BREXIT: Πρόβλημα ή απαρχή λύσης;

του Νίκου Π. Κυριαζή "BREXIT" από χθες σε μια ιστορική απόφαση των Βρετανών που αποφάσισαν να βγουν στην αυτοτέλειά τους και να απ...

του Νίκου Π. Κυριαζή

"BREXIT" από χθες σε μια ιστορική απόφαση των Βρετανών που αποφάσισαν να βγουν στην αυτοτέλειά τους και να αποσχιστούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση των 28 χωρών. Για πρώτη φορά στις έξι δεκαετίες της ευρωπαϊκής ενοποίησης, μια χώρα αποχωρεί από την ευρωπαϊκή οικογένεια. Με το άγγελμα του αποτελέσματος, άρχισε ταυτόχρονα και η γνωστή πλέον καταστροφολογία. Μόνο το... τέρας του Λοχ -Νες δεν εμφανίστηκε.

Πρόβλημα ή απαρχή λύσης;

Η Ευρωπαϊκή κρίση δεν είναι τωρινό πρόβλημα, δεν εμφανίστηκε ξαφνικά και δεν είναι πρόβλημα που δημιουργεί το ίδιο το αποτέλεσμα. Είναι η αποτύπωση χρόνιας παθογένειας μια γενικότερη αίσθηση «απονομιμοποίησης» της Ε.Ε., όχι μόνο σε μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης της Βρετανίας, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Η Ε.Ε. επέλεξε, χρόνια τώρα να αποδομήσει κάθε τι εθνικό, κάθε ξεχωριστή ιδιοπροσωπία. Με πολύ απλά λόγια δεν ξεχώρισε το τσίπουρο από το κριθαρόζουμο, το Παγκρατιο από το Ταε-Κβο-Ντο, το ρεμπέτικο με το ραπ, και το... αλώνι με σαλόνι...

Έστι η κρίση δεν είναι αποτέλεσμα οικονομικό αλλά απόρροια πολιτισμικών διαφορών και εκεί δυστυχώς βρήκε χώρο ανθίσουν σε κάθε χώρα φασίζουσες νοοτροπίες, εθνικοπατριωτικά τάχα κινήματα που μόνον εθνικά δεν είναι, να ανθίσει μια διαστρέβλωση της πραγματικής συνύπαρξης με την διατήρηση των ιδιαιτεροτήτων.

Ας πάμε λίγα χρόνια πιό πίσω και ας θυμηθούμε το Μάαστριχτ (1992). Ιστορικά, ήταν η συνθήκη με γεμάτο οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτισμικό περιεχόμενο με την διατήρηση ταυτόχρονα και το "ισότιμον" των Μελών Χωρών, επιστέγασμα διεργασιών....αιώνων

Τι απαιτούσε ουσιαστικά όμως η συνθήκη;

Απαιτούσε την εξομοίωση των κρατών-μελών στο κεντροευρωπαϊκό μοντέλο και όχι σύγκληση των οικονομιών μέσα από ένα "διευθυντήριο" (βλ.φεουδαρχία) αποφάσεων που σκοπό είχε τον εξορθολογισμό της παραγωγής μέσα από την παρακολούθηση της πολιτικής και κατ επέκταση του ιδιωτικού βίου.

Αυτό που "ξέχασε" το κεντροευρωπαϊκό διευθυντήριο, ήταν να λάβει υπόψη του την διαφορετικότητα του ευρωπαϊκού νότου, την ιδιοσυγκρασία ακόμα ακόμα και τις κλιματολογικές του διαφορές αλλά κυρίως την διαφορετική αντίληψη πραγμάτων....

Τι επέβαλε; Την καταναλωτική ευζωία, την τεχνολογική αποτελεσματικότητα και την ιδεολογική βεβαιότητα. Έτσι οι αποφάσεις που είχαν πολλαπλό "ισότιμο" περιεχόμενο - οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτισμικό - έγινε δυο ταχυτήτων με τους κεντροευρωπαίους να επιβάλλουν τον τρόπο δράσης και σκέψης στους υπολοίπους, απόρροια της πολιτισμική τους νοοτροπίας και έπαρσης.

Φιλοσοφική διαφοροποίηση

Για να γίνουμε πιο ακριβείς σε κάθε ευρωπαϊκή απόφαση -όχι μόνο στο Μάαστριχτ- υπάρχει η φιλοσοφική διαφοροποίηση, η "αιώνια" κόντρα αντίληψης πραγμάτων και θέσεων: η εμπειρική γνώση της ζωής που απαιτεί την άμεση μετοχή στους μεν και η προσέγγιση της ζωής μέσα από την διανόηση και τον ορθολογισμό στους δε.

Στο Μάαστριχτ αποφάσισαν για παράδειγμα ότι το οικολογικό πρόβλημα λύνεται με την ανάπτυξη και τον εκσυχρονισμό και όχι με την συνειδητή αγάπη για το περιβάλλον. Έθεσαν ως μήτρα της προόδου το φαίνεσθαι και όχι το γίγνεσθαι και που φανερώνει την φιλοσοφική διαφοροποίηση...

Μια αέναη μάχη μεταξύ του "ωραίου", του "αγαθού" και της "αλήθειας" με την νομοθεσία το "οργανωμένο κράτος" και το συστηματοποιημένο δίκαιο

Έτσι σιγά σιγά η Ευρώπη βρέθηκε αντιμέτωπη με κάτι που είχε προβλέψει ο Samuel Huntigton (Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας 1927-2008) στην διατριβή του "μετα- Ψυχρού Πολέμου νέα παγκόσμια τάξη" οτι "μετά το πέρας των ψυχροπολεμικών αντιθέσεων οι πολιτιστικές διαφορές θα είναι η αφορμή αναπότρεπτων ενδοευρωπαϊκών διχασμών και συγκρούσεων"

Και ποιό είναι το διακύβευμα της πάλης;

Ειρήνη ή Ελευθερία, αυτό είναι. Η σύγκρουση δηλαδή της συμβιβαστικής Ειρήνης, που είναι προϊόν διπλωματικής υπαναχώρησης σε κάθε είδους εντολές του κεντροευρωπαϊκύ διευθυντήριου και της Ελευθερίας, που είναι ο δημιουργικός παραλογισμός, αυτός που δημιούργησε κοινωνίες, επαναστάσεις, προτάσεις και ιδέες.

Νίκος Κυριαζής. Θεολόγος, δημοσιογράφος, πολιτικός συντάκτης στην ηλ. εφ. sportotal και εκδότης του ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ-NEWS.