«Ο Μικρός Ήρως» - γράφει Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος

γράφει ο Θεόδωρος Θανόπουλος Τέτοια εποχή… Μήνας που είναι… Σαν αυτές τις μέρες… Πλησίαζαν οι εξετάσεις του 2ου εξαμήνου στο Γυμνάσιο ...

γράφει ο Θεόδωρος Θανόπουλος

Τέτοια εποχή… Μήνας που είναι… Σαν αυτές τις μέρες… Πλησίαζαν οι εξετάσεις του 2ου εξαμήνου στο Γυμνάσιο (τότε δεν υπήρχε Λύκειο). Ετοιμαζόμασταν, λοιπόν, διαβάζοντας μόνοι ή με τη βοήθεια των μεγαλυτέρων ή των φίλων καλύτερων μαθητών…

Στην άκρη του σπιτιού, εκεί που ο περιβολόκηπος, δίπλα από τη χαμοκέλα, κατάχαμα με ένα βιβλίο, ανάλογα με το τι μάθημα δίναμε, το ʺυποτιθέμενοʺ διάβασμα.

Πιότερο το βλέμμα κι ο νους πήγαινε πάνω στον περιστερώνα, που ο ίδιος πρόσφατα είχα φτιάξει, παρακολουθώντας τα περιστέρια, αν και πόσες φωλιές έχουν, αν ζευγαρώνουν, αν έχουν γεννήσει, έτσι για να αυγατίσουμε το ʺκοπάδιʺ… και το βιβλίο, πρόσχημα, ʺπαραλλαγήʺ, ξεγέλασμα…

Κι όταν εμφανιζόταν η μητέρα ή ο πατέρας για τον έλεγχο «του αν διαβάζω»… σκύψιμο στο βιβλίο, που όμως στις εσωτερικές του σελίδες έκρυβε ένα άλλο μικρότερο βιβλίο, συναρπαστικό, δελεαστικό, ελκυστικό για μένα… «Ο Μικρός Ήρως». Το εβδομαδιαίο περιοδικό, που συνέγραφε ο Στέλιος Ανεμοδουράς με το ψευδώνυμο «Θάνος Αστρίτης» και διάνθιζε με σχέδιά του, κυρίως, ο Βύρων Απτόσογλου.

Παιδιά, και προσπαθούσαμε να το αποκτήσουμε, φτωχά κείνα τα χρόνια, με κάθε μέσο, με κάθε τίμημα, με κάθε τρόπο…

Τούτο το βιβλίο μου άρεσε… Αυτό το βιβλίο με συνέπαιρνε… Με ταξίδευε σε ηρωικές, λεβέντικες, στιγμές… Φάνταζαν ο Γιώργος Θαλάσσης, η Κατερίνα, ο Σπίθας και το ʺΖουζούνιʺ, στο παιδικό μυαλό μου και στην ευαίσθητη, νεανική καρδιά μου… Φάνταζαν τα θαρραλέα, εκείνα Ελληνόπουλα, που κατά τη διάρκεια της κατοχής έδιναν το δικό τους απελευθερωτικό, «παιδικό» αγώνα, ενάντια σε Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους φασίστες, ως μοναδικοί ασυναγώνιστοι, ανίκητοι ήρωες, που ο δικός τους αγνός, άδολος, νεανικός ενθουσιασμός, τούς οδηγούσε στης Πατρίδας το τόλμημα!.. στης Πατρίδας την περηφάνια!.. στης Πατρίδας την προστασία!.. Για την «Ελλάδα ρε γαμώτο»!..

…Λείπεις σήμερα «Μικρέ Ήρωα», Γιώργο Θαλάσση… Για να εμπνεύσεις, να καθοδηγήσεις, να κατευθύνεις… Στης περηφάνιας το όραμα… Σ’ αυτούς τους καιρούς… Από ένα άλλο ʺείδος υποτέλειαςʺ…

Μου λείπεις Γιώργο Θαλάσση!..

Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος