Das Unternehmen Kalavryta - 9η Δεκεμβρίου 1943

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Θ Η Επιχείρηση Καλάβρυτα – Das Unternehmen Kalawryta Έτσι καταστρέψαμε τα Καλάβρυτα Ομιλούν οι θύτες ‒ πρωταγωνισ...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Θ

Η Επιχείρηση Καλάβρυτα – Das Unternehmen Kalawryta

Έτσι καταστρέψαμε τα Καλάβρυτα

Ομιλούν οι θύτες ‒ πρωταγωνιστές

Προδημοσίευση βιβλίου Δημητρίου Κανελλόπουλου
-22-

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή διασκεύαση απόδοσης του περιεχομένου της ιστορικής έρευνας με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφίσεως ή άλλο, χωρίς γραπτή άδεια του Ι.Α.Κ. (Ν 2121/1993

11η Δεκεμβρίου 1943

Ανάπαυση για τις μονάδες της Βέρμαχτ στα Καλάβρυτα. Ώρες συλλογισμού για τους άνδρες του 15ου/749. Πουθενά ο 15ος λόχος δεν είχε πάρει μέρος σε ένοπλη συμπλοκή, αλλά η διαταγή της μεραρχίας, που διέτασσε την εκτέλεση του ανδρικού πληθυσμού της πόλης σκόρπισε αβεβαιότητα, αν όχι παράλυση στους άνδρες. Ο συγγραφέας του παρόντος, ανήσυχος μέσα του, αλλά χωρίς να ξέρει εάν τα Καλάβρυτα θα συμπεριλαμβάνονταν - πράγμα το οποίο δεν ήθελα να πιστέψω - ρώτησε τους αξιωματικούς της ομάδας του και άκουσε πράγματα τα οποία, κάπως, τον καθησύχασαν: Έλεγαν ότι δεν θα κάψουν τα Καλάβρυτα, ότι δεν θα εκτελεσθεί κανένας άνδρας και ίσως οι αξιωματικοί να είχαν δίκιο, εάν δεν θα ήταν η 12η Δεκεμβρίου, εκείνη η πολύ λυπηρή, πολύ μελαγχολική Κυριακή. Η πεποίθηση ότι όλα θα πήγαιναν καλά αυξήθηκε επειδή δεν είχε συμβεί τίποτα σοβαρό στην πόλη τις τελευταίες ημέρες. Όι Καλαβρυτινοί είχαν θάψει στο νεκροταφείο τους, τους τρεις Γερμανούς τραυματίες, τους οποίους οι αντάρτες είχαν πνίξει τον Οκτώβριο στο πηγάδι μεταξύ Παλαιοπήγαδο Ξυδιάς και Καλαβρύτων. Η Βέρμαχτ έμαθε φυσικά την αλήθεια και τους εξέθαψε. Σ' αυτή την πράξη συμμετείχαν Έλληνες και Γερμανοί ιατροί. Οι στρατιώτες έμαθαν μόνο φήμες που δεν ήταν όλη η αλήθεια: ότι σ' ένα πηγάδι στα Καλάβρυτα είχαν βρεθεί δύο (2) πνιγμένοι άνδρες της μονάδας Schober. Όταν εγώ έμαθα για το φόνο, αισθάνθηκα πολύ άσχημα. Είχα ρωτήσει αξιωματικούς, εάν θα γλύτωναν τα Καλάβρυτα και μου το είχαν επιβεβαιώσει, οπόταν και εγώ έχασα για λίγο τις έννοιες μου. Δεν ξέρω εάν η οικογένεια Μακρή έμαθε τις λεπτομέρειες αυτής της τραγωδίας. Δεν μιλήσαμε ποτέ για λεπτομέρειες. Μάλλον έμαθαν ότι ότι είχαμε διαταχθεί να παρεβρεθούμε στο μνημόσυνο για τα θύματα του φόνου την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου. Περίπου τον ίδιο καιρό, μέλη της 116 Ομάδας Αναγνώρισης (A.A. 116) είχαν τελικά βρει, μετά από επίμονο δύσκολο ψάξιμο, τους κατασφαγμένους νεκρούς της μονάδας Schober, σε ένα γκρεμό του Χελμού.

Στην πεδιάδα έβρεχε καταρρακτωδώς ενώ στα βουνά χιόνιζε. Οι άνδρες βρήκαν 70 νεκρούς. Με τη βοήθεια Ελλήνων φορτωμένοι σε μουλάρια, οι δολοφονημένοι που ήταν ντυμένοι σε κουρέλια ανασύρθηκαν. Εκεί άνθρωποι που δεν έφταιξαν σε τίποτε άλλο, παρά να ήταν μέλη της Βέρμαχτ, έπρεπε να πεθάνουν, χωρίς καν να προειδοποιηθούν. Είχε καταφρονηθεί το δικαίωμα των τραυματιών για φροντίδα και ανάρρωση και μάταια ήταν η ελπίδα των αιχμαλώτων να επιζήσουν, όταν οι αντάρτες τους κατέσφαξαν χωρίς έλεος. Πολύ αργότερα ένας από τους δράστες δήλωσε ότι είχαν πιεστεί από τα στρατεύματα που πλησίασαν και δεν ήξεραν τι να κάνουν με τους αιχμαλώτους. Αυτή ήταν η αιτιολογία τους μαζικό φόνο.

Τη θλίψη για την δολοφονία των αιχμαλώτων διαδέχθηκε σύντομα το μίσος και η μανία της εκδίκησης. Η αντίδραση του Διοικητή της 117ης Μεραρχίας Υποστρατήγου Le Suire υπήρξε ακαριαία. Ο Le Suire είχε πολλές φορές χαρακτηριστεί από αξιωματικούς σαν "άνδρας με τη χρυσή καρδιά ενός πατέρα, αλλά με σκληρό χαρακτήρα και ψυχρή όψη". Κάτω από την εντύπωση που του έκαναν οι φόνοι, έκανε πέρα όλους τους δισταγμούς. Διέταξε αντίποινα που δεν μπορούσαν να είναι πιο σκληρά και άσπλαχνα. Έτσι η βία στην Πελοπόννησο κλιμακώθηκε. Χωριά κάηκαν, άνδρες εκτελέστηκαν. Στις 11 Δεκεμβρίου τα πρακτικά του Γενικού Επιτελείου αναφέρουν: "Σαν αντίποινα για τους 78 δολοφονημένους στρατιώτες του 5ου λόχου του Ι/749 Συντάγματος πεζών κάψαμε μέχρι τώρα 9 χωριά στην περιοχή Καλαβρύτων και εκτελέσαμε 142 άνδρες".