γράφει ο Γεώργιος Παπαδημητρόπουλος Εκατόν είκοσι χρόνια μετράει η λειτουργία του Οδοντωτού. Έργο πνοής για τα Καλάβρυτα τότε, αλλά κ...
γράφει ο Γεώργιος Παπαδημητρόπουλος
Εκατόν είκοσι χρόνια μετράει η λειτουργία του Οδοντωτού. Έργο πνοής για τα Καλάβρυτα τότε, αλλά και σήμερα ίδια είναι η αξία του. Ένα ατύχημα όμως την περασμένη εβδομάδα, ενός μικρού παιδιού, από εγκληματική αμέλεια των γονιών του, εκεί στο πέρασμα του Φαραγγιού, ήρθε νε επισκιάσει την ομορφιά του μοναδικού στη χώρα μας «Φαραγγιού του Βουραϊκού» από διάφορους ανόητους, καραγκιόζηδες, εχθρούς της διαδρομής, για λόγους επαγγελματικούς, θιασώτες άλλων διαδρομών.
Μονοπώλησαν τα ΜΜΕ το γεγονός και καλά έκαναν, αφού υπήρχε προφορά ειδημόνων, πραγματογνωμόνων, και προέδρων ορειβατικών συλλόγων για το ατύχημα.
Άκουγα σε κάποιον Σταθμό, έναν γηραιό επίτιμο πρόεδρο ορειβατικού συλλόγου να κατηγορεί τη διαδρομή του Φαραγγιού, για επικινδυνότητα, για έλλειψη μέτρων ασφαλείας και ότι έχουν συμβεί εκεί δεκαπέντε ατυχήματα. Καλά δεν ντρεπόσουν «γέρος άνθρωπος» αν λες ψέματα «τι ψυχή θα παραδόσεις». Ντροπή σου για τις αναλήθειες, διότι εκεί απ’ όσο γνωρίζω και γνωρίζουν πολλοί, ποτέ δεν έχει συμβεί ατύχημα στο πέρασμα. Μη λασπολογείς, άγνωστέ μου επίτιμε τον τόπο μου, αυτόν τον ευλογημένο και μαρτυρικό τόπο, γιατί είναι υπό τη σκέπη της Μεγαλοσπηλιώτισσας.
Η εγκληματική αμέλεια του πατέρα μπορεί να υπήρχε και στο «ίσιωμα», παρασύροντας το αγγελούδι, ένα αυτοκίνητο, πόσο μάλλον σε μια τέτοια διαδρομή που βρίσκεται μεταξύ «ουρανού και γης». Κανείς δεν αμφισβητεί την επικινδυνότητα σε τέτοιες διαδρομές «θέλεις και πάς» αναλαμβάνοντας τις ευθύνες σου για να ην πω το άλλο «το κουνούπι όταν κάνει φτερά χάνεται»
Κανείς δεν θάθελα να ήταν στη μοίρα του τραγικού πατέρα, εκεί στον τόπο του ατυχήματος και μετά εκεί στο νεκροταφείο κατά τον «αποχωρισμό». Όμως ο τραγικός πατέρας έβαλε τέρμα στις εικασίες φλύαρων ειδημόνων λέγοντας «αφαιρέστε μου την κηδεμονία των παιδιών μου, δεν είμαι άξιος».
Παρά τα όσα διαδραματίζονταν στον έντυπο και ηλεκτρονική τύπο, σχετικά με το φαράγγι και το ατύχημα και την επικινδυνότητα δεν άκουσα να βγει κάποιος τοπικός παράγων και να πει «ότι δεν είναι έτσι». Αν συνέβη και δεν το πήρα «χαμπάρι» ζητώ συγνώμη από όλους τους φορείς.
Όμως πέραν αυτού, όπως το έκανα και στην παρέμβασή μου κατά το μνημόσυνο του Π.Π. Γερμανού στην Αγία Λαύρα, «ότι αφήνουμε, τα σχόλια υποβόσκουν» χωρίς αντίδραση. Έκαμα αυτή την παρέμβαση τότε και επανέρχομαι σήμερα από το δημοσίευμα στη «ΦΩΝΗ» με τίτλο «ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΠΙΤΥΧΟΥΝ», του φίλου μου του Θανάση του Χρονόπουλου και να του πω «πέσε – πέσε το κοπέλι, κάνει την κυρά και θέλει» και «ρίξε – ρίξε λάσπη κάτι θα μείνει».
Ναι Θανάση δεν αντιδράσαμε, πριν δεκαετίες όταν ο καθηγητής Δασκαλάκης αμφισβήτησε την έναρξη της επανάστασης με τα γνωστά μέχρι σήμερα σενάρια.
Ναι Θανάση σου το είπα και στην Αγία Λαύρα, ότι την ημέρα εκείνη το «ΕΘΝΟΣ» κυκλοφόρησε φυλλάδιο, με τα μοναστήρια της Ελλάδας και πουθενά δεν υπήρχε η Αγία Λαύρα και ότι η Επανάσταση ξεκίνησε από το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Άρτας, τάκουσες Θανάση, θα αρκεστούμε στο ότι «ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΠΙΤΥΧΟΥΝ»; Ναι Θανάση, γι’ αυτό δεν είδα καμιά αντίδραση από τους αρμόδιους. Αν φίλε μου «επωασθεί και σκιάσει το αυτό του φιδιού», καήκαμε.
Τέλος θέλω να σχολιάσω την αδράνεια των αυτοδιοικητικών, για κείνη την αναγραφή στο Διοικητήριο – γιαπί, καιρό τώρα, που δεν φιλοτιμήθηκε κανείς να τη σβήσει, αφού το σκοπό για τον οποίο ανεγράφη, τον ξεπλήρωσε, τι άλλος λόγος ύπαρξης, υπάρχει; Και για το συγκεκριμένο θέλετε τι γνώμη μου; Να σας την πω. Δεν γνωρίζω τον συντάκτη, είναι όμως έξυπνο9 και με χιούμορ το σύνθημα, ασχέτως αν συμφωνώ ή διαφωνώ κάθετα. Όμως δεν είναι και ωραίο θέαμα στο κέντρο της πόλης για τους επισκέπτες, δεν θα τόθελα, «τα εν οίκω μη εν δήμω».
Γιώργος Αλ. Παπαδημητρόπουλος
Αντιστράτηγος ε.α.
Επίτιμος Υπαρχηγός ΕΛΑΣ
από το Σκεπαστό
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.