Κομματισμός «Τροχοπέδη Της Πολιτικοποίησης»

Του Θανάση Παλούμη (*)   Ο κομματισμός, συνιστά καρκίνωμα του πολιτικού συστήματος της χώρας και αναπόφευκτα οδηγεί σε πολιτική παρακμ...

Του Θανάση Παλούμη (*) 

Ο κομματισμός, συνιστά καρκίνωμα του πολιτικού συστήματος της χώρας και αναπόφευκτα οδηγεί σε πολιτική παρακμή, εφόσον διαστρεβλώνει τις δημοκρατικές αξίες.

Το ερμηνευτικό σχήμα του, βρίσκεται κρυμμένο πίσω από ανθρώπινα ιδανικά, τα οποία δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για ψυχολογικές σκοπιμότητες, με απώτερο στόχο την ψηφοθηρία.

Ο δημόσιος λόγος που αρθρώνεται από τη κομματική πατρωνία, στηρίζεται κατά βάση στα κρίσιμα για την χώρα εθνικά διακυβεύματα, η εκμετάλλευση των εθνικών σχημάτων είναι επικίνδυνη και τροφοδοτεί τον πολιτικό βανδαλισμό υποσκάπτοντας περίτεχνα την πολιτική ομαλότητα κι αρετή.

Η ποδηγέτηση των πολιτών, από τους πατέρες του τυφλού κομματικού πατριωτισμού καταλήγει στη διαμόρφωση διαθέσιμων πειθήνιων υπηκόων, έτσι ο επιθυμητός κανόνας του ενεργού πολίτη για κάθε δημοκρατία αποδομείται, με τον τελευταίο να μετατρέπεται σε θύμα του πολιτικού αμοραλισμού και παραγοντισμού.

Το ρήγμα που δημιουργείται στους κόλπους της κοινωνίας έχει δύο μέτωπα. Το πρώτο απηυδισμένο δηλώνει την αγανάκτησή του, χωρίς όμως ουσιαστική αντίδραση και το δεύτερο παθητικά κωφεύει, εθισμένο στην τέρψη και την τρυφή αναζητώντας "άρτους και θεάματα".

Όλα αυτά λειτουργούν αποτρεπτικά για τους σκεπτόμενους πολίτες και κυρίως για τους νέους, οι οποίοι απογοητευμένοι, εκφράζουν όλο και περισσότερο την αποδοκιμασία τους απέναντι στα κακώς κείμενα και απαξιώνουν την ενασχόλησή τους με την πολιτική.

Συνέπεια αυτής της δυσάρεστης εξέλιξης είναι η σταδιακή αποπολιτικοποίηση του παλλόμενου κοινωνικού σφρίγους και η αρνητική επιρροή στο εκλογικό αποτέλεσμα. «Στραβή μαμή στραβά παιδιά» λέει η λαϊκή θυμοσοφία που συμπυκνώνει το ιστορικό απόσταγμα της γνώσης με τρόπο απλό, γνήσιο και αυταπόδεικτο!

Στον αντίποδα της στείρας κομματοποίησης βρίσκεται η πολιτικοποίηση, δηλαδή, η προαιρετική και ενεργή συμμετοχή του ατόμου στην πολιτική ζωή, εδώ ο πολίτης ως δρών πολιτικό υποκείμενο ταυτίζεται με μια πολιτική ιδεολογία, πέρα όμως από τα στεγανά του κομματικού ωφελιμισμού. Συχνά, η έννοια της πολιτικοποίησης συγχέεται με την έννοια της κομματοποίησης, η πρώτη όμως αναφέρεται στη διαμόρφωση υπεύθυνων πολιτικά υποκειμένων, που συμβάλλουν στην ποιοτική αναβάθμιση της δημοκρατίας, προωθώντας τον πολιτικό διάλογο και συντελώντας στην ανάδειξη ικανών ηγετών που αποτρέπουν την ιδιώτευση. Αντίθετα, η δεύτερη έννοια ενδύεται την μικροπολιτική ως φορέα πολιτικών αξιών, δημιουργεί ψευδαισθήσεις στο επίπεδο του ανέφικτου και στηρίζει την ύπαρξή της στην ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων.

Η φανατική προσήλωση στους κομματικούς σχηματισμούς αποτελεί ένα χρόνιο εμπόδιο για την εύρυθμη λειτουργία της ελληνικής πολιτικής ζωής. Η τυφλή ιδεολογική ταύτιση αλλοιώνει τις εθνικές προτεραιότητες με αποτέλεσμα να αποτυγχάνει οποιαδήποτε προσπάθεια εθνικής συνεννόησης. Σε αυτή την κρίσιμη περίοδο που διανύουμε, τα κόμματα ως θεσμοί πολιτικής εκπροσώπησης του λαού, οφείλουν να ξεριζώσουν τον στείρο κι επικίνδυνο για τις νέες γενιές κομματισμό, να εργαστούν πάνω σ' ένα κοινό πλαίσιο συνεργασίας, προτάσσοντας τις εθνικές και συλλογικές ανάγκες. Η άσκηση της πολιτικής νοείται με έναν και μόνο τρόπο· αυτόν που υπηρετεί και όχι εξυπηρετεί τα ατομικά, κοινωνικά και εθνικά συμφέροντα.

Δεν υπάρχει πλέον χρόνος, είναι επιτακτική η ανάγκη για την αποτίναξη των ηγητόρων του κομματισμού, οι οποίοι ως "ιεροφάντες - σωτήρες", καλλιεργούν έναν κοντόφθαλμο πατριωτισμό χιμαιρικών αξιώσεων, χωρίς προσανατολισμό, χωρίς ορθολογισμό, χωρίς σύνεση!

(*) Ο Θανάσης Παλούμης είναι Σύμβουλος Επικοινωνίας.