Σε κλίμα συγκίνησης η Κουρά του Μοναχού Φιλαρέτου στην Αγία Λαύρα (ΦΩΤΟ - ΒΙΝΤΕΟ)

Σε κλίμα κατάνυξης αλλά και συγκίνησης τελέσθηκε χθες Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016, η Κουρά (Μεγάλο και Αγγελικό Σχήμα Μοναχού*) του Μο...

Σε κλίμα κατάνυξης αλλά και συγκίνησης τελέσθηκε χθες Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016, η Κουρά (Μεγάλο και Αγγελικό Σχήμα Μοναχού*) του Μοναχού Φιλάρετου (Θεοδωρακόπουλου) στην Ιερά Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων. 

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. Αμβρόσιος, εξέφρασε την βαθιά του συγκίνηση για την απόφαση τού ως είρηται νέου να αφιερώσει την ζωή του στο Θεό και να ενταχθεί στην Αδελφότητα της Ιεράς και ιστορικής Μονής των Καλαβρύτων, μιας Μονής σύμβολο για ολόκληρη την Ελλάδα και τον κόσμο. Επαίνεσε τόσο τον νέο και αξιαγάπητο Μοναχό γι’ αυτήν την απόφασή του, αλλά και την οικογένειά του, που προσφέρει, χρόνια τώρα, αθόρυβα και ουσιαστικά στην εκκλησία μας. 

Ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης Ευσέβιος Σπανός και ολόκληρη η αδελφότητα περιέβαλλαν με στοργή και αγάπη τον νέο Μοναχό και όλο αυτό το διάστημα της δοκιμασίας του ως υποψήφιος μοναχός, με αποτέλεσμα την ωρίμου σκέψεως απόφαση του.

Οι γονείς του π. Φιλαρέτου, Βασίλης και Μαρία και οι αδελφές του, εξέφρασαν την βαθιά του ευγνωμοσύνη τόσο στον Σεβασμιώτατο όσο και στον Άγιο Ηγούμενο και την αδελφότητα της Μονής, για την αγάπη και στοργή που επιδεικνύουν στον υιόν τους, ευχόμενοι σε όλους, μακροημέρευση και ευλογία Κυρίου.
ΠΑΝΤΑ ΑΞΙΟΣ!!!

Η Μοναχική Κουρά*Μοναχική κουρά αποκαλείται το μυστήριο της Ορθόδοξης Eκκλησίας το οποίο εισάγει το βαπτισμένο μέλος του σώματος της εκκλησίας σε διαρκή μετάνοια και αδιάκοπη μνεία και μνήμη του Θεού. Θεωρείται ως βάπτισμα, όπου το μέλος της εκκλησίας ενδύεται με το αγγελικό σχήμα, συντελώντας ουσιαστικά μία αναγέννηση στο χώρο της θείας δόξας. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό πως ο Γρηγόριος ο Θεολόγος την κατατάσσει ανάμεσα στις τρεις γεννήσεις του ανθρώπου δηλαδή την εκ σωμάτων, την εκ του βαπτίσματος και την εξ αναστάσεως, η οποία προσιδιάζει στην αγγελική ζωή την οποία γεύεται κατά πρόληψη ο μοναχός.
Την ημέρα της κουράς, κατά τη Θεία Λειτουργία και μετά την Είσοδο του Ευαγγελίου, ο δόκιμος μοναχός (ή η δόκιμη μοναχή αντίστοιχα) εισέρχεται στο Ναό ανυπόδητος, ασκεπής, φορώντας μόνο έναν απλό λευκό χιτώνα ή πουκάμισο, δηλώνοντας έτσι, ότι απέρριψε όλα τα περιττά, φθαρτά και κοσμικά αντικείμενα και είναι έτοιμος να φορέσει το τιμημένο ράσο του μοναχού. Κατόπιν υπόδειξης του ηγουμένου της Μονής, που τον υποβαστάζει, βάζει αρχικά μια μετάνοια στην είσοδο του Ναού, ενώ φθάνοντας στο κέντρο, βάζει μετάνοια προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και μια ακόμη μπροστά στην Ωραία πύλη. Επίσης, βάζει μετάνοιες στις εικόνες του τέμπλου (του Χριστού, της Παναγίας, του τιμωμένου Αγίου της Μονής και του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου). Τέλος βάζει μετάνοια στον ηγούμενο και του ασπάζεται το δεξί χέρι. Στη συνέχεια ο κειρόμενος μοναχός στέκεται γονυκλινής μπροστά στην Ωραία Πύλη και αριστερά του ηγουμένου του.
Μετά από ορισμένα για την περίσταση τροπάρια, ο επίσκοπος ή ο ιερέας, που τελεί το μυστήριο, κατηχεί το νέο μοναχό. Ο μοναχός απαντά στις προκαθορισμένες για όλους τους μοναχούς ερωτήσεις του ιερουργούντα δίνοντας έτσι όρκους αγαμίας, παραμονής στο χώρο της Μονής, αγνότητας, εγκράτειας, πτωχείας, ακτημοσύνης, διαρκούς προσευχής, υπακοής και ολοκληρωτικής αφοσίωσης στο Θεό, ενώ παραιτείται από την όποια περιουσία του, η οποία περιέρχεται στη Μονή, που διαβιώνει.
Στη συνέχεια ο ιερουργός επιδίδει επανειλημμένα στο κειρόμενο ένα ψαλίδι (το οποίο αρχικά ήταν τοποθετημένο επί του Ιερού Ευαγγελίου, μετά την Είσοδό του) και εκείνος το επιστρέφει κάθε φορά στον ιερουργούντα, δείχνοντας με αυτή τη κίνηση την προαίρεσή του να καρεί μοναχός. Έπειτα, ο ιερουργός κόβει με το ψαλίδι λίγες τρίχες από το κεφάλι του κειρόμενου σε τέσσερα σημεία, σχηματίζοντας σταυρό.
Ακολουθεί η ένδυση των προβλεπόμενων ιματίων, τα οποία έχουν εισαχθεί στο Ιερό Βήμα από την προηγούμενη ημέρα. Ο τυπικάρης ή η τυπικάρισσα της Μονής δίνει ένα προς ένα όλα τα ενδύματα στον ιερουργούντα, ο οποίος, αφού αναγνώσει τις κατάλληλες ευχές για κάθε ένδυμα, τα ευλογεί και τα επιδίδει στον ανάδοχο του μοναχού και εκείνος ενδύει τον κειρόμενο.
Μετά την ανάγνωση του Αποστόλου και του Ευαγγελίου, ο ιερουργός επιδίδει στο νέο μοναχό έναν ξύλινο σταυρός χειρός μαζί με κομποσκοίνι και μια αναμμένη λαμπάδα. Ο σταυρός φυλλάσεται στο εικονοστάσι του μοναχού μέχρι τον θάνατό του, ώστε να θαφτεί κρατώντας το σταυρό αυτό, ενώ η λαμπάδα αυτή ανάβει και στην κηδεία του.
Κατά τη Θεία Μετάληψη, ο νεόκουρος μεταλαμβάνει πρώτος το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, χωρίς να βγάλει το κουκούλι του και μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, μοναχός δέχεται τις ευχές των αδελφών μοναχών και των παρευρισκομένων πιστών. Εγγράφεται επίσημα στο μοναχολόγιο της Μονής του, ως κανονικό πλέον μέλος της Αδελφότητας και έκτοτε, δεν επιτρέπεται να βγει από την Μονή παρά μόνο κατόπιν ευλογίας για εργασίες, που αφορούν το μοναστήρι, ή αν υπάρχει κάποιο πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας.
Κατά την κουρά ενός μοναχού ή μιας μοναχής αποδίδεται σε αυτόν/αυτήν το Μεγάλο και Αγγελικό Σχήμα του Μοναχού. Παρόλο, που διακεκριμένοι Πατέρες της Εκκλησίας κήρυτταν, ότι το αγγελικό σχήμα είναι μόνο ένα (εννοώντας το μεγάλο), τους τελευταίους αιώνες επικράτησε στην Ορθόδοξη μοναστική πρακτική η διάκριση τριών βαθμίδων του μοναχισμού. Οι δύο μικρότερες αποτελούν στάδια προετοιμασίας (στάδιο του "αρραβώνος") του μοναχού για το τρίτο και τελικό στάδιο (στάδιο του "γάμου").

για το ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ-NEWS
Νίκος Κυριαζής