ʺΕικόναʺ καλοκαιρινού μεσημεριού. Γράφει ο Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος Καλοκαίρι… Σαν τέλειωνε το σχολείο… Μεσημέρι… - Εδώ θα καθίστε… ...
ʺΕικόναʺ καλοκαιρινού μεσημεριού.
Γράφει ο Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος
Καλοκαίρι…
Σαν τέλειωνε το σχολείο…
Μεσημέρι…
- Εδώ θα καθίστε… Δε θα πάτε πουθενά… Τέτοιες ώρες ο κόσμος ησυχάζει… Δε θέλει φασαρίες, η παρότρυνση της μάνας.
Κι εγώ με τον αδελφό μου, προσπαθούσαμε να τηρήσουμε «αυτή» την εντολή.
Παιδί όμως… Με ενέργεια, δυναμική, δράση… Περίμενε η εκτόνωση…
Πολλά μεσημέρια με τους φίλους, «αλάνια» της γειτονιάς, κανονίζαμε και περνούσαμε τις ζεστές ώρες της μέρας στου Βουραϊκού ποταμού τις όχθες, στο γεφύρι, συνήθως, και περίγυρα, που ανταμώνουμε, όπως πάμε από τα Καλάβρυτα για το κοντινό χωριό Βυσωκά (Σκεπαστό) …
Οι πιο τολμηροί, με μαγιό το εσώρουχο, ή και ολόγυμνοι, στην απόλαυση του μπάνιου και της δροσιάς, τότε στο ʺντάλαʺ μεσημέρι, που ο η ήλιος έριχνε ολόκαυτες τις ακτίνες του κι η ζέστη ανυπόφορη ήταν…
Παραλία μας… η πεζούλα κάτω από το γεφύρι για να έχουμε και τη σκιά του ή παράμερα η χορταριασμένη όχθη, που περικλείονταν από βούρλα. Συντροφιά μας τα ποταμόψαρα (χαμοσούρτες, γλυνιά, κυπρίνοι…), βατράχια, τα λογής - λογής έντομα, τα πουλιά και τα… φίδια…
Αργά κάποιο μεσημέρι… Κάνα δυο έξω στην απόλαυση της ʺηλιοθεραπείαςʺ κι άλλοι τόσοι στην απόλαυση της δροσιάς του μπάνιου στα γάργαρα νερά του Βουραϊκού… Πειράγματα, μικροτσακωμοί ως ʺπαιχνιδίσματαʺ, βουτιές κι η χαρά της ευχάριστης παρέας στο φόρτε της…
Σε όλη αυτή την «ωραία ατμόσφαιρα» ήρθε ξαφνικά να προστεθεί το τρομαγμένο κόασμα ενός δύστυχου βάτραχου, που παραδίπλα μας με μεγάλα άλματα προσπαθούσε να διαφύγει από το κυνήγημα του φιδιού, που κι αυτό δίπλα μας πέρασε, σερνόμενο με μεγάλη ταχύτητα κι ένα κάπως ʺανατριχιαστικόʺ θόρυβο, π’ ακουγόταν στο πέρασμά του κι έμοιαζε σα σύριγμα ʺαερικούʺ. Οι απέξω τραβηχτήκαμε προς την πεζούλα. Οι του ʺμπάνιουʺ… κι αυτοί προς εμάς. Κάπως, όλοι ενοχλημένοι απ’ αυτή την εικόνα. Ο τολμηρότερος της παρέας τράβηξε προς τη συστάδα των βούρλων, που είχαν χαθεί βάτραχος και φίδι… Δεν είδαμε το αποτέλεσμα… Ο νόμος της επιβίωσης… Ο κύκλος της ζωής…
Τα δικά μας παιδικά χρόνια με τους κινδύνους, τις δυσκολίες, τις περιπέτειες!..
Τα δικά μας παιδικά χρόνια με την ανεμελιά, την ξεγνοιασιά, τη χαρά και την ευτυχία, που πήγαζαν απ’ τη ζωή μας, στη φύση και το ύπαιθρο!..
Τα δικά μας παιδικά χρόνια!!!
Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος
Καλοκαίρι…
Σαν τέλειωνε το σχολείο…
Μεσημέρι…
- Εδώ θα καθίστε… Δε θα πάτε πουθενά… Τέτοιες ώρες ο κόσμος ησυχάζει… Δε θέλει φασαρίες, η παρότρυνση της μάνας.
Κι εγώ με τον αδελφό μου, προσπαθούσαμε να τηρήσουμε «αυτή» την εντολή.
Παιδί όμως… Με ενέργεια, δυναμική, δράση… Περίμενε η εκτόνωση…
Πολλά μεσημέρια με τους φίλους, «αλάνια» της γειτονιάς, κανονίζαμε και περνούσαμε τις ζεστές ώρες της μέρας στου Βουραϊκού ποταμού τις όχθες, στο γεφύρι, συνήθως, και περίγυρα, που ανταμώνουμε, όπως πάμε από τα Καλάβρυτα για το κοντινό χωριό Βυσωκά (Σκεπαστό) …
Οι πιο τολμηροί, με μαγιό το εσώρουχο, ή και ολόγυμνοι, στην απόλαυση του μπάνιου και της δροσιάς, τότε στο ʺντάλαʺ μεσημέρι, που ο η ήλιος έριχνε ολόκαυτες τις ακτίνες του κι η ζέστη ανυπόφορη ήταν…
Παραλία μας… η πεζούλα κάτω από το γεφύρι για να έχουμε και τη σκιά του ή παράμερα η χορταριασμένη όχθη, που περικλείονταν από βούρλα. Συντροφιά μας τα ποταμόψαρα (χαμοσούρτες, γλυνιά, κυπρίνοι…), βατράχια, τα λογής - λογής έντομα, τα πουλιά και τα… φίδια…
Αργά κάποιο μεσημέρι… Κάνα δυο έξω στην απόλαυση της ʺηλιοθεραπείαςʺ κι άλλοι τόσοι στην απόλαυση της δροσιάς του μπάνιου στα γάργαρα νερά του Βουραϊκού… Πειράγματα, μικροτσακωμοί ως ʺπαιχνιδίσματαʺ, βουτιές κι η χαρά της ευχάριστης παρέας στο φόρτε της…
Σε όλη αυτή την «ωραία ατμόσφαιρα» ήρθε ξαφνικά να προστεθεί το τρομαγμένο κόασμα ενός δύστυχου βάτραχου, που παραδίπλα μας με μεγάλα άλματα προσπαθούσε να διαφύγει από το κυνήγημα του φιδιού, που κι αυτό δίπλα μας πέρασε, σερνόμενο με μεγάλη ταχύτητα κι ένα κάπως ʺανατριχιαστικόʺ θόρυβο, π’ ακουγόταν στο πέρασμά του κι έμοιαζε σα σύριγμα ʺαερικούʺ. Οι απέξω τραβηχτήκαμε προς την πεζούλα. Οι του ʺμπάνιουʺ… κι αυτοί προς εμάς. Κάπως, όλοι ενοχλημένοι απ’ αυτή την εικόνα. Ο τολμηρότερος της παρέας τράβηξε προς τη συστάδα των βούρλων, που είχαν χαθεί βάτραχος και φίδι… Δεν είδαμε το αποτέλεσμα… Ο νόμος της επιβίωσης… Ο κύκλος της ζωής…
Τα δικά μας παιδικά χρόνια με τους κινδύνους, τις δυσκολίες, τις περιπέτειες!..
Τα δικά μας παιδικά χρόνια με την ανεμελιά, την ξεγνοιασιά, τη χαρά και την ευτυχία, που πήγαζαν απ’ τη ζωή μας, στη φύση και το ύπαιθρο!..
Τα δικά μας παιδικά χρόνια!!!
Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.