γράφει ο Οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας Ιστορία για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων γνωρίζουμε αυτή που μας έμαθαν στο σχολείο ή ακόμα αυτή...
γράφει ο Οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας
Ιστορία για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων γνωρίζουμε αυτή που μας έμαθαν στο σχολείο ή ακόμα αυτή που διαβάσαμε μόνοι μας. Όμως αν δεν βιώσουμε την ιστορική στιγμή της επετείου μνήμης σε όλο της το μεγαλείο, έστω και μία φορά, η μνήμη προδίδει αφαιρώντας συχνά την πραγματική του γεγονότος. Έτσι και με την σφαγή των Καλαβρύτων. Όλοι μας γνωρίζουμε τι έγινε εκεί. Μόνον όμως όταν διαβαίνεις το μονοπάτι με τις μαυροφορεμένες γυναίκες, μάνες και αδελφές μπορείς πραγματικά να αντιληφθείς τον πόνο των «προσκυνητών» και την θλίψη που απλώθηκε στον τόπο αυτό.
Μόνον όταν σταθούμε όρθιοι μπροστά στο μνήμα με γύρω τους συγγενείς των νεκρών αλλά και πάνω στον λόφο να κοιτάνε νέα παιδιά, σαν να μας καρφώνουν με το βλέμμα τους ώστε να μην ξεστρατήσουμε ξανά, μπορούμε να αντιληφθούμε την υποχρέωσή όλων μας να κρατάμε άσβεστη στην μνήμη μας το Ολοκαύτωμα. Να κρατάμε βαθιά μέσα όμως και την δύναμη της Καλαβρυτινής γυναίκας και μάνας που αναδείχθηκε μετά την βία της σφαγής και της φρίκης. Μίας γυναίκας που έκτισε μόνη της πέτρα-πέτρα το σπιτικό της και σήμερα τα Καλάβρυτα υπάρχουν και θυμούνται.
Άραγε τι να σκέπτονται σήμερα οι απόγονοι εκείνων που διαμόρφωσαν το σκηνικό φρίκης και πιθανώς δεν θέλουν να θυμούνται, γνωρίζοντας ότι λίγες μέρες πριν την επέτειο, την 25η Νοεμβρίου ήταν η Παγκόσμια Ημέρα ευαισθητοποίησης και δράσης για την εξάλειψης της Βίας και της κακοποίησης ενάντια στις γυναίκες. Θέμα της ήταν «Ο πολιτισμός σε υποχώρηση». Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης θα προσέθετα, καθώς ελάχιστοι ασχολούνται σήμερα με την θέση των γυναικών εν μέσω αυτής ακριβώς της κρίσης. Ελάχιστοι στο εξωτερικό ασχολήθηκαν με τον ρόλο των Καλαβρυτινών γυναικών απέναντι σε μία μορφή βίας που εκμηδένισε κάθε έννοια πολιτισμού. Ελάχιστοι ασχολούνται με το τι σημαίνει γυναίκα σε πόλεμο ή γυναίκα σε συνθήκες κρίσης.
Σήμερα πολλές γυναίκες βιώνουν ξανά μία άλλη σκληρή επίσης πραγματικότητα. Αν επικεντρωθούμε δε στις συνθήκες της χώρας μας, ή αύξηση της βίας τόσο ενάντια των γυναικών όσο και μίας άλλης μορφής βία -η ενδοοικογενειακή βία- σε μεγάλο βαθμό οφείλονται στις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που επικρατούν. Ο ρόλος της γυναίκας δεν είναι πλέον αυτός που ήταν πριν από μία δεκαετία καθώς η αδυναμία της κοινωνίας, η ανεργία –ειδικά των γυναικών- έχει όχι μόνον δυσκολέψει την καθημερινότητά της, αλλά έχει υποβαθμίσει τον ουσιαστικό της ρόλο. Δεν χρειάζεται να κτίσει το σπίτι της από τα συντρίμμια. Είναι αναγκασμένη όμως να παίξει πρωτεύοντα ρόλο στην διατήρηση της συνοχής του σπιτικού της.
Σε μία κοινωνία όπου στο σπίτι το κυρίαρχο ρόλο συνοχής της οικογένειας διαδραματίζει η γυναίκα και μητέρα, αναδεικνύεται μέρα με την ημέρα το γεγονός πως η ενίσχυση της θέσης της απαιτεί υπερβάσεις πέρα από μνημόνια και δανειακές αναδιαρθρώσεις. Απαιτείται αναδιάρθρωση οπτικής από την πολιτεία. Όταν εξαφανίζονται στην ουσία τα επιδόματα άγαμων μητέρων. Όταν καταρρέει η δυνατότητα ολοκληρωμένης υποστήριξης δημόσιων νηπιακών σταθμών. Όταν κατακερματίζονται οι πενιχρές ενισχύσεις τρίτεκνων οικογενειών. Όταν οι συντάξεις χηρείας για μητέρες στην ουσία εξανεμίζονται, γίνεται εύκολα αντιληπτός ο λόγος για τον οποίο το ζητούμενο πλέον είναι μία άλλη προσέγγιση στην ενίσχυση της υπόστασης της γυναίκας την περίοδο της κρίσης.
Μπορεί να έχουν παρέλθει οι εποχές που οι Κυβερνήσεις θεσμοθετούσαν και διατηρούσαν για την σημειολογία της την Γενική Γραμματεία ισότητας. Όμως, λόγω της κρίσης θα πρέπει το κράτος να επαναπροσδιορίσει εκ νέου τον ρόλο του πέρα από λογιστικές απεικονίσεις και προγράμματα μερικής απασχόλησης και περιστασιακής οικονομικής ενίσχυσης των γυναικών. Η ισορροπία ξεκινάει από την ηρεμία στο σπίτι. Η οικογένεια δομείται από μέσα. Η πρώτη προσέγγιση αντιμετώπισης ενός σκέλους τη προβλήματος είναι μπροστά μας. Όμως, στα πλαίσια της ισοπεδωτικής αντιμετώπισης της κρίσης αποφεύγουμε ίσως να εστιάσουμε στο γεγονός πως η προσφορά ξεχωριστής στήριξης στην γυναίκα, από μόνη της συνιστά ένα πρώτο βήμα προς την αντίληψη των ορθών επιλογών στοχευμένης πλέον αλλαγής νοοτροπίας. Οι Καλαβρυτινές δεν είχαν βοήθεια στην ανοικοδόμηση του τόπου τους. Οι σημερινές γυναίκες χρειάζονται το Κράτος για να κρατήσουν το οικοδόμημα της οικογένειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.