ΚΑΣΤΡΙΑ: Το στερνό αντίο του Γ. Γκλαβά στον AΓΓΕΛΟ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟ

Το στερνό αντίο του Γιώργου Γκλαβά στον Καστριώτη AΓΓΕΛΟ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟ (1928 – 2016) που έφυγε από τη ζωή στο Σικάγο, στις 12 Απριλίου ...

Το στερνό αντίο του Γιώργου Γκλαβά στον Καστριώτη AΓΓΕΛΟ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟ (1928 – 2016) που έφυγε από τη ζωή στο Σικάγο, στις 12 Απριλίου ε.ε. και η ταφή του έγινε στα Καστριά, το Σάββατο 7 Μαΐου 2016

Αγαπημένε μου Άγγελε

Σήμερα είμαστε όλοι εδώ κατηφείς, λυπημένοι και δακρυσμένοι, για να σε αποχαιρετήσουμε και να σου ευχηθούμε «Καλό ταξίδι».  Είναι εδώ όλα τα προσφιλή σου πρόσωπα, οι συγγενείς και φίλοι σου, οι  συμπατριώτες από το   χωριό μας    και από αλλού.  Δίπλα στη σωρό σου δεν μπόρεσε δυστυχώς να είναι η αγαπημένη σου σύζυγος. Είναι όμως τα τρία λατρεμένα παιδιά σας, ο Αντώνης, η Κρίνα και ο Φίλιππος, που ταξίδεψαν από το μακρινό Σικάγο, συνοδεύοντας τη σωρό σου,  στην τελευταία σου κατοικία. Γιατί αυτό ήταν η δική σου  βαθειά επιθυμία, να σε φέρουν στην πατρίδα μας την  Ελλάδα, στα αγαπημένα σου  Καστριά. Στον  τόπο που γεννήθηκες  και μεγάλωσες, στα   δύσκολα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου, κάτω από απερίγραπτες συνθήκες. Εργαζόμενος πολύ σκληρά μόνος σου, στην αρχή και αργότερα μαζί  με την εκλεκτή της καρδιάς σου τη Βασιλική, που επέλεξες  για σύντροφο της ζωής σου, κατορθώσατε να  δημιουργήσετε μία θαυμάσια οικογένεια. Eίναι πολύ δύσκολο, σε τέτοιες θλιβερές  στιγμές να βρει  κανείς λόγια για να περιγράψει τις αρετές σου, τις αρχές σου, τον διαρκή αγώνα σου,  για δημιουργία και προκοπή, ακόμη και τις όποιες ανθρώπινες αδυναμίες σου. Λόγω της στενής συγγενικής σχέσης που μας συνδέει  και μάλιστα ως  βαφτισιμιός του αλησμόνητου  αδελφού  σου  Γιώργου, αλλά  και μετά από παρότρυνση κάποιων κοινών μας  φίλων, πήρα το θάρρος,  στη σημερινή  ημέρα του μοιραίου αποχωρισμού, να σου απευθύνω το ύστατο χαίρε, καταθέτοντας με πολύ σεβασμό στη μνήμη σου ορισμένα ντοκουμέντα που συγκέντρωσα, για την προσωπικότητά σου, τον πολυκύμαντο αγώνα της ζωής σου, με  τις τόσο πολλές περιπέτειες, που λίγοι άνθρωποι έχουν γνωρίσει, όπως εσύ.

 Ο Άγγελος Αναστασόπουλος, γεννημένος στα Καστριά το 1928, δεν  ήταν ένα τυχαίο πρόσωπο, ούτε ήταν θεατής ή περαστικός από τούτο τον κόσμο!  

Υπήρξε μέλος μιας πολύ σεβάσμιας οικογένειας του χωριού μας. Οι γονείς του απλοϊκοί άνθρωποι της ορεινής υπαίθρου ασχολούμενοι  με τη γεωργία, καλλιεργούσαν  την άγονη  γη των Καστριών, χωρίς αυτή να τους αποδίδει  «τα στοιχειώδη προς το ζειν». Για το λόγο αυτό ο πατέρας του  Άγγελου, ο Μπάρπα Αντώνης, αναγκάστηκε πολύ νέος να μεταναστεύσει στη Αμερική, μαζί και με αρκετούς άλλους Καστριώτες, παίρνοντας  αργότερα μαζί του  και τα δύο από τα τέσσερα  παιδιά του, τον Παναγιώτη και το Γιώργο, ενώ τα άλλα δύο παιδιά ο Φίλιππος με τον Άγγελο παρέμειναν στην Ελλάδα και ο μεν Φίλιππος  σπούδασε Φαρμακοποιός, ο δε Άγγελος έμεινε στο χωριό, συνεχίζοντας την αγροτική βιοπάλη. Κατά τη διάρκεια της κατοχής τα δυο αδέλφια έλαβαν ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, όπως  και αρκετοί άλλοι συμπατριώτες, πολεμώντας εναντίον του Γερμανικού άξονα των ναζί και κατά του Ιταλικού φασισμού. Καθοριστικό ρόλο, στο μεταξύ,  κατά τον εμφύλιο, έπαιξε  ο αδελφός του και νονός μου ο Γιώργος  ο οποίος, στην Αμερική που βρισκόταν, είχε καταταγεί στον Αμερικανικό  στρατό  και ως αξιωματικός, στην περίοδο του εμφυλίου,   συμμετείχε σε Αμερικανική αποστολή  που μετέβη στη Γερμανία, για να μεσολαβήσει  σε  ειρηνικές διαπραγματεύσεις. Κατά την άφιξή του στη Γερμανία ο Γιώργος πληροφορήθηκε ότι, ο μεν πατέρας του  κρατείτο  μαζί  με άλλους συμπατριώτες στις φυλακές  Κορίνθου, ο αδελφός Φίλιππος ήταν κρατούμενος στις Φυλακές Κερκύρας και ο Άγγελος,  μαζί με  16 άλλους  Καστριώτες και Καστριώτισες  κρατούντο ως υπόδικοι στο Στρατόπεδο συγκεντρώσεων  της Παναχαϊκής στην  Πάτρα. Τότε ο Γιώργος ήρθε στην Ελλάδα και προφανώς  κάνοντας χρήση της Αμερικανικής στρατιωτικής του ιδιότητας ως αξιωματικού, αφού κατάφερε να απελευθερώσει τον πατέρα του και τον αδελφό του Φίλιππο, μεσολάβησε για να γίνει το δικαστήριο του Άγγελου και των υπολοίπων Καστριωτών, που αναβαλλόταν συνεχώς, λόγω μη παρουσίας των μαρτύρων. Με προσωπικές του παρεμβάσεις, ο Γιώργος  κατάφερε να γλυτώσει από προαποφασισμένη βέβαιη καταδίκη,   τον αδελφό του Άγγελο  και  15 άλλους  Καστριώτες,  ενώ μόνο δύο (Σπ. Σπηλιωτόπουλος και Βασ. Παντούλιας) καταδικάστηκαν μεν ισόβια, αλλά  απολύθηκαν ύστερα από αρκετά χρόνια, με πολιτικές αποφάσεις! Θα μπορούσαμε να πω ότι χάρη στον Άγγελο και την παρέμβαση του αδελφού του, γλύτωσε το μισό σχεδόν χωριό από την εκτέλεση!! Όπως είναι γνωστό, ο αδελφός του Φίλιππος Αναστασόπουλος, μετά   την αποφυλάκιση του, επανερχόμενος  στα πάτρια εδάφη, υπήρξε θύμα του εμφυλίου, και  εκτελέστηκε! 

Ευτυχώς που η πολιτεία αναγνώρισε, μετέπειτα το ρόλο  της Εθνικής Αντίστασης και  το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας απένειμε στους αγωνιστές μεταξύ των οποίων και στον Άγγελο ειδικό μετάλλιο! 

Ο Άγγελος μετά τη λήξη του εμφυλίου παρέμεινε στο χωριό παλεύοντας, με νύχια και με δόντια, σε κάποια ξεροχώραφα που είχε κληρονομήσει, προκειμένου  να επιβιώσει και να ζήσει την πενταμελή οικογένειά του,  με τη συμπαράσταση πάντα και της Βασιλικής! Δημιουργικός, δραστήριος  και πάντα με ανήσυχο πνεύμα, υπήρξε ένας καλός και χρήσιμος άνθρωπος, εκλεκτό και αγαπητό μέλος της μικρής κοινωνίας του χωριού μας, συμμετέχοντας ενεργά σε όλες τις δραστηριότητες του χωριού, στα γλέντια, στα πανηγύρια, σε χαρές και λύπες, ακόμη και  στα κοινά, όπου η συμβολή  του ήταν πάντα δραστήρια και δημιουργική! Με την παρουσία του γενικά στη ζωή του χωριού, εξέπεμπε  αρχοντιά, λεβεντιά και αξιοπρέπεια!! Το 1968, ύστερα από παρακίνηση και των  αδελφών του Γιώργου και Παναγιώτη, που διέμεναν στο Σικάγο αναγκάστηκε να μεταναστεύσει εκεί οικογενειακώς, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, για τον ίδιο και την οικογένειά του. Με την εργατικότητα και την επιμονή που τον διέκριναν, εργαζόμενος ακατάπαυστα, μαζί με τη γυναίκα του, σε διάφορες εργασίες και κάνοντας καλό «κουμάντο» κατόρθωσε να δημιουργήσει μια αξιόλογη περιουσία, επενδύοντας αρκετά χρήματα στην Ελλάδα, που πολύ αγαπούσε, χωρίς να επαναπαυτεί ή να παρασυρθεί  από τις πολλές προκλήσεις της Αμερικής! Δεν χάρηκε, δεν διασκέδασε εκεί, παρά  μόνο όταν επισκεπτόταν την ιδιαίτερη πατρίδα του, το χωριό μας αρεσκόταν να χορεύει με το ταβούλι, μελετώντας συχνά τον θρυλικό Μπακόπουλο, με τους επιδέξιους καραμουζοπαίκτες, με τους οποίους  συνδεόταν από τα παλιά χρόνια! Προσωπικά δεν θα ξεχάσω ποτέ τη φιλοξενία που μου παρείχε ο ίδιος, αλλά και άλλοι συμπατριώτες μας, όταν το 1994 επισπεύτηκα το Σικάγο, μαζί με τη γυναίκα μου,  καλεσμένοι από τον  νονό μου και αδελφό του Γιώργο! Εκείνο που με εντυπωσίασε ιδιαίτερα ήταν ένα δωμάτιο, όπου  με οδήγησε του οποίου  είχε  γεμίσει  τους τοίχους με σπαθιά, καριοφίλια και κορνίζες του Κολοκοτρώνη του Καραϊσκάκη και άλλων ηρώων της Ελληνικής επανάστασης! Σε μια γωνία του δωματίου είχε μία ΚΑΒΑ με διάφορα ελληνικά ποτά! Και όταν τον ρώτησα πως τα συγκέντρωσε όλα αυτά, μου είπε ότι, τα περισσότερα ήταν δώρα που του πρόσφεραν φίλοι του όταν ερχόταν στην Ελλάδα. Π αίρνοντας  στα χέρια του μία φιάλη  μου είπε:  «Αυτή έχει τσίπουρο από το φίλο μου τον Κυριακόπουλο - Καλιώρα, για να τον θυμάμαι»!  Αυτός ήταν ο Άγγελος!! Αγνός, απλός, φιλόξενος και υπέροχος πατριώτης, ο οποίος  είχε πάντα στο μυαλό και στην καρδιά του την πατρίδα του, το χωριό του, τους συγγενείς και  φίλους του!! Και όταν πριν από δυο περίπου χρόνια, λόγω των πολλών ταλαιπωριών του,  της κοπιαστικής εργασίας του και της προχωρημένης ηλικίας του, η υγεία του κλονίστηκε και διέγνωσε ότι τα περιθώρια της ζωής του στενεύουν ζήτησε από τη γυναίκα του και τα παιδιά του, να τον ταξιδέψουν στα Καστριά, όπου εδώ ήθελε να είναι η τελευταία του κατοικία! Αγαπημένε μου Άγγελε, η είδηση του θανάτου σου και ιδιαίτερα η τελευταία σου επιθυμία, που φανερώνει την ιδιαίτερη αγάπη και  λατρεία σου  προς τη γη των προγόνων σου, μας γέμισε  συγκίνηση και ανείπωτη θλίψη.  Φεύγοντας για το μεγάλο ταξίδι στους ουρανούς, θέλω να σε αποχαιρετήσω, με την ευχή ο Πανάγαθος Θεός να σε κατατάξει εκεί που οι δίκαιοι αναπαύονται. Κοιμήσου ήσυχος διότι εκπλήρωσες τις υποχρεώσεις σου, ως πατριώτης, ως άνθρωπος, ως καλός οικογενειάρχης, αφού αξιώθηκες να γνωρίσεις και τρία εγγονάκια που σου χάρισε η Κρίνα σου!  Η μνήμη σου θα μείνει για πάντα αξέχαστη σε όλους μας. Τα λόγια μου, ας είναι παρηγοριά και βάλσαμο στην καρδιά της γυναίκας σου, των παιδιών σου και όλων όσων σε γνώρισαν και σε αγάπησαν. Καλό σου ταξίδι και αιωνία σου  η μνήμη. 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Β. ΓΚΛΑΒΑΣ
Καστριά Καλαβρύτων