ΚΑΜΕΝΙΑΝΟΙ: ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΟΙΔΙΜΟ ΠΡΩΘΙΕΡΕΑ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟ

Ο Σύνδεσμός μας, Καμενιανιτών-Δροβολοβιτών-Δεσινιωτών τίμησε στις 13-8-2017 μια μεγάλη προσωπικότητα του τόπου μας. Τον Καμενιανίτη αο...

Ο Σύνδεσμός μας, Καμενιανιτών-Δροβολοβιτών-Δεσινιωτών τίμησε στις 13-8-2017 μια μεγάλη προσωπικότητα του τόπου μας. Τον Καμενιανίτη αοίδιμο πρωθιερέα και καθηγητή Παπαγιάννη Αντωνόπουλο.

Παρουσιάζουμε εδώ απόσπασμα από σχετική ομιλία του Προέδρου μας Κωνσταντίνου Νικολόπουλου–Καμενιανίτη, στην κατάμεστη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Καμενιάνων, για αυτόν τον αληθινό «ογκόλιθο», ενός μεγάλου πνευματικού αναστήματος των χωριών μας, του τόπου μας, της πατρίδας μας.

Βαθύτατο αίσθημα χρέους και οφειλής συγκροτεί αγαπητοί μου συμπατριώτες την σημερινή σύναξή μας εδώ στην αγιασμένη γη των Καμενιάνων. Ίνα αποδώσουμε τα δέοντα στον προ ετών εκδημήσαντα - από την ματαιότητα της παρούσας ζωής-πολυσέβαστο πρωθιερέα π. Ιωάννη Αντωνόπουλο, ευχαριστούντες τον εν τριάδι Θεό ημών, ότι εχαρίσατο άνδρα τίμιον την εκκλησίαν κληρικόν άξιον και συγχωριανό μέγιστο.

Ο αοίδιμος π. Ιωάννης Αντωνόπουλος, υπηρέτησε την Αγία και μεγάλη του Χριστού εκκλησία με αυταπάρνηση.

Η αγάπη του Ιησού Χριστού μας για τον άνθρωπο, απετέλεσε τον κινητήριο μοχλό που ώθησε τον π. Ιωάννη στην εκκλησιαστική διακονία.

Η ενορία του Αγίου Στυλιανού Γκύζη και το έργο της τον οδήγησαν σ ένα λαμπρό χριστιανικό κτητορικό και άλλο προσανατολισμό. Ένα προσανατολισμό που τον κάνει να διαπρέψει αληθινά. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απ την αρχή.

Ο π. Ιωάννης Αντωνόπουλος γεννήθηκε στους Καμενιάνους Καλαβρύτων τον Οκτώβριο του 1915. Αφού περάτωσε μέσα από κόπους και στερήσεις, τις πρώτες σπουδές του, (δημοτικό σχολείο  των Καμενιάνων, διδασκόμενος από τον αείμνηστο συγχωριανό μας δημοδιδάσκαλο και ιερέα Παπαμήτσο Καλογερόπουλο. Στη συνέχεια στο σχολαρχείο ως την Α΄ Τάξη Γυμνασίου στην περιοχή Καλαβρύτων. Κατόπιν μετέβη στην Πάτρα, όπου φοίτησε στην Εμπορική-Σχολή.
Εκεί θα γνωρίσει τον γέροντα π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο γεγονός καθοριστικό για την μετέπειτα ζωή του.   Στην συνέχεια, μεταβαίνει στην Αθήνα, όπου παρουσιάζεται στον αοίδιμο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, και εργάζεται στον καθεδρικό Ι. Ναό, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Εν τω μεταξύ, ξεσπά ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, και υπηρετεί την πατρίδα, ως μάχιμος στρατιώτης, στο Αλβανικόμέτωπο.
Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα, ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος τον διορίζει νεωκόρο στον ιστορικό Ι. Ναό του Αγ. Βασιλείου περιοχής Μετσόβου. Στην ευλογημένη αυτή ενορία διακονεί στην συνέχεια ως ιεροκήρυκας και ως κατηχητής. Στο ίδιο περιβάλλον θα γνωρίσει την μετέπειτα πρεσβυτέρα του, Ελένη Αβραάμ Τυπάλδου. Καρπός του ευλογημένου γάμου τους είναι και τα τρία τέκνα τους και στη συνέχεια τα εγγόνια τους, στα οποία μετέδωσαν την βαθιά πίστη και το γνήσιο ορθόδοξο ήθος τους.
Το 1944 ορκίζεται πτυχιούχος της Θεολογίας και εν συνεχεία εργάζεται ως καθηγητής. Το 1948 διορίζεται στο Κολέγιο Αθηνών, στο Ψυχικό, όντας παράλληλα πνευματικός του ιδρύματος. Η πνευματική του προσφορά ζει μέχρι και σήμερα στη μνήμη των μαθητών του, οι οποίοι τον τιμούν ποικιλοτρόπως. Ο πόθος του, όμως, για την ιεροσύνη δεν αργεί να εκπληρωθεί από τον Θεό και στις 8 Σεπτεμβρίου του 1950, ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων Βλάχος τον χειροτονεί διάκονο και εν συνεχεία δυο μέρες μετά πρεσβύτερο, τοποθετώντας τον στη νεοσύστατη και δυναμική ενορία του αγίου Στυλιανού στο Γκύζη. Η ποιμαντική του μέθοδος διακρίνεται εκ πρώτης όψεως για την συστηματοποίηση και την άρτια οργάνωσή της. Αλλά το σημαντικότερο βασίζεται στην ανιδιοτελή αγάπη μεταξύ κλήρου και λαού, μια σχέση αμφίδρομη, στηριζόμενη στο πνεύμα της αλληλεγγύης και της κοινωνικής συνοχής.

Η για 55 χρόνια αδιάλειπτη παρουσία του στον Άγιο Στυλιανό, κυριολεκτικά κοσμεί την τοπική περιοχή η ζωντανή και ενεργή προσφορά του, την οποία κάθε ενορίτης- μέλος βεβαιώνει και αναγνωρίζει στο εκκλησιαστικό πρόσωπό του. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια ποιμαντικής διακονίας πέντε κεντρικά σημεία μπορούν να συνοψίσουν το έργο του π. Ιωάννου Αντωνόπουλου ως εφημερίου και πάμπολλες άλλες παραπλήσιες δράσεις που συνοδεύουν τον ανήσυχο δημιουργικό του χαρακτήρα. Συνοψίζοντας επικεντρώνουμε:

-Η ολοκλήρωση της ανοικοδόμησης και περάτωσης των κτηριακών εργασιών του

Ι. Ναού Αγ. Στυλιανού.

Η ανέγερση ενός σύγχρονου Ενοριακού Πνευματικού Κέντρου με ποικίλες ποιμαντικές, φιλανθρωπικές και πολιτιστικές-δραστηριότητες.

-Η δημιουργία χριστιανικής βιβλιοθήκης προς χρήση κάθε ενδιαφερομένου.

 -Η συμβολή του στην ίδρυση της Χριστιανικής Φοιτητικής Ένωσης, της οποίας και αποτελεί ιδρυτικό μέλος.

 -Η αξιόλογη συγγραφική του δραστηριότητα ήρθε να προστεθεί σ όλο το φάσμα των δράσεών του. Αρκετά βιβλία  του και πάμπολλα άρθρα του σε περιοδικά και εφημερίδες κατέκλυσαν το αναγνωστικό κοινό και πολλά απ αυτά ήρθαν στα χέρια μου με τιμητικές αφιερώσεις. Βιβλία με νουθεσίες πνευματικού απ τα οποία θα ξεχωρίσω  μερικά, όπως: «Γράμμα αγάπης σ έναν μάρτυρα του Ιεχωβά», «Πρόσχωμεν», «Ο Ιερός Ναός Αγίου Στυλιανού Γκύζη» κ α. (Στο βιβλίο «Για μια καλά οργανωμένη ενοριακή εργασία», που εξέδωσε το έτος 2002, περιγράφει το ποιμαντικό πρόγραμμα που ακολούθησε στην ενορία του, κατά την διάρκεια της πολυετούς επιτυχημένης διακονίας του).

Για όλα τα παραπάνω η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, δια του μακαριστού αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου-ετίμησε εν ζωή, προ ετών-τον Αιδ. Πρωτ. Ιωάννη Αντωνόπουλο με το Χρυσό Σταυρό του Απ. Παύλου, ερχόμενη να επισφραγίσει με τη ζωή και το έργο ενός τιμίου εργάτη του αμπελώνος, ενός φάρου στη μοναδική οδό της σωτηρίας, που εκφράζεται στη μυστηριακή και πνευματική ζωή της Εκκλησίας. Ενός αληθινού ογκόλιθου, ενός

μεγάλου πνευματικού αναστήματος των Καμενιάνων.

Μα μέσα σ όλα αυτά δεν θα μπορούσε να λείπει ο ασίγαστος πόθος, η ακατανίκητη αγάπη για την γενέτειρά του τους Καμενιάνους, αλλά και τα διπλανά μας στους Καμενιάνους χωριά Δροβολοβό και Δεσινό που απαρτίζουν τον Σύλλογό μας, σε καιρούς ακόμα που ο Σύλλογος δεν είχε περπατήσει.
Κάθε χρόνο το Πάσχα δεν έλειπαν οι λαμπάδες, τα ρούχα, τα παπούτσια για μας τα παιδιά του σχολείου, αλλά και τα δέματα με ρούχα για τους μεγάλους,  και γενικά για τους φτωχικά διαβιούντες κατοίκους των χωριών μας. Εγκυκλοπαίδειες, και άλλα είδη εκπαίδευσης και προβολής θεμάτων, καθώς και παιχνίδια βρίσκονται ακόμη στο σχολείο μας. Τα καλοκαίρια με την άδειά του δεν ξεκουραζόταν: Κατηχητικά, μαθήματα ψαλτικής συμπλήρωναν την προσφορά του κάθε απόγευμα στ αλώνια, κάτω απ τον κοιμητηριακό μας ναό και ήταν μια αληθινή πνευματική κυψέλη που μας ωφέλησε αρκετά.

Αργότερα ακολούθησε και η προβολή σλάιντς με φωτογραφίες, σκηνές απ τη ζωή των χωριών μας που τράβηξε ο ίδιος πριν από εξήντα και πλέον έτη, αλλά και κατοπινά. Ήταν και είναι αληθινό μεγαλείο να βλέπεις τον εαυτό σου προ ετών, τους δικούς σου, τους χωριανούς που τώρα δεν υπάρχουν, αλλά και πως ήταν τότε τα χωριά μας.

Εδώ δράττομαι της ευκαιρίας να σας ενημερώσω ότι το σπουδαίο αυτό φωτογραφικό αρχείο έχει περιέλθει στο Σύνδεσμό μας, μετά από ευγενική προσφορά της κόρης του Δήμητρας και του γαμβρού του Χαράλαμπου Αντωνακόπουλου τους οποίους ευχαριστούμε εκ καρδίας. Εμείς θα το αξιοποιήσουμε δέοντος και θα σας καταστήσουμε όλους κοινωνούς του. Θ αποτελέσει δε ένα ακόμα αιώνιο μνημόσυνο για τον ίδιο μαζί με τα άλλα έργα που μας άφησε!!

Η περάτωση του δρόμου από την κοτρώνα που είχε σταματήσει αρχικά και για πολλά χρόνια, οφείλεται κατά κύριο λόγο στον ίδιο. Έγινε πρόεδρος στο Σύλλογό μας, μπήκε μπροστάρης, συνέλεξε χρήματα, έλαβε και ατομικό δάνειο 50.000 δρχ. σημαντικό για τότε ποσό. Με τα χρήματα αυτά αποζημίωσε κάποιους ιδιοκτήτες χωραφιών για να φτάσει ο δρόμος στο κάτω μέρος του χωριού και στη συνέχεια, μπόρεσε να δοθεί η δυνατότητα να πάει προς Δροβολοβό, άνω ρούγα και υποτυπωδώς ακόμη στο κέντρο του χωριού μας. Τα σχόλια δικά σας. Έτσι λίγο αργότερα δόθηκε η δυνατότητα να ηλεκτροδοτηθούν και τα χωριά μας.
Ο αοίδιμος π. Ιωάννης Αντωνόπουλος, εκοιμήθη εν Κυρίω, πλήρης ημερών, σε ηλικία (97 ετών) στις 18.10.2012, η δε Εξόδιος Ακολουθία του εψάλει στον Ι. Ναό Αγ. Στυλιανού Γκύζη την Παρασκευή 19.10.12.  Προεστώτες της Ακολουθίας ήταν ο εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών,οι Θεοφιλέστατοι επίσκοποι Θερμοπυλών Ιωάννης και Σαλώνων Αντώνιος, οι οποίοι εμαθήτευσαν στο παρελθόν κοντά στον κοιμηθέντα κληρικό. Ετάφη εδώ στην γενέτειρά μας τους Καμενιάνους για ν αγναντεύει το πέρασμα το δικό μας και τα έργα μας.

Εμείς πραγματοποιούμε σήμερα φιλολογικό μνημόσυνο για να τιμήσουμε την μνήμη του, να αναδείξουμε στους νεότερους και στους μη γνωρίζοντες την προσφορά του και να τονίσουμε ότι κάποια πράγματα δεν γίνονται από μόνα τους, αλλά με πολύ κόπο, ιδρώτα και ανεπανόρθωτο ψυχικό και προσωπικό κόστος.

Αοίδιμε π. Ιωάννη Αντωνόπουλε, το όνομά σου θα περιφέρεται μετ ευγνωμοσύνης και ευχαριστιών  στα χείλη μας και το μνημόσυνό σου θα παραμένει αιώνιο. Συ δε του ουρανίου θυσιαστηρίου τώρα πλέον λειτουργός, και της επουρανίου σκηνής κληρονόμος, εύχου υπέρ ημών, υπέρ του δοκιμαζόμενου έθνους μας, και των αγαπημένων μας χωριών Καμενιάνοι-Δροβολοβό και Δεσινό που δίνουν το δικό τους αγώνα στη σύγχρονη εποχή μας για να σταθούν όρθια.

Αιωνία σου η μνήμη εκ μέρους όλων ημών. Εκ μέρους του συλλόγου μας του οποίου ήσουν ο πρώτος εκλεγμένος πρόεδρος!!

Για το Δ. Σ. Ο πρόεδρος

Κωνσταντίνος Νικολόπουλος-Καμενιανίτης