«Κρίση ή Παράκρουση της Αριστεράς;»

Του Θανάση Παλούμη* Ο ορισμός της αριστεράς στην Ελλάδα είναι μάλλον δύσκολη υπόθεση, εξίσου δύσκολη με το να διακρίνουμε, έστω και με...

Του Θανάση Παλούμη*

Ο ορισμός της αριστεράς στην Ελλάδα είναι μάλλον δύσκολη υπόθεση, εξίσου δύσκολη με το να διακρίνουμε, έστω και με κάποια ελάχιστη σαφήνεια, το μέλλον της στον τόπο μας.

Γυρίζοντας, κάποια χρόνια πίσω, όχι και πολλά, διαπιστώνουμε πως η διακυβέρνηση της χώρας από την αριστερά, έμοιαζε όχι μόνο με ουτοπική υπόθεση, αλλά με ταξίδι στη περίφημη χώρα των θαυμάτων. Και ενώ τα θαύματα συμβαίνουν με ιδιαίτερα σπάνια συχνότητα, η σημερινή αριστερά τυγχάνει πρωταγωνιστής ενός τέτοιου «μοιραίου» θα λέγαμε θαύματος, μετά τη μνημονιακή συνθηκολόγηση.

Οι μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι δυνάμεις της πρώην αντιπολίτευσης, μετά από τις πικρές διαψεύσεις του 2015, θέτουν το ερώτημα αν η αριστερά καταφέρει, τελικά, να ξεγλιστρήσει από τη δομική και ηθική κρίση, στην οποία με τόση ευκολία και ταχύτητα έχει υποπέσει.

Ο ελληνικός λαός, εν μέσω των πιο δύσκολων χρόνων της νεότερης ιστορίας του, εξαπατήθηκε και διχάστηκε με τον πιο χυδαίο και απροκάλυπτο τρόπο, την στιγμή που η εθνική ενότητα αποτελούσε προϋπόθεση της ενδοκρατικής πολιτικής επικοινωνίας και συσπείρωσης. Δικαιολογημένα, λοιπόν, πολλοί υποστήριξαν τον ανθελληνικό χαρακτήρα της σημερινής πολιτικής αρχηγίας.

Η ψευδαίσθηση ότι η κυβέρνηση άνοιξε δρόμους για την πολιτική της αριστεράς στην Ευρώπη, αντανακλά περισσότερο την αδυναμία της και την ανικανότητά της να κυβερνήσει, καθώς όπως αποδεικνύει επανειλημμένα, δεν έχει καμία εφικτή και ρεαλιστική λύση να δώσει. Αντίθετα, η χώρα φαίνεται να επανέρχεται ξανά και ξανά στο λεγόμενο χρονικό της μεγάλης κρίσης και υπέρβασης του 2010 - 2013.

Έτσι, η ελληνική περίπτωση επιβεβαιώνει τους επαΐοντες, που ισχυρίζονται ότι εμπιστεύονται όλο και λιγότερο την αριστερά, καθώς η μόνη συνέπειά της είναι: «πως ποτέ δεν χάνει την ευκαιρία να χάσει μια ευκαιρία!» (Σλάβοϊ Ζίζεκ).

Οι βλαπτικές πολιτικές της, το ριζοσπαστικό κενό και αδιέξοδο στο οποίο κινείται, η αναξιοκρατική τοποθέτηση στελεχών, φίλα προσκείμενων προς αυτή, σε διάφορες θέσεις και υπηρεσίες, μας δίνει πλέον, το δικαίωμα να μιλούμε για καθαρή χρεοκοπία αυτής της παράταξης, η οποία αν επιθυμεί να έχει μέλλον στον πολιτικό χάρτη της Ελλάδας, οφείλει να αυτοδιορθωθεί. Οφείλει να επαναπροσδιορίσει τις πολιτικές της θέσεις και κατευθύνσεις, όχι ως ένα στάδιο μιας φανταστικής επανάστασης, αλλά ως αποτέλεσμα επανασύνδεσης του ηθικά και πολιτικά ορθού με την ελληνική κοινωνία, πέρα από λαϊκισμούς και προπαγανδιστικές τεχνικές.

Κανείς δεν ισχυρίστηκε, άλλωστε, ότι η αριστερά πρέπει να πεθάνει! Κάθε δημοκρατική αντίληψη τάσσεται υπέρ της ποικιλίας όψεων και απόψεων, με την αρχή ότι κάθε κομματικός σχηματισμός θέτει ως προτεραιότητα το συμφέρον του λαού και όχι το προσωπικό του συμφέρον.

Ο ελληνικός λαός κουράστηκε πια, από την χρόνια στασιμότητα που επιφέρει η συνεχόμενη πολιτική διαπάλη, από την δίψα των πολιτικών να εκμεταλλεύονται την αδυναμία τους, μόνο και μόνο για να κερδίσουν μια δεσπόζουσα θέση στους κυβερνητικούς σχηματισμούς. Το πολιτικό προσκήνιο πρέπει, επιτέλους, να αλλάξει!

Ο κ. Παλούμης Θανάσης είναι Σύμβουλος Επικοινωνίας.