Γεώργιος Γκλαβάς: Τιμή στην Καλαβρυτινή Γιώτα Κολλιοπούλου - Κωνσταντοπούλου! - ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ

Γράφει ο Γεώργιος Γκλαβάς Μια θαυμάσια εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου 2016 στα Καλάβρυτα, με οργάνωση του Δήμ...

Γράφει ο Γεώργιος Γκλαβάς

Μια θαυμάσια εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου 2016 στα Καλάβρυτα, με οργάνωση του Δήμου Καλαβρύτων, όπου προβλήθηκε για πρώτη φορά, ένα μοναδικό ιστορικό ντοκιμαντέρ, με τίτλο «Στους νεκρούς της Λευτεριάς»!! Το ντοκιμαντέρ αυτό, το οποίο μάλιστα απέσπασε και βραβείο, στο 3ο φεστιβάλ κινηματογράφου, αναδεικνύει στο έπακρο το θέμα της Ναζιστικής θηριωδίας, στη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου, αφού περιλαμβάνει ζωντανές αφηγήσεις – μαρτυρίες 52 προσώπων, για τα τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν τα Καλάβρυτα και τα γύρω χωριά, το μαύρο Δεκέμβρη του 1943. Δημιουργοί του συγκλονιστικού και μνημειώδους αυτού ντοκιμαντέρ, είναι οι σκηνοθέτες Γιάννης και Σπύρος Κακολύρης, της εταιρείας τηλεοπτικών ταινιών «ΕΡΜΗΣ», με την καθοριστική συμβολή της Καλαβρυτινής Γιώτας Κωνσταντοπούλου – Κολλιοπούλου, επιτίμου προέδρου της Ένωσης Καλαβρυτινών Πάτρας, οι οποίοι και τιμήθηκαν από το Δήμο Καλαβρύτων, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης!!

Με αφορμή την παραπάνω εκδήλωση, θεωρώ υποχρέωσή μου, ως Καλαβρυτινός να καταθέσω κάποιες προσωπικές μαρτυρίες, για την ανιδιοτελή προσφορά και το έργο της Γιώτας Κωνσταντοπούλου – Κολιοπούλου, η οποία είχε την ιδέα δημιουργίας του συγκλονιστικού ντοκιμαντέρ και συνεργάστηκε, μαζί με τους άξιους σκηνοθέτες, για την υλοποίηση της ωραίας αυτής ιδέας. Αξίζει βέβαια κάθε δημόσιος έπαινος στους σκηνοθέτες αδελφούς Κακολύρη που εργάστηκαν, επί αρκετά χρόνια, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ζήλο, για τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ. Ας σημειωθεί ότι, για το σκοπό αυτό συγκεντρώθηκε, στην περίοδο 2000- 2007, υλικό 180 ωρών, το οποίο περιέχει πάνω από 100 συνεντεύξεις, με αυθεντικές αφηγήσεις – μαρτυρίες προσώπων, από την ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων, που έζησαν τα τραγικά γεγονότα και που αρκετά έχουν φύγει από τη ζωή.

Ιδιαίτερα όμως θα ήθελα να αναφερθώ εδώ, για τη συμβολή και για το γενικότερο έργο της κ. Γιώτας Κωνσταντοπούλου. Είχα την τιμή και την ευτυχία, να γνωρίσω τη Μεγάλη Κυρία, την αρχόντισσα των Καλαβρύτων, όπως πολλοί αποκαλούν την κ. Γιώτα, για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν με επισκέφτηκε στο γραφείο μου στην Πάτρα, συνοδευόμενη από τους εκλεκτούς συμπατριώτες Γιώργο Καλδίρη και τους αλησμόνητους Γιώργο Παυλόπουλο, και Θάνο Κοντογιώργη εκπαιδευτικούς, για τους λόγους που θα αναφέρω στη συνέχεια. Την περίοδο εκείνη ο γράφων είχε αναλάβει σχετικές πρωτοβουλίες για την αξιοποίηση του Σπηλαίου «Των Λιμνών» Καστριών, με τη συνεργασία αρκετών άλλων προσώπων και φορέων. Η κ. Γιώτα με τη συνοδεία της, αφού μου συστήθηκαν και αφού συζητήσαμε διάφορα Καλαβρυτινά θέματα, ζήτησαν τη βοήθεια και συμπαράστασή μου, για τη δημιουργία ενός φορέα, που θα αναλάμβανε να ευαισθητοποιήσει και ενεργοποιήσει τους καταγόμενους από την πόλη των Καλαβρύτων συμπατριώτες, με κύριο σκοπό, μεταξύ άλλων, τη μετατροπή του ιστορικού Δημοτικού Σχολείου Καλαβρύτων σε ιστορικό Μουσείο. Φυσικά δεν θα μπορούσα να αρνηθώ την ελάχιστη συνδρομή μου, για τον παραπάνω ιερό σκοπό. Ανταλλάξαμε απόψεις, σχετικά με τη μεθόδευση του δύσκολου αυτού «εγχειρήματος» και τους παρέδωσα κάποια σχέδια ιδρυτικών πράξεων και άλλων παραστατικών εγγράφων, που έτυχε να διαθέτω, από τους Συλλόγους στους οποίους συμμετείχα.

Μετά τη συνάντηση εκείνη, με τους ανωτέρω συμπατριώτες και ιδιαίτερα με την κ. Γιώτα Κωνσταντοπούλου αναπτύξαμε, χρόνο με το χρόνο, στενές και άρρηκτες σχέσεις φιλίας και διαχρονικής συνεργασίας και διαπίστωσα το φλογερό ενδιαφέρον της ανωτέρω, όχι μόνο για το ιστορικό Μουσείο, αλλά και για αρκετά άλλα θέματα, που αφορούσαν την ανάπτυξη ευρύτερης περιοχής των Καλαβρύτων. Ήταν και εξακολουθεί να είναι άτομο ανήσυχο, δραστήριο και δημιουργικό, με πρωτοποριακές ιδέες και ευρύτατες αντιλήψεις. Θέλω εδώ να επισημάνω, την ξεχωριστή ειλικρινή και ολόθερμη συμπαράσταση της ανωτέρω, στην αξιοποίηση και λειτουργία του «Σπηλαίου των Λιμνών», οι συμβουλές της οποίας, σε κάποιες δύσκολες φάσεις του έργου, ήταν καθοριστικές.

Το Μουσείο του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος, έργο παγκόσμιας ακτινοβολίας, ανήκει, κατά κύριο λόγο, όπως όλοι σχεδόν έχουν αναγνωρίσει στην κ. Γιώτα Κωνσταντοπούλου - Κολιοπούλου, αφού η ίδια το εμπνεύστηκε και έθεσε τη δημιουργία του ως πρωταρχικό σκοπό της Ένωσης Καλαβρυτινών Πάτρας, που επίσης η ίδια ίδρυσε το 1984 και διετέλεσε και πρόεδρος του Δ.Σ., έχοντας πάντα και τη συμπαράσταση, αρκετών ανωνύμων και επωνύμων προσώπων και παραγόντων. Είναι πράγματι ένα σπουδαίο και μοναδικό έργο, που κράτησε και θα κρατά για πάντα τη μνήμη «Στους Νεκρούς της λευτεριάς» ζωντανή. Με το πλήθος των ιστορικών ντοκουμέντων και ενθυμημάτων, από την αποφράδα ημέρα της 13 Δεκέμβρη 1943, που φυλάσσονται στο ιστορικό Μουσείο, διδάσκονται οι νέοι τα δεινά του πολέμου και στέλνονται μηνύματα ειρήνης και φιλίας σε όλους τους λαούς της γης.

Χωρίς να θέλω να αγνοήσω τη συμβολή και τις όποιες προσπάθειες άλλων παραγόντων, επισημαίνω ότι, η κ. Γιώτα Κωνσταντοπούλου -Κολιοπούλου, είναι ο άνθρωπος που αναλώθηκε κυριολεκτικά, αφιερώνοντας μια ολόκληρη ζωή, για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα. Ένα όνειρο στο οποίο η ίδια πίστεψε, γιατί έζησε από κοντά τα θλιβερά γεγονότα της σφαγής, του αφανισμού και της ολοκληρωτικής καταστροφής. Πόνεσε, τρόμαξε, έκλαψε, αφού βίωσε την απώλεια δικών της αγαπημένων προσώπων, του πατέρα της και δύο αδελφών της. Η ίδια δε, μικρό παιδί τότε, γλίτωσε ευτυχώς, μαζί με τις γυναίκες και τα άλλα παιδιά, την τελευταία στιγμή, μέσα από το φλεγόμενο σχολείο, για να αναλάβει, με ανείπωτο πόνο, το οδυνηρό έργο της ταφής των ανθρώπων της και να συμβάλει στο ξαναζωντάνεμα της ξεκληρισμένης πόλης. Παρέμεινε ανυποχώρητη και ασυμβίβαστη, μέχρι να οργανωθεί και να λειτουργήσει το Μουσείο, όπως εκείνη το ήθελε. Έτρεχε καθημερινά παντού, όχι μόνο στη Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, από χωριό σε χωριό, από πόρτα σε πόρτα, σε υπηρεσίες, σε σπίτια και αλλού, σαν την «εργάτρια μέλισσα», για να συγκεντρώσει «το νέκταρ», από τις αφηγήσεις διασωθέντων, φωτογραφίες, δημοσιεύματα, ενθυμήματα και άλλα πολύτιμα στοιχεία, που υπάρχουν σήμερα στο Μουσείο. Με το υλικό που συγκέντρωσε, συνέγραψε βιβλία και λευκώματα, όπως αυτά για την προσφορά του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, των Καλαβρυτινών γιατρών κ.ά., δημιούργησε ντοκιμαντέρ, παραχώρησε και συνεχίζει να παραχωρεί συνεντεύξεις σε ΜΜΕ, οργάνωσε πλήθος εκδηλώσεων, με διακεκριμένους εισηγητές, ακόμα και συναυλίες. Πάντα τα ανωτέρω με μοναδικό σκοπό, να λάμψει πλήρως η αλήθεια, για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων. Για όλες αυτές τις προσπάθειες και πρωτοβουλίες της, διέθεσε πολύτιμο χρόνο και χρήματα, μόχθησε, σπατάλησε δυνάμεις, που κόστισαν ακόμα και στην υγεία της. Έγινε ορισμένες φορές στόχος, γιατί, με τα στοιχεία που παρουσίασε, αποκάλυψε την αλήθεια, η οποία δεν είναι πάντα ευχάριστη, για όλους. Η κ. Γιώτα Κωνσταντοπούλου, με το έργο αυτό, που είναι φτιαγμένο με την ψυχή και την καρδιά της, έργο αγάπης, για τον άνθρωπο και τον τόπο που γεννήθηκε, σφράγισε την πολύτιμη προσφορά της, στη αιώνια μνήμη των Καλαβρυτινών Ηρώων και θυμάτων.

Σε μια εποχή που έχει χαθεί το μέτρο και οι άνθρωποι, με εσωτερική δομή αξιών, που προσφέρουν, δεν κατέχουν τη θέση που τους αξίζει, η απόφαση του Δήμου Καλαβρύτων να τιμήσει, για μια ακόμη φορά την κ. Γιώτα Κωνσταντοπούλου-Κολιοπούλου, αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Είναι μία ελάχιστη ευγενική αντιπροσφορά, για τον ανιδιοτελή και ευγενικό της αγώνα. Στο Δήμαρχο κ. Γεώργιο Λαζουρά και στα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου αξίζουν θερμά συγχαρητήρια, γι’ αυτή την εκδήλωση τιμής. Είναι μία τιμή που αξίζει να τη ζήσει η κ. Γιώτα και η οικογένειά της, ύστερα από τόσες και τόσες…. που η ίδια απλόχερα χάρισε, με το έργο της, σε χιλιάδες ανθρώπους.

Αγαπητή Γιώτα, θερμά σ’ ευχαριστούμε, για όλα όσα πρόσφερες στον τόπο μας και για όσα μας δίδαξες, με το ωραίο παράδειγμά σου. Να έχεις πάντα υγεία και δύναμη, για να συνεχίσεις να προσφέρεις και να εισπράττεις ικανοποίηση και χαρές, μέσα από τις χαρές των άλλων!