«Έφυγε», χαμογελώντας, ο Καστριώτης Συμβολαιογράφος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ!

γράφει ο Γεώργιος Γκλαβάς Πλήθος κόσμου συνέρευσε χθες, στον Ιερό Ναό της Παντάνασσας Πατρών, για να αποχαιρετήσει τον εκλεκτό και αγ...

γράφει ο Γεώργιος Γκλαβάς

Πλήθος κόσμου συνέρευσε χθες, στον Ιερό Ναό της Παντάνασσας Πατρών, για να αποχαιρετήσει τον εκλεκτό και αγαπημένο συνταξιούχο συμβολαιογράφο Παναγιώτη Κόκκαλη, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών. Στη νεκρώσιμη ακολουθία προέστη ο πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης της Ι. Μητροπόλεως Πατρών π. Αμβρόσιος Γκουρβέλος, ο οποίος  απεύθυνε θερμότατο κατευόδιο, με παρηγορητικούς λόγους.  Θερμότατος και ο εξόδιος λόγος της εκπροσώπου των Συμβολαιογράφων Φανής Φαλτσέτα,  ενώ ιδιαίτερα  συγκινητικός  ήταν ο αποχαιρετισμός του εγγονού  Φίλιππου – Παναγιώτη Ξηράφα, προς τον αγαπημένο του παππού.  Η καταγωγή του Παναγιώτη Κόκκαλη ήταν από τα Καστριά Καλαβρύτων και διάμενε στην Πάτρα, όπου ασκούσε το επάγγελμα  του συμβολαιογράφου. Η είδηση του θανάτου του προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση και θλίψη, στην Πατραϊκή κοινωνία, στον νομικό κόσμο και ιδιαίτερα στους απανταχού Καστριώτες, που τον ξεχώριζαν, τον τιμούσαν  και τον αγαπούσαν ιδιαίτερα. «Έφυγε» η ήρεμη δύναμη, γράφει σήμερα η «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» της Πάτρας. 

Ο Τάκης, όπως τον αποκαλούσαμε οι Καστριώτες, υπήρξε επίλεκτο μέλος μιας πολύ σεβάσμιας οικογένειας του χωριού μας, της οικογένειας ΚΟΚΚΑΛΗ, που έχαιρε εκτίμησης, αγάπης και σεβασμού, για την παρουσία και την μεγάλη της προσφορά στο χωριό μας  και όχι μόνο. Ο Τάκης Κόκκαλης, τρίτο παιδί του Βασίλη και της Αμαλίας Κόκκαλη, γεννήθηκε στην Πάτρα και αφού αποφοίτησε από το Τέταρτο  εξατάξιο Γυμνάσιο Πατρών εισήχθη και σπούδασε νομικά, στη Νομική Σχολή Αθηνών. Μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, το 1966, ξεκίνησε την άσκηση του συμβολαιογραφικού επαγγέλματος, ακολουθώντας τα βήματα του  πατέρα του, ο οποίος είχε κατορθώσει να δημιουργήσει ένα από τα μεγαλύτερα Συμβολαιογραφεία της Πάτρας. Ο Παναγιώτης -Τάκης  Κόκκαλης αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά  στο επάγγελμά του, το οποίο  θεωρούσε λειτούργημα  και το ασκούσε με ιδιαίτερο  ενδιαφέρον, σχολαστικότητα και αγάπη  μέχρι πάθους. Το  γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τον ακέραιο και ειλικρινή χαρακτήρα του, το πηγαίο του χαμόγελο και το ζεστό πάντα βλέμμα του, τον έκαναν  ιδιαίτερα αγαπητός στην Πατραϊκή και στην ευρύτερη κοινωνία. Ως πετυχημένο και δραστήριο μέλος της οικογένειας των συμβολαιογράφων συνεργαζόταν, επί αρκετά χρόνια, με την «ΕΘΝΙΚΗ ΚΤΗΜΑΤΙ ΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ», ενώ διετέλεσε και διοικητικό μέλος- ταμίας του  Συλλόγου των Συμβολαιογράφων. Το 1966 παντρεύτηκε με τη Μαρία Κυριακοπούλου, με την οποία είχε την ευτυχία να αποκτήσει δυο παιδιά, τη Θεοδώρα  και τον Βασίλη, ο οποίος είναι Δικηγόρος. Η μεγαλύτερη  ευτυχία του ήταν, τα πέντε εγγονάκια που του χάρισαν τα παιδιά του, στα οποία είχε πολύ μεγάλη αδυναμία και καμάρωνε πάντα, για τις επιτυχίες του. Δυστυχώς όμως πληγώθηκε ανεπανόρθωτα όταν, προ επταετίας, ο Κύριος κάλεσε και πήρε μαζί του στους ουρανούς, το  ένα από τα αγγελούδια του και αυτό, ίσως, ήταν μία από τις αιτίες που κλόνισαν την υγεία του. Ο Τάκης Κόκκαλης αγαπούσε και λάτρευε πολύ τον τόπο που γεννήθηκε ο πατέρας του,  περισσότερο από τους γηγενείς. Στα  Καστριά περνούσε όλα τα καλοκαίρια των παιδικών του χρόνων, σκαρφαλώνοντας στα δένδρα και στα κακοτράχαλα  βράχια του χωριού, εκεί όπου κρυβόταν η θρυλική «Μαύρη Λίμνη» και το περίφημο  Σπήλαιο «Των Λιμνών»,  στο οποίο μάλιστα ο ίδιος,  μαζί με το θείο του Βασίλη Φωτεινό, συνοδεύοντας τον Ελληνοαμερικανό συνονόματο εξάδελφό του - γεωλόγο,  είχαν  πραγματοποιήσει,  το 1960, αναγνωριστική επίσκεψη στον «Κάτω όροφο» της σπηλιάς, αλλά λόγω έλλειψης αναρριχητικών μέσων δεν κατόρθωσαν ν’ ανέβουν στο άγνωστο  Σπήλαιο. Είχα την τύχη να γνωρίσω τον αγαπημένο  Τάκη το 1974, όταν εγκαταστάθηκα στην Πάτα και δεν θα ξεχάσω ποτέ την υποστήριξη και την αμέριστη  βοήθεια που μου πρόσφερε, στα πρώτα βήματα της επαγγελματικής μου πορείας. Κύρια όμως, είναι αδύνατο να μην επισημάνω εδώ, την ολόπλευρη και πολύχρονη συνεργασία που είχαμε, στη δημιουργία του ιστορικού Συλλόγου των Απανταχού Καστριωτών «Σπήλαιο των Λιμνών», που ως γνωστό πρωτοστάτησε, επί αρκετά χρόνια, στην αξιοποίηση και λειτουργία του μυθικού Σπηλαίου. Αξίζει να αναφέρω εδώ ότι,  πρώτος πρόεδρος είχε διατελέσει, «τιμής ένεκεν» ο αλησμόνητος Βασίλης Κόκκαλης, πατέρας του Τάκη, με καθολική αποδοχή όλων των συμπατριωτών της Πάτρας, οι οποίοι εύρισκαν πάντα καταφύγιο στο κεντρικό  και φιλόξενο Γραφείο τους (Μαιζώνος και Πατρέως).

Ο Παναγιώτης – Τάκης Κόκκαλης ήταν ένα πολύ ευαίσθητο άτομο, ποτέ και με κανέναν δε μοιραζόταν τυχόν προβλήματα που τον απασχολούσαν και προσπαθούσε πάντα να τα ξεπερνά με Ιώβειο υπομονή και καρτερία. 

Κουβαλούσε μέσα στην ψυχή του, τις παραδόσεις και  παρακαταθήκες που κληρονόμησε από τους ευσεβείς γονείς του, τα βιώματα, και τις δυσκολίες που σμίλεψαν και σφυρηλάτησαν το χαραχτήρα του. Ήταν ένας σεμνός, πράος, και ταπεινός άνθρωπος, που αγωνίστηκε, πέτυχε  και έφυγε με αξιοπρέπεια.

Αγαπημένε μου Τάκη, εύχομαι ο Πανάγαθος Θεός να σε κατατάξει εκεί που οι δίκαιοι αναπαύονται. Κοιμήσου ήσυχος διότι, εκπλήρωσες όλες τις υποχρεώσεις σου, ως πατριώτης, ως Άνθρωπος, ως καλός οικογενειάρχης. Τα λόγια μου, ας είναι παρηγοριά και βάλσαμο στην καρδιά της γυναίκας σου, των παιδιών σου, των εγγονών σου και όλων όσων σε γνώρισαν και σε αγάπησαν. Εκφράζω σε όλους τα θερμά μου συλλυπητήρια. Καλό σου ταξίδι. 

ΑΙΩΝΙΑ  ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Β. ΓΚΛΑΒΑΣ