Ο Ηλίας Κακκαβάς γράφει για το Πολιτιστικό - Πολύκεντρο Καλαβρύτων

γράφει ο Ηλίας Κακκαβάς Σχετικά με το Πολιτιστικό Πολύκεντρο. Σκέψεις διατυπωμένες απο τότε, που επι δημαρχίας Πάνου Πόλκα αποφασίστηκ...

γράφει ο Ηλίας Κακκαβάς

Σχετικά με το Πολιτιστικό Πολύκεντρο. Σκέψεις διατυπωμένες απο τότε, που επι δημαρχίας Πάνου Πόλκα αποφασίστηκε η δημιουργία του. 

Πολλες άπο αυτές είχαν διατυπωθεί σε αρθρο του γράφοντα τον Μαρτη  του 1986 στην τοπική εφημερίδα Καλαβρυτινες απόψεις με τίτλο"το γιαπί του χθες ας γινει σημερα η ζωη για τους Καλαβρυτινους νέους" που κατέληγε στο ερώτημα: τι ειναι τελος πάντων το πολιτιστικό πολυκεντρο; 

Ας το  δούμε λοιπόν και σήμερα τι σημαίνει. Μήπως  επετειακές εκδηλώσεις; Μήπως  χώρος -αίθουσα για διαλέξεις; Μήπως ειναι ενας χωρος κλειστός για κάποιους ειδικούς στα περί πολιτισμού;

Όχι δεν ειναι τίποτε απο αυτα. Απλά πρέπει να ειναι ένας χώρος,  ζωντανός  με ευρύτερο κοινωνικό ρόλο . Να ειναι μια άλλη πρόταση για την αξιοποίηση  του ελεύθερου χρόνου της νεολαίας, μια ανάσα για όλους του πολίτες της πόλης μας, που στη μίζερη πολιτιστική δραστηριότητα της "επαρχιακής Ελλάδας" και στον ασφυκτικό κλοιό του συντηρητισμού  της μικρής κοινωνίας προσδοκούν και περιμένουν  καθημερινά οι νέοι μας και οχι μόνο, θα εχουν τη δυνατότητα, να συναντώνται , να συζητούν, να ξεφυλλίζουν ένα βιβλίο, να ακούν μουσική ,να προετοιμάζουν μια εκδήλωση, να δημιουργούν να διασκεδάζουν. Ναι να διασκεδάζουν.

Γιατί η μοναχική "με το tablet μόνο διασκέδαση "μαλλον σε προσωπικά αδιέξοδα οδηγεί. Η έλλειψη ΣΥΝ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ σήμερα, μαλλον στην απογοήτευση οδηγεί. 

Από εδώ απορρέει η ανάγκη για ένα κοινό χώρο που ο χρήστης των πολιτιστικών αγαθών απο αντικείμενο, απο δέκτης μόνο θα γίνει υποκείμενο δημιουργίας, συλλογικός εκφραστής του συλλογικού γιγνεσθαι. Σε ένα χώρο λειτουργικό και αισθητικά διαμορφωμένο να έρθουν σε επαφή οι νέοι μας με όλες τις μορφές της τέχνης. Την μουσική, το χορό, το θέατρο , τον κινηματογράφο,το βιβλίο την ζωγραφική.  Μέσω αυτών θα συζητήσουν, θα παλέψουν για το καλύτερο, θα γνωριστούν μεταξύ τους. Ίσως και κάποιες φορές ο δρόμος αξίζει περισσότερο. Μέσα στον  χώρο αυτό όλοι πρέπει να εχουν θέση. Η φιλαρμονική μας, η Δημακοπούλειος βιβλιοθήκη που εξορισμένη κάπου στο δημοτικό σχολείο κλαίει, τα έργα ζωγραφικής. Η στέγαση όλων των ερασιτεχνικών θεατρικών ομάδων και πολιτιστικών  συλλόγων να ειναι αυτονόητη. Να γίνει το πολιτιστικό μας κεντρο κυψέλη της ερασιτεχνικής δημιουργίας και κέντρο παραγωγής πολιτιστικού προϊόντος. Όλα αυτα όμως με ποια οργάνωση; Τι διδάσκει το παρελθόν και το μέλλον; Τι λεει το πρόσφατο παρελθόν; Για την πάλαι ποτέ Δ.Ε.Π.Α.ΠΟ.Ζ μιλάω. Όσο λιγότερη απο τον σφιχτό εναγκαλισμό της εκάστοτε  Δημοτικής αρχής ειναι παρόμοια πολιτιστικά  κέντρα τόσο παραγωγικότερα ειναι. Η ταύτιση Δήμου με τον πολιτισμό,  μαλλον σε αδιέξοδα και τριβές οδηγεί. Χρειάζεται αυτονομία ο πολιτισμός . Γι αυτό για να μη γίνει το πολιτιστικό μας Πολυκεντρο άλλο ένα ερμειτικά κλειστό κτίριο.  Χρειάζεται και νέα οργανωτική δομή. Η όποια Δημοτική αρχή να δράσει σαν καταλύτης, να συνενώσει σε μια προοπτική ο,τι ζωντανό υπαρχει σήμερα στην Πόλη μας χωρίς καμιά διάθεση εκμετάλλευσης . Μακρυά απο παραγοντισμούς  και βόλεμα των "δικών μας ". Αλλιώς, και αυτή η αρχή με την ολοκλήρωση του πολύκεντρου μπορεί να προστεθεί στα εγκαταλειμμένα  κτίρια της πόλης μας.

Το απεύχομαι.

Ηλίας Κακκαβάς

Πρώην Πρόεδρος της ΔΕΠΑΠΟΖ