Σε εγκατάλειψη οι Πηγές Λάδωνα

Έντονα διαμαρτύρονται οι κάτοικοι και οι αγρότες της κοινότητας Λυκούριας στα Καλάβρυτα για την εγκατάλειψη του ποταμού Λάδωνα, ο οποίο...

Έντονα διαμαρτύρονται οι κάτοικοι και οι αγρότες της κοινότητας Λυκούριας στα Καλάβρυτα για την εγκατάλειψη του ποταμού Λάδωνα, ο οποίος παραμένει χωρίς καμία προστασία – αξιοποίηση των πηγών, χωρίς κανένα αντιπλημμυρικό έργο κατά μήκος της ροής του ποταμού και δεν έχουν άδικο. 

Επίσης, σύμφωνα με τις διαμαρτυρίες, ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί ο αγροτικός δρόμος Πηγές Λάδωνα – Κλήμα Παυσανία.

Πρόκειται για έναν δρόμο ιδιαίτερα σημαντικό για την πρόσβαση τόσο στα χωράφια όσο και σε ένα φυσικό μονοπάτι, που θα ενώνει δύο ιστορικά σημεία της περιοχής: το Κλήμα του Παυσανία στα Σελά Παγκρατίου και τις πηγές Λάδωνα στη Λυκούρια.

Το θέμα τέθηκε στο τοπικό συμβούλιο της κοινότητας Λυκούριας, το οποίο συμφώνησε με τους κατοίκους, ζητώντας την ευαισθητοποίηση του Δήμου Καλαβρύτων. Άλλωστε, όπως τονίστηκε, με βάση τον νόμο 2971/2001, ο Λάδωνας είναι ένας εκ των ελάχιστων ποταμών της χώρας που θα πρέπει να έχει ολοκληρωμένη οριοθέτηση – διαχείριση – προστασία αιγιαλού – όχθης και παρόχθιας ζώνης.

Για το θέμα έχει ασχοληθεί με ρεπορτάζ το ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ-NEWS (δείτε το βίντεο) αλλά και η εφημερίδα "ΩΡΑ των ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ" που σημειώνει σχετικά:
"Λάδωνας: Από την αρχή ως το τέλος πρόβλημα!!!
Για όνομα του θεού !!!Εδώ φαίνεται πως ένα δώρο θεού γίνεται ανάθεμα.

Η κοινότητα  τώρα το έχει αναδείξει ως πρώτο θέμα. Νιώθει όμως  πολύ μόνη σε αυτή την προσπάθεια .
Κι όμως είναι δυνατόν δυο άνθρωποι, ένας με πολύ  μικρή ιδιοκτησία και ένας με μικροσυμφέροντα,  να μην  επιτρέπουν  την παρόχθια σύνδεση  από το  παγκρατέικό γεφύρι στις πηγές του Λάδωνα. Δηλαδή την ενοποίηση  δύο μνημείων φυσικού κάλους
Τα οφέλη ωστόσο της παρόχθιας αυτής σύνδεσης θα είναι πολλαπλά .
Θα αξιοποιηθεί η ανατολική πλευρά  της όχθης των  χωραφιών.
Θα αξιοποιηθούν τα κτήματα που σήμερα είναι βούλιακες βάτα  και βούρλα. Επιπλέον θα είναι και υπέροχη βόλτα δίπλα στις πέστροφες και τα πλατάνια του μυθικού ποταμού.
Και το περίεργο, ο  ένας και μοναδικός ιδιοκτήτης  που δεν συναινεί σε αυτό το έργο πνοής όχι μόνο δε ζει στο χωριό αλλά ούτε καν στην Ελλάδα.
Να το λες και να ντρέπεσαι. Ή να μελαγχολείς, όταν σκέφτεσαι ότι οι  ομογενείς το 1930 από το υστέρημα τους έφτιαξαν υδραγωγείο, Εκκλησία  και σχολείο."