις. Η καταγγελία γίνεται με σκοπό να ευαισθητοποιήσει δημοτικούς συμβούλους και κυρίως αυτούς, που δεν έχουν εγκλωβιστεί. Λειτουργούμε με προτάσεις και προσπαθούμε να μπούμε στη διαδικασία της αναζήτησης του καλού και της αξίας.

Οι αρχαίοι Έλληνες, προλόγιζαν τους νόμους τους με τη φράση: «έδοξε τη βουλή και το δήμο». Έλεγαν δηλαδή, «νομίσαμε ότι αυτό είναι το σωστό». Αυτός είναι ο ρόλος μας.

Ανήκετε σε κάποιο κόμμα;

Είμαι ενεργό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, ψάχνοντας την ελπίδα, που ψάχνουμε όλοι. Καθημερινά έχουμε κάτι να προσφέρουμε, ακόμα και στο πλαίσιο των προτάσεων.

Θεωρείτε ότι έχει τη δυναμική να πετύχει τους στόχους του ο ΣΥΡΙΖΑ;

Θεωρώ πως ναι. Είμαι πεπεισμένος γι’ αυτό.

Γενικότερα, προτιμώ τον άπειρο που κάνει λάθη, από το κατεστημένο που έχει ταυτιστεί με τη «λαμογιά». Θεωρώ ότι εκεί είναι το «ψωμί». Να αλλάξουμε τα πράγματα, τα κακώς κείμενα.

Με μία λέξη:

• Υγεία: Εδώ μοιάζουμε περισσότερο με Βαγδάτη
• Το κράτος είμαστε εμείς και πρέπει να δουλεύουμε
• Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι μεράκι και καημός
• Τα Καλάβρυτα είναι ιδέα!
• Διεκδίκηση Γερμανικών Αποζημιώσεων από Δήμο; Να ‘χαμε να λέγαμε και αμπέλια να κλαδεύαμε!
• Προτιμώ τον άπειρο που κάνει λάθη, παρά το κατεστημένο της λαμογιάς

Συνέντευξη στον Ηλία Κυριακόπουλο 

Με τον πρόεδρο Τοπικού Λειβαρτζίου Καλογεράκη Παναγιώτη

Με πρώην διοικητή του Νοσοκομείου Τάκη Αποστολόπουλο

Βρύση στην τοποθεσία «Καμάρα» στο Λειβάρτζι. 1998 Επί προεδρίας Λεωνίδα Βασιλόπουλου. Μάστορας – Καλλιτέχνης, ο μακαρίτης, ο μπάρμπα Τάκης Κυριαζής από το Λεχούρι. .

Από τα εγκαίνια του ιατρείου Ψωφίδας, τον Νοέμβριο του 2002Από δεξιά, ο πρώτος Διοικητής του ΠΕΣΥ κ. Θεοδωρόπουλος, ο γιατρός Ν. Ραζής, ο διευθυντής της Καρδιολογικής του Νοσοκομείου Καλαβρύτων Θ. Νασιώτης, ο τότε Δήμαρχος Αροανίας Λεωνίδας Βασιλόπουλος, ο αείμνηστος Δήμαρχος Παϊων Κ. Ασημακόπουλος και άλλοι.

Ο Λ. Βασιλόπουλος ως Δήμαρχος Αροανίας (πρώτος από αριστερά), έξω από το Μοναστήρι των Αγίων Θεοδώρων Αροανίας. Εικονίζονται επίσης, ο μακαριστός π. Γεώργιος, ο αδελφός του ιερέα κ. Ανδρέας, ο Θεμιστοκλής Μούλος και άλλοι.