Φ. ΣΑΡΔΕΛΙΑΝΟΣ: ΨΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΞΑΠΑΤΑΣΗ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΣ ΝΤΟΪΤΣΕ ΒΕΛΕ ΣΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ ΦΙΕΣΤΑ ΑΝΤΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΨΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΨΕΜΑΤΑ ΚΑΙ Ε...

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΣ ΝΤΟΪΤΣΕ ΒΕΛΕ ΣΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ

ΦΙΕΣΤΑ ΑΝΤΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΨΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ

ΨΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΞΑΠΑΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ

Ζήσαμε μια «ωραία» εμπειρία από την «άλλη φωνή» της Ντόϊτσε Βέλε.

Γράφει ο Φίλιππος Σαρδελιάνος 04-10-2016

Έχοντας στο μυαλό μας την παλιά Ντόϊτσε Βέλε και διαβάζοντας την ανακοίνωση – πρόσκλησή τους στα τοπικά μέσα ενημέρωσης με τον τίτλο: «Deutsche Welle: Καλάβρυτα ερχόμαστε!» αλλά και «Ο Δήμος Καλαβρύτων ενημερώνει την Ντόϊτσε Βέλε για το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα» ελπίζαμε πως κάτι καλό θα προκύψει.

Παρά τις επιφυλάξεις μας, συνηθισμένοι από άλλες κοροϊδίες των Γερμανών, το κείμενο της πρόσκλησης για το πρόγραμμα της εκδήλωσης έβαζε σαφείς κανόνες, και αποδεκτές προϋποθέσεις, για την παρουσία μας εκεί. έλεγε λοιπόν επακριβώς: «Ο Δήμος Καλαβρύτων με την ευκαιρία προγραμματισμένης περιοδείας της Διεθνούς Χορωδίας της Ντόϊτσε Βέλε στην Ελλάδα εξασφάλισε την παρουσία και επίσκεψη της χορωδίας αυτής και στα Καλάβρυτα και διοργανώνει την επόμενη Παρασκευή και ώρα 6.00 το απόγευμα στην αίθουσα της ΜΕ εκδήλωση με τίτλο «Το χρέος της Μνήμης» που περιλαμβάνει: α) Συζήτηση με τα μέλη της χορωδίας (δημοσιογράφους και στελέχη της DW) κατοίκους των Καλαβρύτων, επιζώντες της μεγάλης καταστροφής της 13.12.43, με νέους, μαθητές και καθηγητές των Καλαβρύτων και δημοσιογράφους για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, προκειμένου οι δημοσιογράφοι και τα στελέχη της DW να ενημερωθούν από πρώτο χέρι και να μπορούν να ενημερώσουν το Γερμανικό και διεθνές κοινό, και β) στη συνέχεια στις 8.30 το βράδυ συναυλία της Διεθνούς χορωδίας της Ντόϊτσε Βέλε».

Πηγαίνοντας όμως εκεί διαπιστώσαμε πως η ώρα περνούσε και μάταια περιμέναμε τη «συζήτηση και τον διάλογο με τους κατοίκους». Προχωρώντας η «εκδήλωση» διαπιστώσαμε πως γίνονταν και προκλητικοί. Κατήργησαν τους κανόνες που είχαν βάλει. Ρωτούσαν και απαντούσαν οι ίδιοι. 

Επρόκειτο για μια φιεστούλα που περιείχε και δυο τρεις «επιλεγμένους λαγούς». Φέρθηκαν με ασέβεια σε επιζώντες, αυτόπτες μάρτυρες, αφαιρώντας τους, άκομψα, σε σημεία που δεν τους άρεσαν, το λόγο. Πέρα από προκλητικοί έγιναν και αγενείς. Ήρθαν στην πόλη μας φιλοξενούμενοι, εξέφρασαν απόψεις απαράδεκτες και υβριστικές, κατά την άποψή μας, για την αντίσταση, τα θύματα και τους απογόνους, και μας απαγόρευσαν, τις απαντήσεις και το διάλογο. Θράσος απύθμενο, και κατάχρηση της καλοσύνης μας. Η δε κ. Αντωνοπούλου διέπραξε την ασέβεια να απαγορεύσει στον πρόεδρο της Ένωσης Θυμάτων Καλαβρυτινοί Ολοκαυτώματος ακόμα και ένα σύντομο χαιρετισμό.

Θέσεις που εκφράστηκαν, από επιλεγμένους ομιλητές, δεν επετράπη να απαντηθούν. Όπως: Α) Ότι έχουμε πάρει αποζημιώσεις και δεν μας οφείλουν. Άποψη που εκφράζει ο ακραίος ιστορικός Χαϊντς Α. Ρίχτερ (Παν. Μάνχαϊμ) τον οποίο πρόσφατα είχε μισθώσει ο Σόϊμπλε, στο Υπ. Εσωτερικών, για ειδικό περί αυτού, σεμινάριο σε Γερμανούς Δημοσιογράφους (πιθανό και της DW). Β) Ότι τόσος κόσμος εκτελέστηκε, για αντίποινα, για 80 Γερμανούς, πρόφαση και δικαιολογία – καρμπόν των Γερμανών για όλα τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Γ) Ότι πολλές φορές δεν ξεχωρίζει ο θύτης από το θύμα, και διάφορα άλλα. 

Λυπούμαστε για την κατάντια τους. Εξαπατώντας τους κατοίκους των Καλαβρύτων, τους απογόνους των θυμάτων της Γερμανοχιτλερικής κατοχής, μπορεί να αποδείχτηκαν άξιοι της χρηματοδότησής τους, από το Υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας, κηλίδωσαν όμως στις συνειδήσεις μας το όνομα της Ντόϊτσε Βέλε. Όχι μόνο δεν ήταν η «άλλη φωνή» που επαγγέλονταν αλλά… ίδια και χειρότερη.

Να σημειωθεί πως εντός και εκτός της αιθούσης, αλλά και πάρα έξω, ήταν αισθητή η παρουσία αστυνομικών με στολή καθώς και με πολιτικά και περιπολικά. Ίσως για τον φόβο των…. «ληστοσυμμοριτών και… κομμουνιστών» που έλεγαν και οι πατριώτες τους, πρόγονοί τους το 1943. Ασυνήθιστες καταστάσεις σε Δημοτικές εκδηλώσεις. Είναι η δεύτερη φορά που αστυνομοκρατείται Δημοτική εκδήλωση επί δημαρχίας Λαζουρά. Η πρώτη ήταν στην εκδήλωση για τον Μάγερ στην Παλαιολογίνα. Κατά τα άλλα τα τραγουδάκια τους, τα άκουσαν οι ίδιοι, μερικοί «επιστρατευμένοι» δημοτικοί παράγοντες, και η άδεια αίθουσα της Μαθητικής εστίας, αφού αποχώρησαν όσοι είχαν εξαπατηθεί.

Θα ήθελα επίσης να συγχαρώ, με τη μικρή μου φωνή, τους τρεις αυτόπτες μάρτυρες του Ολοκαυτώματος κ. Ευσταθία Τζούδα, κ. Σ. Θανόπουλο και κ. Ρεστέμη που στάθηκαν, αυτή τη φορά, με ειλικρίνεια, αντικειμενικότητα, και αξιοπρέπεια απέναντι στους Γερμανούς δημοσιογράφους με τις συγκλονιστικές μαρτυρίες τους, που καθόλου δεν στράφηκαν κατά συμπατριωτών τους, όπως κάποιους θα βόλευε.

Η επίσκεψη της Ντόϊτσε Βέλε στα Καλάβρυτα, ήταν άλλο ένα κομμάτι στο πάζλ του σκληρού… πρέσινγκ φιλίας στο οποίο επιδίδεται το Υπ. Εξωτερικών της Γερμανίας, και οι υπηρεσίες του, απέναντι στις Μαρτυρικές πόλεις, αντί αναγνώρισης των εγκλημάτων κατοχής και αποζημιώσεων. 

Χρησιμοποιήθηκε τελικά και η Ντόϊτσε Βέλε, λόγω της εκτίμησης που της είχαμε, από το Υπ. Εξωτερικών της Γερμανίας, όπως χρησιμοποιεί την… αρκούδα ο αρκουδιάρης (υπό τους ήχους της «φλαμουριάς» και της «Λιλή Μαρλέν» όπως πρόσφατα χρησιμοποίησε και περιέφερε, ανά την Ελλάδα, ο… ΦΟΥΧΤΕΛ, την άλλη εθνική μας συμπάθεια, τον Οττο Ρεχάγκελ.

Κρίμα που έτσι θα μείνει στη μνήμη μας το πέρασμα της Ντόϊτσε Βέλε από τα Καλάβρυτα.

     

-Απαντήσεις, ιστορικά τεκμηριωμένες, και την άποψή μας, σε όσα ήρθαν να μα πουν οι δημοσιογράφοι της Ντόϊτσε Βέλε, θα διαβάσετε στο περιληπτικό υπόμνημα που ακολουθεί, και το οποίο κατατέθηκε στην υπεύθυνη του Ελληνικού Τμήματος της Ντόϊτσε Βέλε κ. Ειρήνη Αντωνοπούλου, μετά την άρνηση, εκ μέρους της, διαλόγου.

-Αποτελείται από πολύ περιληπτικά αποσπάσματα, αδημοσίευτης εργασίας μου. Καλό θα ήταν σε ανοιχτή συζήτηση και διάλογο να παρουσιάζονται όλες οι απόψεις τεκμηριωμένα.

ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ – ΑNΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ

ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

                      

ΈλληνοΓερμανικές σχέσεις τότε και σήμερα.

Ένα υπόμνημα με αφορμή την επίσκεψη της Ντόϊτσε Βέλε στα Καλάβρυτα

-Οι Γερμανοί, η Βέρμαχτ, σαν κατακτητές στην Πελοπόννησο αντικατέστησαν τους Ιταλούς από τα τέλη Αυγούστου 1943.

Παρ’ όλο που το καλοκαίρι του 1943 μετέφεραν νέες δυνάμεις κατοχής στην Ελλάδα (117 Μεραρχία Κυνηγών) από Αυστρία Σερβία) λόγω της απειλής πιθανής απόβασης των συμμάχων στη Βαλκανική από τα παράλια της Πελοποννήσου, αλλά και της ισχυροποίησης της αντίστασης, με τα όπλα της Ιταλικής παράδοσης, δεν είχαν τη δυνατότητα να κρατήσουν μόνιμες φρουρές και φυλάκια στο κέντρο, στα ορεινά, και στην επαρχία Καλαβρύτων, κέντρο του Αντιστασιακού Αγώνα στην Πελοπόννησο.

-Την αδυναμία αυτή αναπλήρωναν από τα τέλη Αυγούστου 1943 μέχρι και τον Σεπτέμβρη 1944 με τις λεγόμενες «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» επιδρομές δηλαδή εγκληματικές, ιδιαίτερης αγριότητας και λεηλασιών. Ήταν στρατιωτικές τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον του άμαχου κυρίως πληθυσμού. Δεν ήταν συγκυριακές, ήταν μέρος γενικότερου οργανωμένου πολεμικού σχεδίου.

-Μια από αυτές ήταν και η «εκκαθαριστική» επιδρομή από τις 5.12.43 μέχρι 15.12.43 με την ονομασία «Επιχείρηση Καλάβρυτα». Σε αυτή συμμετείχε ολόκληρη, σχεδόν η δύναμη της 117 Μεραρχίας υπό την ηγεσία και άμεση επίβλεψη του αιμοσταγούς ανθέλληνα Κάρλ φον Λε Σουϊρ.

Στόχος της, σύμφωνα με τη διαταγή οργάνωσής της με ημερομηνία 25.11.1943, υπογεγραμμένη από τον Λε Σουϊρ ο εγκλωβισμός και η εξόντωση των δυνάμεων της Εθνικής Αντίστασης αλλά και η ισοπέδωση του επαναστατικού κέντρου της επαρχίας Καλαβρύτων, που σύμφωνα με τους χάρτες τους, αποτελούσε το κέντρο της αντίστασης στην Πελοπόννησο. Δευτερευόντως δε ενδιαφέρονταν για τους αιχμαλώτους τους οποίους είχαν ξεγράψει, έτσι και αλλιώς, αφού διέκοψαν, μετά ένα μήνα τις διαπραγματεύσεις με τον αιφνίδιο βομβαρδισμό της Βυσωκάς, στην οποία είχαν εντοπίσει με προδοσία το αρχηγείο του ΕΛΑΣ.

Αποτυγχάνοντας παταγωδώς να εγκλωβίσουν την Εθνική Αντίσταση που δίνοντας νικηφόρες μάχες σε όλες τις περιοχές εισόδου των Γερμανών προς την επαρχία Καλαβρύτων (Τριπόταμα 9.12 – Παγκράτι4.12, Ομπλός 2.12)με μετρημένες σφαίρες και καμιά ενίσχυση από τους Άγγλους «συμμάχους», οι Γερμανοί στράφηκαν κατά του άμαχου πληθυσμού, με ιδιαίτερο μένος.

-Τα τμήματα του ΕΛΑΣ γύρω από τα Καλάβρυτα αποσύρθηκαν, υπακούοντας στο πιεστικό αίτημα επιτροπής των «προκρίτων» της πόλης, των Καλαβρύτων, που εμφανίστηκε στο Αρχηγείο στην Αγία Λαύρα και ζήτησαν επιτακτικά να μη δοθεί μάχη στα Καλάβρυτα γιατί αν επικρατούσαν οι Γερμανοί θα είχε άσχημα αποτελέσματα για τον πληθυσμό της περιοχής. Σε αυτή την κατεύθυνση πίεσαν τον ΕΛΑΣ και οι Εγγλέζοι πράκτορες, αφού πριν αρνήθηκαν να κάνουν ρίψεις εφοδίων, και να ενισχύσουν με όπλα (τον ΕΛΑΣ).

Έτσι απεγκλωβίστηκε την τελευταία στιγμή προς το Χελμό, 6 και 7/12, το συγκρότημα του ΕΛΑΣ που με τον Σέρβο και τον Κωστάκη Γκίκα είχαν ετοιμάσει την άμυνα σε Μαμουσιά – Κερπινή – Βραχνί και περίμεναν τους Γερμανούς, όπως πριν δυο μήνες στις 15 και 16 Οκτωβρίου. Αποχωρώντας όμως πρώτα προειδοποίησαν και ειδοποίησαν με απεσταλμένους τους, τους κατοίκους να εγκαταλείψουν τα Καλάβρυτα και τα χωριά, μια και οι Γερμανοί, ερχόμενοι περιμετρικά, με μια ολόκληρη Μεραρχία με ισχυρά μηχανοκίνητα τμήματα και τανκς, βαριά όπλα, και άφθονα μέσα πυρός, καίνε, λεηλατούν, εκτελούν. (Ομπλός – Λαπαναγοί – Μαμουσιά, Κομπηγάδι, Παγκράτι, Μορόχοβα). Όσοι τους πίστεψαν και έφυγαν γλύτωσαν. 

Στα Καλάβρυτα όσοι έμειναν πλήρωσαν με τη ζωή τους το μένος των εγκληματιών του Χίτλερ. Και έμειναν πολλοί. Έμειναν να φυλάξουν, να γλυτώσουν, τα σπίτια τους. Έμειναν ακόμα και στενοί συγγενείς, αδέρφια και πατεράδες των ανταρτών, παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις, ακόμα και την τελευταία στιγμή, 9/12, να φύγουν. Δεν πίστευαν, δεν φανταζόσαντε πως οι Γερμανοί θα έφταναν στο σημείο να εκτελέσουν ένα τέτοιο έγκλημα κατά αμάχων. Πείστηκαν πολλοί, εν τέλει, κυρίως από την ακατάσχετη προπαγάνδα των Εγγλέζων πρακτόρων, από τους οποίους η κοινωνία των Καλαβρύτων εκείνη τη χρονική περίοδο ήταν πλήρως διαβρωμένη.

«Να μείνετε σπίτια σας» τους έλεγαν και τους ξανάλεγαν «Οι Γερμανοί κυνηγάνε τους αντάρτες, εσάς (τους αμάχους) δεν θα σας πειράξουν». Ενώ γνώριζαν επακριβώς, οι Εγγλέζοι, για την «Επιχείρηση Καλάβρυτα».

Είχαν άμεση συνεργασία με τους Γερμανούς, μέσω των συνδέσμων τους ταγματασφαλιτών. Παραμέριζαν, όταν ανέβαιναν οι Γερμανοί, που γνώριζαν τη θέση τους, και δεν τους πείραζαν. «Είχαν εκεχειρία μαζί τους» γράφει ο Μίχος στα «Έξι Τετράδια».

Είναι γνωστό και πολυδημοσιευμένο πως ο πράκτορας της Ιντελιτζες Σέρβις στην Πελοπόννησο ο Κάπταιν Γκρέϋ, όπως τον αποκαλούσαν οι σύνδεσμοι της Αγγλικής αποστολής, συναντιόταν με τους Ναζί και τους επικεφαλείς των ταμάτων ασφαλείας Πατρών στο Ξενοδοχείο «Αγγλία». Υποστηρίζεται ότι ο Άγγλος αυτός είχε συμμετοχή στην οργάνωση μαζί με τους Ναζί και τους δοσίλογους των Πατρών της «Επιχείρησης Καλάβρυτα».

-ΦΥΣΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ – ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝΣ ΤΗΝ «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ»

Έτσι στο Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων εκτός από τους φυσικούς αυτουργούς, τον τακτικό Γερμανικό στρατό, τους Ναζί εγκληματίες της Βέρμαχτ, υπήρξαν και ηθικοί αυτουργοί. Οι Εγγλέζοι, που από το Σεπτέμβριο του 1943 και μετά προετοίμαζαν, ανοιχτά πλέον, τη διάδοχη κατάσταση στην Ελλάδα, με εμφύλιο και ακόμα περισσότερα θύματα, στα πλαίσια των συμφωνιών Τεχεράνης, Πότσδαμ, και Γιάλτας. Ενθάρρυναν με τις… λίρες το διχασμό της Εθνικής Αντίστασης και του Ελληνικού λαού. Χρησιμοποίησαν τα Τάγματα Ασφαλείας για μυστικές συμφωνίες με τους Γερμανούς, επιχαίρουν με τις εκτελέσεις αμάχων στα Καλάβρυτα και κάνουν ότι μπορούν να τις φορτώσουν στην Εθνική Αντίσταση. 

Αποκαλυπτικά έγγραφα του Φορεϊν Οφις, όσα επιτρέπουν να δημιοσιοποιηθούν, γιατί ακόμα και σήμερα, 75 χρόνια μετά αρνούνται να ανοίξουν πλήρως τα αρχεία, είναι αδιάψευστοι μάρτυρες όλων αυτών, αλλά και μαρτυρίες επιζώντων καθώς και έγγραφα του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ.

Υπήρξαν βέβαια και οι δοσίλογοι, οι ταγματασφαλίτες, οι συνεργάτες των Γερμανών που τους ακολουθούσαν γερμανοντυμένοι ή μη, και κατατόπιζαν τους Γερμανούς επακριβώς και με λεπτομέρειες για πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις στην επαρχία Καλαβρύτων και οδήγησαν τους Γερμανούς στη σύλληψη και εκτέλεση πατριωτών μέσα και έξω από τα Καλάβρυτα.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 5-15/12/43.

Η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» από εκκαθαριστική κατά των ανταρτών, κατέληξε (όπως πάντα κατέληγαν αυτές οι επιχειρήσεις) σε λεηλασία, πλιάτσικο, εμπρησμούς κατοικιών και τη μεγαλύτερη εκτέλεση αμάχων στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά άλλωστε και από τα επιτελικά γραφεία της Βέρμαχτ. Στις αναφορές τους δίνουν όλες τις λεπτομέρειες. Στα Καλάβρυτα πάνω από 500 άμαχοι εκτελέστηκαν, ακόμα και παιδιά 12 και 13 ετών. Το σύνολο σχεδόν των σπιτιών κάηκε, το ίδιο και τα δημόσια κτίρια (σχολεία – εκκλησίες – νοσοκομείο – δημαρχείο – τράπεζες – Ξενοδοχεία κλπ). Λεηλατήθηκαν και πλιατσικολογήθηκαν τα καταστήματα και τα εμπορεύματα, αρπάχτηκε το σύνολο των ζώων (πρόβατα – άλογα – αγελάδες και άλλα μικρότερα), άνοιξαν τα χρηματοκιβώτια των τραπεζών. Αντίστοιχα έγιναν και σε όποιο χωριό της επαρχίας βρισκόταν στο πέρασμά τους. Ακόμα και στην Κερπινή όπου οι κάτοικοι τους είχαν φιλοξενήσει ευγενικά και τους είχαν παραδώσει ένα Γερμανό αιχμάλωτο τραυματία που τον είχαν περιποιηθεί. Ισοπέδωσαν σε όλη την επαρχία δεκάδες χωριά. Ρωγούς – Κερπινή – Στάσης Κερπινής – Άνω και Κάτω Ζαχλωρού -  Σούβαρδο – Βραχνί – Καλάβρυτα – Βυσωκά – Πλατανιώτισσα – Φτέρη – Βάλτσα – Μελίσσια – Λαπαναγούς – Μάζι – Μαζέϊκα – Παγκράτι – Μορόχοβα – Δερβένι – Βάλτο – Καλύβια – Πλανητέρου κλπ και τα Μοναστήρια Αγίας Λαύρας – Μεγάλου Σπηλαίου – Ομπλού. 

Εκτέλεσαν συνολικά πάνω από 700 κατοίκους, που μπόρεσαν να εγκλωβίσουν, και λεηλάτησαν τα πάντα, αφήνοντας άστεγους και πεινασμένους στα βουνά, στη μέση του χειμώνα, χιλιάδες κατοίκους. 

Οι αναφορές των Έμπεσμπεργκερ, του Κόκερτ, του Γκνας και των άλλων επικεφαλείς των ταγμάτων της 117 Μεραρχίας της Βέρμαχτ περιγράφουν επακριβώς, τις εκτελέσεις, τον αριθμό των πυρποληθέντων σπιτιών, το κατασχεμένο πλήθος ζώων που μετέφεραν στις βάσεις τους αλλά και τις ποσότητες των λεηλατηθέντων πραγμάτων – εμπορευμάτων – τροφίμων κλπ. Για όλα αυτά απαιτούμε το Γερμανικό κράτος να επανορθώσει.

-Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ

ΠΡΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ

ΤΟΥ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΜΑΧΩΝ

Η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» μία από τις πολλές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στα ορεινά και τις ελεύθερες περιοχές της Πελοποννήσου είχε ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΣΤΕΙ. Η διαταγή έναρξής της είχε υπογραφεί, από τον Λε Σουϊρ στις 25-11-1943, με καθορισμένες όλες τις λεπτομέρειες, πολύ πριν εκτελεστούν οι Γερμανοί αιχμάλωτοι. Το σχετικό έγγραφο βρίσκεται στη διάθεσή σας με την υπογραφή του, παρμένο από τα Γερμανικά αρχεία.

Η επίκληση της εκτέλεσης των Γερμανών αιχμαλώτων αποτελεί πρόφαση και εκ των υστέρων, δικαιολογία προκειμένου οι Γερμανοί ναζιστές να δικαιολογήσουν το αποτρόπαιο έγκλημά τους κατά αμάχων. Αυτή ήταν και η θεωρία της Χιτλεροφασιστικής ιδεολογίας: ευθύνονται οι ένοπλοι; Εκτελούνται αδιακρίτως άμαχοι και όμηροι. Η θεωρία της συλλογικής ευθύνης. Σε όλα άλλωστε τα εγκλήματά τους ανά την Ευρώπη (Οραντούρ – Λίντιτσε – Κρακούγεβατς – Μαρζαμπότο κλπ.) οι Γερμανοί Ναζιστές είχαν μια παρόμοια – «καρμπόν» δικαιολογία. Κάποιοι αντάρτες σκότωσαν κάποιους Γερμανούς στρατιώτες. 

Σήμερα το Γερμανικό κράτος χρησιμοποιεί την ίδια δικαιολογία προκειμένου να αποφύγει την καταβολή των αποζημιώσεων και την τιμωρία των ενόχων. Την ίδια αιτιολογία χρησιμοποιούν και οι ακροδεξιοί κύκλοι στη χώρα μας (π.χ. οργανωμένη «επίσκεψη» πριν δυο τρία χρόνια στα Καλάβρυτα της Χρυσής Αυγής κλπ.)

Πραγματική αιτία ήταν πως η περιοχή των Καλαβρύτων αποτελούσε (σύμφωνα και με τους χάρτες τους) το ισχυρό αντιστασιακό κέντρο της Πελοποννήσου. Η Εθνική Αντίσταση είχε δημιουργήσει ελεύθερες περιοχές και προκαλούσε ανυπολόγιστες ζημιές – σαμποτάζ – μάχες και φόβο (ανταρτοφοβία) στους Γερμανούς κατακτητές, όσο σε λίγες από τις κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης. Σαν διαπιστώσεις πολύχρονης έρευνας πρέπει να επισημάνουμε: Οι Γερμανοί δεν ενδιαφέρονταν για τους αιχμαλώτους. Οι περισσότεροι άλλωστε δεν ήταν Γερμανοί. Οι αιχμάλωτοι θα μπορούσαν να δραπετεύσουν ή να απελευθερωθούν αφού δυο μήνες κυκλοφορούσαν με χαλαρή φύλαξη, σχεδόν ελεύθεροι στα Μαζέϊκα. Ή να ενταχθούν σαν βοηθητικό προσωπικό στον ΕΛΑΣ να αποκήρυτταν το ναζισμό, και δεν τους το απαγόρευε ο επικεφαλής τους, όπως έκαναν άλλοι ομοεθνείς τους, και Ιταλοί αιχμάλωτοι, και με το τέλος του πολέμου γύρισαν στα σπίτια τους. Οι διαπραγματεύσεις για την ανταλλαγή αιχμαλώτων ναυάγησαν με ευθύνη των Γερμανών. Τις διέκοψαν αιφνίδια, με τον βομβαρδισμό της Βυσωκάς 29/11/43, αφού είχαν εντοπίσει, με προδοσία, την έδρα του αρχηγείου του ΕΛΑΣ, και αφού είχαν κερδίσει χρόνο για την οργάνωση της «Επιχείρησης Καλάβρυτα».

Οι Γερμανοί συμπεριφέρονταν εντελώς ύπουλα κατά τις προηγούμενες ανταλλαγές αιχμαλώτων. Τη μία μέρα αντάλλασαν γερμανούς αιχμαλώτους , που τους ενδιέφεραν, με κρατούμενους ομήρους Έλληνες πατριώτες, και την επόμενη το πρωί συνελάμβαναν με μπλόκα διπλάσιους ομήρους.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως οι τελευταίοι που είχαν (και ανέκριναν στο Πλανητέρου) τους Γερμανούς αιχμαλώτους ήταν οι Άγγλοι πράκτορες στο Μάζι. Παρακολούθησαν (ή κατηύθυναν;) την εκτέλεσή τους από τη γνωστή Βίλλα Μπράουν, λίγα μέτρα πιο πέρα. Η Βίλλα Μπράουν δεν κάηκε από τους Γερμανούς όταν λίγες μέρες αργότερα πυρπόλησαν το Μάζι. Προβοκάρησαν και χρησιμοποίησαν στο έπακρο αυτή την εκτέλεση στη συνέχεια σε βάρος της Εθνικής Αντίστασης. Ποτέ δεν απάντησαν σε σχετικά ερωτήματα οι τότε πράκτορές τους.

Να σημειώσουμε τέλος πως λίγες μέρες πριν στις 24-11-43 οι Γερμανοί είχαν εκτελέσει 118 αμάχους Λάκωνες επίλεκτους πολίτες στη θέση Μονοδένδρι της Σπάρτης.

ΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ –ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΔΕΝ ΔΙΚΑΣΤΗΚΑΝ

Είναι απαράδεκτο όχι μόνο να μην έχουν δικαστεί οι Γερμανοί εγκληματίες πολέμου που αιματοκύλησαν για δύο ολόκληρα χρόνια την Πελοπόννησο, 43 – 44, και τα Καλάβρυτα, αλλά να απολαμβάνουν τιμών και αξιωμάτων στις ιδιαίτερες πατρίδες τους όπως ο αιμοσταγής διοικητής Λε Σουϊρ στο UNTERWERSEN που φανάτιζε τους αξιωματικούς και στρατιώτες της 117 Μεραρχίας για να κάνει δυνατή την εφαρμογή εκτελέσεων  αμάχων με το ότι «..η Γερμανική ζωή είναι ανώτερη από αυτή των χασομέρηδων, των λαθρεμπόρων και διαφθορέων Ελλήνων…». Ενώ θεωρούσε τον αντίπαλο, την Εθνική Αντίσταση «…ληστοσυμμοριτική πανούκλα» και τον άμαχο πληθυσμό «…Ελληνικό Βρωμολαό». Χωρίς να δικαστεί πέθανε αιχμάλωτος των Σοβιετικών 18 Ιαν. 1954.

Ένα χρόνο μετά την κύρια δίκη της Νυρεμβέργης,  18 Φεβρουαρίου 1948 σε δευτερεύουσα, ειδική δίκη για τα εγκλήματα κατοχής στη Νοτιοανατολική Ευρώπη στη λεγόμενη δίκη για την εκτέλεση ομήρων, δικάστηκαν για το έγκλημα στα Καλάβρυτα μόνο ο στρατιωτικός διοικητής Νοτίου Ελλάδος Βίλχελμ Σπάϊντελ, σε είκοσι χρόνια, φυλάκιση, και ο διοικητής του 68ου Σώματος Στρατού Χέλμουτ Φέλμυ, στον οποίο υπαγόταν η 117 Μεραρχία Κυνηγών σε 15 χρόνια. Δυο τρία χρόνια μετά 1951, όλοι είχαν αφεθεί ελεύθεροι. Το δικαστήριο είχε κάνει δεκτή την άποψη, ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, η εφαρμογή αντιποίνων δηλαδή ομαδικών εγκλημάτων, ήταν θεμιτή. Από τους άμεσους υπεύθυνους των εκτελέσεων, εγκληματίες, φυσικούς αυτουργούς (Λε Σουϊρ – Βόλφιγκερ – Έμπεσπεργκερ – Γκνας – Κόκερτ – Τένερ και μια σειρά άλλοι) παρ’ όλο που σχηματίστηκαν σχετικές δικογραφίες δεν οδηγήθηκε ποτέ κανείς σε δίκη.

Τελικά οι φάκελοι, μετά από πιέσεις Γερμανών και Αμερικάνων, και για τους εγκληματίες των Καλαβρύτων, δόθηκαν στους Γερμανούς από το Ελληνικό Γραφείο Εγκλημάτων πολέμου… να συνεχίσουν τις διώξεις, με αντάλλαγμα εμπορικές συμφωνίες, μέχρι το Σεπτέμβριο του 1952.

Η Γερμανική Δικαιοσύνη αφού έκρινε τις κατηγορίες αβάσιμες και δεν ήταν δυνατό να.. εντοπίσει τους κατηγορούμενους, έκλεισε τις υποθέσεις πολύ γρήγορα.

Να σημειωθεί εδώ πως μέχρι και σήμερα οι Εισαγγελίες Μπόχουμ – Μονάχου κλπ αρνούνται να δώσουν αντίγραφα από τις σχετικές δικογραφίες. 

Αλλά και η Ελληνική Κυβέρνηση τον Σεπτέμβριο του 1952 εξέδωσε τον Νόμο 2219 «Περί αναστολής διώξεως υπηκόων ξένων κρατών κλπ… για να μη διαταραχθούν οι διεθνείς σχέσεις του κράτους. Έτσι απαλλάχτηκαν οι εγκληματίες.

Τώρα η Διακομματική (η Τρίτη) Επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων για τις Γερμανικές αποζημιώσεις στο πόρισμά της, που θα συζητηθεί στην Ολομέλεια της Βουλής, κάνει λόγο για «Ανασύσταση του Ελληνικού Γραφείου Εγκληματικών Πολέμου (καταργήθηκε το 1959). Ελπίζουμε να μην είναι άλλη μία εξαγγελία στον αέρα.

ΟΙ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Από τους Γερμανούς σήμερα δεν περιμένουμε ούτε να μας φτιάξουν τα σπίτια μας, που τα έκαψαν, και τα λεηλάτησαν. Αυτά τα έχουμε φτιάξει. Ούτε την πόλη μας (να φτιάξουν) που την ισοπέδωσαν. Και αυτή όπως όλοι βλέπουν την έχουμε φτιάξει, πανέμορφη. 

Το θέμα είναι πρωτίστως ΗΘΙΚΟ. Δηλαδή να αναγνωρίσουν το έγκλημά τους, χωρίς περιστροφές και δικαιολογίες περί ευθυνών της Εθνικής Αντίστασης κλπ. Και ταυτόχρονα, σαν έμπρακτη απόδειξη αυτού να καταβάλλουν άμεσα τις ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ – ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ για τις ΥΛΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ και τις  ΛΕΗΛΑΣΙΕΣ που διέπραξαν στην επαρχία Καλαβρύτων κατά τη διάρκεια όλων των επιδρομών που έκαναν από τον Αύγουστο 1943 μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου 1944, σύμφωνα με τις ΑΓΩΓΕΣ που έχουμε καταθέσει στα Ελληνικά Δικαστήρια από τον Ιούλιο του 1995 και αρνούνται να επανορθώσουν.

Απαιτούμε επίσης να ανοίξουν οι φάκελοι των φυσικών και ηθικών αυτουργών, Γερμανών εγκληματιών πολέμου και να δικαστούν, έστω και τώρα, μια και κανείς τους δεν δικάστηκε ποτέ για το μεγαλύτερο έγκλημα των Γερμανών Ναζί στην Ελλάδα, την ομαδική εκτέλεση αμάχων στα Καλάβρυτα. Κάτι παρόμοιο άλλωστε ζητάει και η Διακομματική επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων για της Αποζημιώσεις με το πρόσφατο πόρισμά της.

ΟΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ, ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ – ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Μεταπολεμικά – μετεμφυλιακά οι κυβερνήσεις της Ελλάδας απεμπόλησαν τις αποζημιώσεις και συμβιβάστηκαν με εμπορικές συμφωνίες, δάνεια και πολιτικές σκοπιμότητες με τους Γερμανούς υπό την άγρυπνη παρακολούθησε των Αμερικανών, ενταγμένες στο κλίμα και τις σκοπιμότητες του ψυχρού πολέμου. Δεν διεκδίκησαν επανορθώσεις – αποζημιώσεις – κατοχικό δάνειο – αρχαιολογικούς θησαυρούς. Μερικά ψίχουλα επιχειρήθηκε να δοθούν το 1962 με αντάλλαγμα το σταμάτημα των διώξεων των εγκληματιών πολέμου, την επιστροφή του Μέρτεν, την ψήφιση του Νόμου για το σταμάτημα των διώξεων των εγκληματιών πολέμου. 

Μετά τη δικτατορία και τη μεταπολίτευση το 1974 τα πράγματα κάπως άρχισαν να αλλάζουν. Μπορούσαμε να μιλάμε ελεύθερα, για πράγματα που μέχρι τότε όχι μόνο ήταν απαγορευμένα αλλά και διώκονταν. Η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, μετά το 1983, (τελευταία η Ελλάδα στην Ευρώπη που αναγνώρισε την αντίστασή της) η δημιουργία εκατοντάδων παραρτημάτων Ενώσεων Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, αλλά και η δημιουργία Ενώσεων Θυμάτων Γερμανικής Κατοχής, ανά την Ελλάδα, είχαν σαν αποτέλεσμα την προώθηση του θέματος των επανορθώσεων με κορύφωση την κατάθεση των αγωγών για τις αποζημιώσεις στα κατά τόπους Πρωτοδικεία, τον Ιούλιο του 1995, λίγο μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών.

Στο Νομό Αχαΐας κατατέθηκαν περίπου 3.500 αγωγές, ο  περισσότερες από την επαρχία Καλαβρύτων και ιδιαίτερα από τα Καλάβρυτα. Περιλαμβάνουν λεπτομερείς καταγραφές των ζημιών που κάθε οικογένεια υπέστη καθώς και τους εκτελεσμένους συγγενείς τους.

Απορρίφθηκαν όμως από το Πρωτοδικείο Καλαβρύτων παρότι υπήρχε το δεδικασμένο (απόφαση) του Πρωτοδικείου Λειβαδιάς, που δικαίωνε τις εκεί προσφυγές. Ακολουθεί ο Εφετείο Πατρών και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο που δέχονται την ετεροδικία. Ακολουθεί ο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Εμπαιγμός – ειρωνείες και χασκόγελα των εκπροσώπων του Γερμανικού κράτους. 

Ατολμία – υπαναχωρήσεις και πολιτικές σκοπιμότητες διακρίνουν όμως και τις κυβερνήσεις της Ελλάδας μέχρι σήμερα. Τελευταία υπαναχώρηση, αυτή του κ. Τσίπρα, που δήλωσε πως δεν είναι ο κατάλληλος χρόνος να τεθεί επίσημα το θέμα στους Γερμανούς για να πάρει την απάντηση του κ. Γλέζου «ήμουνα νιος και γέρασα και ακόμα δεν ήρθε αυτός ο χρόνος» στην ίδια τοποθέτηση του υπουργού Δικαιοσύνης που κι αυτός υπαναχώρησε στην εξαγγελία του ότι θα υπογράψει την απόφαση κατάσχεσης Γερμανικών ιδιοκτησιών στην Ελλάδα υπέρ των Διστομιτών.

Ευθυγραμμισμένοι δυστυχώς με την πολιτική των κυβερνήσεων στο ζήτημα αυτό είναι και οι κατά καιρούς Δήμαρχοι Καλαβρύτων.

Ενδοτικοί σε στοχευμένες «επιθέσεις φιλίας» του Γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών και των υπηρεσιών του (Πρεσβεία – Ιδρύματα), συνεργάσιμοι σε ελεημοσύνες, φιλανθρωπίες και δωρεές άχρηστων μεταχειρισμένων μηχανημάτων, ακινητοποιημένων στο χώρο στάθμευσης οχημάτων του Δήμου που έχει μετατραπεί σε χώρο.. έκθεσης Γερμανικών αντικών πυροσβεστικών και ασθενοφόρων.

Ο προηγούμενος μάλιστα υπήρξε θύμα παραπλάνησης, όπως υποστηρίζει, από την Γερμανική Πρεσβεία όταν του απένειμε τον Σταυρό της Αξίας επί ταινία του Τάγματος της Αξία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας επειδή μεταξύ των άλλων «… ως πρόεδρος του Δικτύου Μαρτυρικών Πόλεων, διαδραμάτισε, ειδικά στην οξυμένη περίοδο των δικαστικών αντιπαραθέσεων των περασμένων ετών ένα ρόλο ήπιο και διαμεσολαβητικό. Έθετε πάντοτε ως πρωταρχικό στόχο τη μνήμη των θυμάτων και την ιδέα της συμφιλίωσης, ποτέ την απαίτηση αποζημιώσεων….» Μετά το σάλο που ξέσπασε η Γερμανική Πρεσβεία αλλοίωσε το κείμενο Βράβευσης και ο Δήμαρχος επέστρεψε το βραβείο όπως ισχυρίζεται (προς τιμή του αν ισχύει η επιστροφή).

Ο νυν δήμαρχος έχει αναδειχτεί σε τέλειο συνεργάτη των Γερμανικών υπηρεσιών στην Ελλάδα και του τοποτηρητή της Μέρκελ για την Ελλάδα, του γνωστού Φούχτελ (Ελληνογερμανική Συνεργασία Δήμων). Ενώ δεν παραλείπει σε κάθε ευκαιρία να τάσσεται… με τα παχιά του λόγια υπέρ της διεκδίκησης των αποζημιώσεων, στην πράξη δεν κάνει απολύτως τίποτε προς αυτή την κατεύθυνση.

Αντιθέτως κάνει  ότι μπορεί ώστε να «ευτελίζει» το όνομα των Καλαβρύτων απέναντι στο ανένδοτο και πεισματικά ανυποχώρητο Γερμανικό κράτος στο όνομα της… κοινής μας Ευρωπαϊκής πορείας!!

Διασκεδάζει τον Γερμανό πρεσβευτή, στην οικία του, με τη Φιλαρμονική του Δήμου, αφήνει τη μνήμη να σβήσει πετάγοντας στην άκρη σταυρούς «ορφανών» τάφων στο νεκροταφείο εκτελεσθέντων υπό των Γερμανών στις 13.12.43, αφαίρεσε από το λογότυπο του Δήμου την ένδειξη ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΣ Δήμος Καλαβρύτων που με Προεδρικό Διάταγμα έχει απονεμηθεί στο Δήμο τιμητικά, αποδέχεται κατά καιρούς μικροποσά, διάφορες ελεημοσύνες και δωρεές… πιάνων και μεταχειρισμένων μηχανημάτων, και τελευταία προτάσεις ανάπλασης του τόπου της εκτέλεσης από φοιτητές αρχιτεκτονικής σχολής του Μπίμπεραχ. 

ΑΝΤΙ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ 

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ… ΠΡΕΣΙΝΓΚ ΦΙΛΙΑΣ

Τη μη σθεναρή διεκδίκηση των αποζημιώσεων η Γερμανική Κυβέρνηση απολαμβάνει σαν αποτέλεσμα ενός ισχυρού πρέσινγκ.. φιλίας  που διαχρονικά έχουν εξαπολύσει κατά των Μαρτυρικών Πόλεων, ξεχωριστά, αλλά και στη χαλαρή έως ανύπαρκτη και τυπικά διοίκησής τους το Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών και οι υπηρεσίες του.

Για τα Καλάβρυτα το πρέσινγκ φιλίας αρχίζει από το 1953 ακόμα με την πρόσκληση των 33 Καλαβρυτινών παιδιών, σαν μετανάστες, τη μεταναζιστική Γερμανία για εκπαίδευση και εργασία. Συνεχίζεται δε ως τις μέρες μας, με την υποκριτική κατάθεση στεφανιών στην ετήσια επέτειο του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος από μέρους των εκάστοτε Γερμανών Πρεσβευτών, με τις κατά καιρούς ελεημοσύνες των Γερμανικών εκκλησιών, την εκχώρηση στο Δήμο μεταχειρισμένων μηχανημάτων (καθρεφτάκια για ιθαγενείς) αλλά και την έκδοση βιβλίων και την οργάνωση χρηματοδοτουμένων ημερίδων και σεμιναρίων κατευθυνόμενης ιστορίας και επιλεκτικής μνήμης. (Είναι γνωστό άλλωστε ότι όποιος ελέγχει το παρελθόν μπορεί να ελέγξει το παρόν και το μέλλον).

Όλα αυτά μέσω των διαφόρων Ιδρυμάτων επινόησης και έμπνευσης του Γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών με τις αντίστοιχες φυσικά παχυλές χρηματοδοτήσεις από αυτό. Μερικά από αυτά τα κατασκευάσματα είναι:

-Η ΕΛΛΗΝΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΔΗΜΩΝ

Την κατευθύνει, ελέγχει και δραστηριοποιεί ο τοποτηρητής υπουργός της Μέρκελ για την Ελλάδα ο γνωστός Φούχτελ. 

Προφανής στόχος η άντληση τεχνογνωσίας από τους Γερμανικούς δήμους σε θέματα ενέργειας, τουρισμού, διαχείριση απορριμμάτων κλπ. Λες και μόνοι οι Γερμανικοί Δήμοι, οι υπερχρεωμένοι στις τράπεζες, που θα έπρεπε ως εκ τούτου να αποτελούν κακό παράδειγμα, κατέχουν παρόμοιες τεχνογνωσίες την Ευρώπη. Σκοπός τους βέβαια να καρπωθούν Γερμανικές εταιρίες Ευρωπαϊκά κονδύλια που κατευθύνονται στην Ελλάδα για υποδομές ύδρευσης, ενέργειας, αποχέτευσης, τουρισμού, διαχείρισης απορριμμάτων κλπ. Αλλά και αδελφοποιήσεις σε μικρότερες πόλεις με ιστορικούς δήμους καθώς και κάθε είδους παρεμβάσεις σε μαρτυρικούς δήμους με σκοπό την επιλεγμένη μνήμη και τη διαμόρφωση της ιστορίας. Όπως κατ’ επανάληψη έχει αποδειχθεί.

ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ το οποίο καθαρά και απροκάλυπτα ιδρύθηκε και χρηματοδοτήθηκε για την επανεξέταση την ανάπλαση της Ελληνογερμανικής Ιστορίας από τον Όθωνα μέχρι σήμερα με έμφαση την Γερμανική Κατοχή στην Ελλάδα. Μηδαμινή ήταν όμως η αποδοχή του στην πράξη ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΝΕΟΛΑΙΑΣ για τον εκμαυλισμό των συνειδήσεων των νέων που εύκολα νομίζουν ότι ενδίδουν, όταν σήμερα μάλιστα μαστίζονται από 60% ανεργία.

Αλλά και τα διάφορα ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ με τους μουλωχτούς και περίεργους τύπους που πρόσφατα επαναδραστηριοποιήθηκαν στην Ελλάδα, χρηματοδοτούμενα, μετά από πολλά χρόνια.

Μόνοι ίσως που ακόμα αντιστέκονται σε όλα αυτά το ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ (ΕΣΔΟΓΕ) με τον Μανώλη Γλέζο, οι κατά τόπους ΕΝΩΣΕΙΣ ΘΥΜΑΤΩΝ και πολλοί ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ανά την Ελλάδα, κατασυκοφαντούμενοι από τους Δημάρχους συνεργάτες των Γερμανών.