Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 5 Ιουνίου και αποτελεί την κύρια εκδήλωση του ΟΗΕ από το 1972 για την ενημέρω...
Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 5 Ιουνίου και αποτελεί την κύρια εκδήλωση του ΟΗΕ από το 1972 για την ενημέρωση του παγκόσμιου κοινού σχετικά με περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα.
Τα Καλάβρυτα είναι φύση και θέση άρρηκτα συνδεδεμένα με το περιβάλλον με μοναδικά μνημεία της φύσης που μας υπενθυμίζουν συνεχώς ότι το μέλλον μας είναι συνδεδεμένο με την προστασία του περιβάλλοντος και την υποχρέωση όλων μας στην ανάληψη δράσεων στο ζήτημα της προστασίας του.
Μερικά από τα Καλαβρυτινά Μνημεία της Φύσης
Σπήλαιο Λιμνών
Το «Σπήλαιο των Λιμνών» βρίσκεται κοντά στο χωριό Καστριά του Δήμου Λευκασίου Αχαΐας, επί του επαρχιακού δρόμου Πατρών–Καλαβρύτων–Κλειτορίας–Τριπόλεως. Απέχει μόλις 17 χλμ. από τα Καλάβρυτα και 9 χλμ. από την Κλειτορία. Το σπήλαιο είναι ένα σπάνιο δημιούργημα της φύσης. Εκτός από τους λαβυρινθώδεις διαδρόμους, τις μυστηριώδεις στοές και τους παράξενους σταλακτιτικούς σχηματισμούς του, έχει κάτι αποκλειστικά δικό του: τις αλλεπάλληλες κλιμακωτές λίμνες (εκτείνονται σε τρεις ορόφους), που το καθιστούν μοναδικό στο είδος του στον κόσμο! Το αξιοποιημένο μήκος του σπηλαίου προς το παρόν ανέρχεται σε 500 μέτρα. Περιλαμβάνει εγκατάσταση καλλιτεχνικού φωτισμού. Ο επισκέπτης μπαίνει στο σπήλαιο από τεχνητή σήραγγα, που καταλήγει κατ΄ ευθείαν στο δεύτερο όροφο. Οι διαστάσεις του τμήματος αυτού προκαλούν δέος, έκσταση και θαυμασμό. Η διάβαση των λιμνών γίνεται από υπερυψωμένες τεχνητές γέφυρες. Στον κάτω όροφο του σπηλαίου βρέθηκαν απολιθωμένα οστά ανθρώπου και διαφόρων ζώων, μεταξύ των οποίων και ιπποπόταμου. Το τμήμα αυτό προορίζεται για βιοσπηλαιολογικό εργαστήριο διεθνούς προβολής.
ΚΛΗΜΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑ
Πάνω στο δρόμο Κλειτορίας-Τρίπολης, στο Χάνι Κοτσιολέτη του οικισμού Σελλά, δέκα χιλιόμετρα από την Κλειτορία υπάρχει το κλήμα του Παυσανία! Τρεις εντυπωσιακά υπερμεγέθεις κορμοί αναρριχώνται στα υπεραιωνόβια πουρνάρια, δίπλα στο παλιό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Το κλήμα έλαβε την ονομασία αυτή γιατί το επισκέφθηκε ο Παυσανίας για να διαπιστώσει τα θρυλούμενα σχετικά με τις πέστροφες του Αροάνιου ποταμού, ότι δηλαδή κελαηδούσαν όπως το πουλί τσίχλα. Όπως έχει γράψει και ο ίδιος στο "Ελλάδος περιήγησις, 8.21.2.1":"Εσί δε ιχθύες εν τω Αροανίω και άλλοι και οι ποικιλίαι καλούμενοι. Τούτους λέγουσι τους ποικιλίας φθέγγεσθαι κίχλη τη όρνιθι εοικός. Εγώ δε αγρυθέντας μεν είδον, φθεγγομένων δε ήκουσα ουδέν, καταμείνας προς τω ποταμώ και ες ηλίου δυσμάς, ότε δη φθέγγεσθαι μάλιστα ελέγοντο οι ιχθύες"!
Δηλαδή γράφει ότι έκατσε μέχρι τη δύση του ηλίου, όταν οι πέστροφες κελαηδούσαν, αλλά δεν άκουσε τίποτα. Φαίνεται, όπως μας εξήγησαν, ότι κάποιος καλοφαγάς, ενθουσιασμένος με τις πέστροφες, είπε στον Παυσανία ότι κελαηδούν από νοστιμιά! Έπειτα από ενέργειες του Συλλόγου Παγκρατιωτών Καλαβρυτινών, ο "Αγιος Ιωάννης ο Θεολόγος", που ασχολείται με τη συντήρησή του, το κλήμα του Παυσανία ανακηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο της φύσης.
Κοντά στο χωριό Πλανητέρο μέσα σε πλατανόδασος πηγάζει ο Αροάνιος ποταμός συνολικού μήκους 10 χλμ. που αφού διασχίσει τη κοιλάδα της Κατσάνας με νότια κατεύθυνση συναντάται εν τέλει με το Λάδωνα. Η ευρύτερη περιοχή χαρακτηρίζεται από οργιώδη βλάστηση και έχει χαρακτηρισθεί μνημείο της φύσης. Πλατάνια, πεντακάθαρα νερά, νεροτριβές, νερόμυλοι, και πέστροφες. Οι τελευταίες ήταν εξαιρετικά διάσημες κατά τους αρχαίους χρόνους καθώς είχαν την φήμη πως παρήγαγαν ήχους που έμοιαζαν με το κελάηδημα του πουλιού τσίχλα.
ΔΑΣΟΣ ΚΑΝΙΣΚΑΣΒρίσκεται στο δημοτικό διαμέρισμα Μ. Ποντιά του Δήμου Καλαβρύτων, καλύπτει δασική έκταση 12,860 στρεμμάτων, αποτελεί το μεγαλύτερο δρυόδασος στο Νομό και συντηρεί πληθυσμούς διάφορων ζωικών ειδών.
Στη ψηλή κορφή Νεραιδόραχη του όρους Χελμού και σε υψόμετρο 2.100 μέτρων βρίσκονται τα ύδατα της Στυγός. Τα νερά σχηματίζουν έναν εντυπωσιακό καταρράκτη σε ύψος 200 μέτρων και εισβάλλουν στη κοίτη του Κράθι ποταμού. Οι Αρχαίοι ΄Ελληνες θεωρούσαν ότι τα νερά της Στύγας φρουρούσαν τον ΄Αδη και τρομοκρατούσαν θεούς και θνητούς που ορκίζονταν ψέμματα. Η διαδρομή για τα νερά αυτά ξεκινάει απο το χωριό Περιστέρα και είναι ανηφορική , και κατηφορική απο το Χελμό.
Βρίσκεται στο χωριό Νάσια στο Αφροδίσιο βουνό. Πρόκειται για ένα υπέροχο δάσος από αιωνόβιες καστανιές από την εποχή της ενετοκρατίας, κρανιές και βελανιδιές, που φιλοξενεί σπάνια πανίδα. Προσφέρεται επίσης για επίσκεψη στα απομεινάρια της ακρόπολης της Αρχαίας Πάου όπου σώζεται δεξαμενή στην οποία καταλήγει πήλινος αγωγός, ενώ σε μικρή απόσταση βρίσκονται θεμέλια αρχαίου ναού.
Νοτιοδυτικά της Δάφνης, «ακουμπά» το Δήμο Παΐων η τεχνητή λίμνη του Λάδωνα. Πρόκειται για μια λίμνη που προβάλλει ανέλπιστα μέσα από τον καταπράσινο ορεινό όγκο που καθρεφτίζεται στα νερά της. Προσφέρεται για κολύμπι, ψάρεμα και περισυλλογή. Ο Ναυτικός Αθλητικός Όμιλος Δάφνης, αξιοποιεί τη λίμνη του Λάδωνα όπως και τον ίδιο τον ποταμό με εγκαταστάσεις καγιάκ, ράφτινγκ και κωπηλασίας.
Ο Λάδωνας ποταμός με πηγές στο ορεινό χωριό Λυκούρια είναι από τους αρχαιότερους της Πελοποννήσου. Εμπλουτίζεται με τα νερά του Αροανίου και ακολουθεί ταξίδι 60 χλμ. μέσα από Αρκαδική και Αχαϊκή γη. Τόσο ο Λάδωνας όσο και οι παραπόταμοι του Πάιος, Αροάνιος, και Τράγος προσφέρονται για καταβάσεις και rafting. Στο ύψος της Δάφνης υπάρχει φράγμα και τεχνητή λίμνη που προσφέρεται για κωπηλασία, ιστιοσανίδα, ψάρεμα, κολύμπι και βαρκάδα. Ο Λάδωνας είναι διάσημος για την άγρια πανίδα του όπως αγριογούρουνο, ασβό, αλεπού, κουνάβι, τους φτερωτούς του γίγαντες όπως γύπας, γυπαετός, γερακίνα, κότσυφας, τρυγόνι, τσαλαπετεινός καθώς και την αφθονία των ψαριών που ζουν στα νερά του.
Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νομού Αχαίας, με μήκος 20 χλμ ξεκινά σε υψόμετρο 730 μ. για να καταλήξει στη παραλία του Διακοπτου, όπου εκβάλλει ο ποταμός Βουραικός από τον οποίο πήρε το όνομά του το φαράγγι.
Είναι ένα φαράγγι ξεχωριστής ομορφιάς με καταρράκτες χειμάρρων, σπήλαια με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, πλούσια εναλλασσόμενη βλάστηση από πλατάνια, έλατα, ελιές και πικροδάφνες τα οποία συνθέτουν ένα πρωτόγονης ομορφιάς τοπίο.
Ο οδοντωτός σιδηρόδρομος κατασκευασμένος το 1889 από το Χαρίλαο Τρικούπη ακόμη και σήμερα συνεχίζει το ταξίδι του κατά μήκος του ποταμού και αποτελεί μοναδική εμπειρία για τον επισκέπτη κάθε εποχή.
Στη περιοχή των Καλαβρύτων βρίσκεται ο Χελμός και έχει υψόμετρο 2.355μ. Αποτελείται απο δασωμένες πλαγιές με δάση Κεφαλληνιακής ελάτης και Μαύρης Πεύκης, απόκρημνοι ασβεστολιθικοί βράχοι, η λίμνη Μαυρολίμνη παγετωνικής προέλευσης και η εντυπωσιακή χαράδρα της Στύγας είναι κάποια απο τα χαρακτηριστικά του βουνού αυτού.
Αξιόλογη επίσης και η πανίδα του βουνού αυτού,υπάρχουν 16 είδη θηλαστικών, ενώ σημαντικός είναι και ο αριθμός των ερπετών αλλά και των πουλιών,κυρίως αρπακτικών, όπως ο χρυσαετός και ο γύπας.
Οροσειρά η οποία επεκτείνεται στα όρια Αχαίας και Ηλείας. Η ψηλότερη κορφή του είναι ο Ωλονός που είναι 2.224μ.και βρίσκεται στο έδαφος των νομών Αχαίας και Ηλείας.
Στο βουνό αυτό θα θαυμάσουμε τους σχιστόλιθους οι οποίοι έχουν κόκκινο ή πράσινο χρώμα, τα δάση κωνοφόρων με Κεφαλληνιακή ελάτη και αραιές συστάδες βουνοκυπάρισσου που συναντώνται απο υψόμετρο 1.700 μ. και πάνω. Επίσης σημαντική και η πανίδα του βουνού αυτού με τα κορακοειδή της αλπικής ζώνης,σταχτοπετρόκληδες, καρβουνιάρηδες, χιονοψάλτες, χρυσαετούς κ.λ.π.
ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΔΑΣΟΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ (NATURA 2000)
Το Άλσος Εθνικής Ανεξαρτησίας είναι δασική περιοχή με έλατα και αείφυλλα πλατύφυλλα που περιβάλλει την πόλη των Καλαβρύτων.
Ο Ερύμανθος είναι το δυτικότερο ποτάμι της Αρκαδίας. Σχηματίζεται στην περιοχή του οικισμού Τριπόταμα των Καλαβρύτων, στα όρια των νομών Αχαΐας, Ηλείας και Αρκαδίας, από τη συμβολή τριών μικρότερων ποταμών, του κυρίως Ερυμάνθου (Νουσαΐτικο ποτάμι), που πηγάζει από το ομώνυμο όρος και των ποταμών Αροάνιου (Λιβαρτζινό ποτάμι) και Σειραίου (Βερτσίωτικο ποτάμι), που έχουν τις πηγές τους στην ορεινή περιοχή ανάμεσα στον Ερύμανθο και στα Αροάνια όρη.
Η διεύθυνση της ροής του είναι από το βορρά προς τον νότο, ορίζοντας τα σύνορα του νομού Ηλείας με τον νομό Αρκαδίας. Ήδη από την αρχαιότητα ο Ερύμανθος αποτελούσε το φυσικό σύνορο ανάμεσα στην Αρκαδία και την Ήλιδα.
Αφού λοιπόν διασχίσει την Αρκαδία έχοντας δεξιά το όρος Φολόη και αριστερά τη χώρα της Θέλπουσας, εκβάλλει στο ποταμό Αλφειό, λίγο δυτικότερα του Λάδωνα, στα σύνορα των δύο νομών, στη περιοχή νότια του χωριού Άσπρα Σπίτια. Ο Ερύμανθος λέγεται επίσης Δοάνα ή ποτάμι της Δημητσάνας.
Κατά τον Πολύβιο, Ερύμανθος είναι το Λιβαρτζινό ποτάμι, στα ανατολικά και νότια της Ψωφίδας. Ο Παυσανίας αντίθετα αναφέρει ότι ο Ερύμανθος πηγάζει από τις ανατολικότερες κορυφές του ομώνυμου βουνού, κατεβαίνει στη Ψωφίδα από τα ανατολικά και έδινε το όνομά του και στα άλλα ρέματα που ενώνονται σε ένα στην περιοχή της Ψωφίδας.
Οι Ψωφίδιοι λάτρευαν και έναν ομώνυμο ποτάμιο θεό, τον Ερύμανθο, γιο του Άριστα ή του Αρκάδα, για τον οποίο είχαν χτίσει και ναό. Μέσα στον ναό υπήρχε το λατρευτικό του άγαλμα. Για το ιερό, αναφέρεται από τον Γ. Παπανδρέου ότι πρέπει να βρισκόταν στα νότια του θεάτρου, όπου η νεότερη εκκλησία ή κοντά σε αυτή, στη θέση Αλώνια. Όσο για το άγαλμά του, αυτό υποτίθεται πως το απεικόνιζαν οι Ψωφίδιοι στα νομίσματά τους στα ρωμαϊκά χρόνια. Ο Θεός παριστάνεται γενειοφόρος, μισοξαπλωμένος με το στήθος γυμνό και τον αριστερό αγκώνα ακουμπισμένο σε γυρτό και πιθάρι, από το οποίο τρέχει νερό.
Καταρράκτες Βλασίας (επάνω κεντρικη φωτό)
Είναι αναμφίβολα το πιο επιβλητικό θαύμα της ανωβλασίτικης φύσης. Εκεί θα δείτε την πηγή της βουής που ακούγεται απόκοσμη ως πάνω στο δρόμο: νερά από διάφορες κατευθύνσεις σμίγουν πάνω από μια σπηλιά τρυπημένη στην οροφή, πέφτουν με ορμή μέσα σε μια σκοτεινή λίμνη και συνεχίζουν για να ενωθούν με το Σελινούντα. Η εικόνα είναι εξόχως υποβλητική με τη λεπτή ομίχλη από τους ψεκασμούς των καταρρακτών να υγραίνει την ατμόσφαιρα, το φως να παιχνιδίζει με τις σταγόνες ξετρυπώνοντας την οροφή του σπηλαίου και τα νερά να διεκδικούν από την πέτρα την κυριαρχία του τόπου. Η εικόνα κόβει την ανάσα, και ίσως γι΄ αυτό οι νεράιδες (που σίγουρα θα ζούσαν εδώ) έπαιρναν τη λαλιά των αθώων χωρικών.
Αναμφίβολα από εδώ θα πέρασε και η Καλλιστώ και όλες οι νύμφες της Άρτεμης και θα λούστηκαν γυμνές στη σκιερή δροσιά. Από εδώ θα πέρασε ο Πάνας με τη δική του οργιώδη συνοδεία μεθυσμένη από τα φοβερά κρασιά της περιοχής, και οπωσδήποτε εδώ ήταν κάποτε το ενδιαίτημα των αερικών και των πλασμάτων της αθώας φαντασίας των Ανωβλασιωτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.