Ο μεγάλος χαμένος της διαπραγμάτευσης για το μεταναστευτικό είναι η Ελλάδα

γράφει ο οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας Με τα σημερινά δεδομένα ο μεγάλος χαμένος της διαπραγμάτευσης για το μεταναστευτικό είναι η Ελλά...

γράφει ο οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας

Με τα σημερινά δεδομένα ο μεγάλος χαμένος της διαπραγμάτευσης για το μεταναστευτικό είναι η Ελλάδα καθώς η κυβέρνηση και ο Αλ. Τσίπρας θέλοντας να φανούν χρήσιμοι στην Α. Μέρκελ αποδέχθηκαν ήδη από τον Οκτώβρη για την Ελλάδα τον ρόλο του στρατοπέδου συγκέντρωσης όσων ούτε στην Ευρώπη θα επανεγκατασταθούν ως πρόσφυγες δικαιούμενοι διεθνούς προστασίας, ούτε ως παράτυποι μετανάστες θα μπορούσαν να επιστραφούν στην Τουρκία.

Αποδεχόμενη σε ελληνικό έδαφος Τούρκους τοποτηρητές, έχοντας αποδεχθεί την «νατοποίηση» του Αιγαίου και μετατρέποντας την Ελλάδα σε στρατόπεδο αποθήκευσης ψυχών, οι χειρισμοί της κυβέρνησης οδηγούν σε αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας και υπονόμευση της κοινωνικής συνοχής και ανάκαμψης της χώρας…

Η Αχαΐα καλείται να αναλάβει και εκείνη την "φιλοξενία" κάποιων προσφύγων. Σήμερα έχει συγκληθεί σύσκεψη από τον Περιφερειάρχη. Χωρίς όμως σαφείς δεσμεύσεις από την Κυβέρνηση για διατήρηση της επισιτιστικής, υγειονομικής και κοινωνικής στήριξης των ανθρώπων αυτών, την χρηματοδότηση των υποστηρικτικών υποδομών -όχι με υποσχέσεις αλλά με πράξεις- δεν είναι δυνατόν να γίνει θετική προσέγγιση από τους Δήμους.

Στα παραπάνω πλαίσια είναι ανάγκη να χρηματοδοτηθούν υποδομές που θα αποκλείουν την προσέλευση των φιλοξενούμενων προσφύγων στους αστικούς ιστούς των πόλεων και των χωριών, ώστε να αποφευχθεί με κάθε τρόπο η αλλοίωση των τοπικών αγορών που αυτομάτως οδηγεί στην αλλοίωση του κοινωνικού ιστού όσο και των πολιτικών συσχετισμών, και εντέλει στον ρατσισμό και την ξενοφοβία.

Είναι ανάγκη να αποτραπεί η διοχέτευση της εργασίας των προσφύγων στην παραοικονομία, καθώς αυτή η εξέλιξη θα περιορίσει τους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας στην επίσημη αγορά εργασίας, σε μία περιοχή που είναι από τις φτωχότερες της χώρας.

Οι πρόσφυγες –καθώς οι παράτυποι μετανάστες πρέπει να αντιμετωπίζονται με άλλο νομικό και διοικητικό πλαίσιο- πρέπει να αντιμετωπισθούν ανθρώπινα, λαμβάνοντας όμως υπόψη και της ευαισθησίες των κατοίκων των περιοχών που εξετάζονται ως τόποι φιλοξενίας. Ευαισθησίες που δυστυχώς η Κυβέρνηση αδυνατεί να επιδείξει εν μέσω ιδεοληψιών και ανικανότητας.

Εν τέλει…Απαιτείται προγραμματισμός και σοβαρή στάση από όλους.