ΑΜΒΡΟΣΙΑΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΡΟΒΟΛΟΒΙΤΗΣ Αγωνιστής και λόγιος του 1821.

γράφει ο  Αλέξανδρος Σταθόπουλος ΑΜΒΡΟΣΙΑΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Αγωνιστής και λόγιος του 1821. Γεννήθηκε στο Δροβολοβό περί το 1794,τα πρώτα γράμ...

γράφει ο  Αλέξανδρος Σταθόπουλος

ΑΜΒΡΟΣΙΑΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Αγωνιστής και λόγιος του 1821. Γεννήθηκε στο Δροβολοβό περί το 1794,τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο τότε ακμάζον σχολείο του Δροβολοβού. Ο πατέρας του πιθανότατα λεγόταν Παναγιώτης Αμβροσίου και ήταν αδελφός του Φιλικού Ιωάννη Αμβροσίου για τον οποίο έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενη δημοσίευση στα ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ-NEWS (διαβάστε εδώ). Ο Ιωάννης πολύ νέος ακόμα πήγε στην Οδησσό, στο μεγαλέμπορο αδερφό του πατέρα του τον Ιωάννη Αμβροσίου. Η κατάσταση του θείου του του εξασφάλισε κοινωνική και οικονομική προκοπή και σύντομα έγινε ανεξάρτητος, αλλάζοντας μάλιστα το επώνυμό του από Αμβροσίου σε Αμβροσιάδης για να αποφεύγεται η ταύτιση με το θείο του.

Στις 15 Απριλίου 1819 μπήκε στη Φιλική Εταιρεία. Κατηχητής του ήταν ο συγχωριανός του Αντώνιος Τζούνης.

Τον Οκτώβριο του 1820 ακολούθησε τον Αλέξανδρο Υψηλάντη στο Κισνόβι, ως υπασπιστής του, μαζί με τον Γ. Λασσάνη και τον Φεβρουάριο του 1821 βρίσκεται, γεμάτος ενθουσιασμό, μαζί με τον αρχιστράτηγο Αλ. Υψηλάντη στο Ιάσιο. Από τους κύριους συντελεστές στην οργάνωση του Ιερού Λόχου, είναι υπασπιστής του διοικητή Γ. Καντακουζηνού και παίρνει μέρος στις μάχες του Φωξανίου κ.α. Στις 10 Μαίου 1821 βρίσκεται στο Γενικό Στρατόπεδο στο Τυργόβιστο κι όταν πια το κίνημα στις Ηγεμονίες καταρρέει φεύγει στο Κισνόβι. Από εκεί διασχίζοντας την Πολωνία, Γερμανία και Γαλλία, φτάνει στη Μασσαλία, απ όπου και διαπεραιώνεται, μαζί με τον Αντ. Τζούνη, στο Μοριά, με γράμμα του πρίγκιπα Αλ. Καντακουζηνού προς τον Αλ. Μαυροκορδάτο.Στις αρχές Νοεμβρίου 1822 βρισκόταν στη Τριπολιτσά, απ όπου, μη μπορώντας να επικοινωνήσουν προσωπικά, έστειλαν με το Λέλη το γράμμα του Καντακουζηνού στο Μαυροκορδάτο.

Με σύσταση του Τζούνη, ο Αμβροσιάδης ανέλαβε γραμματικός του Ανδρέα Ζαίμη, που ήταν τότε μέλος του Εκτελεστικού, και υπηρέτησε τον άρχοντα συμπατριώτη του, χωρίς καμία αμοιβή ως τα τέλη του 1826.΄Κάποια παρεξήγηση, σχετικά με την υπόθεση του βαρόνου Φάβεκ, έγινε αφορμή να ασχοληθεί με το πρόσωπό του το Βουλευτικό, τον Μάιο του 1823 και, εκτός από την αθωότητά του στη συγκεκριμένη υπόθεση, να διαπιστωθεί η φιλογένειά του και η συνδρομή του στον Αγώνα, όπως αναφέρεται στο 688/27-2-1824 έγγραφο του Βουλευτικού απ’ το Κρανίδι.

Στα 1827, μετά την Εθνοσυνέλευση, ο Αμβροσιάδης έγινε γραμματικός και διερμηνέας του αρχιστράτηγου Τσόρτς (Church), ως τον Μάιο του 1828.

Η άφιξη του Κυβερνήτη άνοιξε στον Αμβροσιάδη το δρόμο της πολιτικής. Ο φίλος του Αντ. Τζούνης που συνδεόταν στενά με τον Ιωαν. Καποδίστρια, ζήτησε απ’ τον Κυβερνήτη να τον χρησιμοποιήσει. Τελικά ο Ι. Αμροσιάδης διορίστηκε, στα τέλη του 1828, "Προσωρινός Διοικητής Αρκαδιάς (Κυπαρισσίας" και στη θέση αυτή υπηρέτησε ως τον Απρίλιο του 1830, οπότε αντικαταστάθηκε απ’ τον Κ. Πεταλά, αφού στο μεταξύ θεμελίωσε το σχολείο της Αρκαδιάς και έβαλε κάποια τάξη στη διοίκησή της. Στα 1831 πήρε τη θέση "Εκτάκτου Επιτρόπου" στη Σύρα. Η δολοφονία του Καποδίστρια και ο θάνατος του Τζούνη (Δεκέμβριος 1831) ήταν γι’ αυτόν συγκλονιστικά γεγονότα.

Στα 1850 ο Ιωαν. Αμβροσιάδης έγινε νομάρχης Κυκλάδων στη Σύρα και στα 1852 νομάρχης Αττικοβοιωτίας. Το Φεβρουάριο του 1853 ανέλαβε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Α. Κριεζή και παραιτήθηκε το Μάιο του 1854, ύστερα απ’ τα φοβερά γεγονότα εκείνου του καιρού.

Στα 1865, γέρος πια και φτωχός αγωνιστής με μεγάλη οικογένεια, έχοντας τιμηθεί από τα 1835 με το "Αριστείον του Αγώνος", ζητούσε και αυτός, όπως και οι άλλοι αγωνιστές, τη βοήθεια του κράτους, απ΄την Πάτρα όπου τότε βρισκόταν. Τον κατέταξαν "αξιωματικόν 4ης Τάξεως" (βλέπε εγκυκλοπαίδεια ΥΔΡΙΑ)

Όπως αναφέρει και ο Φωτάκος "αφ’ότου ήλθε στην Πελοπόννησο ο Ιωάννης Αμβροσιάδης ήτο πάντοτε μετά του Ζαίμη και εχρησίμευεν ως μυστικοσύμβουλος αυτού και εζητείτο η γνώμη του εις τα γενόμενα συμβούλια, οσάκις ο Ζαίμης, ο Λόντος, ο Π.Π. Γερμανός και οι άλλοι κοτσαμπάσηδες ήσαν ενωμένοι".

Σε άλλο σημείο γράφει << ο Αμβροσιάδης προσπαθών να πείσει τον Ζαίμη να φύγει από τα Μαγούλιανα για να μην πέσει αιχμάλωτος των Τούρκων που είχαν περικυκλώσει την κωμόπολη και το σπίτι του Γεωργ. Παπαδημητρόπουλου ή Κουτσού όπου εβρίσκετο ο Ζαίμης και όστις δεν επείθετο να φύγει. Ο Αμβροσιάδης βλέπων τον ερχόμενον κίνδυνον, αμέσως λαβών ένα στρώμα γεμάτο από χνούδι των πτερών της χήνας, το οποίο ευρίσκετο εκεί μέσα στο σπίτι έσχισε αυτό, έπειτα το ετίναξε και εγέμισε το σπίτι από τα πτερά και τοιουτοτρόπως ο Ζαίμης εβιάσθη να βγει έξω φοβηθείς μήπως το χνούδι τον πνίξει>> Και συνεχίζει σε άλλο σημείο <<ο Ιωάννης Αμβροσιάδης ήτο επιτήδειος να μιμείται ιδίως τας υπογραφάς των Αρχιερέων. Όταν στα λαγκάδια υπογράφετο έγγραφο αιτήσεως προς την Κυβέρνηση της Αγγλίας και απουσιάζοντος του Αρχιερέως της Κορίνθου κληθέντος του Ιωάννη Αμβροσιάδη να υπογράψει την υπογραφή του Αρχιερέως, είπεν, την μεν κοιλίαν αυτού ζωγραφίζει αλλά την υπογραφή του δεν είναι ικανός να την κάμει >>.

Πέθανε μετά το 1865, χωρίς να γνωρίζουμε την ακριβή ημερομηνία θανάτου του. Πατρικό του σπίτι στο Δροβολοβό πρέπει να ήταν το μετέπειτα σπίτι των Νικολάου και Χρήστου Σακελλαρίου και σημερινό Ανδρέα και Θρασύβουλου Σταθόπουλου.

Αλέξανδρος Σταθόπουλος