Θεόδωρος Θανόπουλος: Πες μου μανούλα, γιατί κάθε τόσο δακρύζεις, γιατί κλαις, γιατί αναστενάζεις;

14 Αυγούστου!.. ΤΙΜΗ και ΔΟΞΑ στην ΗΡΩΙΔΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΙΑ ΜΑΝΑ!.. γράφει ο Θεόδωρος Θανόπουλος "...Και το δάκρυ κρυφοκυλούσε στα...

14 Αυγούστου!..

ΤΙΜΗ και ΔΟΞΑ στην ΗΡΩΙΔΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΙΑ ΜΑΝΑ!..

γράφει ο Θεόδωρος Θανόπουλος

"...Και το δάκρυ κρυφοκυλούσε στα ρυτιδωμένα, βασανισμένα μάγουλα, ενώ η ματιά πάντα περνοδιαβαίνοντας, τελικά σταματούσε, στον άσπρο μεγάλο τσιμεντένιο Σταυρό, στο ψήλωμα του Καπή, τραγική μαρτυρία μιας τραγωδίας, ενός ολέθρου, μιας άδικης, μα τόσο άδικης ανθρώπινης θυσίας.

Κι εύλογη η απορία στα δικά μας τότε παιδικά μάτια · κι έντονη η περιέργεια, που απ’ της ερώτησης τη φτιάση, απάντηση περίμενες.

- Πες μου μανούλα, γιατί κάθε τόσο δακρύζεις, γιατί κλαις, γιατί αναστενάζεις;

- Πες μου μανούλα, γιατί τόσοι σταυροί, γιατί αυτός ο μεγάλος τσιμεντένιος Σταυρός στη λάκα του Καπή;

- Αγόρι μου μικρό, εκεί πάνω οι Γερμανοί σκότωσαν τον παππού σου, το θείο σου, τον…μια μέρα βροχερή, Δεκέμβρη μήνα, μέρα Δευτέρα…

- Γιατί μανούλα;

- Αγόρι μου…κι ο λυγμός έρχονταν και τα δάκρυα άρχιζαν ν’ αργοκυλούν στα αγαπημένα μάγουλα, που με τόσο πάθος σε άλλες όμορφες τρυφερές στιγμές φιλούσες · κι η μητέρα έφευγε ή άρχιζε πιο πέρα κάποια άλλη δουλειά ή άλλαζε συζήτηση, προσπαθώντας να κρύψει τον πόνο, τη θλίψη, να αποφύγει την τόσο πικρή ανάμνηση, π’ έφερνε συγκίνηση και παράπονο..."

θ. γ. θ. 

(Πρώτη δημοσίευση Φ. τ. Κ., Δεκέμβρης 1993, σελ. 3)

ΚΑΛΗ ΑΥΡΙΑΝΗ! ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ!