20 Ιουνίου - Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων

Η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων καθιερώθηκε για πρώτη φορά με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στις 4 Δεκεμβρίου του 2000 και εορτάστ...

Η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων καθιερώθηκε για πρώτη φορά με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στις 4 Δεκεμβρίου του 2000 και εορτάστηκε για πρώτη φορά στις 20 Ιουνίου 2001, με αφορμή τα 50 χρόνια από την υπογραφή της «Συνθήκης για το καθεστώς των προσφύγων».

Η Συνθήκη αυτή προέβλεπε, μεταξύ άλλων, τη σύσταση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, η οποία ήταν επιφορτισμένη να βοηθήσει στη μετεγκατάσταση των 1,2 εκατομμυρίων Ευρωπαίων που είχαν μείνει άστεγοι εξαιτίας του Β' Παγκόσμιου Πολέμου.

65,6 εκατομμύρια είναι οι πρόσφυγες στα τέλη του 2016.

Κάθε λεπτό του 2016, 20 άνθρωποι αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.

Το 51% αυτών που ξεριζώθηκαν από την πατρίδα τους ήταν παιδιά.

Το 55% των προσφύγων προέρχονται από την Συρία, το Αφγανιστάν και το νότιο Σουδάν.

Ο πόλεμος, η βία και οι διώξεις παγκοσμίως αναγκάζουν περισσότερους ανθρώπους από ποτέ να εκτοπιστούν από τις εστίες τους.

Σύμφωνα με τη νέα ετήσια έκθεση της Υ.Α. Παγκόσμιες Τάσεις, που αποτελεί τη μεγαλύτερη ετήσια έρευνα του οργανισμού για το φαινόμενο του εκτοπισμού, υπήρχαν 65,6 εκατομμύρια αναγκαστικά εκτοπισμένοι παγκοσμίως στα τέλη του 2016 – σχεδόν 300.000 περισσότεροι από την περσινή χρονιά. Ο συνολικός αυτός αριθμός αντιστοιχεί σε έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων που χρήζουν προστασίας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ο αριθμός των 65,6 εκατομμυρίων περιλαμβάνει τρεις σημαντικές κατηγορίες. 

Πρώτον, περιλαμβάνονται οι πρόσφυγες, στα 22,5 εκατομμύρια, τον υψηλότερο αριθμό που έχει σημειωθεί ποτέ. Από αυτούς, τα 17,2 εκατομμύρια εμπίπτουν στην εντολή της Υ.Α. και οι υπόλοιποι είναι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες που έχουν καταγραφεί από τον αδελφό οργανισμό UNWRA. Η Συρία, εξαιτίας του πολέμου, εξακολουθεί να αποτελεί τη μεγαλύτερη χώρα προέλευσης προσφύγων (5,5 εκατομμύρια). Ωστόσο το 2016 υπήρξε μια νέα μεγάλη κρίση: στο Νότιο Σουδάν, η καταστροφική κατάρρευση των ειρηνευτικών προσπαθειών τον Ιούλιο οδήγησε στον ξεριζωμό 739.900 ανθρώπων μέχρι τα τέλη του έτους (1,87 εκατομμύρια σήμερα).

Δεύτερον, περιλαμβάνονται οι εσωτερικά εκτοπισμένοι, που έφτασαν τα 40,3 εκατομμύρια στα τέλη του 2016, σε σύγκριση με 40,8 εκατομμύρια το 2015. Οι μεγαλύτερες καταστάσεις εσωτερικού εκτοπισμού σημειώθηκαν στη Συρία, το Ιράκ αλλά και μέσα στην Κολομβία. Παρ’ όλα αυτά, το πρόβλημα του εσωτερικού εκτοπισμού είναι παγκόσμιο και αντιστοιχεί σχεδόν στα δύο τρίτα του παγκόσμιου συνόλου των εσωτερικά εκτοπισμένων.

Τρίτον, περιλαμβάνονται οι αιτούντες άσυλο, άνθρωποι που εγκατέλειψαν την πατρίδα τους και αναζητούν διεθνή προστασία ως πρόσφυγες. Έως τα τέλη του 2016, ο αριθμός των ανθρώπων που αναζήτησαν άσυλο σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν 2,8 εκατομμύρια.

Όλα αυτά συνθέτουν το τεράστιο ανθρώπινο κόστος που επιφέρουν ο πόλεμος και οι διώξεις παγκοσμίως: τα 65,6 εκατομμύρια σημαίνουν ότι κατά μέσο όρο 1 στους 113 ανθρώπους σε όλο τον κόσμο βρίσκεται σήμερα εκτοπισμένος – ένας πληθυσμός που ξεπερνά αυτόν της 21ης πολυπληθέστερης χώρας στον κόσμο, του Ηνωμένου Βασιλείου.

«Από κάθε άποψη, πρόκειται για έναν απαράδεκτα υψηλό αριθμό, και καταδεικνύει με τρόπο ηχηρό την μεγάλη ανάγκη που υπάρχει για αλληλεγγύη και για έναν κοινό σκοπό, την πρόληψη και την επίλυση κρίσεων. Επίσης θα πρέπει να διασφαλίσουμε όλοι μαζί ότι οι πρόσφυγες, οι εσωτερικά εκτοπισμένοι και οι αιτούντες άσυλο όλου του κόσμου λαμβάνουν την κατάλληλη προστασία και βοήθεια για όσο διάστημα επιζητούνται λύσεις», δήλωσε ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες Filippo Grandi. «Πρέπει να κάνουμε κάτι καλύτερο για αυτούς τους ανθρώπους. Αυτό που χρειάζεται σε έναν κόσμο που βρίσκεται σε σύρραξη είναι αποφασιστικότητα και θάρρος, όχι φόβος.»

Ένα από τα σημαντικά ευρήματα της έκθεσης είναι ότι ο αριθμός των πρόσφατα εκτοπισμένων παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Από τα 65,6 εκατομμύρια που έχουν αναγκαστεί να εκτοπιστούν παγκοσμίως, 10,3 εκατομμύρια εκτοπίστηκαν μέσα στο 2016, από τους οποίους τα 2/3 (6,9 εκατομμύρια) τράπηκαν σε φυγή στο εσωτερικό της χώρας τους. Αυτό σημαίνει ότι ένας άνθρωπος εκτοπίζεται κάθε τρία δευτερόλεπτα – σε μικρότερο διάστημα από αυτό που χρειάζεται για να διαβάσει κανείς αυτή την πρόταση.

Παράλληλα, η επιστροφή των προσφύγων και των εσωτερικά εκτοπισμένων στις εστίες τους, σε συνδυασμό με άλλες λύσεις όπως η επανεγκατάσταση σε τρίτες χώρες, σημαίνει ότι για ορισμένους υπήρξε προοπτική το 2016 να βελτιωθεί η κατάστασή τους. Συνολικά, περίπου 37 χώρες υποδέχτηκαν 189.300 πρόσφυγες στο πλαίσιο της επανεγκατάστασης. Περίπου 500.000 άλλοι πρόσφυγες μπόρεσαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και περίπου 6,5 εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένοι μπόρεσαν να επιστρέψουν στις εστίες τους – αν και πολλοί δεν επέστρεψαν σε τόσο ιδανικές συνθήκες και το μέλλον τους παραμένει αβέβαιο.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, η πλειοψηφία των προσφύγων – το 84% – βρισκόταν σε χώρες μικρού ή μεσαίου εισοδήματος στα τέλη του 2016, με έναν στους τρεις (4,9 εκατομμύρια) να φιλοξενείται στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες του κόσμου. Αυτή η τεράστια ανισότητα καταδεικνύει αρκετά θέματα, όπως τη συνεχιζόμενη έλλειψη διεθνούς συναίνεσης στο θέμα της υποδοχής προσφύγων και την εγγύτητα πολλών φτωχών χωρών σε περιοχές όπου μαίνονται συγκρούσεις. Καταδεικνύει επίσης την ανάγκη να δοθεί τεράστια στήριξη και χρηματοδότηση στις χώρες και τις κοινότητες που στηρίζουν τους πρόσφυγες και άλλους εκτοπισμένους ανθρώπους. Η απουσία αυτής της στήριξης και χρηματοδότησης μπορεί να επιφέρει αστάθεια και να επηρεάσει το σωτήριο έργο των ανθρωπιστικών οργανώσεων, ή να οδηγήσει σε εκ νέου εκτοπισμό.

Από πλευράς πληθυσμού, η Συρία εξακολουθεί να έχει τον μεγαλύτερο αριθμό εκτοπισμένων στον κόσμο, με 12 εκατομμύρια (σχεδόν τα 2/3 του πληθυσμού της) να έχουν εκτοπιστεί στο εσωτερικό της χώρας ή να έχουν διαφύγει σε άλλες χώρες ως πρόσφυγες ή αιτούντες άσυλο. Αφήνοντας στην άκρη την μακρόχρονη κατάσταση των Παλαιστίνιων προσφύγων, η Κολομβία (7,7 εκατομμύρια) και το Αφγανιστάν (4,7 εκατομμύρια) παραμένουν η δεύτερη και τρίτη στη σειρά χώρες με τον μεγαλύτερο πληθυσμό εκτοπισμένων. Ακολουθεί το Ιράκ με 4,2 εκατομμύρια και το Νότιο Σουδάν (όπου ο αριθμός των εκτοπισμένων αυξάνεται με τον ταχύτερο ρυθμό παγκοσμίως, με 3,3 εκατομμύρια να έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους ως τα τέλη του 2016).

Τα παιδιά, που αποτελούν τους μισούς πρόσφυγες στον κόσμο, εξακολουθούν να φέρουν ένα δυσανάλογο βάρος των δεινών του ξεριζωμού, κυρίως λόγω της αυξημένης ευαλωτότητάς τους. Είναι τραγικό ότι 75.000 αιτήματα ασύλου έχουν υποβληθεί από παιδιά που ταξίδευαν μόνα τους ή ήταν χωρισμένα από την οικογένειά τους. Σύμφωνα με την έκθεση, ακόμα και αυτός ο αριθμός πιθανότατα δεν απεικονίζει με ακρίβεια την πραγματική κατάσταση.

Η Ύπατη Αρμοστεία εκτιμά ότι τουλάχιστον 10 εκατομμύρια άνθρωποι δεν είχαν υπηκοότητα ή διακινδύνευαν να γίνουν ανιθαγενείς στα τέλη του 2016. Ωστόσο, σύμφωνα με στοιχεία που έχουν καταγράψει οι κυβερνήσεις και έχουν δοθεί στην Υ.Α., οι ανιθαγενείς περιορίζονται στα 3,2 εκατομμύρια σε 75 χώρες.

Η Έκθεση Παγκόσμιες Τάσεις είναι μια στατιστική αξιολόγηση του αναγκαστικού εκτοπισμού και ως εκ τούτου δεν καταγράφονται αρκετές βασικές εξελίξεις που συνέβησαν στον προσφυγικό κόσμο το 2016. Σε αυτές περιλαμβάνονται η αυξημένη πολιτικοποίηση των ζητημάτων ασύλου σε πολλές χώρες και οι αυξανόμενοι περιορισμοί στην πρόσβαση σε μέτρα προστασίας σε ορισμένες περιοχές. Δεν περιλαμβάνονται επίσης κάποιες θετικές εξελίξεις, όπως η ιστορική σύνοδος για τους Πρόσφυγες και τους Μετανάστες τον Σεπτέμβριο του 2016, η Δήλωση ορόσημο της Νέας Υόρκης που ακολούθησε, η νέα ολιστική προσέγγιση για τη διαχείριση του εκτοπισμού που εγκαινιάστηκε στο πλαίσιο του Ολοκληρωμένου Πλαισίου Προσφυγικής Ανταπόκρισης, και η τεράστια γενναιοδωρία των κρατών υποδοχής και των κυβερνήσεων-δωρητών απέναντι στους πρόσφυγες και σε άλλους εκτοπισμένους πληθυσμούς.

Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες δημοσιεύει την έκθεσή της Παγκόσμιες Τάσεις κάθε χρόνο βασιζόμενη σε δικά της στοιχεία, σε στοιχεία που λαμβάνει από τον εταίρο της το Κέντρο Παρακολούθησης του Εσωτερικού Εκτοπισμού, και στοιχεία που συγκεντρώνονται από τις κυβερνήσεις.

«Η 20η Ιουνίου είναι η μέρα που όλοι στρέφουμε την προσοχή μας λίγο παραπάνω στους πρόσφυγες και μετανάστες. Η Ελλάδα όμως κατάφερε να διασώσει την αξιοπρέπεια και τον ανθρωπισμό της Ευρώπης γιατί είχε κάθε μέρα την έγνοια της σ’ αυτούς», αναφέρει σε μήνυμά του για την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής.

Το υπουργείο συνεχίζει κάνοντας ένα σύντομο απολογισμό των μέχρι τώρα δράσεών του.

Συγκεκριμένα αναφέρει :

Την διαχείριση περισσότερων του ενός εκατομμυρίων προσφύγων «με αυξανόμενη φροντίδα και αξιοπρέπεια»

Την δημιουργία 40.000 θέσεων φιλοξενίας σε πρώτη φάση για τη διαχείριση των 60.000 ανθρώπων που εγκλωβίστηκαν στη χώρα «μετά το παράνομο κλείσιμο των συνόρων από τις γειτονικές χώρες» και τη φιλοξενία αιτούντων άσυλο σε διαμερίσματα σε δεύτερη φάση

Την μεταφορά χωρίς βία προσφύγων και μεταναστών από την Ειδομένη, το Ελληνικό, τη Μυτιλήνη, την πλατεία Βικτωρίας και το λιμάνι του Πειραιά σε δομές φιλοξενίας, όπου τους παρέχονται στέγαση, σίτιση, περίθαλψη και ψυχοκοινωνική υποστήριξη

Την σταδιακή ένταξη των παιδιών στην εκπαίδευση και σε δράσεις πολιτισμού και αθλητισμού

Τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στις δομές φιλοξενίας

Την εξέταση από το 2015 μέχρι σήμερα 87.939 αιτημάτων διεθνούς προστασίας

«Το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, εκφράζοντας την κυβερνητική πολιτική -για ένα ζήτημα που η διαχείρισή του παρομοιάζεται με μαραθώνιο κι όχι αγώνα 100 μέτρων- θα συνεχίσει να καταβάλει την μέγιστη προσπάθεια ώστε να αποδοθούν στους πρόσφυγες τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνουν, σε συνθήκες αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς», υπογραμμίζεται.

Στο μήνυμα γίνεται εξάλλου μνεία στη «λαϊκή αλληλεγγύη και τη συμμετοχή του λαού στην αντιμετώπιση του προσφυγικού – μεταναστευτικού ζητήματος που απέτρεψε την ανάπτυξη ρατσιστικών και ξενοφοβικών φαινομένων». «Αυτό που επετεύχθη από την ελληνική κοινωνία είναι αξιέπαινο και μοναδικό στην Ευρώπη. Όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε», καταλήγει.