Οι πολιτιστικές διαφορές αφορμή αναπότρεπτων ενδοευρωπαϊκών διχασμών και συγκρούσεων

γράφει ο Νίκος Κυριαζής Ένας κόσμος, χίλια χρέη, ο ένας χρωστάει στο άλλον και όλοι παντού και η κρίση του συστήματος καλά κρατεί. Ατέ...

γράφει ο Νίκος Κυριαζής

Ένας κόσμος, χίλια χρέη, ο ένας χρωστάει στο άλλον και όλοι παντού και η κρίση του συστήματος καλά κρατεί. Ατέλειωτες ώρες διαβουλεύσεων κρατικών υπαλλήλων, οικονομολόγων και διαχειριστών του συστήματος της οικονομικής Βαβέλ που άκρη δεν έχει. Βομβαρδιζόμαστε με «ειδήσεις», «αναλύσεις», λογύδρια «σπουδαγµένων», µε αέρα σοφών και επιτυχηµένων, με εφάνταστες κοτσάνες δίκην χρησµών αναλυτές φόβων του συστήματος  και από την άλλη, λαϊκίστικες φανφάρες «προοδευτικών» απαίδευτων ανοήτων, με ακροατές άναυδα πλήθη....

Τελικά, όμως, είναι οικονομική η κρίση ή απόρροια πολιτισμικών διαφορών; 

Ας πάμε λίγα χρόνια πιo πίσω και ας θυμηθούμε το Μάαστριχτ (1992). Ιστορικά, ήταν η συνθήκη με γεμάτο οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτισμικό περιεχόμενο με την διατήρηση ταυτόχρονα και το «ισότιμον» των Μελών Χωρών, επιστέγασμα διεργασιών….αιώνων

Τι απαιτούσε ουσιαστικά όμως η συνθήκη;

Απαιτούσε την εξομοίωση των κρατών-μελών στο κεντροευρωπαϊκό μοντέλο και όχι σύγκλιση των οικονομιών μέσα από ένα «διευθυντήριο» (βλ.φεουδαρχία) αποφάσεων που σκοπό είχε τον εξορθολογισμό της παραγωγής μέσα από την παρακολούθηση της πολιτικής και κατ’ επέκταση του ιδιωτικού βίου.

Αυτό που «ξέχασε» το κεντροευρωπαϊκό διευθυντήριο, ήταν να λάβει υπόψη του την διαφορετικότητα του ευρωπαϊκού νότου, την ιδιοσυγκρασία, ακόμα ακόμα και τις κλιματολογικές του διαφορές - αλλά κυρίως την διαφορετική αντίληψη πραγμάτων….

Τι επέβαλε; Την καταναλωτική ευζωία, την τεχνολογική αποτελεσματικότητα και την ιδεολογική βεβαιότητα. Έτσι, οι αποφάσεις που είχαν πολλαπλό «ισότιμο» περιεχόμενο – οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτισμικό – έγινε δυο ταχυτήτων με τους κεντροευρωπαίους να επιβάλλουν τον τρόπο δράσης και σκέψης στους υπολοίπους, απόρροια της πολιτισμική τους νοοτροπίας και έπαρσης.

Για να γίνουμε πιο ακριβείς σε κάθε ευρωπαϊκή απόφαση -όχι μόνο στο Μάαστριχτ- υπάρχει η φιλοσοφική διαφοροποίηση, η «αιώνια» κόντρα αντίληψης πραγμάτων και θέσεων: η προσέγγιση της ζωής μέσα από τη διανόηση και τον ορθολογισμό στους μεν και η εμπειρική γνώση της ζωής που απαιτεί την άμεση μετοχή, στους δε.

Στο Μάαστριχτ  αποφάσισαν, για παράδειγμα, ότι το οικολογικό πρόβλημα λύνεται με την ανάπτυξη και τον εκσυχρονισμό και όχι με την συνειδητή αγάπη για το περιβάλλον. Έθεσαν ως μήτρα της προόδου το φαίνεσθαι και όχι το γίγνεσθαι, που φανερώνει την φιλοσοφική διαφοροποίηση…

Μια αέναη μάχη μεταξύ του «ωραίου», του «αγαθού» και της «αλήθειας» με τη νομοθεσία το «οργανωμένο κράτος» και το συστηματοποιημένο δίκαιο

Έτσι σιγά σιγά η Ευρώπη βρέθηκε αντιμέτωπη με κάτι που είχε προβλέψει ο Samuel Huntigton (Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας 1927-2008) στη διατριβή του «μετα- Ψυχρού Πολέμου νέα παγκόσμια τάξη» οτι «μετά το πέρας των ψυχροπολεμικών αντιθέσεων οι πολιτιστικές διαφορές θα είναι η αφορμή αναπότρεπτων ενδοευρωπαϊκών διχασμών και συγκρούσεων»

Και ποιό είναι το διακύβευμα της πάλης;

Ειρήνη ή Ελευθερία; Ναι, η σύγκρουση της συμβιβαστικής Ειρήνης, προϊόν διπλωματικής υπαναχώρησης σε κάθε είδους εντολές του κεντροευρωπαϊκού διευθυντήριου και της Ελευθερίας, τον δημιουργικό δηλαδή παραλογισμό, αυτόν που δημιούργησε κοινωνίες, επαναστάσεις, προτάσεις και ιδέες.

Ποιά είναι η λύση;

Η ελευθερία από το «εγώ» για χάρη των σχέσεων κοινωνίας. Η απαλλαγή μας από την εγωτική απληστία και τη φίλαυτη πλεονεξία για χάρη του συνόλου της κοινωνίας. Η αποστασιοποίηση μας από τη σύγχρονη τάση και στάση που ταυτίζει τη ζωή με την ανάγκη, την απαίτηση ιδιοποίησης, την κατοχή και την κυριαρχία.

Επανάσταση με ποιότητα, δηλαδή, όπου ποιότητα είναι το “κοινωνείν” και το «μοιράζεσθαι», η αυτοπροσφορά και ανιδιοτέλεια.

Πρακτικά, δηλαδή, η δια βίου απλότητα, η μετοχική συλλογικότητα, η κοινωνική ισονομία και ατομική αυθυπέρβαση.

Ο Νίκος Κυριαζής είναι από το Λεχούρι Καλαβρύτων (γεννήθηκε στην Πάτρα 1969) και είναι πτυχιούχος του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών με μεταπτυχιακές σπουδές στην εγκληματολογία και φιλοσοφία της θρησκείας. Εργάζεται ως δημοσιογράφος και είναι αρχισυντάκτης της ηλεκτρονικής εφημερίδας ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ-NEWS. Άρθρα του με κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο έχουν δημοσιευθεί σε τοπικό και Αθηναϊκό τύπο.