Das UNTERNEHMEN KALAVRITA -15- Η παγίδευση των Άγγλων - Οι ευθύνες τον Άγγλων

Η ηγεσία της ομάδας των Άγγλων της SOE 133, Στήβενς, Άντωνυ και Κάμπελ με τον αρχηγό του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου Σμήναρχο Μίχο  Εθνική - Διεθνή...

Η ηγεσία της ομάδας των Άγγλων της SOE 133, Στήβενς, Άντωνυ και Κάμπελ με τον αρχηγό του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου Σμήναρχο Μίχο 

Εθνική - Διεθνής Ανασκόπηση

Απολογισμός - Διαπιστώσεις - Κρίσεις - Συμπεράσματα

DAS UNTERNEHMEN KALAVRITA

Αντίποινα ή Πολιτικό Έγκλημα

Προδημοσίευση βιβλίου Δημητρίου Κανελλόπουλου

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή διασκεύαση απόδοσης του περιεχομένου της ιστορικής έρευνας με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφίσεως ή άλλο, χωρίς γραπτή άδεια του Ι.Α.Κ. (Ν 2121/1993

-15-

4.10. Η παγίδευση των Άγγλων

Διαπιστώσεις – κρίσεις

Τα άκρως απόρρητα αρχεία της Διεύθυνσης Ειδικών Αποστολών (Special Operations Executive), της υπηρεσίας που κατηύθυνε τη δράση των Βρετανών κομάντος στην κατεχόμενη Ευρώπη, άνοιξαν για πρώτη φορά τώρα στο Λονδίνο, πάνω από 50 χρόνια μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Και αποκαλύπτουν πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, όχι μόνο για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στις οποίες συμμετείχαν οι Βρετανοί στην κατεχόμενη Ελλάδα, αλλά και για την παρέμβαση της Βρετανίας στα ελληνικά πολιτικά πράγματα, στις εξελίξεις που οδήγησαν στα Δεκεμβριανά και τον Εμφύλιο1. Στα μέσα του 1943 είχε πια καταστεί σαφές ότι οι Σύμμα χοι, θα κέρδιζαν τον πόλεμο. Συγχρόνως, στην Ελλάδα είχαν ξεσπάσει πλέον ανοιχτές συ γκρούσεις μεταξύ του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, η δε εξόριστη κυβέρνηση του Καΐρου αντιμε τώπιζε το ΕΑΜ με τεράστια κα χυποψία. Στο πολιτικό επίπεδο οι Βρετανοί αντιμετώπιζαν ένα σοβαρό δίλημμα. Εάν συνέχιζαν να υποστηρίζουν τον ΕΛΑΣ, οι αντιμοναρχικές δυ νάμεις θα βρίσκονταν εκ των πραγμάτων σε θέση ισχύος με τά την αποχώρηση των Γερμα νών και αυτό θα δυσκόλευε τα σχέδια των Βρετανών, για την επιστροφή του Βασιλιά. Αν απέσυραν την υποστήριξη τους σε όπλα και χρήματα προς τον ΕΛΑΣ, η αντίσταση κατά των Γερμανών θα κατέρρεε και υπήρχε και ο κίνδυνος να στραφεί η ελληνική κοινή γνώμη εναντίον τους, με αποτέλεσμα να μειωθεί πολύ η επιρροή τους μετά την απελευθέρωση. Όπως αποκαλύπτουν τα αρ χεία, ανάλογο δίλημμα αντιμε τώπισαν οι Βρετανοί και στη Γιουγκοσλαβία. Μέχρι τα μέσα του 1943 υποστήριζαν τους εθνικιστές αντάρτες, τους Τσέτνικς. Αλλά στη συνέχεια ο νέος αρχηγός της βρετανικής αποστολής, ο Φιτζρόι Mακ Λιν, πείσθηκε ότι έπρεπε να υπο στηριχθεί ο Τίτο και μπόρεσε να πείσει και το Λονδίνο χάρη στην προσωπική σχέση που εί χε με τον Τσώρτσιλ, ερχόμενος συχνά σε ανοιχτή σύγκρουση με τους τυπικά ανώτερούς του στη Διεύθυνση Ειδικών Απο στολών.

Οι αναφορές του Λήππερ

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, τα πράγματα πήραν διαφορετικό δρόμο. Τον Δεκέμβριο του 1943 ο πρεσβευτής της Βρετανίας προς την εξόριστη ελληνική κυ βέρνηση στο Κάϊρο, ο P.A. Λήππερ, εισηγείτο προς το Φόρεϊν ΄Οφις να αποσυρθούν όλοι σχε δόν οι Βρετανοί σύνδεσμοι αξιωματικοί και να σταματήσει κάθε υποστήριξη προς τον ΕΛΑΣ. Στο σχετικό τηλεγράφημά του με ημερομηνία 13 Δε κεμβρίου 1943, ο Λήππερ έλεγε χαρακτηριστικά: «Αν κάνουμε τη ζωή του ΕΛΑΣ λίγο δύσκολη,- οι διαφωνίες στους κόλπους τους μπορεί να φτάσουν σε κρί σιμο σημείο, χωρίς να μπορούν να κατηγορήσουν εμάς για προ κλήσεις».

Από την κατεχόμενη Ελλάδα εν τω μεταξύ, Βρετανοί σύνδε σμοι αξιωματικοί στις αναφο ρές τους προς το Κάϊρο τόνιζαν ότι οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ έχουν απόλυτη ανάγκη πυρο μαχικών. Τον Ιανουάριο του 1944 μία τέτοια αναφορά εκ θείαζε τη δράση της 10ης μεραρχίας του ΕΛΑΣ στο Βέρμιο και τα Πιέρια, προσθέτοντας ότι είναι αβάσιμοι οι ισχυρι σμοί ότι ο ΕΛΑΣ δεν έχει τη θέ ληση να πολεμήσει με τους Γερ μανούς. Στις 4 Μαρτίου 1944 σε αναφορά του προς το υπουργι κό συμβούλιο κάποιος ταξίαρ χος Κλαρκ σημείωνε ότι η απο μάκρυνση των συνδέσμων αξιωματικών από την Ελλάδα, άσχετα από τις πολιτικές προε κτάσεις, θα ήταν επιζήμια επι χειρησιακά, διότι θα έδειχνε στους Γερμανούς ότι οι Σύμμαχοι δεν είχαν σκοπό να κάνουν απόβαση στην Ελλάδα και θα τους επέτρεπε να πάρουν δυνάμεις από την Ελλάδα και να, τις στείλουν σε άλλα μέτωπα. Υπήρχαν και άλλες φωνές, που επέμεναν, ότι η υποστήριξη προς τον ΕΛΑΣ έπρεπε να συ νεχιστεί. Στις 22 Μαρτίου 1944 ένας Βρετανός αξιωματικός που τον γνωρίζουμε μόνον από τα κωδικά αρχικά του είχε συ ντάξει αναφορά εννέα σελί δων, με σκοπό να αντικρούσει τα επιχειρήματα όσων στο Λονδίνο και στο Κάϊρο υποστήρι ζαν ότι οι Βρετανοί πρέπει να έρθουν σε ρήξη με τον ΕΛΑΣ. Έλεγε χαρακτηριστικά ότι η ηγεσία του ΕΛΑΣ δεν διαφέρει και πολύ από το «νέο μας σύμ μαχο στρατάρχη Τίτο» και ότι το γεγονός ότι είναι κομμουνιστές δεν σημαίνει αυτομάτως ότι είναι αναξιόπιστοι, αναπο τελεσματικοί και στερούνται πατριωτισμού. Σε ό,τι αφορά «την εχθρότητα» του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ προς τη βρετανική στρατιωτική αποστολή, ο συντάκτης της έκθεσης αναγνώριζε ότι την ευθύνη για τις κακές σχέσεις φέρουν κυρίως οι Βρετανοί σύνδεσμοι, που από την αρχή αντιμετώπισαν το ΕΑΜ με επιφυλακτικότητα και καχυποψία, όπως τους επέβαλλε η πολιτική του Φόρεϊν ΄Οφις, και επεχείρη σαν συστηματικά να εξασθενί σουν τη δύναμή του. Η ίδια αναφορά τονίζει επίσης ότι είναι αδύνατον να υπάρξει απο τελεσματική αντίσταση κατά των Γερμανών χωρίς τη σύ μπραξη του ΕΛΑΣ και σε ό,τι αφορά το μέλλον μετά την απελευθέρωση διερωτάται σε ποιο βαθμό είναι «τα πραγματικά κί νητρα» του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που τόσο φοβίζουν το Λονδίνο και την ελληνική κυβέρνηση του Καΐρου, διαφορετικά από αυτά του στρατάρχη Τίτο και των Γι ουγκοσλάβων παρτιζάνων.

Αλλά οι αντίθετες φωνές φαίνεται να υπερισχύουν. Στις 31 Μαΐου 1944, στέλεχος της Διεύθυνσης Ειδικών Αποστο λών υποβάλλει προς το διοικη τή των Συμμαχικών Δυνάμεων Μέσης Ανατολής υπόμνημα με τον εύγλωττο τίτλο «Υπονόμευ ση των μονάδων του ΕΛΑΣ» οτο οποίο και αναφέρει μεταξύ άλλων ότι εάν η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητος έχει την πρόθεση να υποστηρίξει την επιστροφή της ελληνικής κυ βέρνησης μετά την απελευθέ ρωση, η απώλεια της καλής θέλησης εκ μέρους του ΕΑΜ δεν έχει, συγκριτικά, τόσο μεγάλη σημασία. Οι Βρετανοί επιλέ γουν στο σημείο αυτό μία μέση οδό. Αποφασίζουν να μην απο σύρουν τους συνδέσμους αξιω ματικούς. Άκρως απόρρητο υπόμνημα ανώτατου στρατιωτι κού προς τον Τσώρτσιλ με ημερομηνία 14 Ιουλίου 1944, εξηγεί ότι μία τέτοια κίνηση, συνοδευ όμενη μάλιστα από την καταγ γελία των στόχων του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, θα είχε ολέθριες συνέ πειες και στο επιχειρησιακό και στο πολιτικό επίπεδο. Συγ χρόνως όμως το Λονδίνο αρχί ζει να προετοιμάζεται για τη σύγκρουση με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ μετά την απελευθέρωση, σύ γκρουση η οποία ήδη από τα μέσα του 1944 θεωρείται πλέον αναπόφευκτη. Στις 18 Ιουλίου του 1944 κάποιος συνταγμα τάρχης Στήβενς υποβάλλει στο Αρχηγείο της Μέσης Ανατολής λεπτομερές σχέδιο για την απο τροπή της κατάληψης της εξου σίας από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ μετά την αποχώρηση των Γερμανών. Ο συνταγματάρχης Στήβενς το νίζει ότι, όσο λιγότερη είναι η βοήθεια που παρέχεται τώρα προς τον ΕΛΑΣ, τόσο πιο εύκο λο θα είναι να επιτύχει το σχέ διο που εισηγείται.

Στο επιχειρησιακό επίπεδο το σχέδιο του συνταγματάρχη Στήβενς προβλέπει την αποστο λή 80.000 Βρετανών στρατιω τών με στόχο την κατάληψη, πέ ραν της Αθήνας, των βασικών λιμανιών της χώρας: Πειραιάς, Θεσσαλονίκη, Βόλος, Πρέβεζα, Πάτρα, Καλαμάτα. Προβλέπει επίσης τη σύσταση και τον εξο πλισμό σώματος Χωροφυλα κής, στο οποίο θα μπορούσαν να ενσωματωθούν και τα απλά μέλη των Ταγμάτων Ασφαλεί ας, ενώ τονίζει ότι οι δυνάμεις του Ελληνικού Στρατού της Μέ σης Ανατολής θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν μόνο σε βοη θητικούς ρόλους, διότι οι πολι τικές πεποιθήσεις των ανδρών είναι ύποπτες. Στο πολιτικό επίπεδο ο συνταγματάρχης Στήβενς εισηγείται το σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης, η οποία, προβλέπει, ότι θα δημι ουργήσει πολλούς εχθρούς και σύντομα θα φθαρεί. Γι' αυτό το λόγο, συνεχίζει, στη μεταβατική αυτή φάση ο Βασιλιάς θα πρέ πει να μείνει εκτός Ελλάδος και να μη συνδέσει το όνομά του με την κυβέρνηση αυτή. Ενδιαφέ ρον παρουσιάζει και σημείωμα που συνοδεύει το σχέδιο του συνταγματάρχη Στήβενς. Ο συ ντάκτης του σημειώματος είχε ιδιαίτερη συνομιλία με τον Στήβενς, ο οποίος και παραδέχθη κε ότι η αποστολή 80.000 Βρε τανών στρατιωτών δεν ήταν απαραίτητη και ότι μία δύναμη 10.000 ανδρών, στην Αθήνα κυ ρίως και στη Θεσσαλονίκη, θα αρκούσε για να αποτρέψει το κίνημα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Οι εκτιμήσεις του συνταγματάρχη Στήβενς και τα σχέδιά του δεν απείχαν πολύ από τα όσα και τελικώς, συνέβησαν το Δεκέμ βριο του 1944.

Άγγλοι σύνδεσμοι της ομάδας SOE 133 με αντάρτες του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου

Οι ευθύνες τον Άγγλων

Βαρύτατες είναι και οι ευθύνες της ομάδας Med East Force 133 για το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα. Μοιράζονται εξίσου την ευθύνη της ηθικής αυτουργίας στο σχεδιασμό και την εκτέλεση του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος με τη Βέρμαχτ. Συνοπτικά τα αποδεικτικά στοιχεία του ισχυρισμού αυτού είναι τα ε§ής:

1. Η πολιτική των ανδρών της Med East Force 133 επέφερε τη διάσπαση του Αντιστασιακού κινήματος στην Πελοπόννησο και στην Επαρχία Καλαβρύτων. Φρόντησαν να προωθήσουν με τον καλύτερο τρόπο το δόγμα "Διαίρει και Βασίλευε" και αντί να φροντίσουν να σχηματισθεί ένα ενιαίο Εθνικό Αντιστασιακό Κίνημα, μεθόδευσαν και πέτυχαν τον αλληλοσπαραγμό μεταξύ των Εθνικιστικών και ΕΛΑΣίτικων Οργανώσεων. Εφάρμοσαν πλήρως τις εντολές του Πολεμικού Συμβουλίου της Μεγάλης Βρετανίας για τη δυσφήμιση και συκοφάντηση της ΕΑΜικής αντίστασης στην Πελοπόννησο2.

2. Η παγίδευση του ΕΛΑΣ να χτυπήσει την Ομάδα 5/749 Jager Regiment λίγα χιλιόμετρα έξω από τα Καλάβρυτα (Καλάβρυτα - Ρωγοί - Κερπινή) και να επιτύχει κατ' αυτόν τον τρόπο την αφορμή εφαρμογής αντιποίνων, αλλά και την σύλληψη αιχμαλώτων παρά τις βασικές εντολές του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, συνετέλεσε στην περαιτέρω εφαρμογή του σχεδίου ισοπέδωσης του Επαναστατικού Κέντρου Καλαβρύτων, προσφέροντας στη Βέρμαχτ, το άλλοθι των αντιποίνων.

3. Η έντονη παρασκηνιακή δράση της ομάδας Med East Force 133 από 25.10. μέχρι 29.11.1943 που επέφερε το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων με όλα τα επακόλουθα, ανοίγοντας έτσι το δρόμο εφαρμογής του σχεδίου της Βέρμαχτ "...Πόλεις, χωριά και άνθρωποι να γίνουν ένα με το χώμα...".

4. Υπέδειξαν στις 4.12.1943 στο Επιτελείο της ΙΙΙης Μεραρχίας ΕΑΑΣ Πελοποννήσου "...να εκτελεστούν οι Γερμανοί αιχμάλωτοι" και επέβαλαν την έκδοση σχετικής διαταγής για το σκοπό αυτό, την οποία μάλιστα και υπαγόρευσαν3.

5. Υπέδειξαν να παραμείνουν οι Καλαβρυτινοί στην πόλη τους για να περιμένουν αμέριμνοι το μοιραίο, ενώ ταυτόχρονα αρνήθηκαν πεισματικά κάθε ενίσχυση στον ΕΛΑΣ προκειμένου να αντισταθεί κατά της Βέρμαχτ. Παράλληλα, διοχέτευσαν το σχέδιο άμυνας του ΕΛΑΣ για τα Καλάβρυτα στο Ια της 749 Jager Regiment μέσω του κατασκόπου τους και επιτελάρχη του ΕΛΑΣ Πότη Μαντζουράνη.

6. Η στήριξη της δολοφονίας των αιχμαλώτων ατις 7.12.1943, στο Χελμό, όπου "οι αιχμάλωτοι εκτελέστηκαν με την παρουσία Άγγλων αξιωματικών..." όπως ρητά αναφέρει στη μαρτυρία του ο διασωθείς από τη δολοφονία Αλσατός αιχμάλωτος Roger Walter4.

7. Η διοχέτευση πληροφοριών και στοιχείων στο Ια και 1c του 749 Jager Regiment και 117 Jager Division, με βάση τις οποίες οργανώθηκε η Επιχείρηση Καλάβρυτα από τον Carl Von Le Suire, όπως χαρακτηριστικά διαβεβαίωσε το συγγραφέα ο Βασίλης Λάγιος5.

8. Η παγίδευση του ΕΛΑΣ με τον Πότη Μαντζουράνη, με ταυτόχρονη οργάνωση της Αντικομμουνιστικής Σταυροφορίας και ένταξη της Οργάνωσης Χ, σ' ένα ευρύτερο πλέγμα δραστηριοτήτων το οποίο επέφερε τη διάσπαση της Εθνικής Αντίστασης στην Πελοπόννησο.

9. Κυνική είναι η ομολογία των Στήβενς και Άντριους, στην αλληλογραφία τους με το Foreign Office "...περί εκμετάλλευσης του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος δια τον διαμελισμό του Ελληνικού λαού".

Συνεργασία Άγγλων και Γερμανών

Αλλά οι Άγγλοι κατάσκοποι δεν είχαν επαφές, συνεννοήσεις και συνεργασία μόνον με τα Τάγματα Ασφαλείας. Την ίδια συνεργασία είχαν και με τούς Γερμανούς. Μπορεί να τις χώριζε ο,τιδήποτε τις δύο μυστικές υπηρεσίες, την Γκεστάπο και την Intelligence, τις ένωνε όμως ένας κοινός σκοπός και στόχος. Το μίσος τους για τον ΕΛΑΣ και η συνδυασμένη προσπάθειά τους για τη διάλυσή του. Ο Βαζαίος αναφέρει ένα χαρακτηριστικό περιστατικό: (...) Εις τας εκκαθαριστικάς επιχειρήσεις των οι γερμανοί απέφευγον να θίξουν τας οικίας των χωρίων όπου διέμενον οι Άγγλοι. Κατά τας αρχάς του Δεκεμβρίου του 1943 ειδοποίησα τον Λοχαγόν Cellar, ο οποίος διέμενεν εις τινα αγροικίαν, ενός Γεωργίου, πλησίον των Καλυβίων του Φενεού ότι οι Γερμανοί κινούνται και τον παρεκάλεσα να ακολουθήση το Αρχηγείον του Συντάγματος δια την ασφάλειάν του. Ούτος ηρνήθη να μας ακολουθήση και παρέμεινεν εις την αγροικίαν. Την επομένην όταν οι Γερμανοί έφθασαν εις την αγροικίαν ο εν λόγω Άγγλος Λοχαγός με την εκ 4 ανταρτών φρουράν του, ηρκέσθη εις το να αποσυρθή εις το παρακείμενον δάσος απέχον 100μ. της αγροικίας. Οι Γερμανοί εβεβαιώθησαν από τον ιδιοκτήτη της αγροικίας ότι τα Αγγλικά είδη τα υπάρχοντα εις την οικίαν του ανήκουν εις Άγγλον Λοχαγόν ο οποίος διαμένει εκεί μονίμως και ο οποίος ήδη κρύπτεται εις το παρακείμενον δάσος. Οι Γερμανοί απήλθον χωρίς ούτε τα είδη να κατάσχουν, ούτε τον ιδιοκτήτην να ενοχλήσουν ούτε την οικίαν να πυρπολήσουν, αλλ' ούτε και τον Άγγλον Λοχαγόν να καταδιώξουν (...).

Το ΕAM στην περίοδο αυτή (1942-1943) κυριαρχεί απ' άκρη σ' άκρη σ' όλο το Μωρηά. Οι μάχες εξάλλου μαίνονται ακόμη στην Αφρική. Ο ανταρτοπόλεμος στην Ελλάδα βοηθάει άμεσα τις επιχειρήσεις του Αφρικανικού μετώπου. Το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αντάρτικη δράση στο Μωρηά. Τα συμμαχικά ραδιόφωνα κάθε βράδυ στέλνουν φλογερά μηνύματα για τη δράση κατά των εχθρών. Οι Αγγλικές Αποστολές ξέρουν πολύ καλά πως για την εκπλήρωση των στρατιωτικών τους σκοπών, ακόμη και για την προσωπική τους ασφάλεια, δεν μπορούσαν τότε να στηριχτούν παρά μόνον στον ΕΛΑΣ. Γι' αυτό και ρίχνουν -μόνον τότε- όπλα στον ΕΛΑΣ, συνολικά όχι περισσότερα από 800 σ' όλο το Μωρηά με ελάχιστα πυρομαχικά. Αλλά ταυτόχρονα προσπαθούν να διεισδύσουν μέσα στον ΕΛΑΣ κάνοντας ανέντιμες προτάσεις στους αρχηγούς των. Προσπαθούν να εξαγοράσουν τον Σμήναρχο Μίχο, τον Συνταγματάρχη Ανδρικόπουλο, τον υπολοχαγό Μακρή και άλλους. Και αποτυγχάνουν. Ο Λαός είναι ενωμένος στην πάλη του κατά του καταχτητή. Αυτοί ραδιουργούν και προσπαθούν, με κάθε τρόπο να τον διχάσουν. Οι διαταγές που παίρνουν από το Κάϊρο είναι σαφείς. Πρέπει να εφαρμόσουν το αγαπημένο στον αγγλικό ιμπεριαλισμό σύνθημα: «Διαίρει και Βασίλευε». Στα χέρια τους κρατούν ένα ακαταμάχητο, τότε πιο πολύ στον καιρό της θανάσιμης πείνας, όπλο: Τη λίρα. Αγωνίζονται να διασπάσουν τον ΕΛΑΣ, να του δημιουργήσουν ζητήματα. Τώρα πια οι στρατιωτικοί λόγοι που επέβαλαν την ενίσχυση του ΕΛΑΣ δεν υπάρχουν. Ο Αφρικανικός πόλεμος έληξε. Η Αβησσυνία κατελήφθη. Ο πόλεμος αυτός από τις ερήμους της Λιβύης μετεφέρθη στις πλαγιές της Σικελίας. Γι' αυτό και προσπαθούν να δημιουργήσουν το «αντίπαλο δέος». Μια μονιασμένη Ελλάδα είναι καρφί για τους Άγγλους. (...) Ήταν, γράφει ο Αλ. Αμπατζής, η εποχή που η Αντίσταση στην Ελλάδα είχε πάψει πια να έχει στρατιωτικό ενδιαφέρον για τους συμμάχους (...). Η πρωτοβουλία του χειρισμού των ελληνικών πραγμάτων είχε περάσει απ' τους Βρετανούς στρατιωτικούς, στους διπλωμάτες του Foreign Office, μα κυρίως στον ίδιο τον Churchill, που γύρευε να βρει τον τρόπο να εμπόδιση την Αριστερά να καταλάβει την εξουσία στην Ελλάδα, μετά την υποχώρηση των Γερμανών. Ο Eddy, αρχηγός της Αγγλικής Αποστολής στην Ελλάδα, γράφει στην εμπιστευτική του έκθεση της 12/8/43: (...) Σύμφωνα με την τελευταία εμπιστευτική σας διαταγή, έδωσα οδηγίες στους Άγγλους και Έλληνες πράκτορες, που εργάζονται κάτω από τις διαταγές μου, να υπονομεύσουν το έργο του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ και να εμποδίσουν ώστε οι οργανώσεις αυτές να πετύχουν και να εδραιώσουν τις θέσεις τους και ν' αποκτήσουν δεσπόζουσα επιρροή στην Ελλάδα (...). Πάνω στη γραμμή αυτή δουλεύουν όλοι οι Άγγλοι και οι Έλληνες πράκτορες της Intelligence Service. Τέλος ο Συνταγμα τάρχης Βλάσης Ανδρικόπουλος, Διοικητής του 12ου Συντάγματος στις προσωπικές του αναμνήσεις αφηγείται: (....) «Κατά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του Δεκεμβρίου (σημείωση δική μου: Τότε που έγινε η σφαγή των 1400 Καλαβρυτινών), η Αγγλική αποστολή υπό τον Συνταγματάρχη Stevens ήταν στα Μιχαλέϊκα. Ο Stevens με ειδοποίησε με ένα σύνδεσμο ότι επιθυμεί να με δει. Πράγματι έφθασα στα Μιχαλέϊκα στις 4 Δεκεμβρίου ώρα 14η. Αμέσως πήγα στο γραφείο του και μου είπε ότι οι Γερμανοί γύρισαν πάλι στην Πάτρα. Τον ρώτησα από που έχει την πληροφορία αυτή και μου απήντησε ότι αυτή τη στιγμή ήρθε σύνδεσμος που είχε στείλει για πληροφορίες στο Λόπεσι. Του απάντησα ότι η πληροφορία αυτή δεν είναι σωστή και ότι οι Γερμανοί κατευθύνοντο προς την Καλάνιστρα όπως μας επληροφόρησαν τα τμήματά μας που τηρούσαν στενή επαφή με τον εχθρό. Και ακόμα ότι εκείνη τη στιγμή πέρασαν το Λόπεσι και σε δύο ώρες θα έχουν φθάσει στηv Καλάνιστρα. Το μικρό ψέμα του Stevens ότι οι Γερμανοί γύρισαν στην Πάτρα δεν έγινε πιστευτό. Γιατί αν γινόταν, αν έτσι το Σύνταγμα παραπλανιόταν θα έπεφτε ολόκληρο στον κλοιό των Γερμανών και θα διελύετο. Να ήθελε αυτό ο Stevens; Τα κατοπινά γεγονότα και προ παντός ο Δεκέμβρης της Αθήνας μας πείθει ότι αυτή την καλή πρόθεση είχε ο Άγγλος Τζέντλεμαν. (....)».

Αξιοσημείωτα είναι αποσπάσματα από γραπτά ανωτέρων μόνιμων αξιωματικών του Μωραΐτικου ΕΛΑΣ, όπως είναι ο Διοικητής της III Μεραρχίας Σμήναρχος Μίχος και οι συνταγματάρχες Βλάσης Ανδρικόπουλος, διοικητής του Ι2ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ και Μανώλης Βαζαίος, διοικητής του 6ου Συντάγματος. Οι άνθρωποι αυτοί, γαλουχημένοι στις στρατιωτικές τους σχολές με την ιδέα μιας Αγγλίας «δημοκρατικής» «φιλελεύθερης» και «προστάτιδας» της χώρας μας κι ακόμα, σαν παληοί Βενιζελικοί, μιας Αγγλίας φίλης και συμμάχου στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, γνώριζαν τώρα την πολιτική του αγγλικού ιμπεριαλισμού με την συμπεριφορά των άγγλων συνδέσμων στα βουνά κι έμεναν κατάπληκτοι μπροστά στην αποκάλυψη μιας τόσο χτυπητά αντιφατικής πραγματικότητας. Και οι τρεις τους - Μίχος, Ανδρικόπουλος και Βαζαίος - με αγανάκτηση και με τα μελανότερα χρώματα χαρακτηρίζουν τους άγγλους συνδέσμους που γνώρισαν στα βουνά, μη μπορώντας να ερμηνεύσουν την ειδεχθή τακτική τους. Ο σμήναρχος Μίχος ήταν από τους πρώτους που τον Απρίλη του 1943 με 5-10 παλικάρια από την Αιγιάλεια πήραν το δρόμο για το βουνό. Κι' αμέσως μετά έπεσαν δίπλα του οι Άγγλοι προσπαθώντας να τον πείσουν να γίνει όργανό τους. Ο Μίχος σημειώνει: (...) Άγγλοι και Αμερικανοί, Ρώσοι και όλες οι υπόδουλες χώρες με τις εθνικές τους αντιστάσεις συμμάχησαν και χτύπαγαν αλύπητα τους κοινούς εχθρούς για ν' απελευθερωθούν οι σκλαβωμένοι λαοί, ολόκληρη η Ευρώπη. Κι' αυτοί ενώ μας ενίσχυαν φαινομενικά και με τα ραδιόφωνα του Μπι-μπι-σι μίλαγαν κολακευτικά και παρότρυναν τον λαό μας να πυκνώσει τις τάξεις μας, παράλληλα φρόντιζαν να δημιουργήσουν ανάμεσα στα τμήματά μας Αγγλόφιλα καθαρώς στοιχεία. Ένας τέτοιος στρατός, αν γινότανε κάποτε, θα ήταν προορισμένος ν' αυτοδιαλυθεί κάποια ημέρα και να πέσει σ' έναν εμφύλιο σπαραγμό. Η ιστορία μας είναι πλούσια από τέτοια παραδείγματα, τόσο κατά την Εθνική εξέγερση του 1821, όσο και μεταγενέστερα. Η πολιτική της Αγγλίας στη χώρα μας πάντα στάθηκε εμπόδιο στην εξέλιξη, γι' αυτό αρχίσαμε να βλέπουμε κι' εμείς κάπως ύποπτα τις κινήσεις των μελών της αποστολής και των συνδέσμων της. Πολλά μου έκαναν εντύπωση από όσα με άφηναν να καταλάβω ότι δεν βρισκόμουνα σε περίγυρο συμμαχικό που ήρθε κοντά μας με ειλικρινείς προθέσεις. Λίγα Αγγλικά που ήξερα με βοήθησαν να σχηματίσω σαφή αντίληψη για τους Συμμάχους μας... Είχαν βάλλει μια σφήνα για να διαιρέσουν τους Έλληνες σ' αντιμαχόμενες ομάδες.... Από πολλές τέτοιες αφορμές εδήλωσα ξεκάθαρα στον (άγγλο σύνδεσμο Anthony) Andrews πώς δεν θα του επιτρέψω να μας ρίψει σ' έναν εμφύλιο πόλεμο. Και αν εξακολουθεί να σκέφτεται έτσι, το καλύτερο που θάχε να κάνει ήταν να εγκαταλείψει την Πελοπόννησο και να γυρίσει στον τόπο του (...) Και τελειώνει ο Σμήναρχος Μίχος: (...) Από τα νεανικά μου χρόνια αγαπούσα τους Άγγλους και έτσι κύλησε η ζωή μου ως την εποχή της κατοχής. Κατά τον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της πατρίδας μας οι δρόμοι μας χωρίστηκαν γιατί απογοητεύθηκα όταν είδα πώς καταπατούν τις υψηλές αλήθειες του πολιτισμού σαν θίγονται τα δικά τους συμφέροντα (...). Αποκαλυπτικές είναι οι αναφορές των Άγγλων για το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα:

Με ημερομηνία 3 Ιανουαρίου 1944 από το στρατηγείο στη Μεσσηνία για επανάληψη στον Ανώτερο ΒΑΣ στην Πελοπόννησο (Συνταγματάρχη Stevens). «Tα νέα που φτάνουν τώρα σε αυτή την περιοχή για την καταστροφή στα Καλάβρυτα, Μαζέϊκα και των γύρω περιοχών και προκαλούν γενικό πανικό. Μου ζητήθηκε να λάβω μέρος σε μία συνάντηση εκπροσώπων για ολόκληρη την περιοχή και δέχτηκα με την προϋπόθεση ότι η συνάντηση αυτή δεν είναι κομματική συνάντηση. Σκοπός της είναι να διαλευκανθεί η αιτία της καταστροφής των Καλαβρύτων και να δοθούν συμβουλές στους πολίτες ώστε να αποφευχθεί μία παρόμοια καταστροφή σε αυτή την περιοχή. Ζητώ τις ακόλουθες πληροφορίες:

(α) Πιθανές αιτίες της καταστροφής και το κίνητρο των Γερμανών που τους οδήγησε εκεί, με ιδιαίτερη αναφορά στη δολοφονία των Γερμανών αιχμαλώτων από τον ΕΛΑΣ. Αριθμός των νεκρών, μέθοδος εκτέλεσης, ημερομηνίες και τόπος. (Αυτό θα αποτελεί εφ' εξής το αιτιολογικό της καταστροφής των Καλαβρύτων με αντικειμενικό σκοπό η όλη αυτή τραγωδία να καταλογιστεί στον ΕΛΑΣ για ευνόητους λόγους), (β) Λεπτομέρειες της καταστροφής με αριθμό των Ελλήνων που σκοτώθηκαν από τους Γερμανούς, σπίτια που κάηκαν, λεηλασίες, κ.λ.π. (γ) Η αδράνεια των ανταρτών (ΕΛΑΣ) κατά την ώρα της καταστροφής. Θα καταβληθούν προσπάθειες ώστε να εμφανιστούν από Αγγλική Αποστολή αξιόπιστες πληροφορίες ότι ο ΕΛΑΣ αδράνησε σκόπιμα για την περίπτωση των Καλαβρύτων και ότι ενήργησε αντίθετα από τις διαταγές του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής (ΣΜΑ). Αιτήσεις για όπλα που θα δοθούν στα χωριά δεν θα απαντηθούν. Δίνοντας ορθές πληροφορίες, θεωρώ την παρούσα κατάσταση μία κρίσιμη καμπή για την ανάληψη μιας συστηματικής προπαγάνδας δυσφήμισης της ηγεσίας του ΕΛΑΣ και της Εαμικής Αντίστασης γενικότερα κατά τις οδηγίες του Πολεμικού Συμβουλίου. Η περίπτωση των Καλαβρύτων είναι μία θαυμάσια ευκαιρία για μία άνετη πολιτική διαμελισμού του ελληνικού πληθυσμού και την ενθάρρυνση δραστηριοτήτων κατά των κομμουνιστών και του ΕΛΑΣ, ώστε να επικρατήσει πλήρως η προκαθορισμένη Αγγλική πολιτική στην Ελλάδα μετά την κατάρρευση του Άξονα. Είναι μία μεγάλη ευκαιρία η οποία θα πρέπει να αξιοποιηθεί κατά τον καλύτερο τρόπο. Ζήτησαν από την Συμμαχική Στρατιωτική Αποστολή να ενημερώσει τη Μέση Ανατολή ότι χρειάζονται περίπου 2500 όπλα για τον οπλισμό 17 χωριών στον τομέα τους.

Με ημερομηνία 28 Δεκεμβρίου από τον Ανώτερο ΒΑΣ στην Πελοπόννησο. «Σε συνέχεια του ΕΛΑΣ για τον Roosevelt, τον Churchill, τον Στάλιν και τον Στρατηγό Wilson. Έπειτα από την πρόσφατη σφαγή του άοπλου πληθυσμού των Καλαβρύτων, απευθυνόμαστε σε εσάς ως συμμάχους να μας στείλετε οικονομική, υλική βοήθεια καθώς και όπλα και πυρομαχικά στις ομάδες μάχης, στις οποίες έχουν τελειώσει τα πυρομαχικά. Υπογραφή Κασσάνδρας, Μίχος και Αχιλλέας». (Κασσάνδρας είναι το αληθινό όνομα του συνταγματάρχη του ιππικού, του στρατιωτικού Διοικητή του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο, του οποίου το ψευδώνυμο είναι Αλέξανδρος). Μπορεί να οριστεί μία νέα Τεχεράνη για να χειριστεί αυτή την αίτηση; Το σχόλιο του Foreign Office στο φάκελο, «Ανώτερος ΒΑΣ στην Πελοπόννησο (συνταγματάρχης Stevens) δείχνει συστηματικά εχθρικός απέναντι στον ΕΑΜ και υποθέτουμε ότι η τελευταία του πρόταση είναι σαρκαστική. Θα αναφερθούμε στην παράγραφο Α του κειμένου 5631 της 13ης Δεκεμβρίου και θα γίνει αναφορά της πρότασης «Άσκοπες στρατιωτικές επιθέσεις για τις οποίες λέει ότι ήταν η καταστροφή ορισμένων γεφυρών μεταξύ της γραμμής Πατρών - Κορίνθου. Αυτές οι προσπάθειες του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο για να συναγωνιστούν τους άθλους Κόρκουποτ - Άμος και Αίσωπος, κέντρισαν τους Γερμανούς οδηγώντας τους σε μία σειρά από ωμότητες που ο ΕΛΑΣ, αφού είχε ξεμείνει από πυρομαχικά, δεν είχε τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει. Έτσι επήλθε η καταστροφή των Καλαβρύτων με όλα τα αποτελέσματα τα οποία βοηθούν σε μία συστηματική προπαγάνδα κατά του ΕΛΑΣ και της ηγεσίας του».

Συμπεράσματα:

Αξιολογώντας τα ντοκουμέντα και αναλύοντας τις θέσεις και μαρτυρίες των πρωταγωνιστών της κατοχικής περιόδου (1941 - 1944) σε συσχετισμό με τη Διεθνή και Εγχώρια Βιβλιογραφία η ιστορική έρευνα μπορεί να καταλήξει συνοπτικά στις κατωτέρω κρίσεις -συμπεράσματα6:

1. Το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα είναι η αποθέωση της παρασκηνιακής πολιτικής των Άγγλων Πρακτόρων της SOE-133 που έδρασαν στην περιοχή των Καλαβρύτων κατά την περί οδο Ιούνιος 1943 - Φεβρουάριος 1944. Στην περιοχή της Πελοποννήσου έδρασε η Special Operations Executive (SOE) η οποία περιελάμβανε και την Med East Force 133 επικεφαλείς της Αγγλικής αποστολής ήταν ο Συνταγματάρχης John Mellor Stevens, ο Αντισυνταγματάρχης Robert Peter McMullen, ο Ταγματάρχης Dukan Lorne Campbell, ο Ταγματάρχης Antony Andrews, ο Ταγματάρχης W.F.Red και ο Ταγματάρχης J.T.Harington. Η Πελοπόννησος εθεωρείτο σαν μια "πολύ απόμερη και δύσκολη" περιοχή με δυσκολίες ελέγχου από τον Woodhouse, και για το λόγο αυτό τέθηκε κάτω από τον ανεξάρτητο έλεγχο του Stevens.

2. Η γενική κατεύθυνση του Συμμαχικού Στρατηγείου της Μέσης Ανατολής (Κάϊρο) ήταν ο ενωτικός αγώνας κατά του Άξονα. Παρά ταύτα οι άνδρες της Med East Force 133 ακολουθώντας πιστά τις εντολές του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών έκαναν ό,τι ήταν δυνατό για την διάσπαση του ενωτικού αντιστασιακού αγώνα στην Πελοπόννησο και παγίδεψαν το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Στην περίπτωση της Τραγωδίας των Καλαβρύτων, αντικειμενικός σκοπός ήταν η δυσφήμιση της ηγεσίας του ΕΛΑΣ και το "φόρτωμα" των λεγομένων αντιποίνων των Ναζί στην Εαμική Αντίσταση. Είναι πολύ δύσκολο στον ερευνητή να αξιολογήσει με ντοκουμέντα το ρόλο που έπαιξε η Med East Force 133 κατά τη διάρκεια της αποστολής του στην Πελοπόννησο και την περιοχή των Καλαβρύτων. Δεν βρίσκονται εύκολα συγκροτημένες συλλογικές αναφορές της ομάδας SOE στα αρχεία του Foreign Office.

3. Μία έρευνα στα αρχεία του Foreign Office διεπίστωσε ότι υπάρχουν στοιχεία γύρω από την Βρετανική πολιτική απέναντι στην Ελληνική Αντίσταση αλλά η πρόσβαση σε φακέλους που αφορούν τα Εγκλήματα Πολέμου που διέπραξαν οι Ναζί στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη και στην Ελλάδα είναι κλειστά για εβδομήντα πέντε (75) χρόνια και θα είναι διαθέσιμα στο κοινό μετά το έτος 2020. Αυτό δεν είναι τυχαίο γιατί όπως αποδείχθηκε πρόσφατα η Αγγλία "φιλοξένησε" από το 1945 μέχρι σήμερα το 80% των Ναζί Εγκληματιών Πολέμου. Μια μυστική κυβερνητική Αγγλική έρευνα "ανακάλυψε ντουζίνες από Ναζί εγκληματίες πολέμου που ζούσαν στην Βρετανία πριν από 40 χρόνια, αλλά τίποτα δεν έγινε για να προσαχθούν στην δικαιοσύνη".

4. Η προπαγανδιστική εκστρατεία των Άγγλων κατά του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ είχε σαν στόχο την μείωση της αποδοχής της Εαμικής Αντίστασης από τον Ελληνικό Λαό κατά 80%. Στόχος της Αγγλικής Πολιτικής κατά την περίοδο της κατοχής ήταν ο διχασμός του Ελληνικού Λαού προκειμένου να επανέλθει εκ του ασφαλούς η Μοναρχία στην Ελλάδα. Προς το σκοπό αυτό οι Άγγλοι σύνδεσμοι ήλθαν σε επαφή με την Ναζιστική Βέρμαχτ, και με αντάλλαγμα να εξασφαλίσουν μία αναίμακτη αποχώρηση από την Ελλάδα, σχεδίασαν και επέβαλαν το περίφημο σχέδιο «Εντελβάϊς», ένα σατανικό σχέδιο των αντιποίνων κατά του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού. Οι Άγγλοι σύνδεσμοι έδιδαν «πληροφορίες» στον ΕΛΑΣ για μετάβαση γερμανικών δυνάμεων στα πλέον κρίσιμα σημεία της ορεινής Ελλάδας (Καλάβρυτα - Δίστομο - Κομμένο - Χορτιάτης, Λογγιάδες, Κλεισούρα κ.λ.π.), ενώ ταυτόχρονα υποχρέωναν τον ΕΛΑΣ να έρχεται σε σύγκρουση μαζί τους. Έτσι εύρισκαν το πρόσχημα να εφαρμόζουν «μέτρα εξιλέωσης» με εκτελέσεις χωρίς διάκριση άμαχου ελληνικού πληθυσμού. Το φόρο αυτό αίματος των Ελλήνων πατριωτών η Αγγλική προπαγάνδα τον χρέωνε σε βάρος του ΕΛΑΣ και της ηγεσίας του. Στήθηκαν κατά τον τρόπο αυτό εκατοντάδες σταυροί στην ορεινή Ελλάδα και διοχετεύτηκε ένα κλίμα οργής και μίσους κατά της Εαμικής Αντίστασης που κατέληξε στα Δεκεμβριανά. Έτσι επήλθε ο διχασμός του Ελληνικού λαού προς δόξα των Αγγλικών συμφερόντων και της αυτής επιβολής του Αγγλικού σχεδίου στην μετακατοχική Ελλάδα.

5. Το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα είναι η αποθέωση της παρασκηνιακής πολιτικής των Άγγλων Πρακτόρων της SOE-133 που έδρασαν στην περιοχή των Καλαβρύτων κατά την περίοδο Ιούνιος 1943- Φεβρουάριος 1944 και η κατά γράμμα εφαρμογή της Πολιτικής του Ηνωμένου Βασιλείου προκειμένου να τρωθεί το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Στην περιοχή της Πελοποννήσου έδρασε η Special Operations Executive (SOE) η οποία περιελάμβανε και την Med East Force 133 επικεφαλείς της Αγγλικής αποστολής ήταν ο Συνταγμα τάρ χης John Mellor Stevens, ο Αντισυνταγματάρχης Robert Peter McMullen, ο Ταγματάρχης Dukan Lorne Campbell, ο Ταγματάρχης Anthony Andrews, ο Ταγματάρχης W.F.Red και ο Ταγματάρχης J.T. Harrington. Η Πελοπόννησος εθεωρείτο σαν μία «πολύ απόμερη και δύσκολη» περιοχή με δυσκολίες ελέγχου από τον Woodhouse, και για το λόγο αυτό τέθηκε κάτω από τον ανεξάρτητο έλεγχο του Stevens. Η συμπεριφορά των Άγγλων Συνδέσμων (SOE) πριν και μετά το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο στο «τι στόχευαν οι Άγγλοι» με το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα. Ειδικότερα 1) Κατάφεραν να δημιουργήσουν το «άλλοθι στην Βερμαχτ» ώστε να εφαρμόσει το σχέδιο «Εντελβάϊς» στην περιφέρεια της Επαρχίας Καλαβρύτων με απώτερο στόχο και σκοπό την «ισοπέδωση του Επαναστατικού Αντιστασιακού Κέντρου Καλαβρύτων». Η δικαιολογία αυτή προσφέρθηκε από τους Άγγλους στην Βέρμαχτ με την οργάνωση της μάχης Ρωγών -Κερπινής και την παγίδεψη του ΕΛΑΣ με το θέμα των γερμανών αιχμαλώτων. 2) Η μεθόδευση μίας «παρωδίας» δήθεν διαπραγματεύσεων για την τύχη των αιχμαλώτων κατά την οποία η Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιάλειας (Θεόκλητος - Κωνστάντιος) έπαιζε ένα βρώμικο προδοτικό ρόλο με στόχο την δυσφήμιση του ΕΛΑΣ Β.Δ. Πελοποννήσου και της ηγεσίας του, φορτώνοντας έτσι στην Αντίσταση την ευθύνη για το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα. 3) Η άρνηση των Άγγλων να καθοδηγήσουν σωστά τον Καλαβρυτινό λαό, τον οποίο εγκλώβισαν με την ρητή υπόσχεση του Stevens ότι «οι γερμανοί δεν κάνουν κακό στους φιλήσυχους πολίτες». 4) Η εμπόδιση στον ΕΛΑΣ να εφαρμόσει το σχέδιο άμυνας των Καλαβρύτων 5) Η υπόδειξη του ΕΛΑΣ (4.12.1943) να εκτελέσει (δολοφονήσει) τους αιχμαλώτους της μάχης Ρωγών - Κερπινής αλλά και να πραγματοποιηθεί η δολοφονία των αιχμαλώτων (07.12.1943) με τη δική τους καθοδήγηση και επίβλεψη. 6) Η μετέπειτα προπαγάνδα η οποία με την βοήθεια του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού φόρτωσε το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα στις πλάτες του ΕΛΑΣ και της ηγεσίας του, επιφέροντας έτσι για το θέμα αυτό τον διχασμό του Ελληνικού Λαού, πράγμα που ταλανίζει ακόμη την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας.

6. Η έρευνα του ΙΑΚ στα αρχεία του Foreign Office διεπίστωσε ότι υπάρχουν στοιχεία γύρω από την Βρετανική πολιτική απέναντι στην Ελληνική Αντίσταση αλλά η πρόσβαση σε φακέλους που αφορούν τα Εγκλήματα Πολέμου που διέπραξαν οι Ναζί στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη και στην Ελλάδα είναι κλειστά για εβδομήντα πέντε (75) χρόνια και θα είναι διαθέσιμα στο κοινό μετά το έτος 2020. Αυτό δεν είναι τυχαίο γιατί όπως αποδείχθηκε πρόσφατα η Αγγλία «φιλοξένησε» από το 1945 μέχρι σήμερα το 80% των Ναζί Εγκληματιών Πολέμου. Μία μυστική κυβέρνηση Αγγλική έρευνα «ανακάλυψε ντουζίνες από Ναζί εγκληματίες πολέμου που ζούσαν στην Βρετανία πριν από 40 χρόνια, αλλά τίποτα δεν έγινε για να προσαχθούν στην δικαιοσύνη".

7. Έρευνα στην Αγγλία έφερε στο φως ότι: (...) Οι Γερμανοί Εγκληματίες Πολέμου, μεταξύ των οποίων και οι σφαγές των Καλαβρύτων βρήκαν καταφύγιο και κάλυψη μετά τον πόλεμο στην Αγγλία, στους άσπονδους εχθρούς αλλά συνεπώς συνεργάτες τους προκειμένου να εφαρμοστεί η πολιτική του διχασμού και της αδελφοκτόνου σύρραξης που τόσο στοίχισε στην Ελλάδα. Ακόμη και σήμερα το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα διαιρεί αντί να ενώνει τους Έλληνες γιατί η Ελληνική πολιτεία δεν ανέδειξε μέχρι σήμερα την πραγματική σημασία των Ολοκαυτωμάτων του Ελληνικού Λαού.

8. Οι σκοποί τους έγιναν αντιληπτοί. Γι' αυτό και απέτυχαν σ' όλες τους τις προσπάθειες. Μόνη τους ελπίδα απέμενε μία: Ο Δεκέμβρης της Αθήνας.

------------------------

1.Foreign Office, W.P. 43/518/14.11.1943, W.P. 43/522/17.11.1943, W.P. 43/526/21.11.1943, πρακτικά συνεδριάσεως του Πολεμικού Συμβουλίου του Ηνωμένου Βασιλείου.

2.Ομολογία του Επιτελάρχη του ΕΛΑΣ Πότη Μαντζουράνη, ο οποίος και διεκπεραίωσε τη σχετική εντολή με την μέριμνα του Antony Andrews.

3.Έγγραφη ομολογία του Roger Walter προς το συγγραφέα.

4.Μαγνητοφωνημένη συνέντευξη του Βασίλη Λάγιου στο συγγραφέα.

5.Εφημερίδα Τα Νέα, δημοσιογραφική έρευνα με τίτλο, Άγγλοι και Αμερικανοί παίζουν με την Αντίσταση με στόχο τον διχασμό του Ελληνικού Λαού, του Βάσου Μαθιόπουλου, 29.11-20.12.1982,

Εφημερίδα Τα Νέα, δημοσιογραφική έρευνα με τίτλο, Η παγίδευση του ΕΛΑΣ από τους ΄Αγγλους, του Πέτρου Ανταίου, 4-16.12.1983,

Εφημερίδα Ακρόπολις, δημοσιογραφική έρευνα με τίτλο, Αντίσταση γραμμένη με αίμα - έτσι πολεμήσαμε τον κατακτητή, του Γεωργίου Μαρμαρίδη, 10.10 - 30.12.1982,

Εφημερίδα Ελευθεροτυπία, δημοσιογραφική έρευνα με τίτλο, Η απαγορευμένη ιστορία της Αντίστασης - Τα Αγγλικά σχέδια, ομάδα δημοσιογράφων, 15.9 - 10.12.1982.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...............