Το κάστρο των Καλαβρύτων ή Κάστρο της Ωριάς, βρίσκεται σε λόφο ανατολικά της πόλης των Καλαβρύτων, σε απόσταση 1,5 περίπου χιλιομέτρου από...
Το κάστρο των Καλαβρύτων ή Κάστρο της Ωριάς, βρίσκεται σε λόφο ανατολικά της πόλης των Καλαβρύτων, σε απόσταση 1,5 περίπου χιλιομέτρου από το κέντρο της. Χτίστηκε κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, από τον πρώτο βαρόνο των Καλαβρύτων, Όθων ντε Τουρνέ (Othon de Tournay), μετά το 1208. Σήμερα υπάρχουν μόνο ερείπια από το κάστρο.
Παρά την εγγύτητα με την πόλη των Καλαβρύτων και την ιστορική αξία του κάστρου, είναι εντελώς αναξιοποίητο. Δεν υπάρχει καν δρόμος που να οδηγεί σε αυτό. Για να το επισκεφτεί κανείς χρειάζεται να αφιερώσει μια μέρα ορειβατικής εξόρμησης από τα Καλάβρυτα.
Ιστορία
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους της Δ' Σταυροφορίας το 1204, τα εδάφη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μοιράστηκαν στους Σταυροφόρους ως κράτη υποτελή στην Λατινική Αυτοκρατορία. Την Πελοπόννησο κατέλαβε ο Γουλιέλμος Σαμπλίτης και ίδρυσε το Πριγκιπάτο της Αχαΐας, μοιράζοντας στους ιππότες του τα εδάφη της Πελοποννήσου σε Βαρονίες. Η Βαρονία των Καλαβρύτων ιδρύθηκε το 1209 και δόθηκε στον Όθωνα ντε Τουρνέ. Όπως και οι περισσότεροι ιππότες που έλαβαν Βαρονίες, ο Όθωνας έχτισε το δικό του κάστρο.
Το 1263, το κάστρο των Καλαβρύτων πέρασε στα χέρια των Βυζαντινών, μετά από τη Μάχη της Πελαγονίας το 1259 και την ανάκτηση της Πόλης από τους Βυζαντινούς το 1261.
Το 1400, το κάστρο πουλήθηκε στους Ιωαννίτες Ιππότες της Ρόδου από τον Θεόδωρο Παλαιολόγο, που τότε ήταν δεσπότης του Μυστρά. Μένει υπό την εξουσία τους μέχρι το 1404.
Το 1404 επανέρχεται στην εξουσία των Βυζαντινών, μέχρι το 1458, οπότε τα εδάφη της Πελοποννήσου καταλαμβάνονται από τους Τούρκους.
Το 1459 γίνεται ανακατάληψη του κάστρου από στρατεύματα του Θωμά Παλαιολόγου. Ωστόσο η κυριαρχία των Ελλήνων είναι πρόσκαιρη αφού την επόμενη χρονιά το πολιορκεί και τελικά καταφέρνει να το κυριεύσει ο Μωάμεθ Β', παρά την γενναία αντίσταση του τελευταίου φρούραρχου των Καλαβρύτων Δόξα ο οποίος και βρήκε μαρτυρικό θάνατο (οι Τούρκοι τον έγδαραν ζωντανό).
Μεταξύ 1460 και 1715 η κυριότητα του κάστρου εναλλάσσεται μεταξύ Τούρκων και Ενετών
Από το 1715 μέχρι το 1821 βρίσκεται αποκλειστικά υπό Οθωμανική κυριαρχία.
Από το 1821 μέχρι το 1829 ακολουθεί την τύχη των Καλαβρύτων κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821. Μετά το 1829, χωρίς καμιά στρατηγική σημασία πια, ανήκει στο ελληνικό κράτος.
Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία
Ο λόφος στον οποίο βρίσκεται το κάστρο είναι φυσικά οχυρωμένος σε υψόμετρο 1170 περίπου μέτρων. Δεσπόζει δηλαδή 400 περίπου μέτρα ψηλότερα από την πόλη, σε πλαγιά του Χελμού. Η κορυφή του βουνού είναι ένα πλάτωμα που υψώνεται σχεδό κάθετα κατά 190 μ. με μήκος 350 μ. και πλάτος 100 μ. Αυτές είναι περίπου και οι διαστάσεις του κάστρου (κάτι παραπάνω από 20 στρέμματα), καθώς ο περίβολος του φρουρίου καλύπτει όλα τα κράσπεδα του οροπεδίου.
Το εσωτερικό τείχος του, πάχους ενός μέτρου, ήταν ασβεστόχτιστο , πολύ γερό και σε πολλά σημεία αρκετά μέτρα ψηλό. Στο εξωτερικό τείχος διακρίνονται ίχνη επάλξεων. Διακρίνονται επίσης δεξαμενές νερού καθώς και δυο αξιόλογοι πύργοι μισογκρεμισμένοι. Επίσης διακρίνεται η ανατολική πλευρά της κυρίας πύλης και πίσω από αυτή μια μεγάλη πέτρα σκαλισμένη σαν πηγάδι βάθους μισού μέτρου. Στην περίοδο της ακμής του στο κάστρο υπήρχαν 50 κατοικίες από τις οποίες ελάχιστα ίχνη σώζονται.
Η θέση του Κάστρο ταυτίζεται από κάποιους μελετητές με την ακρόπολη της Αρχαίας Κύναιθας ενώ για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκε αρχαίο οικοδομικό υλικό. Στις δυτικές πλαγιές του λόφου υπάρχουν ερείπια αρχαίας και μεσαιωνικής εποχής.
Χρονολόγιο του κάστρου
Από την κατασκευή του, μετά το 1208 ήταν στην κατοχή της Βαρωνίας των Καλαβρύτων, υπό τον Όθωνα ντε Τουρναί.
Πιθανότατα το 1263, το Κάστρο των Καλαβρύτων πέρασε στα χέρια των Βυζαντινών, μετά από τη Μάχη της Πελαγονίας το 1259 και την ανάκτηση της Πόλης από τους Βυζαντινούς το 1261.
Εκατόν σαράντα χρόνια αργότερα, κατά το 1400 μ.Χ., το κάστρο παραχωρείται στους Ιωαννίτες Ιππότες της Ρόδου από τον Θεόδωρο Παλαιολόγο, που τότε ήταν δεσπότης του Μυστρά. Μένει υπό την εξουσία τους μέχρι το 1404.
Το 1404 το Κάστρο των Καλαβρύτων επανέρχεται στην εξουσία των Βυζαντινών, μέχρι το 1458, οπότε τα εδάφη της Πελοποννήσου καταλαμβάνονται από τους Τούρκους.
Το 1459 γίνεται ανακατάληψη του κάστρου από στρατεύματα του Θωμά Παλαιολόγου. Ωστόσο η κυριαρχία των Ελλήνων είναι πολύ σύντομη αφού την επόμενη χρονιά το πολιορκεί και τελικά καταφέρνει να το κυριεύσει ο Μωάμεθ Β', παρά την γενναία αντίσταση του τελευταίου φρούραρχου των Καλαβρύτων Δόξα ο οποίος και βρήκε μαρτυρικό θάνατο, αφού οι Τούρκοι που των συνέλαβαν τον έγδαραν ζωντανό.
Μεταξύ 1460 και 1715 περνά διαστήματα υπό την εξουσία των Τούρκων και των Ενετών.
Από το 1715 μέχρι το 1821 βρίσκεται αποκλειστικά υπό την κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Από το 1821 μέχρι το 1829 ακολουθεί την τύχη των Καλαβρύτων κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821.
Μετά το 1829, χωρίς καμιά στρατηγική σημασία πια, ανήκει στο ελληνικό κράτος.
Η έκταση του κάστρου εσωτερικά ήταν γύρω στα είκοσι στρέμματα και περιείχε περίπου πενήντα οικίες, ερείπια των οποίων σώζονται και σήμερα. Κατοικίες υπήρχαν και εκτός του κάστρου, κυρίως στην επικλινή δυτική πλευρά του, οι οποίες κατοικούνταν από τους ντόπιους.
Το κάστρο των Καλαβρύτων ήταν ένα από τα τελευταία του Μωριά που κατέλαβαν οι Τούρκοι και εάν ο θάνατος του τελευταίου υπερασπιστή της Κωνσταντινούπολης δοξάζει την Ελλάδα, το μαρτύριο του θανάτου του τελευταίου υπερασπιστή του κάστρου των Καλαβρύτων δοξάζει τα Καλάβρυτα.
Θρύλοι και Παραδόσεις
Η ονομασία του Κάστρου «της Ωριάς» προέρχεται από το θρύλο που αναφέρει ότι το 1460 η Αικατερίνη Παλαιολόγου η κόρη του τελευταίου Φράγκου Πρίγκιπα της Αχαΐας Κεντυρίωνα Β' Ζαχαρία και σύζυγος του Θωμά Παλαιολόγου έπεσε από το κάστρο και σκοτώθηκε για να αποφύγει να πέσει στα χέρια των Τούρκων.
από: kastra.eu και el.wikipedia.org
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.